H Κίνα κατηγορείται ότι εκπέμπει ανάλογες ποσότητες αερίων του θερμοκηπίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε συνέντευξή της στη «Λιμπερασιόν» η Μονίκ Μπαρμπί, γενική διευθύντρια και πρόεδρος του Παγκόσμιου Ταμείου για το Περιβάλλον δίνει ελαφρυντικά στην Κίνα. Οπως λέει, η Κίνα εφηύρε την κυκλική οικονομία, τη βιομηχανική οικολογία. Αντίθετα με τις γραμμικές οικονομίες της Δύσης, που εξαντλούν τους πόρους χωρίς να ελέγχουν τις εισροές και τα απόβλητα, η Κίνα δημιούργησε ένα είδος βιώσιμου οικοσυστήματος. Η πόλη-πιλότος Γκουιγιάνγκ, που έχει 3 εκατομμύρια κατοίκους και είναι πολύ φτωχή, πρόκειται να σταματήσει τα τρία ορυχεία της και να στραφεί προς τη βιολογική γεωργία και τον πράσινο τουρισμό. Κι αυτό, μέσα σε τέσσερα χρόνια. Ποια άλλη πόλη μπορεί να καυχηθεί για κάτι παρόμοιο, διερωτάται.
Η Μπαρμπί παραδέχεται ότι είναι δύσκολο να ζητήσει κανείς από τα κράτη και τις εταιρείες, που ξοδεύουν περιουσίες στην έρευνα, να εγκαταλείψουν τις άδειες τους και να μεταφέρουν τεχνολογία προς το Νότο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Εκείνο που μπορεί να γίνει είναι μια σταδιακή διαδικασία, που θα ξεκινήσει από τη μεταφορά γνώσης στο εσωτερικό του Νότου. Μεταφορές τέτοιου τύπου έχουν ήδη ξεκινήσει: η Daimler-Chrysler, για παράδειγμα, έχει παραχωρήσει στο Πεκίνο τρία λεωφορεία που κινούνται με υδρογόνο. Αυτό έγινε με τη βοήθεια του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση, αφού κάθε τέτοιο λεωφορείο κοστίζει 1 εκατομμύριο δολάρια.
Αυτό δεν θα οδηγήσει βέβαια στη σωτηρία του πλανήτη. Πρέπει να αξιοποιηθεί η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να αρκεστούμε στους μηχανισμούς της αγοράς. Το κλίμα είναι ένα παγκόσμιο διακύβευμα που η αγορά του άνθρακα δεν μπορεί από μόνη της να το αντιμετωπίσει. Είναι αλήθεια ότι η αγορά αυτή τριπλασιάστηκε το 2006, φτάνοντας τα 20,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά η επιβολή φόρου στον άνθρακα, μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο αποδοτική. Και, το κυριότερο, είναι δίκαιη. Η Αφρική θα επωφεληθεί επιτέλους κι αυτή από τα κέρδη του Κιότο.
Το Παγκόσμιο Ταμείο για το Περιβάλλον έχει προτείνει τη δημιουργία ενός νέου ταμείου, το οποίο θα εισπράττει το 2% των λεγομένων προγραμμάτων MDP. Πρόκειται για «πράσινα» προγράμματα μείωσης των εκπομπών στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα οποία χρηματοδοτούν οι χώρες που υπερβαίνουν τις ποσοστώσεις των δικών τους εκπομπών. Το 2% αυτών των προγραμμάτων αντιστοιχεί αυτή τη στιγμή σε 70 εκατομμύρια δολάρια και θα φτάσει τα 500 εκατομμύρια το 2012.
Το ποσό αυτό, βέβαια, είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα 86 δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται μέχρι το 2016 σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη. Αυτό που έχει σημασία, όμως, είναι ο τρόπος που θα αξιοποιηθεί. Ενα παράδειγμα: η Ναμίμπια βλέπει ένα μέρος των ψαριών της, που αποτελούν τον πρώτο φυσικό της πόρο, να περνούν στα ύδατα της Νότιας Αφρικής λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του νερού. Πώς να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα: να μετακομίσουν νοτιότερα οι ψαρότοποι ή να συναφθεί μια συμφωνία με την Πρετόρια; Από την άλλη πλευρά, το να δώσεις 5 δισεκατομμύρια στο Μαλί είναι αδύνατο: η χώρα αυτή δεν έχει τα μέσα να τα απορροφήσει. Με εξαίρεση την Κίνα και την Ινδία, είναι λίγες οι χώρες όπου θα μπορούσε να δεκαπενταπλασιαστούν τα διαθέσιμα χρήματα.
Πηγή: Liberation, ΑΠΕ-ΜΠΕ
