Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Αν κάποιος, γράφει η βρετανική εφημερίδα «Daily Mirror», είχε ποντάρει 5 στερλίνες τον Ιανουάριο στην επιτυχία του Τραμπ, στην απίστευτη στέψη της Λέστερ στην Premier League και την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε., σήμερα θα είχε στην τράπεζα 15 εκατομμύρια λίρες, σχεδόν 17 εκατ. ευρώ.
Τρελές αποδόσεις για όσους διακρίνουν στην ειρωνεία τη μεγάλη ευκαιρία. Ναι, είναι χρονιά εκπλήξεων. Αλλά δεν εκπλήσσουν μόνο οι αουτσάιντερ. Μια χαρά τα καταφέρνουν και οι αποκαλούμενες συστημικές δυνάμεις. Ιδίως το ευρωπαϊκό κατεστημένο έχει βαλθεί να αποδείξει ότι είναι ιδρυματοποιημένο. Εκτός αν μας τρολάρει για να ρεφάρει.
Πάρτε για παράδειγμα τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Ποια εφημερίδα επέλεξε για να κατακεραυνώσει τον δημαγωγικό λαϊκισμό, μία ημέρα μετά την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ;
Τη «Βίβλο» του ευρωπαϊκού λαϊκισμού, την ευρείας κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα Βild. Δεν γνωρίζω αν είναι ένα νέο είδος πολιτικής ομοιοπαθητικής, αλλά βγάζει τη γλώσσα στη λογική. Σκοτώνει κάθε ίχνος της εναπομείνασας αξιοπιστίας. Αν η ελίτ στο αποκορύφωμα της βίαιης ορθολογικότητάς της δίνει στον εαυτό της τη δυνατότητα να μεταδίδει τις συνέπειές της σε μια γωνιά φορτωμένη με ευκολίες και κλισέ, ας μην αναρωτιέται μετά γιατί έχουν οι άλλοι σουξέ.
Δεν ξέρω αν λερώνουν λίγο τη σκέψη τους με την αντίφαση ή αν θυσιάζονται όλα στον βωμό της κάλπης και προέχει ο ξορκισμός του κύματος που σηκώθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Δεν ξέρω καν αν ο αφορισμός είναι η γιατρειά ή αν γίνεται μπούμερανγκ, ιδίως όταν ξεχειλώνεται η έννοια του λαϊκισμού για να χωρά όσους αντιπαθούμε. Δεν ξέρω αν το κανάλι μέσω του οποίου διοχετεύεται η εκδίκηση των υποβιβασμένων είναι μόνο «το Διαδίκτυο, όπου είναι απολύτως αδιάφορο εάν οι ισχυρισμοί είναι βάσιμοι», όπως σχολίασε ο 74χρονος Γερμανός πολιτικός.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι αν οι ελίτ χάνουν από τους «σχεδόν φασίστες» (ο χαρακτηρισμός των «FT») και τους ακατάλληλους (κατά Ομπάμα), κάτι τρέχει με τους κατάλληλους.
