Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Έχει έρθει επανειλημμένως σε μετωπική σύγκρουση με τις Βρυξέλλες, έχει απορρίψει πολλές φορές τις καθιερωμένες «συνταγές» και έχει καταδικάσει τις πολιτικές λιτότητας της Γερμανίας. Και συνεχίζει απτόητη στις ενστάσεις των Ευρωπαίων τεχνοκρατών, παρά τη δεινή οικονομική της κατάσταση, τα προβλήματα των τραπεζών και το υπέρογκο χρέος.
Το οικονομικό επιτελείο της Ρώμης φαίνεται να έχει κάνει μέχρι τώρα καλή δουλειά, αποφεύγοντας τις δημοσιονομικές κυρώσεις της Κομισιόν, η οποία πριν από μερικούς μήνες αποδέχθηκε το αίτημα της Ιταλίας για «δημοσιονομική ευελιξία», δίδοντας στην κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι περιθώρια ελιγμών, με αντάλλαγμα όμως την ανάληψη σαφών δεσμεύσεων για μείωση του δημόσιου χρέους.
Η Ιταλία έχει συστηματικά κατορθώσει να αποφύγει την επιβολή κυρώσεων για την πορεία του χρέους της, με το επιχείρημα ότι οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης εμποδίζουν τις προσπάθειες περιορισμού του. Όμως, η κυβέρνηση της Ρώμης ανεβάζει τώρα τους τόνους, με τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει την κύρια δομή του προϋπολογισμού για το 2017 και τον υπουργό Οικονομικών Κάρλο Πάντοαν να καλεί την Ε.Ε. να επιλέξει ανάμεσα σε δύο επιλογές: ή να επιτρέψει στη Ρώμη να αυξήσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της, ώστε να ανταποκριθεί στο κόστος του μεταναστευτικού και του πρόσφατου σεισμού, ή η χώρα θα ακολουθήσει τον «δρόμο της Ουγγαρίας» υψώνοντας τείχη στους μετανάστες. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Πάντοαν μιλά για κίνδυνο αποσύνθεσης της Ε.Ε. και για ακαταλληλότητα των ευρωπαϊκών θεσμών. Είναι η πρώτη φορά όμως που χρησιμοποιεί ένα τόσο ακραίο παράδειγμα, αυτό της Ουγγαρίας στο μεταναστευτικό.
Το θέμα γίνεται πλέον πολιτικό, με τη Ρώμη να απαντά με άσκηση πίεσης στις πιέσεις των Βρυξελλών, στους οίκους αξιολόγησης και στις μεμονωμένες φωνές που ζητούν την έξοδό της από το ευρώ. Ποιος θα είναι ο νικητής; Ενδεχομένως αυτό θα κριθεί μετά το δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση στην Ιταλία τον Δεκέμβριο, που θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμο για την Ε.Ε., γιατί θα μπορούσε να δημιουργήσει νέα πηγή πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας στη γηραιά ήπειρο.
