Ο αρχαιοελληνικός μύθος που χάρισε το όνομα στη γηραιά ήπειρο ξαναζωντανεύει μέσα από την τέχνη των Νίκου και Παντελή Σωτηριάδη. Ετσι, από την Κρήτη, στην «καρδιά» της ενωμένης Ευρώπης θα ταξιδέψει αυτή τη φορά η όμορφη κόρη από τη Φοινίκη πάνω στη ράχη του ερωτοχτυπημένου Δία, που για να τήν κλέψει μεταμορφώθηκε σε ταύρο.

Τα αποκαλυπτήρια του γλυπτού «Η αρπαγή της Ευρώπης», ένα δώρο της Κρήτης προς την Ευρώπη, θα γίνουν στο προαύλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, στις 25 Οκτωβρίου.

Ο Δήμος Αγίου Νικολάου, το 2002, συγχρηματοδότησε μαζί με τον επιχειρηματία κ. Μαντωνανάκη τη δημιουργία του συγκεκριμένου γλυπτού, από τους αδερφούς Nίκο και Παντελή Σωτηριάδη, για να το παραχωρήσει και να το τοποθετήσει στην Ευρωβουλή.

Η Περιφέρεια Κρήτης ανέλαβε το συντονισμό και τη χρηματοδότηση της εκδήλωσης, σε συνεργασία με τους Κρήτες ευρωβουλευτές Κωστή Χατζηδάκη και Σταύρο Αρναουτάκη, και με τον Γερμανό ευρωβουλευτή, κρητικής καταγωγής, Γιώργο Χατζημαρκάκη. Τα αποκαλυπτήρια του γλυπτού θα γίνουν από τον υπουργό Τουριστικής Ανάπτυξης Δ. Αβραμόπουλο.

Ο μύθος

Ο μύθος που αφορά την αρπαγή της Ευρώπης από τον Ολύμπιο Δία, έχει πανάρχαιες ρίζες, αναγόμενος στην προϊστορία. Τόπος καταγωγής αυτού του μύθου φέρεται η Κρήτη, που διατηρούσε προφανώς πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια του Μινωικού πολιτισμού, σχέσεις με τη Φοινίκη. Το θέμα, ωστόσο, πήρε μεγάλες διαστάσεις, όπως φανερώνουν τα έργα τέχνης σε διάφορες περιοχές του ελλαδικού χώρου κατά τα ιστορικά χρόνια, ενώ δεν είναι λίγοι οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης και των κατοπινών περιόδων, που εμπνεύστηκαν στη Δύση από το μεγάλο έρωτα μιας θνητής και ενός θεού.

Η Ευρώπη ήταν κόρη του βασιλιά της Τύρου Αγήνορα και ο Δίας τη γνώρισε στη Φοινίκη. Την πλησιάζει μεταμορφωμένος σε λευκό ταύρο, καθώς εκείνη χαίρεται την ξεγνοιασιά με τις θεραπαινίδες της συντροφιάς της, και τη μεταφέρει στην Κρήτη, όπου πρωτοσμίγουν κάτω από τη σκιά ενός πλατάνου. Από την ένωσή τους γεννήθηκαν ο Σαρπηδόνας, ο Ραδάμανθυς και ο Μίνωας.

«Το πρώτο ξάφνιασμα»

«Η αρπαγή της Ευρώπης» των Νίκου και Παντελή Σωτηριάδη, είναι έργο διαστάσεων 4,6 μ. ύψος, 1,5 μ. πλάτος και 5 μ. μήκος, φτιαγμένο εξ ολοκλήρου με τη μέθοδο της σφυρηλάτησης στο χέρι, από μπρούντζο για την κόρη και ανοξείδωτο χάλυβα για τον ταύρο.

Η διαφορά των δύο υλικών του συμπλέγματος επελέγη προκειμένου να δοθεί με συνθετική αντίθεση η απαστράπτουσα αίγλη της λευκότητας του ταύρου μέσα από τον ανοξείδωτο χάλυβα, καθώς και η αμετάβλητη ομορφιά της θάλλουσας Ευρώπης μέσα από τον χρυσίζοντα, για εκείνη, μπρούντζο.

Την έκπληξη της κόρης κατά την αρπαγή της υποδηλώνει η έκταση των μπράτσων της, ενστικτώδης κίνηση κάποιου που χάνει ξαφνικά την ισορροπία του. Η κίνηση όμως αυτή προσδίδει και σημειολογικά στο γλυπτό, καθώς οι γραμμές των βραχιόνων της κόρης και της ράχης του ταύρου δημιουργούν δύο παράλληλες γραμμές που επεκτείνονται στο άπειρο, υπονοώντας έτσι την προοπτική της διεύρυνσης. Το έργο φέρει ως υπότιτλο «Το πρώτο ξάφνιασμα», καθώς οι γλύπτες επιθυμούν να αποδώσουν το ξάφνιασμα της ευρωπαϊκής ηπείρου από τις αλλαγές που γίνονται όλο και με πιο γρήγορους ρυθμούς στις μέρες μας (νέα ενωμένη Ευρώπη, νέο κοινό νόμισμα κτλ). Οπως λένε και οι ίδιοι, αφού το ξάφνιασμα είναι εν πολλοίς αρετή των νέων «η Ευρώπη, χιλιάδες χρόνια τώρα, από τον καιρό της απαγωγής της, παραμένει νέα και ξαφνιάζεται αλλά και ξαφνιάζει».

Πηγή: ΑΠΕ

Y.Γ. Εχω την εντύπωση ότι ο τίτλος με τον οποίο μας είναι γνωστός ο μύθος δεν είναι σωστός. Η κόρη ξεθαρρεύει γοητευμένη από την ομορφιά του ταύρου και ανεβαίνει στη ράχη του. Ο Δίας βουτάει στη θάλασσα παίρνοντας μαζί του την άμυαλη νέα.

Αυτό μάλλον εκούσια απαγωγή είναι. Μήπως όμως και η δική μας Ευρώπη αντιμετωπίζει με την ίδια ελαφρότητα τη συνεύρεση με τον Ταύρο-ΗΠΑ;