Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ δήλωσε σήμερα ότι η αμφιλεγόμενη συνάντησή του με τον Βλαντίμιρ Πούτιν συνέβαλε στην απελευθέρωση των ευρωπαίων στρατιωτικών παρατηρητών που κρατούνταν στην ανατολική Ουκρανία, ενώ και κάλεσε τη Δύση να σταματήσει να επικεντρώνεται στην επιβολή κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας.
Ο Σρέντερ δέχτηκε επικρίσεις για τον θερμό εναγκαλισμό του με τον Ρώσο πρόεδρο, κατά τη συνάντησή τους στις 28 Απριλίου στην Αγία Πετρούπολη.
«Ο Ρώσος πρόεδρος δεν είναι ένα ανεπιθύμητο πρόσωπο», είπε ο πρώην καγκελάριος στην εφημερίδα Welt am Sonntag όταν ρωτήθηκε αν ήταν σκόπιμο να προσκαλέσει τον Ρώσο πρόεδρο σε ένα πάρτι για τα 70α του γενέθλια. «Χάρηκα πολύ που κατάφερε να έρθει γιατί ήξερα ότι θα είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε», πρόσθεσε.
Όπως είπε, μίλησε με τον Πούτιν για την Ουκρανία, ενώ υποστήριξε η συζήτηση είχε θετικό αποτέλεσμα γιας τους παρατηρητές του ΟΑΣΕ που κρατούνταν, καθώς εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να του ζητήσει να απελευθερώσει τους ομήρους.
«Θεωρώ ότι μιλώντας στον Ρώσο πρόεδρο έκανα το σωστό. Δεν έχω τίποτα να κρύψω και δεν πρόκειται να αλλάξω αυτό που είμαι. Αυτός είναι ο τρόπος που χαιρετιόμαστε (με αγκαλιά) τα τελευταία 14 χρόνια κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε σε δύσκολους καιρούς», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στην ίδια συνέντευξη ο Σρέντερ προειδοποίησε σχετικά με ενδεχόμενη επιβολή νέων κυρώσεων εις βάρος της Μόσχας, λέγοντας ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα ρωσικά συμφέροντα σε ζητήματα ασφαλείας.
«Συνεχώς ακούω ότι η Δύση θα πρέπει να απομονώσει την Ρωσία και τον Πούτιν», είπε ερωτηθείς, αν είναι απογοητευμένος από την διαχείριση της ουκρανικής κρίσης από την Μέρκελ.
Χαρακτήρισε, μάλιστα, την συμφωνία τελωνειακής ένωσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε. που τελικά δεν υπέγραψε το Κίεβο, σημείο έναρξης της παρούσας κρίσης καθώς η ΕΕ αδιαφόρησε -όπως είπε- για το γεγονός ότι η Ουκρανία είναι μία βαθιά πολιτισμικά διχασμένη χώρα και την οδήγησε σε μία διαδικασία επιλογής του τύπου «ή το ένα ή το άλλο».
Ο Σρέντερ διετέλεσε καγκελάριος από το 1998 ως το 2005 κι ήταν ο καλύτερος φίλος του Πούτιν στην Δύση από τότε που αμφότεροι τέθηκαν στο περιθώριο από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους τον νεότερο επειδή εναντιώθηκαν στην εισβολή στο Ιράκ το 2003.
Πολλοί τον κατακρίνουν επειδή κατά καιρούς έχει μιλήσει υπέρ της Μόσχας και κατά της θέσης της γερμανικής κυβέρνησης στο θέμα της ουκρανικής κρίσης. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι οι απόψεις του είναι επηρεασμένες από τον ετήσιο μισθό των 250.000 ευρώ που λαμβάνει ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της κοινοπραξίας που διαχειρίζεται τον αγωγό ο οποίος μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο της Gazprom στη Γερμανία.
Άλλοι ωστόσο θεωρούν ότι η φιλία του με τον ηγέτη του Κρεμλίνου αποτελεί ένα σημαντικό δίαυλο διαλόγου για τη Γερμανία.
Πηγές: ΑΜΠΕ, Reuters, Γαλλικό Πρακτορείο
