Από την έντυπη έκδοση
Του Δ. Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Λίγο πριν από την είσοδο στη νέα χιλιετία μια έρευνα του FBI στις Η.Π.Α εκτίμησε ότι το «έγκλημα στους δρόμους» έχει ένα ετήσιο κόστος, για την εγχώρια οικονομία, περίπου 4 δισ. δολλαρίων.
Την ίδια περίοδο το Multinational Monitor του Ράλφ Νέϊντερ υπολόγισε ότι το «έγκλημα των χαρτογιακάδων», γνωστό κι ως white-collar crime, κοστίζει στην αμερικανική οικονομία περί τα 200 δισ. δολλάρια ετησίως. Είναι το τίμημα για την απουσία αποτελεσματικών ελέγχων και η ατιμωρησία της παραβατικότητας που στοιχίζουν ακριβά στον αμερικανό φορολογούμενο.
Αυτό το πλέγμα αδιαφάνειας στερεί νόμιμους πόρους από τον απλό πολίτη κάθε χώρας, με αποτέλεσμα να συμπιέζονται μισθοί και συντάξεις από την έλλειψη χρημάτων που ουσιαστικά κλέβονται από τους λαούς. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι το 70% των ανθρώπων της μεσαίας τάξης στις Η.Π.Α ζεί με καθηλωμένα εισοδήματα την τελευταία 20ετία!
Αλλά, η συνοχή μιας κοινωνίας εδράζεται στην αίσθηση δικαίου, όπως και στην λειτουργία ισχυρών δημοκρατικών θεσμών και Αρχών με σαφείς και διακριτούς ρόλους, που εξασφαλίζουν την διαφάνεια, μέσω μιας διαδικασίας συνεχούς αλληλοελέγχου.
Ακριβώς πριν από έναν χρόνο-8 Οκτωβρίου 2015- ο τότε Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, σε μια δημόσια ομιλία του αποκάλυψε ότι το ετήσιο κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 33 δισ. ευρώ! Συνόδευσε μάλιστα τα στοιχεία του με την επισήμανση ότι αν για 10 χρόνια δεν είχαμε φαινόμενα διαφθοράς, θα μηδενίζαμε το χρέος της Ελλάδας!
Είναι δε, γνωστή η μελέτη του «Brooking Institute» για την Ελλάδα και η επισήμανση της, ότι με την καταπολέμηση της διαφθοράς μπορεί η χώρα να κερδίσει από 4% ως και 8% του ΑΕΠ της.
Η διαφάνεια και η λειτουργία ρωμαλέων δημοκρατικών θεσμών είναι όροι εκ των ών ουκ άνευ και για μια ισχυρή κοινωνία και μια βιώσιμη ανάπτυξη, όπως έδειξε πριν από μερικά και ο καθηγητής Οικονομικών της Οξφόρδης Paul Culter, στο βιβλίο του «Bottom Billion», συγκρίνοντας την περίπτωση της Νορβηγίας με ανάλογες πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες της Αφρικής.
Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι η διαπλοκή θάλλει στο έδαφος απονεκρωμένων θεσμών, κατάσταση που εκμεταλλεύονται ιδιοτελή συμφέροντα προκειμένου να ιδιοποιηθούν πόρους που δεν τους ανήκουν, ζημιώνοντας το γενικό καλό.
Μόλις προχθές γνωστοποιήθηκε ότι η Ελλάδα την περίοδο 2000-2015 πήρε 71,8 δις. ευρώ από ευρωπαϊκές ενισχύσεις. Ποσό μεγαλύτερο κατά 35% από της Πορτογαλίας, 250% της Ιρλανδίας και 320% της Ισπανίας! Το ερώτημα είναι πού πήγαν αυτά τα λεφτά, όπως και τα πάνω από 2 δις. ευρώ ετησίως στους αγρότες…
Ακούσθηκε κάτι απ΄όλα αυτά στην συζήτηση, προχθές, στην Βουλή, πέρα από υβριστικές κορώνες συσπείρωσης των οπαδών;
Άστοχη ερώτηση. Εδώ ακόμη και το ΠΑΣΟΚ αρκέστηκε σε μια απλή αναφορά στο ΑΣΕΠ, τη Διαύγεια, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τους εισαγγελείς Διαφθοράς και Οικονομικού Εγκλήματος και την Οικονομική Αστυνομία... Ίσως, γιατί δεν θέλει να θυμάται το όνομα του τότε πρωθυπουργού.
