Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Απ’ όλα τα κοριτσίστικα παιχνίδια, οι «κουμπάρες» είναι πιθανόν εκείνο που παίζεται χωρίς κανόνες. Απόψε αυτοσχεδιάζουμε. Αρκεί ένα θέμα ή μια σύμβαση -«κουμπάρες» εν προκειμένω- και από εκεί κι έπειτα ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Φλυαρεί άσκοπα, κινείται άκοπα, ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις, σκοτώνει την ώρα του.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην καθομιλουμένη η έκφραση κατέληξε να είναι ταυτόσημη με το «κοροϊδευόμαστε». Εξ ου και, όταν χάνουμε την υπομονή μας και δηλώνουμε ότι «δεν θα παίξουμε τις κουμπάρες», εννοούμε ότι ήρθε η στιγμή της αλήθειας. Τέρμα το δούλεμα.
Ο πρωθυπουργός έδειχνε να μην αστειεύεται στη συνέντευξη Τύπου με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. «Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παρακολουθούμε για πολύ ακόμη παιχνίδια σε βάρος του ελληνικού λαού... Δεν παίζουμε ένα παιχνίδι, παίζουμε με το μέλλον ενός ολόκληρου λαού... Επειδή δεν παίζουμε τις κουμπάρες, όπως όταν είμαστε μικροί [σ.σ.: ο καθείς στρογγυλοκάθεται στην ευχαρίστησή του, περί ορέξεως...], αυτό πρέπει να σταματήσει».
Τέρμα το δούλεμα, λοιπόν; Ένας καλόπιστος παρατηρητής θα ένιωθε ανακούφιση, κάποιος με μνήμη θα αγόραζε επί πιστώσει, ο κυνικός θα χλεύαζε το σκηνικό. Μην ξεχάσω και τον μεταφραστή, που θα ιδροκόπησε για να παντρέψει τις λέξεις, τις κουμπάρες να ξεμπλέξει.
Τέρμα το δούλεμα, λοιπόν; Μοιάζουν σαν να έχουν αποκτήσει χαρακτήρα επαναλαμβανόμενου τελετουργικού των τελευταίων επτά ετών οι ατέλειωτες διαπραγματεύσεις, για να κλείσει κάθε φορά κάποια αξιολόγηση. Κι αυτό την τελευταία στιγμή, την ώρα που όλα φαίνεται να έχουν χαθεί, την ώρα που τα νεύρα αυτονομούνται, τα παιχνίδια εξαντλούν και εξαντλούνται.
Επτά χρόνια φαγούρα, επτά χρόνια φιγούρα. Οι παίκτες απευθύνονται πρωτίστως στο εσωτερικό τους ακροατήριο (το ΔΝΤ στον μεγάλο χορηγό, που δεν έχει αποφασίσει την παράσταση αν θα στηρίξει) και δίνουν ελάχιστη σημασία αν τα σημερινά τους λόγια θα συνάδουν με τις αυριανές τους πράξεις. Εν ολίγοις; Παίζουν τις κουμπάρες.
Αυτός ήταν εξαρχής ο σκοπός ή υποχρεώθηκαν στην πορεία και γίνεται φασαρία; Δεν νομίζω ότι θα μάθουμε. Εμείς θα πάθουμε.
