Με τι τρόπο να μιλήσει κανείς και να επικοινωνήσει με τους άλλους σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, που κανείς δεν μπορεί, ούτε θέλει να ακούσει κανέναν; Ίσως, με μια παραβολή, με μια ιστορία που έρχεται να μας θυμίσει ξανά τα αυτονόητα, που έχουμε ξεχάσει.

Σαν ένα παραμύθι για μεγάλους, η θεατρική διασκευή του σπουδαίου διηγήματος του Λ. Τολστόι, «Από τι ζουν οι άνθρωποι», μετά την επιτυχία που σημείωσε στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», μεταφέρεται στο Θέατρο Πορεία, από τις 25 Οκτωβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 5 το απόγευμα.

Τη διασκευή, τη σκηνοθεσία, αλλά και την ερμηνεία έχουν αναλάβει ο Γιώργος Νανούρης, ο Ηλίας Κουνέλας και η Όλια Λαζαρίδου, η οποία υπογράφει και τα σύγχρονα κείμενα της παράστασης, που κάνει το μαγικό ταξίδι της υπό τους μουσικούς ήχους του Κωνσταντίνου Βήτα.

Πρόκειται για μια απλή, τρυφερή, αλλά και μυστηριώδη ιστορία, που ρίχνει φως σε μια μεγάλη ανθρώπινη πλάνη, αφού όλοι πιστεύουμε ότι ζούμε, επειδή φροντίζουμε τους εαυτούς μας, ενώ στην πραγματικότητα, αυτό που μας κάνει να ζούμε είναι μόνο η αγάπη. Όλα ξεκινούν, όταν ένας φτωχός παπουτσής, βγαίνει έξω στο χιόνι, την πιο κρύα νύχτα του χειμώνα, για να μαζέψει τα λεφτά που του χρωστούν. Σε μια γωνιά του δρόμου, πέφτει πάνω σε έναν παράξενο και σωριασμένο γυμνό άνθρωπο. Η απόφασή του να τον πάρει στο σπίτι του δίνει το έναυσμα για μια σειρά από μυστήρια συμβάντα, καταπληκτικά και απρόσμενα, που θα αποκαλύψουν σε αυτόν και τη γυναίκα του, τη μια και μοναδική αληθινή απάντηση στο ερώτημα: «Από τι ζουν οι άνθρωποι».

Παγιδευμένος σε μια αντίφαση

Ο Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι διακρίνεται για τη βαθιά γνώση των κρυφών πτυχών της ψυχής και την άμεση καθαρότητα του αισθήματος. Το έργο του είχε τεράστια σημασία και άσκησε γόνιμη επίδραση στη ρωσική και την παγκόσμια λογοτεχνία. Προσπάθησε να βρει το αληθινό νόημα του Χριστιανισμού, πιστεύοντας πως σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και η οποία βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό.

Πέρα από αυτές τις αντιλήψεις, κατάφερε να απεικονίσει με απαράμιλλο τρόπο και τη ρωσική κοινωνία της εποχής του. Αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αφοσιώθηκε με μεγάλη αγάπη στους μουζίκους, βοηθώντας τους και μελετώντας τη ζωή τους. Γεμάτος θρησκευτική έξαρση και δεμένος με τα προβλήματα της εποχής του, προσπάθησε να βρει γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι και προσπάθησε να τους απελευθερώσει και να αποκαταστήσει την αξιοπρέπειά τους.

Ως κριτικός του πολιτισμού και ερμηνευτής θρησκευτικών θεμάτων, άσκησε σημαντική επιρροή στη σλαβική και τη δυτικοευρωπαϊκή λογοτεχνία. Όμως, με τα θρησκευτικά του κείμενα, ήρθε αντιμέτωπος με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901. Το 1910, εγκατέλειψε την οικογένειά του, για να ζήσει σε ασκητική απομόνωση, καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την αντίφαση μεταξύ των θρησκευτικών και κοινωνικών αντιλήψεών του και της θέσης του ως ευγενής και μεγαλοκτηματίας. Όμως, πέθανε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την αυτοεξορία του.

naftemporiki.gr