Οι παραδοσιακές διαλέξεις των καθηγητών στις αίθουσες διδασκαλίας των πανεπιστημίων και των σχολών είναι βαρετές αλλά και αναποτελεσματικές, με συνέπεια οι φοιτητές να χάνουν εύκολα το ενδιαφέρον τους και να παρουσιάζουν μειωμένη απόδοση, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη.
Η έρευνα, η οποία είναι η μεγαλύτερη και πιο ολοκληρωμένη του είδους της μέχρι σήμερα, καλεί τους εκπαιδευτικούς να απαρνηθούν την πεπατημένη οδό διδασκαλίας και να υιοθετήσουν πιο ενεργητικές και δημιουργικές μεθόδους εκμάθησης, που αποδεδειγμένα τραβούν το ενδιαφέρον των σπουδαστών και βελτιώνουν τη βαθμολογία τους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον βιολόγο Σκοτ Φρίμαν του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, αξιολόγησαν 225 δημοσιευμένες μελέτες σχετικά με την αποτελεσματικότητα των μεθόδων διδασκαλίας, ιδίως στους τομείς επιστήμης, τεχνολογίας, μηχανικής, μαθηματικών.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι, όταν η μέθοδος διδασκαλίας από παθητική (διαλέξεις) γίνεται ενεργητική (διάλογος, ομαδική επίλυση προβλημάτων κ.α.), τότε μειώνεται αισθητά το ποσοστό των σπουδαστών που «κόβεται» και αυξάνεται ο μέσος όρος βαθμολογίας της τάξης στα διαγωνίσματα σε ποσοστό 6% κατά μέσο όρο.
Αντίθετα, στις τάξεις με συμβατική διδασκαλία από την έδρα, οι φοιτητές είναι 55% πιο πιθανό να αποτύχουν στις εξετάσεις.
SHUTTERSTOCK
Οι διαλέξεις διαχρονικά έχουν υπάρξει η κυρίαρχη μορφή διδασκαλίας, όμως σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, αυτή η μέθοδος φαίνεται να είναι κορεσμένη, σε μια εποχή όπου οι φοιτητές επιθυμούν μια συνεχή αλληλεπίδραση, όπου θα μπορούν να κάνουν ερωτήσεις και να λειτουργούν ομαδικά.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι τουλάχιστον κάθε δέκα λεπτά ο καθηγητής πρέπει να παρεμβάλει στις διαλέξεις του ενεργητικά διαλείμματα με ερωταπαντήσεις και συμμετοχικές εργασίες, καθώς όταν ένας σπουδαστής μέσα στην τάξη νιώθει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί να συνεισφέρει, εκ των πραγμάτων μένει πιο προσηλωμένος στο μάθημα και η προσοχή του δεν διασπάται.
Πηγή: ΑΜΠΕ
