Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Τρεις υποψήφιοι για τον προεδρικό θώκο, ο καθένας με δικές του εναλλακτικές στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης. Μπορεί ακόμη να είμαστε στις αρχές του 2017, όμως οι πολιτικές ζυμώσεις στη Γαλλία βρίσκονται ήδη στο ζενίθ τους εν όψει των προεδρικών εκλογών του Μαΐου. Για πρώτη φορά δημοσκόπηση δίδει στον πρώην υπουργό Οικονομίας της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, που κατεβαίνει ως ανεξάρτητος, προβάδισμα έναντι του Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργού και επίσημου υποψήφιου της γαλλικής Κεντροδεξιάς. Απέναντι στους δύο η Μαρίν Λεπέν του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, που κανένας δεν γνωρίζει τις ακριβείς παραμέτρους της πολιτικής της.
Με βάση τις γαλλικές προδιαγραφές, οι δύο πολιτικοί άνδρες εμφανίζονται ως ρηξικέλευθοι οικονομικοί μεταρρυθμιστές, παρότι διαφέρουν στις ιδέες τους. Ο κ. Φιγιόν θεωρείται πιο ακραίος, θέλει να απαλλαγεί από την εβδομάδα των 35 ωρών εργασίας, να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης και να περικόψει θέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Εάν νικήσει και επιχειρήσει να εφαρμόσει την ατζέντα του, η Γαλλία ίσως διανύσει μία περίοδο ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Financial Times.
Ο κ. Φιγιόν αντιτίθεται στην ομοσπονδιακή έκδοση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ αντίθετα ο κ. Μακρόν επιθυμεί μία δημοσιονομική και πολιτική ένωση, που θα κάνει την Ευρωζώνη να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά, καθότι πιστεύει ότι η μοναδική χώρα που ωφελείται από τις σημερινές πολιτικές ρυθμίσεις στην Ευρώπη είναι η Γερμανία.
Από την άλλη, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι η κα Λεπέν θα καταστρέψει το ευρωπαϊκό όνειρο και μαζί και το ευρώ, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται η πιθανότητα η πολιτική της να ευνοήσει τη γαλλική οικονομία και να φέρει άνοδο στο χρηματιστήριο του Παρισιού. Κάθε θέση ενέχει ρίσκο. Είναι άγνωστο κατά πόσο ο κ. Μακρόν μπορεί να πείσει το Βερολίνο να συμφωνήσει σε μία δημοσιονομική ένωση, εάν ο κ. Φιγιόν θα έχει τη στήριξη του κοινοβουλίου και πώς η κα Λεπέν μπορεί να εφαρμόσει μία βιώσιμη οικονομική πολιτική εκτός Ευρωζώνης… σε ένα γενικότερα θολό ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο.
