Ο άγνωστος έλληνας ζωγράφος Νικόλαος Δραγούμης, που έζησε στη Γαλλία και ονομάστηκε ο «Βαν Γκογκ της Ελλάδος», ζωντανεύει μέσα από έναν «φοβισμένο» μονόλογο εσωτερικών συγκρούσεων.
Μετά τις επιτυχημένες του παραστάσεις στο «Θέατρο της Ημέρας» και στο θέατρο «Εν’ Αθήναις», όπου παίχτηκε για πρώτη φορά, το έργο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, «Η Σκιά του Ειδώλου», παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Μαρίκα Θωμαδάκη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, για δύο μόνο παραστάσεις, τις Τρίτες 4 και 11 Ιουνίου, στις 9.30 το βράδυ.
Η ιστορία του αφανούς ζωγράφου ξετυλίγεται μέσα από την προσπάθεια ενός νεαρού ηθοποιού να βρει το κουράγιο να εμφανιστεί στη σκηνή, στην πρώτη πρεμιέρα της ζωής του, όπου υποδύεται τη ζωή του Νικόλαου Δραγούμη. Καθώς παλεύει να ισορροπήσει μεταξύ επιβεβαίωσης και ανασφάλειας, τα έντονα συναισθήματα πυροδοτούν μια βαθιά εσωτερική διεργασία, που κάνει τη σύγκρουση αναπόφευκτη. Ανατρεπτικός και ασυμβίβαστος
Ο Νικόλαος Δραγούμης ήταν ο πρωτότοκος γιος του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη, ο οποίος είχε 11 παιδιά, μεταξύ των οποίων ξεχώριζαν ο Ίωνας, η Ναταλία, ο Φίλιππος και άλλα, όμως, εκείνος ήταν αυτός που έμεινε στην αφάνεια. Το αυστηρό οικογενειακό κατεστημένο των Δραγούμηδων επέμενε να ακολουθήσει καριέρα διπλωμάτη. Ο πατέρας του τον πίεσε να σπουδάσει νομική, αλλά εκείνος, τύπος μποέμ, ανατρεπτικός και ασυμβίβαστος, είχε πάθος με τη ζωγραφική. Μάλιστα τον θεωρούσαν «καταστροφή της οικογένειας».
Ήρθε σε σύγκρουση με το κοινωνικό κατεστημένο της εποχής και το οικογενειακό του περιβάλλον. Αρνήθηκε πλούτη και εγγυημένη καριέρα και προτίμησε να ζήσει στο Παρίσι, επίκεντρο τότε της αβάν γκαρντ, όπου ζωγράφισε με «θεία τρέλα», χωρίς να πουλήσει ποτέ κανέναν πίνακα. Υπήρξε εκπρόσωπος στην Ελλάδα της τεχνοτροπίας των «κηλιδιστών» (πουαντιλισμός).
Αγάπησε με πάθος τη ρωσίδα ζωγράφο Λυδία Μπόρτζεκ, την οποία, όμως, δε δέχθηκαν ποτέ οι γονείς του. Ο διαχωρισμός ήταν τόσο μεγάλος, που δεν τον συμπεριέλαβαν στα βιογραφικά αρχεία της μεγαλοαστικής οικογένειας! Μάλιστα, όταν ήρθε στην Ελλάδα, για να πάρει μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, πολέμησε και επέστρεψε στο Παρίσι, χωρίς να περάσει καν να δει τους γονείς του.
Αυτή η οικογενειακή πίεση και η ευαίσθητη καλλιτεχνική του φύση επιβάρυναν την ήδη ταραγμένη ψυχή του και επέσπευσαν τον εγκλεισμό του σε διάφορα ψυχιατρεία. Με την παράνοια να συνοδεύει πάντα το ταλέντο του, κατέληξε στο Δρομοκαΐτειο, όπου τον μετέφερε από θεραπευτήριο της Γαλλίας ο αδελφός του, Ίωνας. Εκεί, άφησε και την τελευταία του πνοή, το 1933, σε ηλικία 59 ετών. Σήμερα, τα ιμπρεσιονιστικά του έργα βρίσκονται διάσπαρτα σε ιδιωτικές συλλογές, κυρίως στη Νότια Γαλλία.
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Μαρίκα Θωμαδάκη, σκηνογραφική επιμέλεια: Ανδρομάχη Μοντζολή, μουσική: Φίλιππος Περιστέρης, βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Παπαδάκη, ενδυματολογική επιμέλεια: Β. Παπαδημητρίου, φωτισμοί: Δημήτρης Τσολάκης, φωτογραφίες: Ειρήνη Ζεϊμπέκου, παραγωγή: Κίρκη Καραλή. Ερμηνεία: Βασίλης Παπαδημητρίου.
Πληροφορίες
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας) – Ταύρος, τηλ.: 210 3418550. Διάρκεια παράστασης: 65 λεπτά. Τιμή εισιτηρίου: γενική είσοδος: 10 ευρώ, μειωμένο: 5 ευρώ.
