Μια σπάνια εμπειρία βίωσαν οι θεατές της πρεμιέρας της «Τραβιάτας» του Βέρντι, την Παρασκευή 15 Μαΐου, στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ).
Μόλις ολοκληρώθηκε η μαγευτική παράσταση, ξέσπασε θερμότατο χειροκρότημα συνοδευόμενο από επευφημίες προς τους πρωταγωνιστές, τους συντελεστές και την Ορχήστρα της ΕΛΣ. Ενδεικτικό του ενθουσιασμού είναι ότι στην υπόκλιση της πρωταγωνίστριας Μυρτώς Παπαθανασίου, όλοι οι θεατές την χειροκρότησαν όρθιοι, φωνάζοντας μπράβο. Τα εισιτήρια για τις παραστάσεις, είχαν από μέρες εξαντληθεί και η προσμονή του κοινού είχε βάλει τις βάσεις για την θριαμβευτική πρεμιέρα της παραγωγής. Στο θέατρο Ολύμπια δεν έπεφτε καρφίτσα, ενώ τα χειροκροτήματα του ενθουσιώδους κοινού διέκοπταν συχνά την παράσταση.
Η δύναμη του σπουδαίου έργου του Τζουζέππε Βέρντι, η κλασική σκηνοθεσία με τα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια του Νίκου Πετρόπουλου, η εξαιρετική απόδοση της Ορχήστρας υπό τον Ηλία Βουδούρη και κυρίως οι έξοχοι πρωταγωνιστές δημιούργησαν μια μαγική ατμόσφαιρα, η οποία κορυφώθηκε με ένα σπουδαίο χειροκρότημα.
Σπουδαία ερμηνεία
Η πρωταγωνίστρια της βραδιάς ήταν η διεθνώς καταξιωμένη Ελληνίδα σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου, η οποία έχει ερμηνεύσει τον ρόλο στα πέρατα του κόσμου με ιδιαίτερη επιτυχία. Μάλιστα, για την ερμηνεία της σε αυτόν τιμήθηκε το 2012 με το βραβείο «Μαρία Κάλλας» για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη στην Όπερα του Ντάλλας. Έτσι μετά την συμμετοχή της στον «Ντον Τζοβάννι» και το «Έτσι κάνουν όλες»της ΕΛΣ, η Παπαθανασίου ήρθε να σφραγίσει την συνεργασία της με την Εθνική μας Όπερα με μια σπουδαία ερμηνεία φωνητικά, αλλά και υποκριτικά.
Μαζί της οι εξαιρετικοί πρωταγωνιστές της ΕΛΣ Αντώνης Κορωναίος και Δημήτρης Πλατανιάς, οι οποίοι χειροκροτήθηκαν θερμά από το κοινό για τις επιτυχημένες ερμηνείες τους. Το καστ συμπλήρωσαν νεότεροι και διακεκριμένοι Έλληνες Μονωδοί. Την Χορωδία της ΕΛΣ, διεύθυνε ο Αγαθάγγελος Γεωργακάτος, ενώ την χορογραφία υπέγραψε ο Πέτρος Γάλλιας.
Όταν είναι πια πολύ αργά
Με τις πασίγνωστες άριες και τα ντουέτα της, η εμβληματική όπερα του Βέρντι είναι μία από τις δημοφιλέστερες παγκοσμίως. Η «Τραβιάτα», δηλαδή η παραστρατημένη, βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε, που, με τη σειρά του, στηρίζεται στο έργο «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά, και αφορά στην ιστορία της Μαρί Ντυπλεσί, διάσημης εταίρας της παρισινής κοινωνίας, με την οποία σχετιζόταν ο Γάλλος συγγραφέας. Ως μυθιστόρημα, το έργο δημοσιεύτηκε το 1848, μόλις έναν χρόνο μετά τον θάνατο της 23χρονης Ντυπλεσί από φυματίωση.
Η όπερα περιγράφει τον έρωτά της με τον γόνο μιας καλής οικογένειας του Παρισιού. Η σχέση τους προκαλεί την αντίδραση της οικογένειας του νέου. Όταν ο πατέρας του ζητεί από την κοπέλα να εγκαταλείψει τον γιο του για το καλό της οικογένειας, εκείνη δέχεται με αυταπάρνηση και επιστρέφει στο Παρίσι. Όμως, εκείνος παρεξηγεί τη θυσία της. Όταν οι δύο ερωτευμένοι νέοι ξανασμίγουν, είναι πια πολύ αργά, καθώς εκείνη - άρρωστη από φυματίωση - πεθαίνει στην αγκαλιά του.
Ένα «φιάσκο» που κατέκτησε όλο τον κόσμο
Η πρεμιέρα της «Τραβιάτας», το 1853, στο Τεάτρο Φενίτσε της Βενετίας, αναφέρεται ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην ιστορία της όπερας. «Η “Τραβιάτα” ήταν ένα φιάσκο, μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογία, απλώς έτσι είναι» έγραφε την επομένη κιόλας, στις 7 Μαρτίου 1953, ο Βέρντι στον εκδότη του, Τίτο Ρικόρντι. Ενάμιση αιώνα αργότερα, το έργο αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο δημοφιλή του ρεπερτορίου, με εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο στις όπερες όλου του κόσμου.
Σαν λεπτομερές μουσικό ψυχογράφημα
Στην «Τραβιάτα», ο Βέρντι επιτυγχάνει ένα λεπτομερές ψυχογράφημα της ηρωίδας του. Ανάλογα με τις μεταπτώσεις στην ψυχολογία της, συνθέτει με διαφορετικό τρόπο στην κάθε πράξη. Στην Α΄ πράξη, η ηδονική ελευθεριότητα και το λαμπερό, πλην παρακμιακό, Παρίσι περιγράφονται με μουσική, που απαιτεί δεξιοτεχνικές ικανότητες της υψιφώνου, που ερμηνεύει τον ρόλο. Στη Β΄ πράξη, η γαλήνη της ζωής στη φύση και τα βαθιά συναισθήματα της ηρωίδας αποδίδονται με τη θερμή φωνή της λυρικής σοπράνο, ενώ η τραγική κατάληψη του ματαιωμένου έρωτα αναδεικνύεται με τις σκούρες αποχρώσεις της φωνής, που εκφράζουν τον πόνο και την απόγνωση.
VASSILIS MAKRIS
Πλατανιάς, Παπαθανασίου, Καθαρίου, Χορωδία ΕΛΣ.
Κάθε σημείο της μουσικής συνδέεται άμεσα με την εξέλιξη της δράσης και την τραγική κατάληξη. Η δημοφιλέστατη εισαγωγή λειτουργεί σαν χρονικά ανεστραμμένη αναδρομή: ξεκινά σκοτεινά, με το θέμα της Βιολέττας, λίγες ώρες πριν τον θάνατό της, και σταδιακά φωτίζεται, καθώς η μουσική «θυμάται» τον άτυχο έρωτα. Γίνεται όλο και πιο φωτεινή και καταλήγει στην αρχή της ιστορίας, στις πρώτες ανέμελες μέρες, καθώς η αυλαία σηκώνεται στην λαμπερή δεξίωση, από την οποία ξεκίνησαν όλα. Τα χορωδιακά μέρη συνεισφέρουν εξίσου στη δημιουργία δραματικής έντασης: το χορωδιακό των ταυρομάχων προαναγγέλλει έμμεσα την εξεύρεση ενός θύματος, ενώ το αντίστοιχο καρναβαλικό δηλώνει την αμφισημία της κατάστασης, υπογραμμίζοντας την τραγικότητα της στιγμής, αλλά και την υποκρισία της κοινωνίας απέναντι στην «παραστρατημένη».
Επόμενες παραστάσεις 20, 22, 23 Μαΐου. naftemporiki.gr
