Εισαγωγή μάνατζερ στα Πανεπιστήμια, κατάργηση των μετεγγραφών, σταθερό αριθμό εισακτέων, «φρένο» στους αιώνιους φοιτητές, κατάργηση του μοναδικού συγγράματος ανά μάθημα και δημιουργία ανεξάρτητης αρχής αποτελούμενη από πανεπιστημιακούς που θα λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα ιδρύματα και στο υπουργείο Παιδείας, προτείνονται μεταξύ άλλων στο πόρισμα του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και της Επιτροπής για την Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.
Ενδιαφέρον έχει το κεφάλαιο που αναφέρεται στη διάρκεια σπουδών. Η Επιτροπή θεωρεί ότι μία λύση θα ήταν ο περιορισμός των ετών φοίτησης σε ν+2 ή 3 (όπου ν ο ελάχιστος αριθμός ετών που απαιτείται για την απόκτηση του πτυχίου) για τους φοιτητές που δεν εργάζονται ή δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις (ανατροφή τέκνων). Μία τέτοια λύση, αν προκριθεί, θα πρέπει να συνοδεύεται από μέτρα που να ενισχύουν τη φοίτηση ατόμων που δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες. Η ενίσχυση των τελευταίων θα μπορούσε να γίνει μέσω ανταποδοτικών υποτροφιών (με υποχρέωση, για παράδειγμα, επιτυχούς εξέτασης σημαντικού αριθμού των μαθημάτων κάθε χρόνου).
Στο πόρισμα στηλιτεύεται και το παρόν σύστημα της διανομής ενός συγγράμματος ανά μάθημα, και προτείνεται η θέσπιση κουπονιών για την προμήθεια των συγγραμμάτων επιλογής των φοιτητών, η μαζική προμήθεια εκ μέρους των σχολών επαρκούς αριθμού αντιτύπων των σημαντικότερων συγγραμμάτων, με σκοπό τον δανεισμό τους στους φοιτητές κλπ.
Εντύπωση προκαλεί ότι αναφορικά με την ανάδειξη των Πανεπιστημιακών αρχών, στο πόρισμα τονίζεται ότι οι πρόσφατες αλλαγές που εξήγγειλε το υπουργείο, δεν βοηθούν στην απεξάρτηση των ΑΕΙ από κάθε είδους πιέσεις. Θεωρείται σημαντικό να διευκρινιστεί ο τρόπος ορισμού των φοιτητών-εκλεκτόρων, που σήμερα, δεν εκλέγονται από το σύνολο του φοιτητικού πληθυσμού, αλλά επιλέγονται από τις φοιτητικές παρατάξεις.
Επισημαίνεται επίσης ότι η χώρα μας θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει και τυπικά τίτλους σπουδών των κολεγίων, κέντρων ελευθέρων σπουδών κλπ., ενώ αίσθηση προκαλεί η παρατήρηση ότι «πρωτοβουλίες όπως το συζητούμενο νομοσχέδιο για την εκκλησιαστική εκπαίδευση και οι κατά καιρούς εξαγγελίες αποσπασματικών ρυθμίσεων, αιφνιδιάζουν την πανεπιστημιακή κοινότητα, προκαταλαμβάνουν τη δημόσια συζήτηση και δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων».
Τέλος, για το Πανεπιστημιακό άσυλο προτείνεται να ανατεθεί η αποτελεσματική φύλαξη του Πανεπιστημίου σε φύλακες, οι οποίοι θα έχουν καθεστώς υπαλλήλου, και θα υπάγονται απευθείας στον εκλεγμένο πρύτανη.
