Κατάλογο με τα ονόματα δέκα ηγετικών στελεχών των Παλαιστινίων τους οποίους προτίθεται να σκοτώσει έχει καταρτίσει το υπουργείο Αμύνης του Ισραήλ.
Oπως αποκαλύπτει ο στρατιωτικός συντάκτης της εφημερίδας «Χααρέτζ», πρώτος σε αυτή τη «μαύρη λίστα» είναι ο νέος ηγέτης της Χαμάς, ο 57χρονος γιατρός Αμπντελαζίζ Ραντίσι. Ακολουθεί ο 40χρονος Μοχάμεντ Ντεϊφ, ηγέτης του μυστικού στρατού της Χαμάς, ο οποίος τον περασμένο Σεπτέμβριο έχασε το ένα μάτι του από φονική επίθεση του Ισραήλ εναντίον του. Τρίτος στη σειρά είναι ο Αμπντουλάχ Σάμι, αρχηγός της Ισλαμικής Τζιχάντ στη Γάζα. Ακολουθούν ο Μαχμούντ Ζαχάρ, συνιδρυτής της Χαμάς, ο Ισμαέλ Χανίγιε, πρώην υπεύθυνος του γραφείου του σεϊχη Γιασίν, ο Τζαλέντ Μεσάλ, εκπρόσωπος της Χαμάς στο εξωτερικό, ο Μούσα Αμπού Μαρζούκ, δεξί χέρι του προηγουμένου, ο Αντνάν αλ Ρουλ, υπεύθυνος εξοπλισμού της Χαμάς, ο Ιμπραήμ Χαμέντ, υπεύθυνος της οργάνωσης στη Ραμάλα, και ο Ραμαντάν Αμπντουλάχ Σαλάχ, επικεφαλής της Ισλαμικής Τζιχάντ και εξόριστος στη Δαμασκό.
Παρά τις δηλώσεις που έκαναν οι εκπρόσωποι του ισραηλινού στρατού μετά τη δολοφονία του Γιασίν, ο κατάλογος του Υπουργείου Αμύνης δεν περιλαμβάνει ούτε τον Γιάσερ Αραφάτ ούτε τον Χασάν Νασράλα, επικεφαλής της Χεζμπολάχ.
Αξιωματούχοι της ισραηλινής κυβέρνησης διαβεβαιώνουν την Ουάσινγκτον ότι δεν προτίθενται να πειράξουν τον παλαιστίνιο ηγέτη. Ο τελευταίος, πάντως, δεν αισθάνεται ασφαλής και ζήτησε ευθέως προστασία από τη CIA. Σε αυτό το κλίμα, κυκλοφόρησε στο Ισραήλ το νέο βιβλίο του καθηγητή Ιταμάρ Ραμπίνοβιτς, ο οποίος χρημάτισε πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ επί πέντε χρόνια και πρεσβευτής στην Ουάσινγκτον επί κυβερνήσεως Ράμπιν, «η δολοφονία του οποίου έβγαλε από το προσκήνιο τον ηγέτη που θα μπορούσε να οδηγήσει την ειρηνευτική διαδικασία σε μια ευτυχή κατάληξη», όπως τονίζει σε συνέντευξή του στη «Χααρέτζ».
Το βιβλίο του, με τίτλο «Κηρύσσοντας την ειρήνη: το Ισραήλ και οι Αραβες, 1948-2003» αναλύει τις αραβοϊσραηλινές σχέσεις από το 1948 μέχρι σήμερα, δίνοντας έμφαση στις ειρηνευτικές συνομιλίες της δεκαετίας του '90.
Για τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους, ο Ραμπίνοβιτς πιστεύει ότι απέτυχαν επειδή η αντίληψη του Αραφάτ για τη σύγκρουση άλλαξε ριζικά από το Οσλο μέχρι το Καμπ Ντέιβιντ. Στην αρχή της δεκαετίας του '90, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, τον Πόλεμο του Κόλπου και τη μετανάστευση από την πρώην Σοβιετική Ενωση, ο παλαιστίνιος ηγέτης ανησυχούσε ότι ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος των Παλαιστινίων. Αυτός είναι ο λόγος που πήγε στο Οσλο. Στο τέλος της δεκαετίας, όμως, διέκρινε ότι η δημογραφική ισορροπία ήταν εις βάρος του Ισραήλ και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν τελικά τόσο ισχυρές. Αποφάσισε έτσι να κρατήσει πιο αδιάλλακτη στάση.
Ο Ραμπίνοβιτς παραμένει αισιόδοξος. «Φτάσαμε σε συμφωνία με τέσσερις από τους πέντε γείτονές μας και πρέπει να κάνουμε το ίδιο με τον πέμπτο μας γείτονα, με τους Παλαιστίνιους. Μια μόνιμη συμφωνία μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια. Στο μεταξύ, μπορούμε να φτάσουμε σε μια προσωρινή συμφωνία, την οποία μπορεί να υπογράψει μόνο ο Αραφάτ, ένας άνθρωπος που έχει αποδείξει την ικανότητά του να ανατρέπει οποιονδήποτε παρουσιάζεται ως εναλλακτική λύση».
Πηγές: El Pais, Haaretz, ΑΠΕ
