H 1η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί σαν Παγκόσμια Hμέρα της Τρίτης Ηλικίας.

Οι ηλικιωμένοι της νέας εποχής έχουν ανακαλύψει τρόπους να διατηρούν την ενεργητικότητά τους, να ακουμπάνε στους συντρόφους τους, ή να «επενδύουν» σε ανθρώπους και δραστηριότητες που μπορούν να γεμίζουν τη ζωή τους.

Η παλιά φρουρά μπορεί να απολαύσει την ωριμότητά της -εκμεταλλευόμενη και τα στάνταρντ της θεαματικής αύξησης του μέσου όρου ζωής- εφησυχασμένη στις κατακτήσεις της νιότης, απελευθερωμένη από το κυνήγι του χρόνου και του χρήματος.

Ωστόσο, αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος «τρίτη ηλικία». Γιατί, υπάρχουν και εκείνοι που χρήζουν βοηθείας, μονάχοι, που αποζητούν απεγνωσμένα συντροφιά και αναλώνουν τις πενιχρές συντάξεις τους σε κάθε λογής φάρμακα.

Είναι απογοητευτική η εικόνα ανθρώπων που κλείνουν το πέρασμά τους από τον κόσμο με έναν τρόπο ταπεινωτικό. Η εξασφάλιση της τρίτης ηλικίας ίσως είναι ένα στοίχημα που θα έπρεπε να βάζει κάθε κράτος-πρόνοιας που σέβεται τον εαυτό του.