Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε την Τουρκία για τα εξωτερικά μας σύνορα». Ο πρόεδρος της Κομισιόν στάζει μέλι για του Ερντογάν το αμπέλι, προσθέτοντας ότι «η Επιτροπή θα πράξει ό,τι μπορεί για να στηρίξει τις αξιοσημείωτες προσπάθειες της Τουρκικής Δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να κοιτάζουμε μόνο το εσωτερικό μας, αλλά και την περιφέρεια της Ευρώπης».
Η Ε.Ε., την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη, ζητεί από την Τουρκία συνεργασία, προκειμένου να μειωθεί η προσφυγική ροή προς την Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα είναι έτοιμη να προσφέρει έως 1 δισ. ευρώ φέτος για τους Σύρους και Ιρακινούς που βρίσκονται στην Τουρκία.
Ακόμη κι αν η Τουρκία, όμως, αυξήσει τους ελέγχους και φυλάττει πιο αποτελεσματικά τα σύνορά της, κυρίως στο Αιγαίο, χιλιάδες θα ήθελαν να κατευθυνθούν προς την Ευρώπη. Ο λόγος είναι απλός. «Οι πρόσφυγες έρχονται επειδή η κοινότητά μας παραμένει η πιο ανοιχτή και η πιο ανεκτική από όλες», παρατήρησε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Υπάρχει βέβαια κι ένας άλλος λόγος. Η Αγκυρα δεν προσφέρει καμία προοπτική στους πρόσφυγες.
Είναι αλήθεια πως η Ε.Ε. για καιρό αγνοούσε το θέμα, θεωρώντας πως δεν την αφορά. Είναι αλήθεια ότι δεν έβλεπε, δεν άκουγε, δεν μιλούσε, όταν κατέφυγαν στην Τουρκία καραβάνια Σύρων. Επισήμως καταγεγραμμένοι 1,8 εκατομμύριο, αν και ο πραγματικός τους αριθμός εκτιμάται στα 2 εκατομμύρια.
Είναι παραίσθηση, όμως, ότι το 1 δισ. θα υποχρεώσει τους Σύρους να παραμείνουν στην Τουρκία, μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος.
Είναι παραίσθηση, γιατί όσο δεν έχουν καμία πιθανότητα να ζήσουν στην Τουρκία, η θάλασσα φαντάζει ευκαιρία. Σήμερα, απαγορεύεται στους Σύρους πρόσφυγες που ζουν στο έδαφός της να δουλεύουν. Βάσει μάλιστα της τουρκικής νομοθεσίας, άσυλο στη χώρα μπορούν να ζητήσουν μόνο Ευρωπαίοι.
Ευρωπαίοι, που δεν είναι ωραίοι (σ.σ.: στην ώρα τους) στη διαχείριση των κρίσεων και γι’ αυτό πληρώνουν ακριβά.
