Πλούσιο είναι το κινηματογραφικό μενού αυτής της εβδομάδας, με ιστορίες αγάπης και μίσους, τη βιογραφία μιας σύγχρονης ιδιοφυίας, ένα κακόβουλο πνεύμα που διψά για εκδίκηση, τη δύναμη των συναισθημάτων και της σιωπής, τα τεχνάσματα ενός απατεώνα και τις υπερδυνάμεις μιας κούκλας να καταλαμβάνουν τη μεγάλη οθόνη.
«Η θεωρία των πάντων»
Με πέντε υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, Α΄ ανδρικού και γυναικείου ρόλου για τους Έντι Ρέντμεϊν και Φελίσιτι Τζόουνς, διασκευασμένου σεναρίου και μουσικής για τον Γιόχαν Γιόχανσον), το βιογραφικό δράμα του - βραβευμένου με Όσκαρ - Τζέιμς Μαρς αφηγείται την εκπληκτική ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα μυαλά που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, του Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος ανέπτυξε μία ρηξικέλευθη θεωρία για το σύμπαν. Με τους Έντι Ρέντμεϊν, Φελίσιτι Τζόουνς, Έμιλι Γουάτσον, Τσάρλι Κοξ και Ντέιβιντ Θιούλις, η ταινία βασίζεται στο βιβλίο της πρώην συζύγου του, Τζέιν Χόκινγκ, «Travelling to infinity: My life with Stephen», και ακολουθεί την αντίστροφη πορεία της διανοητικής του εκτόξευσης σε σχέση με τη σωματική του κατάρρευση, όταν μια αρρώστια τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι, επιτρέποντάς του την επικοινωνία μόνο μέσω συσκευής ομιλίας, αλλά και τη δυνατή σχέση με τη γυναίκα του, που τον στήριξε στα πρώτα δύσκολα χρόνια.
«Η γυναίκα με τα μαύρα 2: Άγγελος θανάτου»
Το δεύτερο μέρος της επιτυχημένης ταινίας, που βασίζεται στο ομώνυμο μπεστ σέλερ της Σούζαν Χιλ, φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Τομ Χάρπερ και βρίθει έντονων στιγμών μεταφυσικού τρόμου και ανεξέλεγκτων καταστάσεων που κόβουν την ανάσα. Με τους Έλεν Μακρόρι, Τζέρεμι Ιρβάιν, Φίμπι Φοξ, Λιν Μπεστ, Πιπ Πίρς και Νεντ Ντένεχι, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα Λονδρέζων μαθητών, με τη διευθύντρια και τη δασκάλα τους, καταφεύγουν σε μια περίφημη ερειπωμένη βίλα. Η παρουσία τους ξεσηκώνει μια κακόβουλη δύναμη με εκδικητικό πνεύμα.
«Ο άνθρωπος από τη Μασσαλία»
Η αστυνομική ταινία του Σεντρίκ Χιμένεζ, με τον - βραβευμένο με Όσκαρ - Ζαν Ντιζαρντέν και τους Ζιλ Λελούς, Σελίν Σαλέτ και Μελανί Ντουτέι, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τα πραγματικά γεγονότα, που εκτυλίχθηκαν στη Μασσαλία, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, όταν ο δικαστικός Πιερ Μισέλ εξαπέλυσε ένα μανιώδες εξαετές ανθρωποκυνηγητό, για να ξεσκεπάσει ένα μεγάλο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών, και ήρθε αντιμέτωπος με τον ισχυρό και αδίστακτο «βαρόνο» Τόνι Ζάμπα.
«Η φυλή»
Αποδεικνύοντας ότι για την αγάπη και το μίσος δεν χρειάζονται λόγια, το δράμα του Μίροσλαβ Σλαμποσπίτσκι - με τους Γκριγκόρι Φεσένκο, Γιάνα Νονίκοβα και Ρόζα Μπάμπι - σόκαρε κοινό και κριτικούς με την εκκωφαντική σιωπή του, αποσπώντας το Μεγάλο Βραβείο του τμήματος «Εβδομάδα Κριτικής» του Φεστιβάλ Καννών 2014 και άλλες 20 διακρίσεις σε διεθνή Φεστιβάλ. Χωρίς διαλόγους και υπότιτλους, η ταινία διεισδύει στα άδυτα ενός σχολείου κωφών και παρακολουθεί μια κοινωνία με δικούς της κώδικες, μιλώντας για την ανθρώπινη φυλή, η οποία, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος ή φωνής, είναι ικανή για τις πιο φωτισμένες, αλλά και τις πιο ειδεχθείς σκέψεις και πράξεις.
«Ο κύριος Μόρντεκαϊ»
Ο Ντέιβιντ Κεπ μεταφέρει στον κινηματογράφο το κωμικό μυθιστόρημα του Κίριλ Μπονφιλιόλι, «Don't point that thing at me», αναθέτοντας στον Τζόνι Ντεπ την ενσάρκωση ενός κυνικού απατεώνα της υψηλής κοινωνίας, ο οποίος είναι έμπορος τέχνης και κατορθώνει να επιβιώνει χάρη στη βοήθεια του πιστού του υπηρέτη. Πλαισιωμένος από τους Ολίβια Μουν, Γκουίνεθ Πάλτροου, Γιούαν Μακγκρέγκορ, Τζεφ Γκόλντμπλαμ και Πολ Μπέτανι, ο δαιμόνιος ήρωας, καταδιωκόμενος από τρομοκράτες και κατασκόπους, προσπαθεί να ανακτήσει έναν κλεμμένο πίνακα, που φημολογείται ότι περιέχει μυστικά για τον χαμένο χρυσό των Ναζί.
«Barbie: Η σούπερ πριγκίπισσα»
Στην ταινία κινουμένων σχεδίων του Ζέκε Νόρτον, η Barbie αποκτά μαγικές δυνάμεις, που της επιτρέπουν να μεταμορφώνεται σε σούπερ πριγκίπισσα και να προστατεύει το βασίλειό της, πολεμώντας το έγκλημα.
«Για πάντα»
Έχοντας κερδίσει το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καΐρου 2014, το δράμα της Μαργαρίτας Μαντά - με τους Άννα Μάσχα και Κώστα Φιλίππογλου - φέρνει κοντά δύο μοναχικούς ανθρώπους, όταν ένας οδηγός του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου αποφασίζει να πλησιάσει μία γυναίκα, η οποία μετακινείται καθημερινά με το τρένο του. Η σκηνοθέτις αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήθελα να κάνω μία ελεγεία πάνω στη Σιωπή. Πάνω στον Χρόνο που ορίζεται από τη Σιωπή. Κι ήθελα να το κάνω αυτό, επιστρέφοντας σε φόρμες του κινηματογράφου που δεν εικονοποιούν ιστορίες, αλλά αναζητούν τις ιστορίες, που ενυπάρχουν μέσα στις ίδιες τις εικόνες».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
