Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Με επικεντρωμένα σε όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη Βενεζουέλα τα διεθνή ΜΜΕ -και παράλληλο ιδεολογικό πόλεμο σε εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό-, τα γεγονότα σε μια ακόμη χώρα της Λατινικής Αμερικής περνούν σχετικά απαρατήρητα. Ίσως γιατί εκεί δεν κυβερνά κάποιος επάρατος αριστερός, αλλά ένας πολλά υποσχόμενος μέχρι πρότινος κεντροδεξιός ηγέτης.
Ο λόγος βέβαια για την πολύπαθη Αργεντινή, όπου ο κεντροδεξιός πρόεδρος Μαουρίσιο Μάκρι ανακοίνωσε πρόσφατα το πάγωμα στις τιμές 64 προϊόντων, από τρόφιμα μέχρι ποτά, προκειμένου να ελέγξει τον καλπάζοντα πληθωρισμό. Ο νεοφιλελεύθερος ηγέτης που διαδέχθηκε την περονίστρια Κριστίνα Φερνάντεζ αναγκάστηκε να προχωρήσει στο ανορθόδοξο μέτρο του παγώματος των τιμών, εν όψει των εκλογών του Οκτωβρίου και ενδεχόμενης ήττας λόγω πληθωρισμού.
Το πρώτο τρίμηνο φέτος ο πληθωρισμός στην Αργεντινή έτρεχε με 11,8%, προκαλώντας ετήσιες αυξήσεις τιμών έως και 54,7%, εντείνοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια. Η δημοτικότητα της Φερνάντεζ, που είχε καταφέρει να ανορθώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία του 2001, χάρη κυρίως στην ευνοϊκή συγκυρία στη διεθνή αγορά εμπορευμάτων στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, ενισχύεται και πάλι.
Η Αργεντινή της Φερνάντεζ και η Βενεζουέλα του Τσάβες είχαν μάλιστα ένα κοινό τη δεκαετία του 2000, παρόλο που δεν ανήκαν πολιτικά στην ίδια ομάδα: την άνοδο των διεθνών τιμών σε σιτηρά και κρέας η πρώτη, την άνοδο των διεθνών τιμών του πετρελαίου ο δεύτερος, εξελίξεις που τους επέτρεψαν να ακολουθήσουν μια σχετικά φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική, χωρίς εκ θεμελίων ανατροπές.
Το ΔΝΤ βρίσκεται ξανά στην Αργεντινή τον τελευταίο καιρό με πακέτο βοήθειας 56,3 δισ. δολαρίων. Το αργεντίνικο πέσο είναι το χειρότερο σε επιδόσεις νόμισμα διεθνώς, έχοντας χάσει το 50% της αξίας του έναντι του δολαρίου.
Παράλληλα με το πάγωμα τιμών για περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών, η κυβέρνηση Μάκρι ανακοίνωσε πως δεν θα προχωρήσει πλέον στις σχεδιαζόμενες νέες αυξήσεις στο ρεύμα, το αέριο και τα εισιτήρια.
Μέχρι στιγμής το ΔΝΤ -που σε παλαιότερες εποχές το πρώτο πράγμα που ζητούσε από εξαθλιωμένες οικονομικά χώρες ήταν να σταματήσουν τις επιδοτήσεις ακόμη και στην τιμή του ψωμιού- σιωπά, φοβούμενο ίσως έναν εκτροχιασμό της κατάστασης και επανάληψη της πολιτικής των... ελικοπτέρων του 2001.
Don’t cry for me Argentina again...
