Οι γαλλικές εφημερίδες διερωτώνται, πώς μπορεί το κράτος να αποκαταστήσει τον νόμο και την τάξη μετά την εξάπλωση των ταραχών από το Παρίσι στην περιφέρεια.
Η Figaro, κάνει λόγο για «μεταδοτικότητα» του φαινομένου, υποδεικνύοντας ότι αγνοήθηκαν όλες οι εκκλήσεις για ηρεμία και ομαλότητα.
Η Liberation, από την πλευρά της προειδοποιεί ότι μπορεί να μετατραπούν σε πανικό οι ανησυχίες των πολιτών για το κατά πόσο μπορεί το κράτος να διασφαλίσει τη δημόσια τάξη. «Αν οι άνθρωποι αισθάνονται εγκαταλειμμένοι όπως τώρα, θα πρέπει να φοβόμαστε ότι ίσως -ατομικά ή συλλογικά- θα κοιτάξουν να αντιδράσουν με στόχο την υπεράσπιση της ασφάλειάς τους», γράφει η Liberation.
H Le Monde, γράφει ότι οι ταραχές θέτουν σε αμφισβήτηση το γαλλικό κοινωνικό μοντέλο. «Στα μάτια του καθένα αποδείχτηκε ότι η χώρα που θεωρεί τον εαυτό της ως γενέτειρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενός γενναιόδωρου κοινωνικού μοντέλου, είναι ανίκανη να εξασφαλίσει ικανοποιητικές συνθήκες ζωής για νέους Γάλλους, απογόνους μεταναστών, που συμβάλλουν στην επιτυχία της γαλλικής οικονομίας στη μεταπολεμική περίοδο», γράφει η Monde.
«Σε κατάσταση σοκ η Γαλλία – Ο λογαριασμός για την πολιτική του απάρτχαϊντ», είναι ο τίτλος άρθρου της γερμανικής εφημερίδας, Frankfurter Rundschau, στο οποίο σημειώνεται ότι ο γαλλικός Τύπος επί μία εβδομάδα και ενώ διαρκούσαν οι ταραχές, περιορίστηκε στα άρθρα και τις αναλύσεις του στις «πολιτικές κοκορομαχίες» μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών, Νικολά Σαρκοζί και του πρωθυπουργού, Ντομινίκ ντε Βιλπέν.
«Λες και οι καυγάδες των συντηρητικών, οι γελοίες μάχες διαδοχής του Σιράκ, ήταν περισσότερο σημαντικοί από την κοινωνικο-πολιτική καταστροφή, την ηθική και υλική μιζέρια, που βρίσκει τώρα την συμβολική της έκφραση στα φλεγόμενα αυτοκίνητα…Η Γαλλία παίρνει το λογαριασμό. Έναν λογαριασμό για 30 χρόνια ασκούμενης πολιτικής που προώθησε κοινωνικό, εδαφικό και εθνικό αποκλεισμό, και συνειδητή γκετοποίηση. Για την «πολιτική του απάρτχαϊντ», όπως είπε ο δήμαρχος του Εβρί, Μανιουέλ Βάλς», γράφει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης.
Η Τageszeitung, του Βερολίνου προειδοποιεί ότι παρότι Γαλλία και Γερμανία δεν μπορούν να συγκριθούν σε σχέση με τη μετανάστευση, εντούτοις υπάρχει ένας παραλληλισμός και μάλιστα κεντρικής σημασίας:
«Και στις δύο χώρες «πέφτουν» στη φτώχεια ολόκληρα κοινωνικά στρώματα. Πολιτικά και κοινωνικά αποκολλούνται από τον υπόλοιπο ευημερούντα πληθυσμό. Η πολιτική του απάρτχαϊντ δεν πλήττει μόνο τους απογόνους των μεταναστών, κυρίως όμως αυτούς. Και αυτή η πολιτική είναι στην εποχή μας το πολιτικό δόγμα πολλών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη Γαλλία τα γκέτο είναι μεγάλα και απομονωμένα, οι κάτοικοί τους όμως, ίσως γι αυτό το λόγο, έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Σ΄ αυτό θα μπορούσαν σύντονα να τους μιμηθούν και άλλοι», γράφει ο σχολιαστής της Τάγκεστσαϊτουγκ.
Αγνοήθηκαν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τα μηνύματα από την κοινότητα των μεταναστών και τώρα είναι πολύ αργά για να «φωνάξουν την πυροσβεστική», γράφει η ισπανική ΑΒC.
Η τσεχική Mlada Fronta, σημειώνει ότι έγινε συντρίμμια η πολιτική της Γαλλίας για την αφομοίωση των μεταναστών. «Ό,τι απέμεινε από αυτή, μετά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι καταστραμμένα αυτοκίνητα που καπνίζουν, καμένα καταστήματα και σωροί στάχτης», γράφει η εφημερίδα της Πράγας.
ΠΗΓΗ: BBC
