Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα κοσμεί εκ νέου ένα μοναδικής αξίας έργο, ηλικίας 93 χρόνων, το οποίο επιστρέφει στον χώρο όπου πρωτοεμφανίστηκε.
Πρόκειται για την αυλαία με τίτλο «Αι νύμφαι ακούουσαι τον Ορφέα», ένα εξαιρετικά σημαντικό θεατρικό τεκμήριο, μιας και αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης της σκηνογραφίας, από την περίοδο του Μεσοπολέμου που διασώζεται έως και σήμερα.
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου - αφιερώματος με τίτλο «Το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά», στις 6 Μαΐου, η αυλαία θα παρουσιαστεί εκ νέου στο κοινό, έχοντας αποκατασταθεί από ειδικούς συντηρητές, όπως αναφέρει η διευθύντρια Πολιτισμού του δήμου Πειραιά, Λίτσα Μπαφούνη.
MARIAKOUKOU
Στην παρουσίαση της αυλαίας, θα μιλήσουν οι άνθρωποι που τη συντήρησαν, ειδικοί συντηρητές του υπουργείου Πολιτισμού αλλά και άνθρωποι που γνωρίζουν την ιστορία της, που κάθε άλλο παρά μικρή είναι. «Το 1926, ο τότε δήμαρχος Πειραιά, Τάκης Παναγιωτόπουλος, έκανε μια ριζική ανακαίνιση, στο Δημοτικό Θέατρο. Ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή για την πόλη, είχαν έρθει πρόσφυγες, υπήρχε οικονομική ύφεση. Παρήγγειλε σε έναν σκηνογράφο, τον Θεόδωρο Αρμενόπουλο, να του κάνει μια αυλαία, μια ζωγραφική παράσταση», είπε η κα Μπαφούνη. Η αυλαία είναι 80 τ.μ. και αποτελεί ουσιαστικά ένα σχέδιο πάνω σε ύφασμα διαστάσεων 11,60x7,40 μ. Το ότι διασώθηκε μέχρι και σήμερα, οφείλεται σύμφωνα με τους ειδικούς στο γεγονός πως η αυλαία δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, όπως συνηθιζόταν τότε, αλλά σε ύφασμα το οποίο έχει μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο.
Η αυλαία χρησιμοποιήθηκε σε πολλές παραστάσεις, μέχρι και τη δεκαετία του 1950. Εξαιτίας της συνεχούς χρήσης της, όμως, εφθάρη και για πολλά χρόνια παρέμενε τυλιγμένη σε αποθήκες. Μόλις πριν από 10 χρόνια κι ενώ όλοι αγνοούσαν την ύπαρξή της, ο σκηνογράφος Κώστας Κουρμουλάκης, την εντόπισε. «Κάλεσε συντηρητές έργων τέχνης και προχώρησαν σε ορισμένες εργασίες συντήρησης. Εμείς, ωστόσο, πριν από τέσσερα χρόνια ήρθαμε σε επαφή με το υπουργείο Πολιτισμού, το τμήμα Εκτέλεσης Έργων Συντήρησης Αρχαίων και Νεοτέρων Μνημείων και ζητήσαμε την πλήρη αποκατάστασή της», ανέφερε η κα Μπαφούνη. Εξαιτίας της δυσκολίας να μετακινηθεί, τόσο λόγω μεγέθους, μιας και αγγίζει τα 80 τ.μ., αλλά και από τον φόβο να υποστεί ολοκληρωτική καταστροφή, οι συντηρητές επί τρία χρόνια εργάζονταν στον χώρο του Θεάτρου, με έξοδα του υπουργείου Πολιτισμού. Η αυλαία, αν και πλήρως αποκαταστημένη, δεν επιτρέπεται να ανοίγει και για αυτό τον λόγο έχει σταθεροποιηθεί σε τελάρο 80 τ.μ. και θα χρησιμοποιείται εφεξής σε πολλές εκδηλώσεις.
Φιλοτεχνημένη από τον σκηνογράφο Θεόδωρο Αρμενόπουλο, ο οποίος κρύβεται πίσω από τα σκηνικά τουλάχιστον 90 παραστάσεων, αυλαία είναι ένα πραγματικό κειμήλιο για τον Πειραιά. Σήμερα, σώζονται μόλις 23 μακέτες σκηνικών. Η αυλαία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1926 και ολοκληρώθηκε μέσα στον ίδιο χρόνο. Αυτό προκύπτει, από την υπογραφή του ίδιου του καλλιτέχνη που υπάρχει στο κάτω μέρος των σκηνικών.
Ακόμη, αυτό που μπορεί κάποιος να διακρίνει εύκολα, στην πίσω όψη της αυλαίας, είναι τα ονόματα, τις υπογραφές και κάποια σχέδια των ανθρώπων που συμμετείχαν στην κατασκευή και τοποθέτησή της -ηλεκτρολόγοι, καλλιτέχνες, μηχανικοί, τεχνικοί που στο πέρασμα του χρόνου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βοήθησαν στην ύπαρξη και τη λειτουργία της αυλαίας με την πρώτη καταγραφή να γίνεται το 1937 και τις τελευταίες να γίνονται το 1945. 