Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η ήττα απογυμνώνει, αλλά, η γελοιοποίηση σκοτώνει. Κάθε ίχνος της εναπομείνασας ισχνής αξιοπιστίας. Μιλάμε για 883 εκλογικά τμήματα. Αστεία υπόθεση, μπουρλέσκ, παρωδία, γκροτέσκα κυριαρχία.
Πολλοί κάγχασαν με το «τεχνικό πρόβλημα» και το πολιτικό στριπτίζ των διόλου καλλίγραμμων γαλάζιων αδυναμιών, τους διαπληκτισμούς, τις αλληλοκατηγορίες, τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες, τις λογόρροιες και τις δικαιολογίες.
Κάμποσοι γέλασαν, χωρίς να λερώσουν λίγο τη σκέψη τους για το πολιτικό γκροτέσκο, που «δεν είναι ένα ατύχημα στην ιστορία της εξουσίας, νομίζω ότι δεν είναι μια αποτυχία της μηχανικής της.
Μου φαίνεται, αντιθέτως, ότι είναι ένα από τα γρανάζια που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των μηχανισμών της εξουσίας.
Η πολιτική εξουσία... μπορεί να δώσει στον εαυτό της τη δυνατότητα να μεταδίδει τις συνέπειές της, και ακόμη περισσότερο να βρίσκει την ίδια την πηγή των συνεπειών της, σε μια γωνιά η οποία απαξιώνεται εμφανώς, ρητά και εκουσίως, ως βδελυρή, άτιμη ή γελοία...
...Η λειτουργία, το γρανάζι της γκροτέσκας εξουσίας, της φαύλης κυριαρχίας, από τον Νέρωνα ως τον Ηλιογάβαλο, βρισκόταν διαρκώς στην υπηρεσία της λειτουργίας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας...
Οταν η εξουσία καταδεικνύεται ως αχρεία, φαύλη, υμπική* ή απλά γελοία, δεν νομίζω ότι ο σκοπός είναι να περιοριστούν οι συνέπειές της και να αφαιρεθεί μαγικά το στέμμα από αυτόν στον οποίο δόθηκε.
Μου φαίνεται, αντιθέτως, ότι ο σκοπός είναι να καταδειχθεί με τρανταχτό τρόπο ότι η εξουσία είναι αναγκαία και αναπόφευκτη, ότι μπορεί ακριβώς να λειτουργεί με όλη της την αυστηρότητα και στο αποκορύφωμα της βίαιης ορθολογικότητάς της, ακόμη και όταν βρίσκεται στα χέρια κάποιου πραγματικά απαξιωμένου».
*Ο Υμπύ Βασιλιάς κυκλοφορεί και αδιαφορεί. Με τούτες τις παρατηρήσεις του Μισέλ Φουκώ («Οι μη κανονικοί», Βιβλιοπωλείον της Εστίας) δεν επιχειρώ να υποβαθμίσω το γαλάζιο φιάσκο. Απλώς, μετά από τόσα και τόσα διακομματικά ευτράπελα, δεν ψάχνω ταυρομάχους στη Λούτσα.
