Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Ελληνικό δράμα. Μήπως ήλθε η ώρα να γραφτεί ο επίλογος; Στην τελευταία πράξη αυτού του έργου που συνεχίζει να μας καθηλώνει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- η Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διασταυρώνουν τα ξίφη τους για την επίλυση της ελληνικής κρίσης.
Αυτή τη φορά, όμως, το πεδίο μάχης έχει μεταφερθεί από την Αθήνα και είναι πλέον μεταξύ Ουάσιγκτον και Βρυξελλών, με «μήλον της έριδος» το ελληνικό χρέος. Το ΔΝΤ επιμένει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι χωρίς συγκεκριμένα μέτρα που να αποδεικνύουν ότι «βγαίνουν οι αριθμοί» δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Χωρίς τη λήψη μέτρων, η ανάλυση του ΔΝΤ προβλέπει ότι το χρέος θα εκτοξευθεί στο 294% του ΑΕΠ το 2060.
Για το ΔΝΤ, η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αποτελεί όρο απαράβατο. Για τις Βρυξέλλες, όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Οι εταίροι δεν ενδιαφέρονται για τους αριθμούς, αλλά για τις ενδεχόμενες πολιτικές συνέπειες που συνεπάγονται οι αποφάσεις περί ελάφρυνσης. Με την Ευρώπη να δοκιμάζεται από πολλαπλές εστίες κρίσης που θέτουν σε δοκιμασία τη συνοχή της, για πολλούς, η καλύτερη λύση είναι η παραπομπή του προβλήματος στις καλένδες.
Όσο για την Ελλάδα, «προετοιμάζεται για νέο “κύμα” μέτρων λιτότητας και αύξησης της φορολογίας, την ώρα που συνεχίζεται η κόντρα μεταξύ Ευρωπαίων πιστωτών και ΔΝΤ για το ζήτημα της ελάφρυνσης» υπογραμμίζει το Bloomberg σε ανάλυσή του. Και, στο μεταξύ, το ελληνικό δράμα συνεχίζεται, η οικονομία βουλιάζει στην αβεβαιότητα που υπονομεύει την εμπιστοσύνη και κρατάει μακριά τους επενδυτές. Χωρίς ανάπτυξη, ο στόχος για πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 δεν πρόκειται να καταστεί εφικτός. Και χωρίς οριστική λύση για τη διευθέτηση του χρέους δεν θα βγουν ποτέ οι αριθμοί και απλώς η Ιστορία θα επαναλαμβάνεται.
