Η οικονομική άνθιση της Κίνας αυξάνει την πίεση στους φυσικούς της πόρους, με τις προβλέψεις των επιστημόνων για τα μελλοντικά αποθέματα νερού της χώρας να είναι δυσοίωνες, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Λιντς, του Πανεπιστημίου της East Anglia (UEA) και άλλων διεθνών ιδρυμάτων.
Οι ερευνητές κατέγραψαν για πρώτη φορά όλες τις φυσικές και «εικονικές» μεταφορές υδάτων ανάμεσα στις επαρχίες της Κίνας και ανακάλυψαν πως η λειψυδρία αντιμετωπίζεται μόνο μερικώς από την τρέχουσα προσέγγιση της κυβέρνησης.
Οι επαρχίες που αντιμετωπίζουν λειψυδρία «δανείζονται» νερό από άλλες μέσω έργων μεταφοράς νερού, ενώ εικονικές μεταφορές νερού πραγματοποιούνται μέσω του εμπορίου που γίνεται ανάμεσα σε περιοχές και χώρες.
Οι εικονικές μεταφορές αναλογούν σε περισσότερο από το ένα τρίτο των αποθεμάτων νερού της χώρας, επιδεινώνοντας την λειψυδρία σε αρκετές επαρχίες της Κίνας. Σε κάποιες από αυτές τις επαρχίες έως και το 65 τοις εκατό της ύδρευσης προορίζεται για εικονική ανακατανομή, σε έργα υποδομής και παραγωγής εξαγώγιμων προϊόντων.
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από το 2007 και εξέτασε τα σχέδια διανομής νερού της Κίνας έως το 2030, συμπεραίνοντας πως η λειψυδρία αναμένεται να επιδεινωθεί κατά κύριο λόγο στις επαρχίες οι οποίες παρέχουν νερό σε περιοχές με λιγότερους διαθέσιμους πόρους. Η κυριότερη αιτία για το φαινόμενο αυτό είναι τα μέτρα που θεσπίστηκαν πρόσφατα και παρέχουν κίνητρα για την ενίσχυση της ανάπτυξης στις πιο πλούσιες περιοχές, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κατανάλωσης.
«Η Κίνα οφείλει να στραφεί στη διαχείριση της ζήτησης νερού, αντί να βασίζεται σε μία προσέγγιση που κοιτά μόνο την προμήθεια, εάν πρόκειται να ασχοληθεί σοβαρά με τις συντριπτικές πιέσεις στα αποθέματα νερού της», δήλωσε ο καθηγητής Νταμπό Γκουάν του UEA.
«Το τρέχον πρόγραμμα μεταφοράς της Κίνας σπαταλάει καλό νερό. Τα προβλήματα των περιοχών με λειψυδρία δεν έχουν μετριαστεί και οι επαρχίες που μοιράζονται το νερό τους υποφέρουν πολύ», πρόσθεσε.
Εξάλλου σύμφωνα με προηγούμενη μελέτη δύο καθηγητών της ερευνητικής ομάδας, το 75 τοις εκατό των λιμνών και ποταμών της Κίνας είναι μολυσμένα, όπως και το 50 τοις εκατό των υπογείων υδάτων, ως αποτέλεσμα των νέων υποδομών, της αστικής κατανάλωσης των νοικοκυριών και των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών.
