Στην φύση αναζητούν τις λύσεις κατά των κλιματικών αλλαγών μια ομάδα πρωτοποριακών επιστημόνων της νανοαρχιτεκτονικής, οι οποίοι οραματίζονται οικολογικά κτήρια που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους.
Η δρ Ρέιτσελ ¶ρμστρονγκ, ερευνήτρια αρχιτέκτονας από το University College London, φαντάζεται τους ουρανοξύστες του μέλλοντος: κατασκευές από λευκούς και γαλάζιους κρυστάλλους που θα ομορφαίνουν την όψη της πόλης απορροφώντας το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, ενώ ταυτόχρονα θα φωτίζουν την πόλη.
Με τους συνεργάτες της από το Bartlett School of Architecture, η δρ ¶ρμστρονγκ αναζητά φτηνές και σχετικά απλές λύσεις ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη, εξετάζοντας σοβαρά τη χρήση βιοφθοριζόντων οργανισμών στην κατασκευή των κτηρίων με στόχο την κάλυψη των αναγκών του δημόσιου φωτισμού. Στις ΗΠΑ, το 8% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας μιας πόλης προέρχεται από το δημόσιο φωτισμό.
Η επιστημονική ομάδα προτείνει οι τοίχοι των κτηρίων και τα διαφημιστικά πάνελ στους δρόμους να καλύπτονται από βακτήρια που διαθέτουν την ιδιότητα της βιοφωταύγειας, όπως είναι το βακτήριο Vibrio phosphoreum που απαντά στα ψάρια. Οι οργανισμοί αυτοί αρχίζουν να εκπέμπουν φως αυτόματα μόλις η ουσία λουσιφερίνη που διαθέτουν έρθει σε επαφή με οξυγόνο. Παρότι το φως που εκπέμπουν δεν είναι αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες φωτισμού μιας πόλης, οι νανοεπιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτό μπορεί να βελτιωθεί.
Μια άλλη αξιοποιήσιμη ιδιότητα των βακτηρίων είναι ότι μεταβολίζουν το διοξείδιο του άνθρακα μέσω της φωτοσύνθεσης, οπότε με την επικάλυψη των τοίχων με τα βακτήρια αυτά, τα κτήρια θα «καταπίνουν» το διοξείδιο του άνθρακα και θα μετατρέπουν την ηλιακή ακτινοβολία σε ενέργεια. Το επόμενο ερώτημα που ανακύπτει είναι πώς θα παράγονται όλα αυτά τα «θαυματουργά» βακτήρια. Η δρ ¶ρμστρονγκ κάνει λόγο για «φυτώρια βακτηρίων» στις επιφάνειες των σπιτιών, των γραφείων και των σχολείων.
Μια άλλη ιδέα που αντλούν οι επιστήμονες από τη φύση είναι η δημιουργία ασβεστόλιθου, κατά το σχηματισμό του οποίου το διοξείδιο του άνθρακα μετασχηματίζεται σε ανθρακικό πέτρωμα. Οι νανοαρχιτέκτονες υποστηρίζουν ότι για να επιτευχθεί αυτό αρκεί η επικάλυψη των τοίχων των κτηρίων με σταγονίδια γράσου, τα οποία αντιδρούν με τα κοινά άλατα όπως είναι το χλωριούχο μαγνήσιο. Όταν το μαγνήσιο έρθει σε επαφή με το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, αρχίζουν να σχηματίζονται πέρλες χλωριούχου μαγνησίου –ένα βήμα πριν την ανάπτυξη λευκών ανθρακικών κρυστάλλων. Σε λίγες μόνο μέρες, το γράσο μεταμορφώνεται σε ένα λαμπυρίζον κρυσταλλικό επίστρωμα που θυμίζει χιόνι.
Τα σταγονίδια γράσου, τα βακτήρια και τα φωτοκύτταρα αποτελούν ακρογωνιαίες τεχνολογίες για την αρχιτεκτονική του μέλλοντος, τη νανοαρχιτεκτονική, η οποία έχει τη δυναμική να δώσει στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις ένα πρόσωπο πιο καλαίσθητο και σίγουρα πιο φιλικό προς το περιβάλλον.
Πηγή: Eureka
