Ο Νίκος Αλεξίου «διαπραγματεύεται» τον έρωτα στη φυσική και μεταφυσική του διάσταση, μέσα από έναν καθημερινό διάλογο, και μας μιλά για την παράσταση «ΕΡΩΣ: Η ενθύμησις ενός διαλόγου». Με όχημα έναν διάλογο, ο οποίος γεννιέται και εξελίσσεται με έναν απλό τρόπο, που φέρνει στην επιφάνεια τη δική μας εμπειρία, η παράσταση παρουσιάζεται στον πολυχώρο πολιτισμού «διέλευσις», κάθε Τρίτη, στις 9 το βράδυ.
Πρωταγωνιστώντας σε ένα έργο, που επιχειρεί να εισδύσει στο χώρο των ιδεών μέσα από την «ενθύμηση» και να προκαλέσει στον θεατή την ανάμνηση - βίωση του ιδεώδους, ο Νίκος Αλεξίου μιλά γι’ αυτόν τον διάλογο, για τον έρωτα αλλά και για την κατάσταση της χώρας μας.
Από πού είναι εμπνευσμένη η παράσταση;
Από τους διαλόγους Σωκράτους και Διοτίμας, που περιέχονται στο πλατωνικό “Συμπόσιο”.
Ποια θέματα πραγματεύεται;
Τον έρωτα που, σε πρώτο επίπεδο, έχει αντικείμενο την εξωτερική ομορφιά, αλλά, με την κατάλληλη αγωγή της ψυχής και του νου, γίνεται έρωτας για το ωραίο, το καλό και το δίκαιο, εντέλει έρωτας για τη γνώση.
Πού επιχειρεί να διεισδύσει και ποια θεώρηση τεκμηριώνει;
Επιχειρεί να διεισδύσει σε πράγματα που υπάρχουν ξεχασμένα στο βάθος της ψυχής μας και ζητούν να βγουν στο φως της συνείδησης, να τα “θυμηθούμε”. Η Γνώση, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, είναι Ανάμνηση.
Με ποιον τρόπο οδηγεί αυτός ο διάλογος τον θεατή να ανασύρει τις δικές του εμπειρίες;
Με τη μαιευτική μέθοδο, την επανανακάλυψη βήμα βήμα της εσώτερης γνώσης. Η σταδιακή συνειδητοποίηση της αλήθειας από τον θεατρικό “Σωκράτη” βαίνει παράλληλα με αυτήν του θεατή.
Τελικά, τι ξέρουμε για τον έρωτα και τι είναι αυτό που ερωτευόμαστε;
Ο έρωτας είναι το πανούργο τέχνασμα της φύσης, που ζητεί την αναπαραγωγή. Και υπάρχει και ο έρωτας για πράγματα και ιδέες, που οδηγούν σε γέννα της ψυχής και του νου. Ερωτευόμαστε αυτό που θέλουμε να μας σώσει από τον εαυτό μας, τη ζωή μας, τον θάνατό μας.
Αφήνοντας τον φτερωτό έρωτα και τα μυστήριά του και κάνοντας μια απότομη προσγείωση στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, ποια είναι τα κυρίαρχα συναισθήματά σας;
Η οικονομική κρίση δεν είναι η πρώτη που μας έλαχε και, όπως συνήθως συμβαίνει, χτυπάει πραγματικά όσους δεν μπορούν ή δε θέλουν να φωνάζουν δυνατά κι, έτσι, κανείς δεν τους ακούει. Και θα ήταν καλή παρηγοριά να σκεφτόμαστε πότε πότε και τι τράβηξαν και τραβάνε και άλλοι λαοί ή και ο δικός μας, πριν πιάσουμε την καλή, και να συγκρίνουμε.
Ποια γνώση - συνειδητοποίηση θα μας βοηθούσε να αντιστρέψουμε την κατάσταση;
Αναρωτιέμαι αν θα βαρεθούμε ποτέ να είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά, που κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη, τις ίδιες ζαβολιές και πάντα τα συγχωρούν και τα κανακεύουν, την ίδια ώρα που τα βρίζουμε. Φοβάμαι μήπως κάνουμε, για άλλη μια φορά, την κρίσιμη στιγμή, το λάθος βήμα και χάσουμε κι αυτά που έχουμε και που, αυθαίρετα και ανιστόρητα, τα θεωρούμε δεδομένα και αναφαίρετα. Ή μήπως, όταν κάνουμε ένα βηματάκι μπροστά και χαλαρώσουμε, ξαναρχίσουμε, ακόμη ανυποψίαστοι, τα τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια, πιο αφιονισμένοι, μέχρι να έρθει η επόμενη κρίση.
Βλέπετε αίσιους οιωνούς για το μέλλον;
Ώρες ώρες, έχω την αμυδρή ελπίδα ότι μπορεί κάποιοι να ξαναθυμηθούν έννοιες, όπως ο διάλογος, η καλλιέργεια και η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης και, όπως γινόταν στις καλές μας ώρες, να σύρουν το κάρο. Αλλιώς, μας βλέπω σαν κρατούμενους σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, που ρωτούν ο ένας τον άλλον “τι λέει το ζώδιό μας γι’ αύριο;”, αλλά, στο βάθος, είναι οι σύμμαχοι, που περιμένουμε ακόμη μια φορά, για να μας ξελασπώσουν.
Ταυτότητα παράστασης
Δραματουργική επεξεργασία - κείμενα διαλόγων: Χρυσάνθη Κορνηλίου, σκηνικά: Όμηρος Κοσμίδης - Ρόζα Οικονόμου, τεχνική υποστήριξη: Γιώργος Στούπης. Παίζουν: Μαρία Αλιφέρη, Νίκος Αλεξίου. Πληροφορίες
Πολυχώρος Πολιτισμού «διέλευσις»: Λέσβου 15 & Πόρου – Κυψέλη, τηλ.: 210 8613739. Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά χωρίς διάλειμμα. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 15 ευρώ, μειωμένο: 10 ευρώ (φοιτητές, άνεργοι του ΟΑΕΔ και άτομα άνω των 65 ετών).
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
