Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
«Έγραψε Iστορία». Η φράση κυριάρχησε στον Τύπο, καθώς έγινε γνωστό ότι η Χίλαρι Κλίντον έγινε η πρώτη γυναίκα που θα διεκδικήσει την προεδρία των ΗΠΑ.
«Δεν έχει σημασία ποιος είσαι, από πού έρχεσαι, με τι μοιάζεις και ναι, τι φύλο είσαι» έγραψε η ίδια στο Instagram. Τη δική του «Ιστορία» φιλοδοξεί να γράψει, όμως, και ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η Χίλαρι Κλίντον είναι η γυναίκα που οι Αμερικανοί θαυμάζουν περισσότερο επί 14 συναπτά έτη, σύμφωνα με την Gallup. Και είναι μία γυναίκα της οποίας το πείσμα, τη μαχητικότητα και την εμπειρία λίγοι αμφισβητούν.
Ίσως δεν διαθέτει τη ρητορική δεινότητα ή το «εκτόπισμα» του Μπαράκ Ομπάμα. Δεν την αισθάνονται κοντά τους οι απλοί πολίτες, όπως συνέβαινε με τον μετρ των «retail politics» Μπιλ Κλίντον.
Δεν έχει αποφύγει τα σκάνδαλα. Δέχεται δικαίως πυρά για τις επιλογές της στο υπουργείο Εξωτερικών, όπως και για τις σχέσεις της με τη Wall Street, την ώρα που η ψαλίδα ανάμεσα στο 1% των πλουσιότερων και τον υπόλοιπο πληθυσμό ανοίγει.
Τις ανισότητες σήκωσε ψηλά στην ατζέντα ο εσωκομματικός αντίπαλός της Μπέρνι Σάντερς. Η ίδια αναγνώρισε τη συμβολή του στον δημόσιο διάλογο και την επιτυχία του να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των νέων για την πολιτική.
Οι προκριματικές των Δημοκρατικών ήταν η πρώτη μάχη. Ακολουθεί εκείνη με τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, τον οποίο η εμπρηστική θέση για απαγόρευση εισόδου των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, οι ακρότητες περί ανέγερσης τείχους στα σύνορα με το Μεξικό ή οι υποτιμητικές δηλώσεις για τις γυναίκες, δεν έφθειραν.
Αντιθέτως στήριξαν το προφίλ του ως «αντι-συστημικού» πολιτικού, που «τα λέει έξω από τα δόντια».
Ένας υποψήφιος στα όρια της καρικατούρας πείθει ως ικανός τιμονιέρης. «Ένας λάβρος λαϊκιστής αντιμετωπίζει τη σύζυγο προέδρου, που επιδιώκει να αποκαταστήσει τη δυναστεία».
Έτσι θα «έβλεπε» την εκλογική αναμέτρηση ένας ανταποκριτής σε αφρικανική χώρα, σχολίαζε πρόσφατα ο Guardian. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με την ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη.
Και με μία υποψήφια, η οποία δεν είναι «η κυρία του κυρίου». Δεν είναι η Αμερικανίδα Γκρέις Μουγκάμπε. Είναι η γερουσιαστής με το πλούσιο έργο και η πρώην υπουργός Εξωτερικών.
Και μπορεί ο Ντόναλντ Τραμπ να ρέπει στον αυταρχισμό του Μουγκάμπε και να κοντράρει σε εκκεντρικότητα τον Καντάφι, όπως είχε σχολιάσει ο Νοτιοαφρικανός κωμικός Τρέβορ Νόα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι και εκείνος πείθει αξιοσημείωτο ποσοστό.
Αυτή δεν είναι η μάχη των δύο φύλων. Είναι μία μάχη ανάμεσα σε δύο υποψήφιους με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σε κρίσιμα θέματα.
Δύο υποψήφιους, που αντιλαμβάνονται πολύ διαφορετικά τον τρόπο χάραξης και άσκησης πολιτικής, δύο προσωπικότητες που τις χωρίζει άβυσσος. Τον Νοέμβριο οι Αμερικανοί θα αποφασίσουν ποιος θα γράψει Ιστορία.
