ΤΡΙΤΗ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΡΙΤΗ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:05 – 10:53
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε Πρόεδρε, ήθελα να δηλώσω Πολιτική Αγωγή στην υπόθεση Πέτσου για τον Ιωάννη Καραχάλιο ο οποίος μου τηλεφώνησε χθες το βράδυ και γι αυτό δεν έχω τα νομιμοποιητικά που θα τα προσκομίσω αύριο το πρωί. Απλώς για τα πρακτικά για τον κ. Γραμματέα. Ιωάννης Καραχάλιος για τον υπόθεση του κ. Πέτσου. Έχει δηλώσει τον κ. Ανδρικόπουλο και εμένα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Δημακόπουλε, είναι η σειρά σας να αγορεύσετε πάνω στο θέμα της παράστασης Πολιτικής Αγωγής. Ζήτησαν την αποβολή σας. Είναι όλοι οι κύριοι κατηγορούμενοι εδώ; Μας λείπει ο κ. Σάββας Ξηρός. Έχετε κάτι να αναγγείλετε;
???.: (Εκτός μικροφώνου) Να δηλώσω ότι αδυνατεί να εμφανιστεί στην αίθουσα του Δικαστηρίου γιατί έχει κάποιο πρόβλημα υγείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή δεν αισθάνεται καλά;
???.: Δεν αισθάνεται καλά και αν είναι καλύτερα αργότερα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν είναι καλύτερα αργότερα θα έρθει. Κύριε Εισαγγελεύ, τι λέτε; Είναι λόγος δικαιολογημένος νομίζω. Δεν έχετε οι Συνήγοροι καμία αντίρρηση; Μην τον παιδεύουμε τον άνθρωπο άμα δεν μπορεί. Το ότι δεν είναι εδώ όλοι οι συνήγοροι δεν σημαίνει ότι δεν έχουν Συνήγορο οι κατηγορούμενοι βέβαια. Συνήγορο δεν έχουν, όταν δηλώνουν οι Συνήγοροι ότι «εμείς παραιτούμεθα› ή οι κατηγορούμενοι λένε ότι «τον καταργούμε›. Έτσι δεν είναι; Δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. ¶λλωστε ακούτε εσείς και δεν νομίζω ότι έχουμε τίποτα θεαματικό αυτή την στιγμή.
Κύριε Δημακόπουλε.
κ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η ένσταση στηρίζεται στο γεγονός ότι έχει εκδοθεί απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών η οποία έκρινε επί αξιώσεων αποζημίωσης κατά των τότε φερομένων ως υπαιτίων της εξ αμελείας θανάτωσης του Κωνσταντίνου Ανδρουλιδάκη τον γιατρό του Νοσοκομείου ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ.
Το γεγονός αυτό δεν νομιμοποιεί τους κυρίους κατηγορουμένους κατά των οποίων στρέφεται η αξίωση των παρισταμένων πολιτικώς εναγουσών, της χήρας Ανδρουλιδάκη και της κόρης του, διότι κατά το άρθρο 66 η Πολιτική Αγωγή που έχει ασκηθεί σε Πολιτικό Δικαστήριο μπορεί να εισαχθεί στο Ποινικό Δικαστήριο αν δεν εκδόθηκε οριστική απόφαση με την πολιτική διαδικασία.
Η έννοια της διατάξεως αυτής σε συνδυασμό με το άρθρο 64 είναι να έχει στραφεί η ίδια αξίωση αποζημιώσεως κατά του αυτού εναγομένου. Να έχει κριθεί η αξίωσή του από το Πολιτικό Δικαστήριο οπότε εφόσον έχει εκδοθεί στη συνέχεια οριστική απόφαση επί της αξιώσεως αυτής του πολιτικώς ενάγοντος αυτός δεν μπορεί να εισαγάγει την ίδια αξίωση για δεύτερη φορά ενώπιον του Ποινικού Δικαστηρίου.
Εδώ πρόκειται περί διαφορετικών εναγομένων όπως από το περιεχόμενο της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου που προσκόμισαν και επικαλούνται οι ενιστάμενοι κύριοι κατηγορούμενοι αποδεικνύεται. Συνεπώς δεν νομιμοποιούνται να ζητούν την αποβολή της Πολιτικής Αγωγής.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να πω το εξής: η κατηγορία εδώ εισάγεται και έτσι θα κριθεί η νομιμοποίηση ενεργητική και παθητική ως ανθρωποκτονία από πρόθεση εξ ενδεχομένου δόλου. Συνεπώς πρόκειται για πράξη διάφορο και αιτία επί της οποία υποστηρίζεται η αξίωση εντελώς διάφορο εκείνης για την οποία ηγέρθη η αξίωση ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων κατά των φερομένων ως υπαιτίων γιατρών.
Είναι θέμα δε ουσιαστικής ερεύνης εκ μέρους του Δικαστηρίου σας της βασιμότητος αυτής της κατηγορίας η οποία εισάγεται ούτως ή άλλως, αλλά και σε συνάρτηση με τις αξιώσεις της Πολιτικής Αγωγής. Δηλαδή, το τι θα πει το Δικαστήριό σας όταν τελειώσει η αποδεικτική διαδικασία είναι ζήτημα -από πλευράς χαρακτηρισμού δηλαδή αυτής της πράξης- είναι ζήτημα το οποίο θα κριθεί τότε, στο καταληκτικό στάδιο έκδοσης της απόφασης και δεν μπορεί προκαταβολικώς να θέτει κανείς ζήτημα ότι η πράξη αυτή δεν φέρει το χαρακτήρα της ανθρωποκτονίας από ενδεχόμενο δόλο αλλά της απόπειρας παραδείγματος χάρη ανθρωποκτονίας. Οπότε στην απόπειρα δεν νομιμοποιούνται κατ’ άρθρο 932 οι κληρονόμοι να παρίστανται αφού δεν είχε ηγερθεί η Αγωγή από τον αμέσως παθόντα της πράξεως.
Εδώ νομιμοποιούμενοι να παραστούν ως εισάγεται η πράξη ως ανθρωποκτονία εκ προθέσεως είναι οι κληρονόμοι του κατ’ άρθρου 932 διότι ανήκουν στην οικογένεια όπως ο όρος αυτός έχει νομολογιακά ερμηνευθεί και δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι η σύζυγος-χήρα και η κόρη αποτελούν μέλη της οικογενείας. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έχει φτάσει στον αποκλεισμό των πρωτεξαδέλφων. Δεν έχει σε εγγύτερους συγγενείς απαντήσει αλλά όπως και να έχει το πράγμα η σύζυγος και το τέκνο θα αποτελούν πάντοτε μέλη της οικογένειας.
Συνεπώς στο τέλος απομένει να κριθεί αν αυτή η πράξη έχει τον χαρακτήρα αυτόν ή άλλον της θανατηφόρου παραδείγματος σωματικής βλάβης, οπότε πάλι οι κληρονόμοι νομιμοποιούνται και ζητώ να απορριφθεί η ένσταση της Υπεράσπισης των κυρίων κατηγορουμένων ή του κυρίου κατηγορουμένου που την πρόβαλε και να επιτραπεί η παράσταση Πολιτικής Αγωγής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να απαντήσετε σε ό,τι θέλετε.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα απαντήσω αφού προηγουμένως πω ότι είναι προφανές ότι ο κ. Δημακόπουλος δεν έχει επακριβώς πληροφορηθεί ποιο είναι το περιεχόμενο της ένστασης διότι κρίνω από την απάντησή του ότι περί άλλα απαντά. Θα μου επιτρέψετε προηγουμένως να υποβάλλω μία παράκληση είτε δια του Δικαστηρίου σας είτε και ευθέως προς τον αξιότιμο Αναπληρωτή κ. Εισαγγελέα κ. Μαρκή ο οποίος εχθές για δεύτερη φορά αγορεύων επί ενστάσεων που έχει προβάλλει η Υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου μετά το πέρας της άποψής του, προέβη σε κάποιες νουθεσίες προς την Υπεράσπιση και κάποιες κρίσεις κατά την γνώμη μου λίγο παρεκκλίνουσες από τα όρια εν πάση περιπτώσει της δικονομικής συμπεριφοράς ότι είναι υπερβολική η ένσταση αυτή, ότι είναι η κόρη του εκλιπόντος κ. Ανδρουλιδάκη που παρίσταται και εν πάση περιπτώσει τι πράγματα είναι αυτά κλπ.
Αντιλαμβάνομαι ότι η πρόθεσή του δεν είναι να περιστείλει την άσκηση των δικαιωμάτων μας. Η ευαισθησία του είναι κατανοητή. Σέβομαι το γεγονός ότι είναι Εισαγγελέας ο ίδιος και ότι μιλάμε εδώ πέρα για μία υπόθεση που έχει σχέση με την ανθρωποκτονία ενός Εισαγγελέα. Τα καταλαβαίνω όλα αυτά τα πράγματα και έχει και ο ίδιος λόγους να νοιώθω αρκετά περίεργα συναισθηματικά με την προβολή της ένστασης αυτής διότι καίτοι παραστάσα ως πολιτικώς ενάγουσα συμβαίνει να γνωρίζω από την δικηγορία και τον συνάδελφο κ. Δημακόπουλο γνωρίζω και εκτιμώ κι αν θέλετε δεν μου αρέσει κιόλας να γίνεται μία δίκη και να προσπαθώ να αποβάλλω τον αντίπαλό μου.
Όμως υπάρχει ένα ηθικό και νομικό αντίβαρο ισχυρότατο που είναι το γεγονός ότι εδώ είναι 1000% βέβαιο ότι οι αντιρρήσεις που προβάλλουμε είναι βάσιμες. Δεν δικαιούμαι να κάνω έκπτωση από το υπερασπιστικό μου δικαίωμα και θα παρακαλέσω πολύ πριν μπω στην ανάπτυξη, όλους τους παράγοντες της δίκης να είμαστε λίγο περιορισμένοι στο να αλληλοκρινόμεθα και ιδίως να ασκούμε κριτική στον τρόπο με τον οποίο ο καθένας ασκεί τα δικαιώματά του.
Δεν ξέρω αν ο κ. Μαρκής θα το έλεγε αυτό σε μένα αν στην θέση μου ήταν κάποιος επώνυμος συνάδελφος, ο κ. Λυκουρέζος ή ο κ. Κατσαντώνης ίσως και κάποιος άλλος. Είμαι ένας Δικηγόρος βεβαίως όχι ιδιαιτέρως επώνυμος αλλά θα παρακαλέσω πάρα πολύ τι θα έπρεπε δηλαδή να κάνει κάποιος ο οποίος δεν είχε και τη δύναμη να στηρίξει κάποια πράγματα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε. Θα μου επιτρέψετε κ. Παπαδάκη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ευχαρίστως.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Να είστε βέβαιος ότι αυτό που αισθάνομαι εγώ ότι πρέπει να πω, θα το πω έστω κι αν θα είναι ο νεώτερος Δικηγόρος ή ο πιο επώνυμος Δικηγόρος της χώρας. Μην βάζετε τέτοια διάσταση.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Όχι, την βάζω για να αποσπάσω, την θετική σας απάντηση την χαιρετίζω. Απλώς θέλω να θυμίσω ότι είναι η δεύτερη φορά, δηλαδή κάνουμε προχθές μία ένσταση, την ανέπτυξε ο κ. Μυλωνάς για την ακυρότητα της κλήσης για τη μην νόμιμη κλήτευση. Έχουμε μία απάντηση πέραν των άλλων ότι το νεαρό της ηλικίας μας, μπαίνω κι εγώ μέσα καίτοι δεν είμαι τόσο νεαρός αλλά είμαι νεαρός από άποψη δικηγορικής εμπειρίας σε σχέση με τους παρισταμένους του άλλους εδώ πέρα και η ανασφάλειά μας, μας οδηγεί σε μία τακτική μην τυχόν και χάσουμε κάτι για τον πελάτη μας, ένα δικαίωμα. Κάνουμε αυτό εχθές, ακούμε αυτά. Τέλος πάντων, λήγει το θέμα εδώ.
Θα ήθελα ακόμα για πολλοστή φορά να πω πάνω σε αυτό ότι εμείς ανακοινώσαμε στο Δικαστήριο χθες ότι προτιθέμεθα να προβούμε στην ένσταση αυτή όχι για να την πάρουμε πίσω όπως δυστυχώς άκουσα να λέγεται και χθες το μεσημέρι από την παρισταμένη συνάδελφο κ. Ανδρουλιδάκη αλλά για να ενημερώσουμε το Δικαστήριο και τους παράγοντες της δίκης και την Πολιτική Αγωγή διότι δεν θέλουμε να αιφνιδιάζουμε και να δώσουμε την δυνατότητα στο Δικαστήριο να ορίσει τον χρόνο που θα συζητηθεί. ¶κουσα για τρίτη φορά εχθές ότι την πήραμε πίσω την ένσταση κλπ. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως θα πρέπει να απαντήσουμε πάνω στην ουσία τώρα;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Καιρός είναι. Αυτό θέλω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα, δεν το καταλαβαίνουμε όλοι ότι είναι καιρός;
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το καταλαβαίνω κ. Πρόεδρε αλλά δεν σας άκουσα....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχουμε δεχθεί, απορρίψει ή οτιδήποτε. Εγώ έκανα γενικές συστάσεις, μάλλον παράκληση υπέβαλλα σε όλους, ότι πρέπει εδώ να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Έχουμε όλοι το ίδιο ανάστημα. Ο Πρόεδρος απλώς διευθύνει την διαδικασία.
Εσείς τώρα οι Συνήγοροι έχετε καθήκον και υποχρέωση ό,τι νομίζετε ότι συμφέρει στην υπεράσπιση του πελάτου σας να το προτείνετε. Αν είναι βάσιμο ή αβάσιμο δεν κρίνεται μόνο σε τούτο το Βήμα το δικαστικό. Υπάρχουν και άλλα παραπάνω που ενδεχομένως πρέπει εσείς να τα πείτε για να μπορείτε να τα επικαλεσθείτε κάπου αλλού. Εγώ με μεγάλη κατανόηση απ’ ότι βλέπετε σας ακούω. Προσέχω τι λέτε και αυτό πρέπει να το εκτιμήσετε και να βοηθήσετε κι εσείς να προχωρήσει λίγο η διαδικασία. Μην στεκόμαστε και προπαντός όχι προσωπικές τριβές παρακάλεσα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Μα ποιος τις προκαλεί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να καταλάβετε, να δώσουμε κάποια άλλη τέλος πάντων διάσταση και προς τα έξω ποιο είναι το κοινωνικό λειτούργημα του Δικηγόρου ότι είναι το επιχείρημα πλέον. Δεν είναι ποιος θα φωνάξει δυνατότερα και ποιος θα προσβάλει τον άλλον.
Αυτό είναι το κοινωνικό λειτούργημα, να το αναβαθμίσουμε κατά κάποιο τρόπο έστω και έπ’ ευκαιρία αυτής της δίκης. Όπως βέβαια πιστεύω ότι έτσι είναι τις περισσότερες φορές και στα Ελληνικά Δικαστήρια. Καμιά φορά ξεφεύγουν. Εδώ να μην ξεφύγουμε πουθενά.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν έχω καμία αμφιβολία σε αυτά που λέτε. Ως προς εμένα ανοιχτές θύρες παραβιάζετε. Δεν ανήκω σε εκείνους που θεωρούν ότι αντλεί κύρωση ή επιχειρηματολογία από την ένταση της φωνής τους ή από τα ευφυολογήματα που λένε.
Εκείνο το οποίο ήθελα να πω πάνω σε αυτό και κλείνω είναι ότι δύο φορές, μία από τον κ. Δημακόπουλο που δεν φταίει διότι ήταν απών, δεύτερη από την κα Ανδρουλιδάκη χθες, ακούστηκε δύο φορές ότι κάναμε μία ένσταση και την πήραμε πίσω και μετά την ξαναφέραμε. Είναι ανακριβές. Νομίζω ότι μπορούσατε να έχετε επανορθώσει επιτόπου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Παπαδάκη, παρακαλώ να τελειώνουμε με αυτό. Απαντήστε πάνω στην ένσταση.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Πάνω στην ένσταση τώρα. Όπως είπαμε και χθες το ζημιογόνο γεγονός που αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία της αξίωσης για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στο πρόσωπο των συγγενών του εκλιπόντος Ανδρουλιδάκη είναι ένα και μόνο. Είναι ο θάνατος του κ. Ανδρουλιδάκη.
Για τον θάνατο αυτό υπήρξε αγωγή στα Διοικητικά Δικαστήρια εναντίον του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ η οποία και αμετακλήτως επεδίκασε αποζημίωση σύμφωνα με τις αποφάσεις που σας προσκομίσαμε οι οποίες έχουν γίνει αμετάκλητες και υπάρχει και παραπομπή σήμερα τριών κατηγορουμένων.
Δεν είναι του παρόντος τα δύο της διαδικασίας. Η κρίση για το ποιος φταίει πιο λίγο και ποιος φταίει πιο πολύ. Έχουμε ένα γεγονός το οποίο φέρεται να έχει προέλθει από παράλληλη ευθύνη πλειόνων προσώπων. Νομίζω ότι είναι πασιφανές και πανθομολογούμενο ότι έχουμε παράλληλη αυτουργία, δηλαδή κοινό αποτέλεσμα χωρίς προηγούμενη κοινή απόφαση ή κοινή συνεννόηση και στο μέτρο που δεν είναι δυνατόν να διακριβωθεί στο παρόν τουλάχιστον στάδιο τίνος η πράξη επέφερε την ζημία και σε ποιο βαθμό, εφαρμογή έχει η ρύθμιση της παρ. 2 του άρθρου 926 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με το οποίο όταν έχουμε διαδοχική επέλευση ζημίας έχουμε ευθύνη των συνυποχρέων εις ολόκληρο.
Εκείνο που έχει σημασία είναι το εξής και αυτό νομίζω αποτελεί τον πυρήνα της σκέψης και των συμπερασμάτων που θα ακολουθήσει: Έχουμε ένα ζημιογόνο γεγονός, μία ζημία, μία αξίωση και μία αποζημίωση. Το ότι έχουμε πλείονες υπευθύνους σήμερα ή χθες δεν σημαίνει ότι έχουμε και πλείονες αποζημιώσεις. Αυτά επιτάσσει το Αστικό Δίκαιο το οποίο πρέπει να ακολουθούμε.
Διότι σύμφωνα με το άρθρο 63 του Κ.Π.Δ. δικαιούμενοι σε έγερση Πολιτικής Αγωγής είναι οι άμεσα παθόντες και δικαιούμενοι σύμφωνα με το Αστικό Δίκαιο. Η άλλη πλευρά αλλά και οι κ.κ. Εισαγγελείς εκλαμβάνουν την ένσταση αυτή ως ένσταση εκκρεμοδικίας ή ένσταση δεδικασμένου και απαντούν με επιχειρήματα τα οποία προσχεδιάζουν σε τέτοιου είδους ενστάσεις.
Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα εδώ πέρα. Η απάντηση δηλαδή η οποία μας λέει το απλούστατο και ολοφάνερο ότι έχουμε διαφορά προσώπων και δεν έχουμε ταυτότητα προσώπων αποτελεί μία βάσιμη απάντηση σε ένσταση εκκρεμοδικίας ή σε ένσταση δεδικασμένου που εδώ δεν έχει προβληθεί κάτι τέτοιο. ¶λλου είδους ένσταση είναι αν αναγάγουμε τους ισχυρισμούς μας στο Αστικό Δίκαιο. Αυτή εδώ είναι ένσταση εξόφλησης.
Δεδομένου ότι έχουμε μία όπως είπα ζημία και άρα μία αξίωση αποζημίωσης, μία φορά απεβίωσε ο εκλειπών Εισαγγελέας άρα μία φορά εγεννήθησαν τα γενεσιουργά αίτια της ψυχικής οδύνης της οποίας η αποκατάσταση ζητείται εδώ πέρα και αυτή άπαξ ασκήθηκε, ικανοποιήθηκε και αναλώθηκε. Αναλώθηκε διότι όπως προκύπτει από τις αποφάσεις των Διοικητικών Δικαστηρίων που σας προσκομίσαμε καθώς επίσης και από το εισαγωγικό αυτών δικόγραφο το οποίο θα σας προσκομίσω ευθείς αμέσως στην αγωγή των παρισταμένων ως πολιτικώς εναγουσών, δεν ησκήθη επιφύλαξη για διεκδίκηση μέρους του ποσού στο Ποινικό Δικαστήριο κατά οποιουδήποτε υπευθύνου. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ούτε στην αγωγή ούτε στις αποφάσεις και κατά συνέπεια το δικαίωμα αυτό αναλώθηκε.
Από κει και πέρα λοιπόν εφόσον έχει εξοφληθεί πάμε στην ρύθμιση του άρθρου 483 του Αστικού Κώδικα το οποίο τι μας λέει; Ότι όταν έχουμε πολλούς συνοφειλέτες η παρ’ ενός εξ αυτών εξόφληση επιφέρει αποτελέσματα για όλους. Ενεργεί αντικειμενικώς και είναι μία διάταξη αναγκαστικού δικαίου όπως προκύπτει από τον Αστικό Κώδικα του Γεωργιάδη-Σταθόπουλου του οποίου αντίγραφο επίσης θα σας προσκομίσω. Αυτό είναι λοιπόν όλο το θέμα.
Εδώ πράγματι δεν έχω κανένα λόγο. Θα ήταν άτοπο δικονομικά να θέτω εκ προοιμίου ζήτημα μικρότερης ή μεγαλύτερης ευθύνης των κατηγορουμένων. Υπόψιν ότι την κατηγορία την αρνείται ο εντολέας μου σε ότι αφορά τα περιστατικά του κ. Ανδρουλιδάκη, αλλά με δεδομένα τα περιστατικά του κατηγορητηρίου στο στάδιο αυτό λέω ότι η ένσταση, ότι η παράσταση Πολιτικής Αγωγής είναι απαράδεκτη.
Για σκεφτείτε αυτή την απάντηση ότι εδώ είναι διαφορετικά πρόσωπα, σε τι δρόμους μας οδηγεί. Να ξέρω κι εγώ λοιπόν αύριο ότι άμα έχω ένα τροχαίο ατύχημα θα κάνω αγωγή εναντίον της ασφαλιστικής εταιρείας χωρίς επιφύλαξη, θα αποζημιωθώ, θα πάω και στο Ποινικό Δικαστήριο μετά και θα πω έχω αυτοτελώς δικαίωμα διότι είναι άλλος εδώ πέρα ο κατηγορούμενος. Σκεφτείτε τι δρόμοι ανοίγουν με αυτό. Είναι σχεδόν το ίδιο αυτό.
Να σας πω εδώ στο ίδιο. Εάν αύριο η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία μας φέρει άλλους τρεις υπόπτους για το θάνατο του κ. Ανδρουλιδάκη. Εσείς τι λέτε; Γεννάται νέο αυτοτελές δικαίωμα παράστασης Πολιτικής Αγωγής και νέα ζημία την οποία θα μπορούν οι πολιτικώς ενάγουσες να αξιώσουν; Βέβαια; Να ακούσω την επιχειρηματολογία αυτού του κ. Συναδέλφου που λέει βέβαια. Πολύ θα με ενδιέφερε να την ακούσω. ¶κουσα ένα «βέβαια› και πραγματικά θα ήθελα να διευρύνω τον προβληματισμό μου και να το ακούσω.
Κύριε Πρόεδρε, δεν έχω καμία διάθεση -το είπα και στην αρχή- να προβάλλω μία ένσταση αν δεν είμαι ότι 100%, 1000% σίγουρος ότι είναι έτσι. Ένα είναι το ζημιογόνο γεγονός, ένας είναι ο θάνατος, μία η ζημία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Συνήγορε, στα νομικά είναι κανένας 1000% σίγουρος; Εγώ έχω κάνει μέχρι και μεταθεωρία του Δικαίου και δεν είμαι ποτέ σίγουρος για τίποτα. Αν εσείς είστε τόσο σίγουρος γι αυτό το οποίο λέτε, δεν ξέρω, με φοβίζει λίγο.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, αντιλαμβάνεστε ότι το λέω υπερασπιστική αδεία αυτό το πράγμα. Εντάξει τώρα κάποια λεκτικά σχήματα, αυτά νομίζω είναι κατανοητά. Απλά εμμένω και λέω αυτό το πράγμα. Ας αφήσουμε τις ταυτότητες και τις διαφορές προσώπων κλπ. Έχουμε ή δεν έχουμε ένα γεγονός ζημιογόνο; Έχουμε ή δεν έχουμε μία ζημία; Έχουμε ή δεν έχουμε μία αποζημίωση; Δόθηκε ή δεν δόθηκε αυτή η αποζημίωση; Δόθηκε ή δεν δόθηκε ανεπιφύλακτα και αναλώθηκε;
Από κει και πέρα τι ζητάμε; Η Πολιτική Αγωγή δεν μπορεί να παρασταθεί ούτε προς υποστήριξη της κατηγορίας στην δίκη αυτή. Θα σας προσκομίσω την αγωγή και κάποια παραθέματα τα οποία μνημόνευσα και ζητώ βεβαίως την αποβολή της Πολιτικής Αγωγής.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ευχαριστούμε κύριε Παπαδάκη. Έχετε να συμπληρώσετε; Ο κ. Μυλωνάς.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Συμπληρωματικά μόνο γιατί δεν έχω ασχοληθεί και ιδιαίτερα με το θέμα. Το έχει αναλάβει ο κ. Παπαδάκης και ο κ. Παρασκευόπουλος αλλά νομίζω κάποιες απλές σκέψεις ενός νομικού μπορούν να διευκρινίσουν κάποια ζητήματα.
Το ζήτημα που εξετάζει το Δικαστήριό σας στην παρούσα ένσταση είναι αν υπάρχει ενεργητική νομιμοποίηση της συγκεκριμένης Πολιτικής Αγωγής. Σε αυτό το σημείο το άρθρο 63 του Κ.Π.Δ. είναι σαφές. Το ζήτημα αυτό θα κριθεί. Αφορά τους δικαιουμένους σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα. Αν λοιπόν υπάρχει κάποιος δικαιούμενος σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, καλώς νομιμοποιείται να παρασταθεί ενώπιόν σας.
Ο ίδιος ο Κ.Π.Δ. υποχρεωτικά λοιπόν μας πηγαίνει στο πεδίο του Αστικού Δικαίου. Ας δούμε τι ζητείται με την συγκεκριμένη παράσταση Πολιτικής Αγωγής. Το αίτημα εξ όσων γνωρίζω είναι σαφές. Ζητάτε επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης. Είναι γνωστό ότι η ψυχική οδύνη μπορεί να προέλθει μόνο από θάνατο.
Έχουμε λοιπόν έναν θάνατο, ένα τραγικό συμβάν. Από πλευράς Αστικού Δικαίου αυτός ο θάνατος είναι μία αδικοπραξία. Έχουμε λοιπόν μία απαίτηση από αδικοπραξία. Ποιοι μπορεί να είναι οι υπόχρεοι σε αποζημίωση; Όχι σύμφωνα με την άποψη του κ. Τζωρτζάτου που λέει ότι «δεν έχω καμία σχέση›. Σύμφωνα με την άποψη των πολιτικώς εναγόντων.
Οι ίδιοι οι πολιτικώς ενάγοντες θεωρούν σήμερα ότι ένας υπόχρεος σε αποζημίωση είναι ο κ. Τζωρτζάτος και οι λοιποί κατηγορούμενοι γι αυτή την πράξη. Όμως οι ίδιοι οι πολιτικώς ενάγοντες που νομίζω για την ακρίβεια πολιτικώς ενάγουσες, έχουμε υποστηρίξει στα Διοικητικά Δικαστήρια ότι υπάρχει και άλλος υπόχρεος σε αποζημίωση, ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ο οποίος εκπροσωπεί, δεν ακριβολογώ νομικά, τους γιατρούς που είχαν κι αυτοί εμπλακεί στην υπόθεση η οποία έληξε στην θανάτωση του αειμνήστου Εισαγγελέως Ανδρουλιδάκη.
¶ρα λοιπόν σύμφωνα με την εκδοχή που υποστηρίζουν οι ίδιες οι πολιτικώς ενάγουσες, δύο τουλάχιστον είναι οι υπόχρεοι σε αποζημίωση. Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ –και δεν ακριβολογώ- και από την άλλη μεριά ο κ. Τζωρτζάτος που εκπροσωπώ.
Αναφέρθηκε ο κ. Παπαδάκης στο άρθρο 926, το οποίο νομίζω ότι εφαρμόζεται βάσει των ίδιων των ισχυρισμών της Πολιτικής Αγωγής. Δε θα εξετάσουμε βέβαια τώρα ποιο είναι το μερίδιο αστικής ευθύνης του κ. Τζωρτζάτου ή των γιατρών του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, πάντως νομίζω ότι έχουμε ως δεδομένο ότι η αδικοπραξία περί ης ο λόγος ενώπιον το Δικαστηρίου σας, οφείλεται σε μία ενέργεια, είτε συγχρόνως είτε διαδοχικά περισσοτέρων και αυτή τη στιγμή δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα τίνος η πράξη επέφερε τη ζημία.
Έχουμε λοιπόν μία ζημία από περισσοτέρους. Μας λέει όμως το 926 ότι σε αυτή την περίπτωση, οι περισσότεροι αυτοί ενέχονται όλοι εις ολόκληρον. Προχωρώ τον συλλογισμό μου. Εφόσον, σύμφωνα με την άποψη της Πολιτικής Αγωγής, υπόχρεοι σε αποζημίωση είναι τόσο ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ όσο και οι κατηγορούμενοι και εν προκειμένω ο κ. Τζωρτζάτος και εφόσον το άρθρο 926 του Αστικού Κώδικα μας λέει ότι υπάρχει ενοχή εις ολόκληρον, να δούμε ποια ήταν η εξέλιξη αυτής της απαίτησης.
Εδώ ας προσθέσω το εξής: Μιλάμε για ψυχική οδύνη, βεβαίως, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι αν η σχετική απαίτηση λόγω αδικοπραξίας και ειδικότερα λόγω ψυχικής οδύνης, έχει ικανοποιηθεί αν έχουν πληρωθεί οι πολιτικώς ενάγοντες. Είναι ένα αστικό θέμα. Γι’ αυτή λοιπόν την απαίτηση η οποία βασίζεται στη θανάτωση, η οποία αφορά ειδικά την ψυχική οδύνη, υπάρχει μία αμετάκλητη δικαστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου.
Βάσει αυτής της αποφάσεως, έχει υπάρξει επιδίκαση και εξ όσων γνωρίζω καταβολή του συγκεκριμένου ποσού και μάλιστα ήταν ένα μεγάλο ποσό, όπως ανέφερε ο κ. Παπαδάκης, δεν το κρίνω αυτό. ¶ρα, αναγκαστικά, είμαστε υποχρεωμένοι αν θέλουμε να εφαρμόσουμε τον Αστικό Κώδικα να δούμε και τη διάταξη του άρθρου 483 που μας λέει ότι η καταβολή που έγινε από έναν συνοφειλέτη, απαλλάσσει και τους λοιπούς.
Θεωρώ λοιπόν ότι σύμφωνα με το ίδιο το σκεπτικό, τα επιχειρήματα της Πολιτικής Αγωγής, έχουμε δύο συνοφειλέτες, αν μπορούμε να το πούμε, αν θεωρηθεί ο κ. Τζωρτζάτος ότι έχει τελέσει την πράξη, σύμφωνα με την άποψη πάντως της Πολιτικής Αγωγής, έχει συντελέσει και αυτός στην πρόκληση του θανάτου.
Έχουμε λοιπόν περισσότερους συνοφειλέτες. Ο ένας, ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ, έχει καταβάλλει το ποσό, άρα δεν υπάρχει λόγος πια νομικός, βάσει του Αστικού Δικαίου, δεν μπορεί πια να συνεχίζει η Πολιτική Αγωγή να υποστηρίζει ότι πρέπει να επιδικασθεί οποιοδήποτε ποσό λόγω αδικοπραξίας και ειδικότερα λόγω επελθούσης ψυχικής οδύνης λόγω θανάτωσης.
Είναι ένα εντελώς άλλο θέμα που δεν αφορά το Δικαστήριό σας, αν ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ που κατέβαλε το ποσό, μπορεί να κάνει αργότερα κάποιες ενέργειες εναντίον του κ. Τζωρτζάτου εφόσον βέβαια αποδειχθεί ότι και αυτός έχει συντελέσει στη θανάτωση του αειμνήστου Εισαγγελέως Ανδρουλιδάκη.
Το επιχείρημα λοιπόν της υπεράσπισης είναι, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αμιγώς νομικό. Είμαστε υποχρεωμένοι βάσει του άρθρου 63 του Κ.Π.Δ. να κινηθούμε μόνο στο χώρο του Αστικού Δικαίου και βάσει των διατάξεων που και ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Παπαδάκης ανέφερε και ο ομιλών, έχουμε ένα πολύ συγκεκριμένο γεγονός. Υπήρξε πράγματι μία απαίτηση από μία θανάτωση και μία απαίτηση που αφορά ψυχική οδύνη.
Υποστήριξε η Πολιτική Αγωγή ότι αυτή η απαίτηση αναφέρεται σε μία αδικοπραξία, στην οποία ενέχονται περισσότεροι. Ας το δεχθούμε προσωρινά. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, ένας από τους εμπλεκόμενους, ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ έχει εναχθεί στα αρμόδια Δικαστήρια, έχει καταδικασθεί και έχει εκπληρώσει πλήρως, έχει πληρώσει το ποσό που έχει ζητηθεί, άρα δεν υπάρχει πια καμία απαίτηση.
Η απαίτηση αυτή επιδίκασης ποσού χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης είναι μία και μοναδική, έχει κριθεί αμετάκλητα από το Δικαστήριο, βεβαίως ούτε καν υπήρχε επιφύλαξη εκ μέρους της πολιτικής αγωγής, άρα δεν υπάρχει νομικός λόγος για να δηλωθεί εκ νέου παράσταση Πολιτικής Αγωγής. Γιατί, όπως οι ίδιες οι πολιτικώς ενάγουσες έχουν πει, η Πολιτική τους Αγωγή έχει έναν πολύ συγκεκριμένο νομικό λόγο.
Αυτός όμως ο συγκεκριμένος νομικός λόγος, η επιδίκαση ποσού λόγω ψυχικής οδύνης που οφείλεται σε θανάτωση, έχει κριθεί από το Διοικητικό Δικαστήριο και δεν υπάρχει πια ως νομική αιτία. Δεν υπάρχει πια η απαίτηση από την αδικοπραξία γιατί έχουν ικανοποιηθεί πλήρως βάσει αμετάκλητης δικαστικής απόφασης. Με αυτό το νομικό σκεπτικό νομίζω ότι δεν είναι παραδεκτή η παράσταση της Πολιτικής Αγωγής. Ευχαριστώ.
Δ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δύο λόγια μόνο συμπληρωματικά κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν προχωρά η διαδικασία καθόλου με αυτά τα πράγματα.
Δ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Θα είμαι ιδιαίτερα ολιγόλογος. Μόνο δύο λέξεις: Δεν τίθεται θέμα νομοβασίμου ως παρεξηγήθηκε από την άλλη πλευρά, αλλά νομοπαραδεκτού. Αυτό είναι όλο το θέμα. Αναφέρθηκε λοιπόν το 930 από τον εκλεκτό συνάδελφο, τον κ. Βασιλακόπουλο, ότι υπάρχει η αξίωση αποζημίωσης, δεν αποκλείεται από τον λόγο ότι κάποιος άλλος έχει την υποχρέωση να αποζημιώσει ή να διατρέψει κτλ. Και αναφέρθηκε ως παράδειγμα για το συγκεκριμένο θέμα.
Αυτό δεν αποκλείεται από το 483, προς Θεού. Είναι πολύ ακροαματικό και ρηξικέλευθο να λέμε πράγματα τέτοια. Το Ποινικό είναι συγκεκριμένο, το 63 άρθρο συγκεκριμένο. Μπορεί να έχουμε άλλες απόψεις, να αναθεωρούμε πολλές φορές, αλλά δε νομίζω ότι επιδέχεται άλλη ερμηνεία το 63. Μιλάμε για το νόμο παραδεκτό της Πολιτικής Αγωγής και όχι για το νόμο βάσιμο, να το πω αλλιώτικα. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αποσύρεται το Δικαστήριο προς διάσκεψιν γιατί έχουμε και τις άλλες ενστάσεις.
ΔΙΑΚΟΠΗ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση. Επί των διαφόρων ενστάσεων, εκτός βέβαια από την αποβολή, στην οποία θα πούμε ειδικά, απορρίπτει τα αιτήματα περί κηρύξεως ως ακύρων πράξεων της προδικασίας και αφαίρεση από τη δικογραφία απολογιών, καταθέσεων και εκθέσεων που ζητήθηκαν από την υπεράσπιση. Ειδικότερα:
1. Οι απολογίες στην αστυνομική προανάκριση δεν είναι εξέταση υπόπτου που να υπάγεται στο άρθρο 31.2 σε συνδυασμό ως 131 εδάφιο β’.
2. Η κατάθεση του μάρτυρα, η οποία ενσωματώθηκε στην απολογία του μετέπειτα κατηγορουμένου δι’ αναφορά σ’ αυτή, δεν αποτελεί επίσης αντικείμενο των ίδιων διατάξεων.
3. Ουδόλως δημιουργείται ακυρότητα εκ του ότι στην προανακριτική απολογία ο εξεταζόμενος αναφέρεται και σε άλλες πράξεις εκτός από εκείνη για την οποία του ζητήθηκε.
4. Ουδέν πρόβλημα επίσης δημιουργείται από μαρτυρικές καταθέσεις μετέπειτα κατηγορουμένων οι οποίοι δεν του προσάπτουν κάποιο στοιχείο ενοχής, αυτοενοχοποίησης, για την περίπτωση μάλιστα που δεν θα αναγνωσθούν αυτές και δεν θα αποτελέσουν στοιχείο της κύριας διαδικασίας.
5. Δεν παράγεται ακυρότητα από την ενέργεια ανάκρισης από τον τακτικό Ανακριτή, αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης της Ολομέλειας Εφετών, αλλά μόνο αφ’ ότου ο Εισαγγελέας ζητήσει την επιστροφή της δικογραφίας, άλλως θα παρέμεναν ημιτελείς αρξάμενες διαδικαστικές πράξεις.
6. Επίσης δεν παράγεται ακυρότητα εκ του γεγονότος ότι ενεργήθηκε προανάκριση, παρόλο ότι είχε ασκηθεί δίωξη και ενεργείτο τακτική ανάκριση, δεδομένου ότι η προανάκριση αφορούσε αυτόφωρο αδίκημα που είχε τελεστεί από άλλο πρόσωπο και δεν είχε καταλάβει τον μετά τη δίωξη χρόνο.
7. Όταν η πραγματογνωμοσύνη ενεργείται σε εργαστήριο που ιδρύθηκε σύμφωνα με το νόμο, όπως αυτό της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Υπηρεσιών, δεν επέρχεται ακυρότητα από την παράλειψη του διορίσαντος να γνωστοποιήσει τα ονόματα των αρμόδιων.
Δεύτερο Κεφάλαιο: Επιφυλάσσεται να αποφασίσει αν θα γίνει αποδεικτική χρήση όμως των προσβαλλόμενων εκθέσεων, καταθέσεων και απολογιών, μετά από αποδεικτική διερεύνηση των αιτιάσεων των κατηγορουμένων κατά την πορεία της δίκης περί των συνθηκών λήψης τους, ότι ελήφθησαν υπό παράνομες συνθήκες. Αυτό θα ερευνηθεί όμως και δεν θα αναγνωσθούν εφόσον διαπιστωθεί η αλήθεια αυτών των αιτιάσεων.
Επιφυλάσσεται για το αίτημα, για την κλήτευση μαρτύρων που πρότειναν οι διάδικοι κατά τη διαδρομή της διαδικασίας και νομίζω δεν έχουμε τίποτε άλλο επάνω σ’ αυτήν.
Ως προς την ένσταση της Πολιτικής Αγωγής Ανδρουλιδάκη, το Δικαστήριο απορρίπτει την ένσταση ως αβάσιμη, διότι η ευθύνη του Νοσηλευτικού Ιδρύματος, βασίζεται σε αμέλεια των προστιθέντων με το 105 εισαγωγικό νόμο Αστικού Κώδικα, ενώ η ευθύνη των κατηγορουμένων κατά το κατηγορητήριο, σε πράξη που τελέστηκε από πρόθεση. Δεν υπάρχει δε ταυτότητα προσώπων εν προκειμένω.
Επιπλέον, όταν υπάρχουν περισσότεροι εις ολόκληρον υπεύθυνοι αδικοπρακτικής συμπεριφοράς, είναι δυνατή η χωριστή εναγωγή καθενός και η προβολή αξίωσης διαφορετικού και αυτοτελούς ποσού. Αφού το μέτρο της χρηματικής ικανοποίησης καθορίζεται με βάση το βαθμό του πταίσματος, την περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση και θέση των μερών, που μπορεί να είναι διαφορετική. Συνεπώς, η ικανοποίηση της επιδικασθείσας από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών αποζημίωσης, ουδόλως απέσβησε την προβληθείσα κατά των κατηγορουμένων αξίωση των πολιτικώς εναγόντων.
Ι. ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ: Έχει τεθεί ένα θέμα κατά την ανάπτυξη των ενστάσεων για την προσαγωγή των πειστηρίων. Πειστήρια είναι τα αντικείμενα εκείνα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τη Δ/νση Εγκληματολογικών Υπηρεσιών προς διεξαγωγή πραγματογνωμοσυνών, τακτοποίηση αποτυπωμάτων κτλ. Θα παρακαλούσα, επί του θέματος αυτού να διαταχθεί από το Δικαστήριο να προσαχθούν αυτά τα πειστήρια, διότι πρέπει ναι αποτελέσουν στοιχεία της δικογραφίας, ώστε να καταστεί δυνατό να λάβουμε γνώσιν.
Αναφέρομαι ειδικότερα σε μία Έκθεση τακτοποιήσεως αποτυπωμάτων που ευρέθη επί ενός τυπογραφικού τσίγκου, ενός εκ των εντολέων μου. Θα παρακαλούσα αυτό να προσαχθεί όπως επίσης και όλα τα άλλα πειστήρια, διότι επιβάλλεται κατά νόμον τα πειστήρια να προσάγονται ενώπιον του Δικαστηρίου ώστε να λαμβάνουν γνώση οι διάδικοι. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν αντιλέγει κανένας φαντάζομαι για τα πειστήρια ότι πρέπει να έρθουν. Να μη λέμε τα ίδια. Κύριε Εισαγγελεύ, να διατάξουμε να έρθουν, διότι άμα δεν τα δούμε τα πειστήρια και δεν τα ερευνήσουν και αυτοί, πώς θα δώσουμε αξιοπιστία εμείς;
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι μόνο τα πειστήρια, και οι Εκθέσεις που έχουν συνταγεί σε σχέση με τα συγκεκριμένα πειστήρια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα αυτά νομίζω συνάπτονται, ούτως ώστε να δούμε και την αξιοπιστία τους. Διότι όταν λέμε μια Έκθεση Πραγματογνωμοσύνης, δε σημαίνει ότι το είπαν και ότι εμείς τη λαμβάνουμε υπόψη αντί αλήθειας. Θα εξετάσουμε και όλα τα περιφερειακά στοιχεία τα οποία τέθηκαν υπόψη και έλαβαν αυτήν υπόψη.
Διατάσσει λοιπόν την προσκομιδή των αιτηθέντων –βάλτε έναν κατάλογο κ. Σταμούλη και εσείς ό,τι θέλετε κ. Ραχιώτη, για να ξέρουμε ποια να ζητήσουμε. Εμείς δεχόμαστε αυτό το αίτημα γενικά, όχι να φέρουμε τις ρουκέτες π.χ. εδώ μέσα, δεν ξέρω αν τις θέλετε.....
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τις θέλετε εδώ κ. Παρασκευόπουλε; Να σας στείλω εγώ μια βόλτα εκεί πέρα να τις δείτε εσείς. Εγώ θα δώσω μια άδεια για εσάς να πάτε να τις δείτε. Εγώ δεν τις θέλω εδώ μέσα πάντως.
Των αιτηθέντων πειστηρίων λοιπόν. Θα δώσετε τον κατάλογο, δεν τον βιαζόμαστε φυσικά, σκεφτείτε καλά ποια σας χρειάζονται. Κι έναν συμπληρωματικό κατάλογο μαρτύρων του κ. Κουφοντίνα, ο κ. Ηλιόπουλος, ο κ. Δημητριάδης, ο κ. Καρανίκας και ο κ. Νικήτας Μαραγκός.
Δεν έχουμε τίποτε άλλο, πρέπει να αρχίσουμε την αποδεικτική διαδικασία. Ο Ρόμπερτ Τσαντ.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Είναι απών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ελευθέριος Κοντοδιός. Οι μάρτυρες θα είναι απ’ έξω όλοι άλλοι, εκτός από εκείνον που θα εξετάζεται. Είναι α’ βαθμός εδώ, μη μου δημιουργείτε προβλήματα κανένας! Οι υπόλοιποι θα αποχωρήσουν στο διορισμένο προς τούτο δωμάτιο. Ελάτε παρακαλώ κ. Κοντοδιέ. Μάρτυρες δεν θα είναι εδώ μέσα. Λοιπόν για να βρούμε την υπόθεση αυτή, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της. Θα τις εξετάζουμε τώρα μία – μία.
Λοιπόν: Ορκίζομαι να πω την αλήθεια.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου λοιπόν τί γνωρίζετε σχετικά με το συμβάν Ρόμπερτ Τσαντ, στον ¶γιο Δημήτριο, λεωφ. Βουλιαγμένης, 3/4/84. Αυτό το περιστατικό, δε θα λέμε για τίποτε άλλο.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Βρισκόμουν στο αυτοκίνητό μου και πήγαινα προς το σπίτι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο αυτοκίνητο; Το ιδιωτικό σας;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Το δικό μου, ναι. Δίπλα ακριβώς από τον Αμερικάνο που έγινε το περιστατικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα. Ήταν λοιπόν ένα αυτοκίνητο το δικό σας και άλλα που κυκλοφορούσαν, μεταξύ των οποίων και ο Αμερικανός.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Εγώ και ο Αμερικάνος ήμασταν πρώτοι στο φανάρι, επί της λεωφ. Βουλιαγμένης. Εγώ βρισκόμουν στο αριστερό διάζωμα, ο δε Αμερικάνος ήταν στο μεσαίο διάζωμα, ακριβώς δίπλα μου. Πρώτοι-πρώτοι στο φανάρι.
Κάποια στιγμή, έβλεπα τα φανάρι στο αριστερό μου πλευρό, μόλις πάει να ανάψει πράσινο, άκουσα κάτι σαν πυροβολισμούς και το αυτοκίνητο του Αμερικάνου να φεύγει μπροστά και αριστερά από μένα, να αλλάζει και να πηγαίνει αντίθετα, στο αντίθετο ρεύμα, περνώντας τη νησίδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καβάλησε που λέμε, καβατζάρισε τη νησίδα.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Δεν την καβατζάρισε, γιατί υπάρχει εκεί κενό, είναι το φανάρι που στρίβουν τα αυτοκίνητα προς τα μέσα. Απλώς ο Αμερικάνος έστριψε, πήγε λοξά από μένα και πήγε από το αντίθετο ρεύμα και ξαναβγήκε μετά μπροστά μου πιο κάτω, στο επόμενο φανάρι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πήρε την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή την οποία είχε αρχικά.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Εκείνη τη στιγμή είδα ότι το παρμπρίζ το πίσω του αυτοκινήτου του, είχε σπάσει, ήταν σπασμένο. Γύρισα να δω το θόρυβο που άκουσα από δεξιά μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί θόρυβο ακούσατε; Πόσες;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Εγώ άκουσα τρεις σφαίρες. Και είδα μια μοτοσικλέτα η οποία ήταν ανάμεσα στη μεσαία λωρίδα και στη δεξιά λωρίδα, δίπλα από ένα λεωφορείο που ήταν και αυτό πρώτο στο φανάρι. Στη μοτοσικλέτα αυτή ήταν δύο επιβαίνοντες με μπερέ πράσινα. Ο πίσω ήταν μουσάτος με κάτι γυαλιά ηλίου και ένα όπλο που είχε στο χέρι του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τί όπλο;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Εγώ επειδή δε γνώριζα από όπλα, δεν μπόρεσα να......
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να πω μικρό όπλο, μεγάλο όπλο, τουφέκι, πιστόλι;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Περίστροφο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περίστροφο ή πιστόλι; Ξέρετε τη διαφορά;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Όχι, δεν την ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περίστροφο λέμε αυτό που λένε «μήλο› στα καοϋμπόικα έργα. Δεν ήταν μήλο.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Αυτό πάω να σας πω, ότι δεν είχε μήλο, ήταν το πλακέ, αυτό που βλέπουμε τώρα το 45άρι που δείχνουν σε φωτογραφίες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: 45άρι ή 9άρι ή οτιδήποτε, εντάξει.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Ένα τέτοιο όπλο ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν δύο ανθρώπους είδατε στη μηχανή.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Ο οδηγός ήταν ογκώδης, ήταν ψηλός και ογκώδης. Δεν τον είδα στο πρόσωπο, τον είδα απ’ το πλάι και λίγο προς τα πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλα πρόσωπα εκεί να έχουν κάποια παρουσία σχετική με αυτό το συμβάν διαγνώσατε;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά τα δύο πρόσωπα πάνω στο μηχανάκι ήταν αυτά που πυροβόλησαν; Ο ένας απ’ αυτούς; Και οι δύο απ’ αυτούς;
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Ο πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο πίσω πυροβόλησε.
Ε. ΚΟΝΤΟΔΙΟΣ: Ο οποίος είχε κρυμμένο το όπλο.
