Υπάρχουν άτομα ανάμεσά μας που αναμετριούνται με τα όρια της λογικής και του παραλόγου κάθε μέρα. Δεν έχουν απλά βιώσει κάποια εμπειρία ζωής που τους βγάζει έξω από τα όρια, αλλά η ζωή χαρακτηρίζεται από αυτό. Οχι μόνο γιατί έχουν μια ψυχική πάθηση, που ήδη βαραίνει τη ζωή τους, αλλά και γιατί κουβαλάνε το στίγμα της πάθησής τους στη καθημερινή τους πραγματικότητα. Αραγε πώς θα ήθελαν οι ίδιοι να μιλάμε για αυτούς; Ποιά είναι η δική τους φωνή για αυτό που ονομάζουμε τρέλα;
«Oταν ξεκίνησε η αρρώστια μου στα 21 -σπούδαζα Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon- δεν καταλάβαινα τι μου συμβαίνει. Eξι μήνες μετά, αποφάσισα να γυρίσω αυτό το φιλμ, ακριβώς για να καταλάβω», δήλωσε ο δημιουργός της ταινίας «Οι άνθρωποι με λένε τρελό», John Cadigan, που επί 12 χρόνια με τη βοήθεια της αδελφής του, κινηματογραφούσε κάθε πτυχή της ζωής του, από τη στιγμή που οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχει από σχιζοφρένεια.
Η ταινία-ντοκιμαντέρ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, και εκθέτει με τρόπο ρεαλιστικό αλλά και διαπεραστικά συγκινητικό την προσωπική μάχη ενός ανθρώπου, τόσο με την ίδια την ασθένεια όσο και με τα εμπόδια που αντιμετωπίζει στην κοινωνική του ενσωμάτωση. Δίνει μια καινούργια οπτική στο ευρύ κοινό για τη σχιζοφρένεια. Μια οπτική που σπάει τα συνηθισμένα στερεότυπα με τα οποία προβάλλονται οι ασθενείς στον κινηματογράφο είτε ως επικίνδυνοι και βίαιοι, ανίκανοι να εργαστούν και να δημιουργήσουν είτε ως άτομα υπερευαίσθητα που η κοινωνία τα έχει οδηγήσει στη ψυχική ασθένεια.
Η ταινία μεταφέρει στους θεατές το μήνυμα ότι οι ψυχικά ασθενείς μέσα από την φροντίδα της οικογένειας, των φίλων και της κατάλληλης ιατροφαρμακευτικής αγωγής μπορούν να ζήσουν ανάμεσα μας.
Ο Αμερικανός John Cadigan εξήγησε ότι νιώθει να ελευθερώνεται μέσα από τη ζωγραφική και τη χαρακτική, που εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο, έναν κόσμο διαταραγμένο, και μέσα από την ταινία αντίκρισε κατάματα τη σχιζοφρένεια και πάλεψε μαζί της. Επίσης, τόνισε πόσο δύσκολο είναι να ζεις με την «ταμπέλα» του σχιζοφρενή, γιατί και στη χώρα του υπάρχουν αξεπέραστες προκαταλήψεις και δήλωσε πολύ χαρούμενος για την προσπάθεια του Προγράμματος κατά του Στίγματος των Ψυχικών Διαταραχών του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (Ε.Π.Ι.Ψ.Υ.) στην Ελλάδα για την καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος που περιβάλλει τις ψυχικές διαταραχές.
Η προβολή της ταινίας στην Αμερική είχε μεγάλη επιτυχία και συγκέντρωσε έξοχες κριτικές, ενώ και στην Ελλάδα κεντρικός κινηματογράφος της Αθήνας πλημμύρισε από κόσμο στις 21 Σεπτεμβρίου για να τήν παρακολουθήσει στο πλαίσιο του 10ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες πρεμιέρας». Αξίζει να σημειωθεί ότι, λόγω της μεγάλης προσέλευσης οι διοργανωτές του Φεστιβάλ όρισαν μια έκτακτη προβολή της ταινίας στις 22 Σεπτεμβρίου.
