Από την έντυπη έκδοση
Της Εφης Τριήρη
[email protected]
Ο δρόμος προς την κόλαση είναι συνήθως στρωμένος με καλές προθέσεις... Πέρα, λοιπόν, από τους ευσεβείς πόθους για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, η τελευταία σύνοδος της Ε.Ε. έληξε με παράπονα και απαιτήσεις, βγάζοντας για μία ακόμη φορά στην επιφάνεια φόβους, αντιπαλότητες, δυσκινησία και δυσλειτουργία σε ένα οικοδόμημα που θα μπορούσε κάλλιστα να αναδειχθεί πιο ισχυρό και πιο ενωμένο μέσα από τις κρίσεις.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, προειδοποίησε ότι η ζώνη Σένγκεν κινδυνεύει και ότι το ίδιο το ευρώ δεν θα μπορέσει να επιβιώσει εάν κλείσουν τα σύνορα. Η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ έλαβε πολύ μικρή υποστήριξη από τους Ευρωπαίους εταίρους της στην προσπάθειά της να μοιραστεί το βάρος του προσφυγικού. Οι περισσότεροι επέμειναν στην προτεραιότητα να κλείσουν τα σύνορα, παρά να δεχθούν περισσότερους πρόσφυγες στις χώρες τους.
Ισως αυτό να είναι εν μέρει απόρροια της έντονης δυσαρέσκειας απέναντι στη γερμανική κυριαρχία και μία απόπειρα των χωρών να πληρώσουν τη Γερμανία με το ίδιο νόμισμα για την απροθυμία της να μοιραστεί περισσότερους χρηματοοικονομικούς κινδύνους στην Ευρωζώνη, όπως επισημαίνουν αναλυτές του Reuters. Ορισμένοι εταίροι κατηγορούν επίσης το Βερολίνο για υποκρισία στους ενεργειακούς δεσμούς του με τη Ρωσία, ενώ κάποιες άλλες χώρες, όπως Γαλλία, Ολλανδία και Δανία, «σκλήρυναν» τη στάση τους μόνο και μόνο από την άνοδο της ακροδεξιάς στο εσωτερικό τους.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, με τη στήριξη της Πορτογαλίας και της Ελλάδας, «χτύπησε» την άρνηση της Γερμανίας για το ευρωπαϊκό σχέδιο εγγύησης καταθέσεων, ενώ οι χώρες της Βαλτικής, η Βουλγαρία και η Ιταλία τα έβαλαν με την προσπάθειά της να στηρίξει την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς τη Γερμανία σε μία περίοδο που η Ε.Ε. επιβάλλει κυρώσεις στη Μόσχα.
Ολα αυτά εν τέλει δείχνουν ότι οι κορυφαίοι ηγέτες της Ευρώπης είναι πολιτικά αδύναμοι και τόσο απασχολημένοι με τα του οίκου τους που δεν είναι σε θέση να αναλάβουν την αναγκαία συλλογική δράση. Δείχνουν επίσης έναν «πόλεμο» ανάμεσα στον Βορρά και στον Νότο, στις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς και του προστατευτισμού, στους σοσιαλιστές και στους συντηρητικούς, στους σκεπτικιστές και στους οπαδούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα δεν θα ληφθούν ποτέ αποφάσεις και η μία κρίση θα φέρνει την άλλη. Και αυτοί που θα την πληρώνουν κάθε φορά θα είναι οι πολίτες της Ε.Ε., που τελικά δεν βλέπουν τα πράγματα τόσο περίπλοκα όσο οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών.
