Το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη παρουσιάζει την έκθεση «Παρά θίν’ αλός. Θαλασσινά θέματα στη νεοελληνική ζωγραφική. Από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη», η οποία εγκαινιάζεται από την υπουργό Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, στις 8 το βράδυ.
Εβδομήντα τέσσερις πολύτιμοι πίνακες της νεοελληνικής ζωγραφικής ολοκληρώνουν αυτήν τη θεματική έκθεση με τα αντιπροσωπευτικά έργα των Κωνσταντίνου Βολανάκη, Βασίλειου Χατζή, Ιωάννη Αλταμούρα, Κωνσταντίνου Μαλέα, Νικόλαου Λύτρα, Κωνσταντίνου Παρθένη, Μιχάλη Οικονόμου, Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα, Γεράσιμου Στέρη, Σπύρου Παπαλουκά, Αγήνορα Αστεριάδη, Θάνου Τσίγκου, Πάρι Πρέκα, Γιάννη Γαΐτη, Παναγιώτη Τέτση, Δημοσθένη Κοκκινίδη, Κώστα Τσόκλη, Βασίλη Θεοχαράκη, Μαρίας Φιλοπούλου, Γιάννη Αδαμάκου, Θανάση Μακρή και Μιχάλη Μαδένη, μεταξύ άλλων. Όλα τα έργα προέρχονται από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη, του υπουργείου Πολιτισμού, της συλλογής Σωτήρη Φέλιου και του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Την έκθεση συνοδεύει ομότιτλο πολυσέλιδο λεύκωμα με κείμενα των Μαρίνας Λαμπράκη - Πλάκα και Λαμπρινής Καρακούρτη - Ορφανοπούλου.
Θάλασσα που ενώνει
Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, κα Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, επισημαίνει: «Μεσόγειος, θάλασσα γλυκιά, θάλασσα μάνα για τους λαούς που είχαν την τύχη και την ευλογία να γεννηθούνε στα παράλιά της. Θάλασσα που ενώνει, θάλασσα που πλουτίζει, θάλασσα που φωτίζει.
Βάρκα µε τη σκιά της, 2007 - Κώστας Παπανικολάου. Αβγοτέµπερα σε µουσαµά, 180 x 180 εκ. Συλλογή Σωτήρη Φέλιου.
Κάτω από την αιώνια λαμπάδα του ήλιου της, δίνουν καρπούς οι πιο ευλογημένες ρίζες: η ελιά, η λεμονιά, η πορτοκαλιά, η άμπελος. Τα πιο μυριστικά φυτά: δάφνη και μύρτος, ρίγανη και φασκόμηλο, βασιλικός και δίκταμος, λεβάντα, διοσμαρίνι και θυμάρι. Όλη η χλωρίδα που χάρισε στην ποίησή μας τη μοσχοβολιά της: από την Σαπφώ έως τον Κάλβο, τον Σολωμό, τον Σικελιανό και τον Ελύτη.
Πώς ήταν δυνατόν να μην εμπνεύσει τους Έλληνες καλλιτέχνες το συναρπαστικό θέμα και θέαμα της θάλασσας; Θάλασσα και θαλασσινά θέματα κυριαρχούν στην τέχνη, που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από το 3000 π.Χ., από τις νωπογραφίες της Θήρας και της Μινωικής Κρήτης έως τις αγγειογραφίες με τριήρεις, ιστιοφόρα ή θαλασσινούς θεούς και ήρωες.
Το λιµάνι της Κοπεγχάγης, 1874 - Ιωάννης Αλταμούρας. Λάδι σε µουσαµά, 39 x 65 εκ. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου Συλλογή Ιδρύµατος Ε. Κουτλίδη Αρ. έργου 165.
Η θαλασσογραφία επιβιώνει στη λαϊκή τέχνη στη διάρκεια της μακράς τουρκικής δουλείας, για να ξαναγεννηθεί με την αναγέννηση του ελληνικού κράτους μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος των Ελλήνων ναυτικών στον Αγώνα, οι τολμηρές επιχειρήσεις στη θάλασσα, οι ναυμαχίες θα προσπορίσουν πλούσια θέματα στην ιστορική ζωγραφική της Σχολής του Μονάχου. Νικηφόρος Λύτρας, Νικόλαος Γύζης, Κωνσταντίνος Βολανάκης ύμνησαν τα πάθη και τα κατορθώματα των Ελλήνων στη θάλασσα».
Άμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή του ελληνικού λαού
Η επιμελήτρια της έκθεσης, Λαμπρινή Καρακούρτη - Ορφανοπούλου, τονίζει, μεταξύ άλλων: «“Παρά θίν’ αλός”: η ομηρική φράση της Ιλιάδας αποτελεί πολύτιμο λίθο της γλωσσικής μας παρακαταθήκης και, συνάμα, μας ταξιδεύει στον λεκτικό πλούτο που δημιουργήσαμε ως λαός, αναφερόμενοι στον απέραντο και μαγικό κόσμο της θάλασσας. Η θάλασσα στο ομηρικό έπος, το αρχετυπικό και πανάρχαιο σύμβολο της περιπλάνησης και περιπέτειας του ανθρώπου, θα ταυτιστεί με το ταξίδι, θα καθορίσει τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορική του συνέχεια.
Ύδρα, 1918-1920 - Κωνσταντίνος Παρθένης. Λάδι και µολύβι σε χάρντµπορντ, 23 x 31 εκ. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου Αρ. έργου 2636.
Το θέμα της έκθεσης, η θάλασσα, άμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή του ελληνικού λαού, την ιστορία του, τα βιώματά του, αποκτά συμβολικό χαρακτήρα στις μέρες μας και προτείνει στον επισκέπτη της έκθεσης, ένα ταξίδι πλημμυρισμένο από το φως και το χρώμα της Ελλάδας, παρακολουθώντας όλα τα στάδια της θαλασσογραφίας, από τα μέσα του 19ου αιώνα έως στις μέρες μας.
Η έκθεση οργανώθηκε στις τρεις αίθουσες του Ιδρύματος Μ & Β Θεοχαράκη, ακολουθώντας μια διαδοχική εξέλιξη της ελληνικής θαλασσογραφίας από τον 19ο στον 20ό αιώνα και διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες, βάσει των μορφολογικών στοιχείων που τις διακρίνουν. Η σύντομη αυτή αναδρομή και οι αναφορές σε έργα Ελλήνων καλλιτεχνών αποτελούν μια προσπάθεια εικαστικής περιήγησης και γενικής θεώρησης της εξέλιξης της θαλασσογραφίας στη νεοελληνική τέχνη μέσα από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης και του Ιδρύματος Ευριπίδη Κουτλίδη.
Μέσα στην αντάρα της θάλασσας, 2012 - Βασίλης Θεοχαράκης. Λάδι σε µουσαµά, 125 x 200 εκ. Ιδιωτική Συλλογή.
Από αυτήν την περιήγηση, αναδεικνύεται όχι μόνο η εικαστική γραφή των διαφόρων δημιουργών, αλλά και η ανανέωση και η νέα προσέγγιση του θέματος της θάλασσας από τους σύγχρονους καλλιτέχνες. Τα θαλασσινά θέματα διατρέχουν όλη την ιστορία της νεοελληνικής τέχνης, αναδεικνύοντας την κομβική σημασία του Αιγαίου στον προσδιορισμό της ελληνικής ταυτότητας και επιβεβαιώνοντας τον Οδυσσέα Ελύτη πως η θάλασσα είναι η κληρονόμος της ελληνικής παράδοσης».
Ακρωτήριο Σκύλαιον ΙΙ, 2011-2014 - Παναγιώτης Τέτσης. Λάδι σε µουσαµά, 125,5 x 421 εκ. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. ∆ωρεά του καλλιτέχνη. Αρ. έργου 13324.
Πληροφορίες Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη: Βασ. Σοφίας 9 και Μέρλιν 1 - Αθήνα, τηλ.: 210 3611206. Διάρκεια έκθεσης: 15 Φεβρουαρίου - 7 Μαΐου. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή: 10:00 - 18:00, Πέμπτη: 10:00 - 20:00.
naftemporiki.gr
