Την νομιμοποίηση της έκτρωσης όταν υφίσταται κίνδυνος για τη ζωή της μητέρας αναμένεται να εγκρίνει το ιρλανδικό κοινοβούλιο, με τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία να τίθεται στην τελική ψηφοφορία το βράδυ της Τετάρτης.
Η απαγορευτική για τις εκτρώσεις νομοθεσία του ισχυρά Καθολικού έθνους αντιμετώπισε διεθνείς επικρίσεις μετά το θάνατο της 31χρονης Ινδής Σαβίτα Χαλαπαναβάρ σε νοσοκομείο του Γκολγουεϊ τον Οκτώβριο του 2012.
Το νομοσχέδιο αποτελεί προσαρμογή σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του 2010, στην οποία αναφερόταν ότι η Ιρλανδία δεν προστάτευε το συνταγματικό δικαίωμα μίας γυναίκας να προχωρήσει σε έκτρωση εάν η ζωή της τίθεται σε κίνδυνο.
Αν και από το 1992, με απόφαση του, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας είχε αποφανθεί ότι οι εκτρώσεις είναι νόμιμες σε περίπτωση κατά την οποία κινδυνεύει η ζωή της μητέρας, ουδέποτε η ιρλανδική νομολογία ενσωμάτωσε το πνεύμα της απόφασης.
Το νομοσχέδιο «Περί Προστασίας της Ζωής σε Περίοδο Εγκυμοσύνης» επιτρέπει τη διακοπή της κύησης όταν οι ιατροί βεβαιώσουν ότι υπάρχει πραγματικός και ουσιαστικός κίνδυνος για τη ζωή της μέλλουσας μητέρας.
Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, η διακοπή θα επιτρέπεται και στην περίπτωση που ένας μαιευτήρας και δύο ψυχίατροι ομονοούν ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αυτοκτονίας της μητέρας.
Η «δικλείδα περί αυτοκτονίας» θεωρείται από πολλούς βουλευτές ως αχίλλειος πτέρνα της νέας νομοθεσίας, καθώς υπάρχει η εκτίμηση ότι θα την εκμεταλλευτούν περισσότερες γυναίκες από όσες θα αντιμετωπίζουν πραγματικό πρόβλημα.
Τέσσερις βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος καταψήφισαν το σχέδιο σε προηγούμενη φάση και τέθηκαν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας από τον πρωθυπουργό και αρχηγό του κόμματος Φίνε Γκάελ, Έντα Κένι, καθώς ο τελευταίος δεν είχε επιτρέψει την ψήφο κατά συνείδηση.
Αρνητική ψήφο είναι πιθανό να δώσουν τόσο η Λουσίντα Κρέιτον, υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, όσο και άλλοι κυβερνητικοί βουλευτές, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.
Το Σάββατο, 35.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Δουβλίνο για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου.
Κριτική ασκείται, ωστόσο, και από την πλευρά ότι το νομοσχέδιο δεν καλύπτει περιπτώσεις βιασμού ή αιμομιξίας, ενώ δεν απαντά και σε μια πραγματικότητα χιλιάδων ιρλανδών γυναικών οι οποίες ταξιδεύουν κάθε χρόνο στο εξωτερικό για να διακόψουν την κύησή τους.
