Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ενας στους τρεις Ελληνες ανήκει στο οικονομικά μη ενεργό μέρος του πληθυσμού. Ηταν 3.267.487 άτομα που δεν εργάζονταν, ούτε αναζητούσαν εργασία.
Συγχρόνως, κάτι παραπάνω από ένας στους δέκα ήταν άνεργος, κι απ’ αυτό το σύνολο του 1.175.903 ατόμων, μόνο ένας στους δέκα ανέργους ελάμβανε οικονομική βοήθεια από το κράτος. Και με τον μέσο όρο ζωής να αυξάνεται διαρκώς, όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι πρέπει να συντηρούν όλο και περισσότερους συνταξιούχους. Αυτό βέβαια ισχύει διεθνώς -πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ- και όχι μόνο στη χώρα των ανέργων και των συνταξιούχων.
Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είναι σαν το διασημότερο πρόβλημα στην ιστορία των Μαθηματικών, τον τετραγωνισμό του κύκλου. Κι αυτό γιατί ορίζεται η μέθοδος. Αποκλειστική χρήση κανόνα και διαβήτη, ώστε η λύση του να τεκμηριώνεται στα θεωρήματα του Ευκλείδη.
Αν χρησιμοποιήσουμε και άλλα γεωμετρικά όργανα ή αν εφαρμόσουμε τεχνικές του απειροστικού λογισμού, το πρόβλημα λύνεται. Το κατάφερε ο Αρχιμήδης με μια καμπύλη, που ονομάζεται έλικα.
Στην παράσταση που ανεβάζεται για το συνταξιοδοτικό διατυπώνονται και από τους μεν και από τους δε περιορισμοί για τη λύση του -να μη μειωθούν οι συντάξεις, να μην αυξηθούν οι εισφορές, να...- οι οποίοι είναι ανάλογοι των περιορισμών του κανόνα και του διαβήτη της γεωμετρίας. Παράλληλα, κάθε επιχείρημα που καταδεικνύει ότι το πρόβλημα όχι μόνο δεν έχει λύση σ’ αυτό το πλαίσιο, αλλά και όλες οι απόπειρες για τη λύση παράγουν νέα, επίσης άλυτα, προβλήματα απορρίπτεται με την αιτιολογία ότι το πρόβλημα λύνεται, αλλά δεν γίνονται ή δεν έγιναν οι κατάλληλοι χειρισμοί.
Τι να πεις, όμως, για τους χειρισμούς, όταν είναι οι αριθμοί που επιβάλλουν τα όρια; «Περιμένουμε να δούμε τα νούμερα... Θεωρητικά, υποτίθεται ότι ο σχεδιασμός είναι για να λύσει το ασφαλιστικό με κάποια προσωρινά μέτρα που φθάνουν μέχρι το 2018», διευκρίνισε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.
Θεωρητικά, εάν δεν υπήρχε ο χρόνος και οι αριθμοί «θα μπορούσαμε να ‘μαστε οι αιώνιοι νεόνυμφοι μιας αγνώστου ταυτότητας ευτυχίας. Υστερα, το βάζουμε κάτω, και κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε».
