Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Υπέρ μιας λύσης λειτουργικής και βιώσιμης, σύμφωνης με το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, χωρίς κατοχικά στρατεύματα και παρωχημένες λογικές εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων, τάχθηκαν -σε γενικές γραμμές- όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί που διάβηκαν το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου με το βλέμμα στη Γενεύη και την προσοχή στην Άγκυρα.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν επανέλαβε κανείς το ποίημα για τη «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία», που πάντα με μπέρδευε, γιατί η ομοσπονδία ήταν στη γωνία.
Αναζήτησα το βιβλίο του Κύπριου νομικού Πολύβιου Πολυβίου «Το Κυπριακό Πρόβλημα: Παραλογισμοί και Προβληματισμοί», που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2010.
Στο βιβλίο του, ο κ. Πολυβίου, μέλος της ελληνοκυπριακής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη της Γενεύης τον Αύγουστο του 1974, ενώ μέχρι και το 1986 μετείχε στις δικοινοτικές διαπραγματεύσεις, είναι σαφής: «Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ήταν απαράδεκτη πριν το 1974, το 1977 (σ.σ.: συμφωνία Μακαρίου - Ντενκτάς) θεωρήθηκε οδυνηρός συμβιβασμός, τώρα δυστυχώς έχει καταστεί η μόνη προσφερόμενη λύση. [...] Η κεντρική έννοια στη νέα τάξη πραγμάτων στην Κύπρο δεν θα είναι η ομοσπονδία, αλλά η ενισχυμένη δικοινοτικότητα, που θα εκφράζεται όχι μόνο με τη συμμετοχή στα κυβερνητικά πράγματα, αλλά και με τον έλεγχο και τη διοίκηση γεωγραφικών εδαφών. Σε περίπτωση που η λύση αυτή δεν καταρρεύσει, αλλά, αντίθετα, επιτύχει, υπάρχει η ελπίδα πραγματικής επανένωσης σε βάθος χρόνου. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αναγνωρίσω ότι η λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας δεν θα ήταν αποδεκτή εάν δεν υπήρχε ο παράγων “Ευρωπαϊκή Ενωση”.
[...] Σε περίπτωση που η προσπάθεια για συναινετική διευθέτηση του Κυπριακού, στη βάση ενός κράτους, δεν τελεσφορήσει, θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για ενδιάμεση λύση, επί τη βάσει εδαφικών αναπροσαρμογών έναντι ανταλλαγμάτων και με την προσδοκία (με την ενεργό συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης) μετεξέλιξης της ενδιάμεσης λύσης σε ολική διευθέτηση».
Κάπου εδώ είμαστε στη Γενεύη, σ’ ένα ακόμη επεισόδιο του Κυπριακού. Το τέλος της παράστασης μάλλον αργεί. Σε μια μικρή, πικρή ιστορία έφτασε να θεωρείται επιτυχία και η ανοικτού τέλους διαδικασία.
