Κάθε φορά που η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών επιχειρεί με δηλώσεις της να εξηγήσει τη νομιμότητα των πρακτικών της CIA, γεννώνται καινούργια ερωτήματα, αφού η κ. Ράις αποφεύγει επιμελώς να αναφερθεί στην ουσία: Πότε, που, πως και πόσες πτήσεις μεταφοράς κρατουμένων έχουν γίνει, ποιοί ήταν οι επιβάτες στα δρομολόγια αυτά και τι μεταχείριση επεφυλάχθη στο «ανθρώπινο φορτίο» τους.

Για δυσχερέστατη θέση της αμερικανικής κυβέρνησης κάνει λόγο η Μάρτζορι Κον.

Για το θέμα αυτό μιλήσαμε με την Μάρτζορι Κον, καθηγήτρια Ποινικού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Νομική Σχολή Τόμας Τζέφερσον του Σαν Ντιέγκο, και τη ρωτήσαμε αρχικά εάν μπορεί να υπάρξει νομική βάση για τις καταγγελόμενες πρακτικές της CIA.

«Δεν είναι νόμιμη η απαγωγή ενός προσώπου και η μεταφορά του στη δικαιοδοσία μιας χώρας όπου υπάρχει μεγάλη πιθανότητα βασανισμού του κρατουμένου. Η κυβέρνηση Μπους λέει πως οι χώρες προορισμού των πτήσεων αυτών την διαβεβαίωσαν ότι οι ύποπτοι δεν θα υποβληθούν σε βασανιστήρια», λέει η Μάρτζορι Κον.

«Όμως, ολοένα και περισσότερο έρχονται στην επιφάνεια υποθέσεις όπου όχι μόνο έγιναν βασανισμοί αλλά και ότι πράκτορες της CIA συνόδευαν υπόπτους στα κέντρα βασανισμού και ήταν παρόντες κατά τη διάρκεια της ανάκρισής τους», συνεχίζει.

Παραβάσεις της αμερικανικής νομοθεσίας

«Οι πρακτικές αυτές δεν είναι παράνομες μόνο σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά αντιβαίνουν και στην αμερικανική νομοθεσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επικυρώσει τη Διεθνή Συνθήκη Κατά των Βασανιστηρίων, η οποία εφαρμόζεται βάσει του αμερικανικού Συντάγματος».

«Η κυβέρνηση έρχεται σε δυσχερέστατη θέση όσο αποκαλύπτονται στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Γουαντάναμο της Κούβας, και στις μυστικές τοποθεσίες κράτησης υπόπτων σε χώρες της Ευρώπης, περιστατικά βασανισμού», μας είπε η Μάρτζορι Κον.

Πώς θα απαντούσατε σε όσους υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε «να διυλίζουμε τον κώνωπα» σε τέτοια θέματα, ότι δηλαδή η ανάγκη προστασίας της ζωής των πολιτών στις δυτικές κοινωνίες υπερέχει από τα δικαιώματα κάποιων ατόμων, που εν προκειμένω είναι και ύποπτοι τρομοκράτες ήταν η επόμενη ερώτησή μας στην καθηγήτρια Μάρτζορι Κον:

«Όταν αρχίζεις να βασανίζεις υπόπτους στο όνομα της προστασίας μιας χώρας όπως το Ιράκ από τις απάνθρωπες πρακτικές του Σαντάμ Χουσεΐν, ή για χάρη της προστασίας των Ηνωμένων Πολιτειών από την τρομοκρατία, γίνεσαι σιγά σιγά ίδιος με τον εχθρό σου», τόνισε.

Το θύμα και ο βασανιστής του

«Υπάρχει επίσης εκτός από την ηθική απαξία των βασανισμών και τα πρακτικά τους μειονεκτήματα, καθώς οι ειδικοί λένε ότι τα βασανιστήρια δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, δεν καταλήγουν σε συλλογή αξιόπιστων πληροφοριών. Το θύμα αναγκάζεται να αναφέρει λεπτομέρειες που περιμένει να ακούσει ο βασανιστής του».

«Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων βασανισμών μετά την 11η Σεπτεμβρίου που οδήγησαν σε λάθος πληροφορίες και λάθος αποφάσεις. Επίσης η πρακτική αυτή εκτός από ανήθικη και ατελέσφορη είναι και υποκριτική καθώς δεν μπορούν οι Ηνωμένες Πολιτείες από τη μιά πλευρά να καυτηριάζουν πρακτικές παραβίασης ατομικών δικαιωμάτων σε όλες τις γωνιές του πλανήτη και από την άλλη να κάνουν τα στραβά μάτια σε απάνθρωπες πρακτικές βασανιστηρίων», είπε στην ελληνική υπηρεσία του BBC η Μάρτζορι Κον, καθηγήτρια στη Νομική Σχολή Τόμας Τζέφερσον.

ΠΗΓΗ: BBC (Συνέντευξη στον Γιώργο Φελλίδη)