Από την έντυπη έκδοση
Tης Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Με τον... μαραθώνιο, που χρειάζεται σταθερό βηματισμό και αντοχή για τον τερματισμό, μοιάζει η επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην «κανονικότητα». Στο μεταμνημονιακό τοπίο δεν υπάρχει μαγικό ραβδί για την επίλυση των προβλημάτων. Αντιθέτως απαιτούνται στοχευμένες κινήσεις που θα πείσουν τις αγορές και τους επενδυτές πως δεν πρόκειται να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Τα μηνύματα που φτάνουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο δημιουργούν αισιοδοξία. Η Ελλάδα αναδεικνύεται... πρωταθλήτρια στη μείωση του κόστους δανεισμού για το 2019, η Standard and Poor’s αναβάθμισε το ελληνικό αξιόχρεο κατά μία βαθμίδα και χθες εγκρίθηκε η πρόωρη αποπληρωμή τμήματος των ακριβών δανείων του ΔΝΤ.
Ωστόσο, οι προσκλήσεις παραμένουν και δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό. Μέσα σε ένα ασταθές διεθνές περιβάλλον, η κυβέρνηση καλείται να πιάσει τον στόχο για ανάπτυξη 2,8%.
Παράλληλα πρέπει να κερδίσει τη μάχη των επενδύσεων, ώστε να μπορέσει να ξεδιπλώσει τον σχεδιασμό της στην οικονομία.
Δεν είναι τυχαίο πως στον κύκλο των ταξιδιών που έχει ήδη πραγματοποιήσει ο πρωθυπουργός (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία) δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στις επενδυτικές ευκαιρίες που παρουσιάζει η χώρα. Το θέμα αυτό θα κυριαρχήσει και στο επικείμενο ταξίδι στη Σαγκάη, με περισσότερες από 60 επιχειρήσεις να δίνουν το «παρών» στην ελληνική αποστολή.
Ωστόσο ο δρόμος είναι μακρύς και δεν υπάρχουν περιθώρια για καθυστερήσεις. Και το ερώτημα είναι αν το «πάθημα» των μνημονιακών ετών έγινε μάθημα. Στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, ουκ ολίγοι ομιλητές επέλεξαν να εστιάζουν σε άλλα θέματα. Και μπορεί οι αναφορές στην αναπτυξιακή πολιτική να μην εξασφαλίζουν την ίδια... προβολή όσο οι πολιτικοί καβγάδες, ωστόσο χωρίς επενδύσεις δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η αλλαγή σελίδας στην οικονομία.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα τόσο της κυβέρνησης που καλείται να κάνει πράξη τις προεκλογικές της δεσμεύσεις όσο και της αντιπολίτευσης που πρέπει να παρουσιάσει πειστικές προτάσεις.
Περιθώρια για χάσιμο χρόνου δεν υπάρχουν, καθώς σε καμία περίπτωση το θετικό «momentum» δεν πρέπει να πάει χαμένο.
