Από την έντυπη έκδοση
Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]
Ωραία λοιπόν. Η ώρα της αλήθειας των αριθμών πλησίασε.
Αφού έχουμε πλέον πλαίσιο για τη διευθέτηση των στεγαστικών δανείων και θα τεθούν επίσης σταδιακά πλαίσια για τα υπόλοιπα «κόκκινα» δάνεια, μετά τις αμκ, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα είναι υγιέστερο και άξιο μεγαλύτερης εμπιστοσύνης.
Ενα ερώτημα είναι αν τα 40 δισ. ευρώ, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και συνέβαλαν στο να μην εμφανίσει το ΑΕΠ του 2015 ύφεση, θα επιστρέψουν στις τράπεζες.
Αραγε, η βάση της απόσυρσης των καταθέσεων ήταν η μειωμένη κεφαλαιακή επάρκεια ή ο φόβος από τη ρητορική της κυβέρνησης την εποχή που πίστευε πως θα αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στην Ευρωζώνη, γιατί στην Ελλάδα είχαμε… «πρώτη φορά Αριστερά»;
Αλλά επειδή ο συσχετισμός της ισχύος των οικονομικών δυνάμενων έναντι των μη δυνάμενων δεν αλλάζει στους αιώνες, τελικά ήρθε το τρίτο πρόγραμμα στήριξης ή «μνημόνιο» ή «συμφωνία» με τους «θεσμούς» ή «κουαρτέτο», την τέως «τρόικα» δηλαδή.
Σε αντιστοιχία με τις ανακοινώσεις της σύλληψης κακοποιών παλαιότερα που ανέφεραν ότι πιάστηκε ο Χαρίλαος... Τρεχαγυρευόπουλος, γνωστός και ως Ελαφροδάκτυλος.
Για να αντιληφθεί (;) η κοινωνία ποιος ευθύνεται για τα χάλια της ζωής.
Ωστόσο, η σύνδεση της σκληρής διαπραγμάτευσης με την περηφάνια ξεθωριάζει καθώς απλώνεται η αίσθηση πως αντί της ανακούφισης, έπειτα από την πενταετία των μνημονίων, ήρθε νέος κύκλος πιέσεων στο εισόδημα.
Γιατί είμαστε και στην εποχή της κατάθεσης του προϋπολογισμού για το 2016.
Φαίνεται πως τα φορολογικά έσοδα που προβλέπει, και θα τα πληρώσουν ιδιώτες και επιχειρήσεις, είναι αυξημένα, χωρίς πρόβλεψη για αύξηση του ΑΕΠ.
Αρα από το ήδη σφιγμένο ζωνάρι θα έχουμε μετατόπιση προς το… «στεγνότερο», ως κατάσταση που περιγράφει το πορτοφόλι των νοικοκυριών.
Πλησιάζει επίσης και η συμπλήρωση 12 μηνών με κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα αρχίσουν οι συγκρίσεις των επίσημων οικονομικών δεδομένων τον Δεκέμβριο του 2014 με τον Δεκέμβριο του 2015.
Η αντιπολίτευση, μετά την εκλογή ηγέτη, θα επιχειρήσει επίθεση στηριγμένη σε αριθμούς που θα αποκαλύπτουν ότι η επιδείνωση είναι αποκλειστικό έργο της τρέχουσας κυβέρνησης.
Η «χορωδία» ξεκίνησε με τη σύγκριση της κεφαλαιοποίησης των τραπεζών πέρυσι, τον τελευταίο μήνα με κυβέρνηση Σαμαρά, με την τρέχουσα.
Εχουμε μια εξάτμιση της τάξης του 90% ή στα 100 ευρώ για την αγορά ενός ποσοστού σε τράπεζα του Χ.Α., η αξία του τώρα είναι 10.
Το κόστος της προσγείωσης του ΣΥΡΙΖΑ (ή της κοινωνίας;) θα παρουσιαστεί ως ζημία αρκετών δεκάδων δισ. ευρώ. Αλλά ήταν ιστορική αναγκαιότητα η εγκατάστασή του στην εξουσία;
Ή την προκάλεσε ξεγελώντας και συνεπώς φέρει ακεραία την ευθύνη για τον «λογαριασμό» της επιπλέον λιτότητας;
Η απάντηση βρίσκεται στα μέτρα που πέρασαν πρόσφατα και θα περάσουν στο άμεσο μέλλον, σε σχέση με τις αντιδράσεις γι’ αυτά. Και δεν είναι καθόλου εύκολη.
