Από την έντυπη έκδοση
Του Σταμάτη Ζησίμου
[email protected]
Στοίχημα, που υποχρεωτικά θα πρέπει να κερδηθεί, αποτελεί η αντιμετώπιση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων.
Τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για το τραπεζικό σύστημα, το Δημόσιο, προμηθευτές και εργαζόμενους. Διότι το πρόβλημα έφθασε στο «μη παρέκει», απειλώντας να τορπιλίσει τα θεμέλια της ήδη εύθραυστης οικονομίας.
Είναι περισσότερες από 400.000 οι επιχειρήσεις με κάθε είδους οφειλές. Επιχειρήσεις που έχουν αποκοπεί από την παροχή ρευστότητας, που κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από το «λουκέτο».
Μαζί τους κινδυνεύουν και χιλιάδες εργαζόμενοι και ανάλογος αριθμός προμηθευτών. Στην αντίπερα όχθη, θεωρητικά, βρίσκεται το τραπεζικό σύστημα, το οποίο επιδιώκει να λάβει ένα μέρος από τα 50 περίπου δισ. ευρώ επιχειρηματικών δανείων που δεν εξυπηρετούνται.
Προχθές το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, μετά από πολύμηνη κυοφορία και διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, απέστειλε στη Βουλή το τελικό σχέδιο για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών των επιχειρήσεων.
Αν λάβουμε υπ’ όψιν τις δηλώσεις των επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου, το εν λόγω πλαίσιο αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Και οι βιώσιμες επιχειρήσεις θα διασωθούν και το τραπεζικό σύστημα θα ανακτήσει μέρος των δανείων που έχει χορηγήσει.
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά. Όλες τις πλευρές. Κατ’ αρχάς, η εφαρμογή του νόμου θα ξεκινήσει τρεις μήνες μετά τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Οπότε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, η έναρξη ισχύος του αναμένεται στα μέσα του καλοκαιριού. Ενδεχομένως αυτό να μην αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Το ουσιαστικό, όπως επισημαίνουν όλες οι πλευρές, είναι ότι πρόκειται για μια πρωτόγνωρη διαδικασία για τα ελληνικά δεδομένα, που ουδείς μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί στην πράξη. Και δυστυχώς περιθώρια για καθυστερήσεις δεν υπάρχουν, γι’ αυτό και οποιαδήποτε προσαρμογή στο πλαίσιο θα πρέπει να γίνει άμεσα και πριν χαθεί κι άλλος χρόνος.
Επειδή δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο, επιβάλλεται να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων πλευρών, ώστε το εγχείρημα να πετύχει. Κυβέρνηση, τράπεζες και επιχειρηματικοί φορείς, έστω και την τελευταία στιγμή, θα πρέπει να συνεργαστούν για την καλύτερη και ταχύτερη δυνατή εφαρμογή του μηχανισμού.
Το πρόβλημα της υπερχρέωσης κατέστη πλέον εθνικό, γι’ αυτό και συλλογικά θα πρέπει να αντιμετωπισθεί.
