«Το στοίχημα των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων η Ελλάδα θα το κερδίσει» τονίζει σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Liberal.gr ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι το μεγάλο ιστορικό στοίχημα της χώρας εδώ και πολλά χρόνια και πως το κίνημα των μεταρρυθμίσεων για πρώτη φορά προχώρησε τόσο πολύ την τριετία 2012-2014 και στη συνέχεια ανακόπηκε, αλλά μόνο προσωρινά.
Παράλληλα, επικρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίο υποστηρίζει ότι εκφράζει τις δυνάμεις που αντιστέκονται στις μεταρρυθμίσεις, που «ξεβολεύονται» από τις μεταρρυθμίσεις και γι' αυτό θέλουν να τις ματαιώσουν.
«Εκφράζει το "παλιό" του κρατισμού και του πελατειακού κράτους. Το "παλιό" που κυνήγησε την ιδιωτική πρωτοβουλία και ενοχοποίησε την επιχειρηματικότητα. Το παλιό που δεν θέλει ούτε να ακούει για ανταγωνιστικότητα...» υποστηρίζει και κατηγορεί το κυβερνών κόμμα ότι μπορεί να πει τα πιο αδιανόητα ψέματα.
«Να αυτοδιαψευστεί άπειρες φορές κι όμως να συνεχίσει να ψεύδεται. Αυτή είναι η "δύναμή" του... Δεν μπορεί, όμως, να κάνει τρία πράγματα: Δεν μπορεί να πει την αλήθεια. Δεν μπορεί να παραδεχθεί τα σφάλματά του. Και - κυρίως - δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις. Γιατί εκπροσωπεί όσους τις φοβούνται, όσους τις απεχθάνονται, όσους τις πολεμούν λυσσαλέα. Αυτή είναι η αδυναμία του...» υπογραμμίζει ο κ. Σαμαράς.
Σύμφωνα με τον πρώην Πρωθυπουργό οι μεταρρυθμίσεις που είχαν «στοιχειώσει» στην Ελλάδα, είναι φιλελεύθερες στο χαρακτήρα τους και ταυτόχρονα, είναι απόλυτα φιλολαϊκές: Φιλοδοξούν να απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας: την ιδιωτική πρωτοβουλία που καρκινοβατεί, την ανταγωνιστικότητα που καταρρέει, την επιχειρηματικότητα, τις ίσες ευκαιρίες και την αξιοκρατία.
Όπως αναφέρει, η ευημερία που έζησε η Ελλάδα επί δεκαετίες είχε «ημερομηνία λήξεως». «Μια ολόκληρη γενιά αναζητούσε "εύκολα πτυχία", όχι αληθινή μόρφωση. Μπέρδευε την επιχειρηματικότητα με την "κομπίνα", την κοινωνική δικαιοσύνη με τις "παροχές" χωρίς όρους και όρια. Επαγγελόταν την "αναδιανομή πλούτου", χωρίς παραγωγή πλούτου. Και έμαθε να απαιτεί "δικαιώματα" χωρίς υποχρεώσεις...»
Ο κ. Σαμαράς προσθέτει ότι έφτασε η «μέρα της κρίσης», και η χώρα αναγκάστηκε, το Μάιο του 2012, υπό την απειλή της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας στην αρχή, και υπό την άμεση απειλή του Grexit μετά το 2012, να κάνει μέσα σε λίγα χρόνια, όσα αρνιόταν πεισματικά να κάνει όλες τις προηγούμενες δεκαετίες.
Αυτή, όπως λέει, ήταν «η εποχή των μνημονίων» και υποστηρίζει ότι το πρόβλημα με το πρώτο μνημόνιο, ήταν τριπλό:
- Δεν περιλάμβανε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Έδινε έμφαση κυρίως στη δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή στη μείωση των κολοσσιαίων ελλειμμάτων.
- Και σε αυτό ακόμα υιοθετούσε πολιτικές κυρίως αύξησης των φόρων παρά μείωσης της σπατάλης. Το πρώτο «Πρόγραμμα» είχε υιοθετήσει «λανθασμένους πολλαπλασιαστές» που υποτιμούσαν την ύφεση στην οποία οδηγούσε. Με αποτέλεσμα να επιμένουν τα μεγάλα ελλείμματα, αντί να τα μειωθούν δραστικά.
- Και τα υψηλά επιτόκια του πρώτου δανεισμού, που επιδείνωσαν και το πρόβλημα του χρέους!
«Τελικά τα σφάλματα του πρώτου Μνημονίου, που εγκαίρως επισημάναμε, τα παραδέχθηκε και το ΔΝΤ! Κι έτσι φτάσαμε στο δεύτερο Μνημόνιο. Με το οποίο η προτεραιότητα πέρασε από τη συνεχή αύξηση των φόρων στη μείωση της σπατάλης» επισημαίνει ο κ. Σαμαράς και κάνει έναν μικρό απολογισμό των πεπραγμένων της κυβέρνησής του.
Μεταξύ άλλων αναφέρει πως το πιο σημαντικό είναι ότι «είχαμε ξαναβάλει τη χώρα σε ανάκαμψη, μετά από έξι χρόνια ύφεσης».
Καταλήγοντας εκφράζει τη βεβαιότητα ότι οι μεταρρυθμίσεις, που ανακόπηκαν, θα συνεχιστούν «όσο κι αν καρκινοβατεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν λυσσομανάνε οι κρατιστές, όσο κι αν πελαγοδρομεί ο κ. Τσίπρας, που δίνει απελπισμένο αγώνα οπισθοφυλακών».
Το πρόβλημα είναι απλώς πόσο θα κρατήσει και πόσο θα κοστίσει η σκιαμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με το χθες. Στο οποίο κρατάει «αιχμάλωτη» μιαν ολόκληρη χώρα..., καταλήγει.
