Η σπουδαία εικαστικός Άσπα Στασινοπούλου πέθανε, σε ηλικία 82 ετών. Το έργο της περιελάμβανε, κυρίως, κατασκευές και εγκαταστάσεις στον χώρο με διάφορα υλικά, εικαστικές δράσεις, ενώ ήταν μια σπουδαία περφόρμερ.
Η θεματική της ξεκινούσε από μια κριτική αντιμετώπιση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, βασισμένη στην καταγραφή καθημερινών γεγονότων, συχνά με καταγγελτική ή ανατρεπτική διάθεση.
Η τελευταία της καλλιτεχνική συμμετοχή ήταν μέσα στο καλοκαίρι στο πλαίσιο της Διεθνούς έκθεσης Σύγχρονης Τέχνης documenta14, με ένα έργο-εγκατάσταση στο κτήριο του ΕΜΣΤ.
Το 2013, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, έκλεψε για ακόμα μία φορά την παράσταση όταν φόρεσε ένα παλιό κέντημα του 1882 και πραγματοποίησε έναν περίπατο μέσα και έξω από το ΕΜΣΤ, που τότε είχε έδρα το κτήριο του Ωδείου Αθηνών.
Το έργο - ρούχο που φορούσε δημιούργησε η Ρένα Παπασπύρου από εκατοντάδες φωτοτυπίες των σταυροβελονιών του κεντήματος ενός μικρού κοριτσιού της εποχής, της Ελένης Κασάσογλου. Η Άσπα Στασινοπούλου ενδύθηκε το έργο κουβαλώντας ακούσια ή εκούσια τον κώδικα της ανθρώπινης εμπειρίας της μικρής Ελένης, η οποία στα τέλη του 19ου αιώνα επέδειξε σε ένα μικρό κομμάτι ύφασμα τις κεντητικές της ικανότητες και συνάμα τις γραμματικές της γνώσεις. Τα κεντήματα εκείνη την εποχή ήταν συχνά ένας τρόπος για να μάθει ένα νεαρό κορίτσι να διαβάζει και να γράφει στο σπίτι. Η ικανότητα αυτή αποτελούσε τότε εφόδιο ζωής.
Το τελευταίο έργο της Άσπας Στασινοπούλου στο πλαίσιο της Documenta 14.
Η Άσπα Στασινοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ecole Superieure des Natioanle Beaux Arts στο Παρίσι.
Στη Γαλλία γνώρισε τον Γιάννη Τσαρούχη, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά και καλλιτεχνικά. Επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση το 1966 στην γκαλερί Άστορ.
Το 1968, εν μέσω πολιτικών εξελίξεων, έφυγε πάλι για το Παρίσι. Το 1969 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε έως το 1974.
Από τα νεανικά της χρόνια συμμετείχε σε δραστηριότητες καλλιτεχνικών ομάδων που εξέφραζαν, μεταξύ άλλων, τις ιδεολογικές της αντιρρήσεις για την εμπορευματοποίηση της τέχνης και το σύστημα των γκαλερί, όπως ήταν το Κέντρο Εικαστικών Τεχνών, η Ομάδα Τέχνης 4+ και η Ομάδα για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη.
Δεν πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις. Έχει παρουσιάσει το έργο της κυρίως στην Αθήνα, αλλά και σε Άμστερνταμ και Λονδίνο. Το 2009, οργανώθηκε αναδρομική της έκθεση στην Αθήνα (Μουσείο Μπενάκη), για την οποία τιμήθηκε με το μεγάλο, εκτός συναγωνισμού, βραβείο της AICA Hellas. Συμμετείχε, επίσης, σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς διοργανώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.
