ΠΕΜΠΤΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΕΜΠΤΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Γ' ΜΕΡΟΣ
13:05 – 15:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί. Παρακαλείται ο κ. Χιδιριώτης. Είναι εδώ; Μάλιστα. Ελάτε. Παρίσταται πολιτικός ενάγων. Χωρίς να ορκιστείτε κ. Χιδιριώτη πέστε μου που ήσασταν εκείνη την ημέρα που μιλάμε για ένα επεισόδιο που έγινε στο κέντρο κοντά στο Σύνταγμα. Ήταν Ιούλιος μήνας.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ήταν Ιούλιος μήνας Τρίτη 14 του μήνα, ώρα 4:10. βρισκόμουν στη Βουλής, είναι Καραγεώργη Σερβίας και Βουλής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που πηγαίνατε;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Είχα άδεια εκείνη την εποχή από την εργασία μου και είχα συμφωνήσει με μια φίλη μου να βρεθούμε για να πάμε για καφέ. Σκέφτηκα να μην πάρω αυτοκίνητο λόγω της θέσης που ήταν το ραντεβού και της ταλαιπωρίας και κατέβηκα με λεωφορείο. Δεν ήξερα που ήταν το ακριβές σημείο που είχαμε πει και αυτό διότι την έβλεπα πρώτη φορά τη φίλη μου και ήθελα να σιγουρευτώ που είναι.
Ρώτησα κάποιους διερχόμενους που είναι ακριβώς αυτό το σημείο και αφού κατάλαβα που ήταν, κατέβαινα την Καραγεώργη Σερβίας και λίγο πριν φτάσω στη Βουλής ρώτησα που είναι το νούμερο. Αφού μου είπαν, κατευθύνθηκα προς τη δεξιά μεριά του πεζοδρομίου, δηλαδή Καραγεώργη Σερβίας και Βουλής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προς το Σύνταγμα ή προς Ομόνοια;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Προς Σύνταγμα. Όπως κατέβαινα την Καραγεώργη Σερβίας δεν έκανα αμέσως αριστερά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως με όψη το Σύνταγμα στο αριστερό πεζοδρόμιο.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μαζί μου εκείνη τη στιγμή έστριβε κι ένα αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού το οποίο κάποια στιγμή μου κίνησε την προσοχή νομίζοντας ότι είναι κάποιος επίσημος μέσα. Πριν προλάβω καλά – καλά να το πω αυτό, ακούστηκε μια πολύ δυνατή έκρηξη, έσπασαν γύρω όλα τα τζάμια, ουρλιαχτά, σειρήνες από τα μαγαζιά, από τα αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή, πριν συνειδητοποιήσω ότι είχα τραυματιστεί, είδα το αυτοκίνητο αυτό να καίγεται.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο αυτοκίνητο; Του μεγάλου κυβισμού;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Του μεγάλου κυβισμού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο αυτοκίνητο είδατε να καίγεται;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τι έγινε;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πριν συνειδητοποιήσω καλά – καλά τι έγινε, πριν συνειδητοποιήσω δηλαδή ότι είχα τραυματιστεί, πήγα να σηκωθώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέσατε κάτω δηλαδή;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Έπεσα κάτω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τι; Σας ώθησε κάτι;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Το ωστικό κύμα προφανώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε κάνει στο Στρατό βέβαια και ξέρετε τι είναι το ωστικό κύμα.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πέσατε κάτω.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Χτυπήσατε;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι είχα χτυπήσει στο πόδι, μετά το συνειδητοποίησα βέβαια. Επειδή δεν μπορούσα να σηκωθώ, συνειδητοποίησα ότι είχα χτυπήσει άσχημα και κάποια στιγμή ήρθε και με τράβηξε κάποιος από πίσω από τους ώμους, με σκοπό να με απομακρύνει, λέγοντάς μου βέβαια ότι «θα γίνει κι άλλη έκρηξη και γι’ αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο›. Με τράβηξε 5 – 6 μ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συρτό δηλαδή;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι από τους ώμους και με άφησε πάλι εκεί. Φεύγοντας μου είπε «Φίλε, ζήτησε βοήθεια από αλλού εγώ δεν μπορώ φοβάμαι›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτρεχε αίμα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πάρα πολύ αίμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Από το πόδι;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως χτύπησε το πόδι μπορείτε να μου πείτε; Που χτύπησε;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μου είχε κάνει διαμπερές τραύμα ένα θραύσμα από τη ρουκέτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από τη ρουκέτα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μάλιστα. Μου είχε κόψει τη ραχιαία αρτηρία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Στον αστράγαλο. Γι’ αυτό μου λείπει και ο μισός αστράγαλος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάτω. Εξωτερικά ή εσωτερικά;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Εσωτερικά. Διαμπερές τραύμα. Ραχιαία αρτηρία, ο τένοντας του μεγάλου δαχτύλου και θλαστικά τραύματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως μπορούμε και να τα δούμε. Εσείς είστε εδώ με το σορτσάκι;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μάλιστα. Είναι στο καφενείο που με έχουν μεταφέρει κάποιοι άνθρωποι και μου δίνουν τις πρώτες βοήθειες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το πόδι που χτυπήθηκε από ό,τι βλέπουμε είναι το αριστερό.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το οποίο είναι πάνω στην καρέκλα.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το σήκωσαν λίγο ψηλά.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Το έσφιξαν με κάτι, με μια ταινία, με ένα πανί δεν θυμάμαι καλά, για να μην τρέχει το αίμα. Αυτό πρέπει να έγινε μετά από 10 – 15 λεπτά, δεν θυμάμαι, μπορεί και λιγότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο; Η μεταφορά σας;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Η μεταφορά στο καφενείο από κάποιους περαστικούς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή επί 15 λεπτά ήσασταν εκεί, ξάπλα και έτρεχαν τα αίματα.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Περίπου 10 λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά ήρθε κάτι να σας πάρει;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μετά ήρθε ασθενοφόρο και με μετέφερε στο Γενικό Κρατικό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε άλλους τραυματίες εκεί στην περιοχή;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θέλω να μου πείτε κάτι. Πριν ακούσετε την έκρηξη εκεί στο πεζοδρόμιο που πηγαίνατε, ή στο απέναντι πεζοδρόμιο, ή και στο δρόμο, υπήρχαν άλλοι διαβάτες;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Βεβαίως υπήρχαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολλοί;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Βεβαίως. Υπήρχαν αρκετοί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι τρεις; Πέντε; Επτά; Δέκα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Τρεις – πέντε είναι λίγοι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πόσοι.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Προφανώς θα ήταν γύρω στα 20 – 30 άτομα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχε κόσμος.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, τέτοια ώρα δεν ήταν κλειστά τα καταστήματα; Είναι 4 και κάτι.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ξέρετε, μπορεί να υπήρχε το διακεκομμένο ωράριο, αλλά προφανώς υπήρχαν περαστικοί που έρχονταν από τις δουλειές τους, ο δρόμος τους ήταν από εκεί, υπήρχαν τουριστικά γραφεία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατάλαβα. Εσείς πάντως αντιληφθήκατε την παρουσία πολλών. Μου λέτε ότι αυτό ήταν βλήμα. Βλήμα προερχόμενο από τι;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Προφανώς ήταν θραύσμα από τη ρουκέτα η οποία –πιστεύω- ότι εξοστρακίστηκε στο αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η ρουκέτα είναι μια συσκευή εκρηκτική που από κάπου απορρέει, από κάπου φεύγει. Από πού; Μάθατε από πού ξέφυγε αυτή η ρουκέτα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μετά έμαθα ότι η ρουκέτα εκτοξεύτηκε από έναν σωλήνα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιο μέρος;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Έμαθα ότι ακριβώς από πάνω μου, δηλαδή όπως ήμουν σε αυτή τη θέση, υπήρχαν κάτι γουναράδικα, κάτι παλιά κτίρια.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι απέναντι από εσάς, αλλά από πάνω σας.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι. Προφανώς εκτοξεύτηκε από εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτός που εκτόξευσε τη ρουκέτα ή αυτοί τέλος πάντων, προς τα πού κατεύθυναν αυτό το βλήμα; Τι ήθελαν να χτυπήσουν; Ποιος ήταν ο σκοπός τους;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ο σκοπός τους ήταν να δολοφονήσουν προφανώς τον κ. Παλαιοκρασσά και δεν είχαν σκεφτεί τι θα μπορούσε να επακολουθήσει με τους πεζούς που ήταν εκεί γύρω – γύρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν λέμε δεν είχαν σκεφτεί, δεν μπορούσε κανένας να το σκεφτεί αυτό, όταν βλέπει ότι υπάρχουν όπως λέτε 20 πεζοί εκεί.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Προφανώς δεν τους ένοιαζε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο δεν τους ένοιαζε και άλλο δεν το είχαν σκεφτεί. Ένας που βλέπει πεζούς κάτω και εξαπολύει ένα βλήμα μ’ ένα συγκεκριμένο στόχο, το βλέπει ότι μπορεί να χτυπήσει και κάποιους άλλους, να σκοτωθεί και κάποιος άλλος, να τραυματιστεί και κάποιος άλλο.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Σίγουρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το βλέπει;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Σίγουρα. Γιατί σε τόσο πολυσύχναστο μέρος και τέτοια ώρα?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν κάποιος πάρει την απόφαση να το εκτοξεύσει βλέποντας αυτά τα πράγματα, τι θέση ψυχική παίρνει ως προς ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Δηλαδή λέει «Εντάξει κι αν χτυπήσω δεν με πειράζει› ή λέει «Ελπίζω ότι δεν πρόκειται να χτυπήσω κανέναν›. Μπορεί να το πει αυτό;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Το «Ελπίζω› αποκλείεται. Διότι στην τύχη δεν μπορεί να τα βάζει κανείς μετά από τέτοια απόπειρα. Έτσι πιστεύω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε ότι χτύπησε στο αυτοκίνητο πάνω, δίπλα στο αυτοκίνητο. Που χτύπησε το βλήμα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πάνω στο αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποιο σημείο του αυτοκινήτου;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Στη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου στη θέση του συνοδηγού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς ήσασταν από τη δεξιά;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Από τη δεξιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε να χτυπάει η ρουκέτα πάνω εκεί;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τότε πως βγάζετε το συμπέρασμα ότι χτύπησε εκεί;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Γιατί το είδα από τις φωτογραφίες μετά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά, θα εκτιμήσουμε εμείς τις φωτογραφίες.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε η ρουκέτα ρίχνεται εν ριπή οφθαλμού, εγώ δεν ήξερα τι θα γινόταν και δεν πίστευα ποτέ ότι θα γίνει αυτό το πράγμα μπροστά μου. Οπότε δεν είδα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ απλώς θέλω να λάβω πληροφορίες της πραγματικότητας εκείνης της στιγμής γιατί εσείς ήσασταν παρόν και αναπλάσατε την πραγματικότητα μέσω των δικών σας καταθέσεων. Που να ξέρει το Δικαστήριο και όλοι οι άλλοι εδώ που είμαστε.
Πέστε μας κάτι που μπορεί να βοηθήσει το Δικαστήριο, κάποια λεπτομέρεια. Είδατε κανέναν άλλο πεσμένο πιο σοβαρά από εσάς;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πεσμένο δεν είδα κανέναν. Μετά έμαθα ότι ήταν ο Αξαρλιάν ήταν ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Αξαρλιάν μάθατε που ήταν;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι. Ήταν ακριβώς στο απέναντι πεζοδρόμιο και λόγω της κατάστασης από πυκνούς καπνούς που υπήρχαν και λόγω της έντασης ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχαν καπνοί εκεί;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Βέβαια. Δεν μπορούσα να δω καλά. Ήταν από το απέναντι πεζοδρόμιο, δηλαδή από την αριστερή μεριά του αυτοκινήτου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς θεωρείτε τι; Ότι πήγαν να σας σκοτώσουν ή απλώς τραυματιστήκατε και γιατί;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Σίγουρα πήγαν να με σκοτώσουν και όπως και όλους εκεί πέρα όσους βρισκόντουσαν. Όσοι υπήρχαν εκεί σίγουρα. Μα υπήρχε άμεσος κίνδυνος σε όλους τους διερχόμενους. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί εκείνη την ώρα ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήταν ρουκέτα είπατε. Ήταν ρουκέτα και άντε τώρα τη ρουκέτα να πεις ότι θα χτυπήσει μόνο το συγκεκριμένο. Στο αυτοκίνητο του κ. Παλαιοκρασσά είδατε αν υπήρχαν άλλα άτομα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ναι. Είδα κάποια στιγμή να βγαίνει από το σημείο που πετάχτηκε η ρουκέτα και από τις φλόγες ένα άτομο και να παίρνει ένα σακάκι με το οποίο προσπαθούσε να σβήσει τη φωτιά από πάνω του ή κάτι τέτοιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε ποιος ήταν αυτός;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Όχι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλο τι είδατε; ¶λλα άτομα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Όχι, τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δεν έχω τίποτα άλλο. Κύριε Εισαγγελεύ, κύριοι συνάδελφοι; Παρακαλώ ο κύριος συνάδελφος.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Τι επιπτώσεις είχε ο τραυματισμός στη μετέπειτα υγεία σας και στον επαγγελματικό τομέα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πολύ αρνητικές συνέπειες διότι έκατσα ένα χρόνο χωρίς δουλειά. Δούλευα σαν λιθογράφος.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Γιατί καθίσατε ένα χρόνο; Τι δεν μπορούσατε να κάνετε;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Έκατσα ένα χρόνο διότι μπορεί να νοσηλεύτηκα 10 μέρες, 1 βδομάδα αν θυμάμαι καλά στο νοσοκομείο, αλλά ήμουν 2 μήνες με πατερίτσες και γύρω στους 4-5 έκανα φυσικοθεραπείες, δεν μπορούσα να περπατήσω. Η δουλειά μου ήταν τέτοια η οποία ?
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Ποια ήταν η δουλειά σας;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ήμουν λιθογράφος σε ένα περιοδικό, στο «7 ΜΕΡΕΣ ΤV› και δεν μπορούσα να εργαστώ διότι ήταν τέτοιο το πρόβλημα του ποδιού μου και η δουλειά χρειαζόταν ορθοστασία και επίπονη και πολλές ώρες και έτσι δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω. Κάποια στιγμή βέβαια πήγα στην εργασία μου, αλλά δεν μπορούσα να ανταπεξέλθω και έφυγα.
Μετά βέβαια είχα προβλήματα στις υπόλοιπες δουλειές που έκανα, οι οποίες ήταν περιστασιακές και δεν μπορούσα να εργαστώ όσο μπορούσα και όσο ήθελα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Δηλαδή πότε πιάσατε δουλειά κανονικά;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Κανονικά μετά από 1 χρόνο και περιστασιακά βέβαια έφευγα. Μετά από 3-4 μήνες έφευγα γιατί δεν μπορούσα.
κ. ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ: Δηλαδή η προηγούμενη δουλειά ήταν μόνιμη δουλειά;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ήταν μόνιμη.
(Διαλογικές συζητήσεις)
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Εδώ είναι η Καραγεώργη Σερβίας και αριστερά είναι το αυτοκίνητο του κ. Παλαιοκρασσά. Μπαίνοντας στη Βουλής μπήκαμε σχεδόν μαζί. Μόλις ήμουν στο απέναντι πεζοδρόμιο και ήθελα να πάω στον προορισμό μου έγινε η εκτόξευση. Εδώ ακριβώς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπορείτε να μας δείξετε; Βλέπετε την έκρηξη. Δείξτε μου την στιγμή της έκρηξης που ήσαστε για να το δούμε όλοι γιατί θα το ζητήσει βέβαια και η άλλη πλευρά και ευλόγως. Που βρισκόσαστε εκείνη την ώρα; Σε ποιο σημείο;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πολύ κοντά.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πολύ κοντά. Αφού είναι μονόδρομος η Βουλής κ. Πρόεδρε και λογικά το πεζοδρόμιο το ένα απέναντι με το άλλο δεν έχει μεγάλη διαφορά, γύρω στα 6-7 μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γωνία Βουλής και Καραγεώργης Σερβίας. Πριν φτάσει το αυτοκίνητο εδώ. Ήταν κοντά.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να προσδιορίσετε με ακρίβεια τον τραυματισμό σας και συγκεκριμένα που ακριβώς χτυπήσατε και πως;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Χτύπησα στο αριστερό πόδι στον αστράγαλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα νομίζω μας το είπε ο άνθρωπος τόσο ακριβώς σαν να ήμουν εκεί κι εγώ. Αρκεί αν το πιστέψουμε. Αλλά θα διαβάσουμε την ιατροδικαστική έκθεση. Δεν τα λένε εκεί; Έχουμε καμιά αμφιβολία;
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Σε σχέση με την ιατροδικαστική έκθεση να σας περιγράψει ακριβώς. Λείπουν οστά από το πόδι του, αυτό ήθελα να πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό ρωτήστε το. Αυτό ενδιαφέρει.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Υπάρχουν οστικά ελλείμματα από το μέρος του θραύσματος που μπήκε το κομμάτι.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Αστράγαλο έχετε αυτή τη στιγμή;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ο μισός λείπει.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Έχετε αίσθηση στο πόδι σας όταν περπατάτε;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Αίσθηση δεν υπάρχει καμία διότι τα νεύρα έχουν νεκρώσει και το θεωρώ σαν ένα ξένο σώμα προς το σώμα μου.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορείτε να κάνετε δουλειά η οποία προϋποθέτει ορθοστασία αρκετή με αυτές τις συνθήκες;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πολύ δύσκολα διότι κουράζεται το πόδι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶λλη ερώτηση;
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Έχω εγώ μια ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι κ. Κατσαντώνη, βεβαίως.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αν μου επιτρέπετε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ό,τι έχετε, εδώ είμαστε.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Περνάει ένα αυτοκίνητο το οποίο έχει 4 ανθρώπους μέσα. Εγώ θέλω να σκοτώσω τον έναν. Λέω λοιπόν: καθώς περνάει σημαδεύω τον έναν, τον πυροβολώ. Μπορώ να ελπίζω ότι θα πετύχω και δεν θα σκοτώσω τους άλλους. Σύμφωνοι;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μάλιστα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Όταν ρίχνω ρουκέτα αντιαρματική 3,5 ιντσών και σημαδεύω να χτυπήσω το παρμπρίζ να το χτυπήσω με τη ρουκέτα, υπάρχει καμιά περίπτωση ποτέ να πιστεύω, εκτός κι αν είμαι για το φρενοκομείο, ότι θα σκάσει η ρουκέτα μέσα στο αυτοκίνητο, θα διαμελίσει αυτόν που σκοπεύω και οι άλλοι δεν θα πάθουν τίποτα;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Δεν υπάρχει περίπτωση τέτοια. Σίγουρα. Διότι μια ρουκέτα θα προκαλέσει πολλούς νεκρούς.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Και για τους διαβάτες.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Και για τους διαβάτες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έγινε αντιληπτή η ερώτηση και η ουσία της ερωτήσεως.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Διότι είναι αναγκαία συνέπεια. Επομένως υπάγεται στον φόνο πρώτου βαθμού.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα τα πούμε σε άλλο στάδιο αυτά. Ας αφήσουμε τον μάρτυρα να του κάνουμε ερωτήσεις.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Μια ερώτηση ακόμα κ. Πρόεδρε και τελειώνουμε. Σχετικά με τα θραύσματα, είναι θραύσματα από την ρουκέτα και σε ποιο ακριβώς σημείο εκτός από τα πόδια σας χτύπησαν;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Έχω θλαστικά τραύματα και στα δύο πόδια και μικρά θλασματάκια σε όλο το σώμα γύρω – γύρω τα οποία είναι επιπόλαια μπορώ να πω.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Μια τελευταία ερώτηση. Τι συνέπεια είχε ο τραυματισμός για την προσωπική και επαγγελματική σας ζωή; Συγκεκριμένα ποιες είναι οι συνθήκες που ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα είπε ότι δεν μπορεί να βρει μόνιμη δουλειά ο άνθρωπος. Μη τον ρωτάμε τα ίδια. Μήπως πρέπει κι εμείς να τους προσέχουμε αυτούς.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Και στην οικογένεια μου κ. Πρόεδρε.
Δ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε χάσει την μητέρα του κ. Πρόεδρε. Ένα χρόνο πριν είχε πεθάνει η μητέρα του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό ναι, να το πει.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Είχα χάσει την μητέρα μου πριν 1 χρόνο ακριβώς και πατέρας μου έχει φορτηγό και δουλεύει στο εξωτερικό. Ήταν λίγο δύσκολο και με έναν μικρό αδερφό, ο οποίος ήταν 10 χρονών, να ανταπεξέλθουμε. Κι όσο να ‘ναι κι αν κάθεται ο μεγαλύτερος αδερφός στο κρεβάτι, είναι πολύ δύσκολο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πολύ δύσκολο μόνο; Ερωτήσεις δεν νομίζω να υπάρχουν στον παρόντα μάρτυρα, έτσι; Έχετε; Να κάνετε. Βεβαίως.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Πάντως κ. μάρτυς, στην κατάθεση σας την ανακριτική μάλιστα, δηλαδή πρόσφατα, είπατε ότι τη στιγμή της εκρήξεως δεν υπήρχε πολύ κόσμος εκεί.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Δεν υπήρχε πολύς κόσμος εννοούσα σ’ αυτό το σημείο να με βοηθήσει. Αυτό πρέπει να λέει.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Έχω την εντύπωση ότι γινόντουσαν συγκεκριμένες ερωτήσεις με το ίδιο πνεύμα που σήμερα από της Έδρας ασκήθηκαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα εκτιμηθεί πάντως.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Γιατί αμέσως μετά από αυτή την φράση, δηλαδή «τη στιγμή της εκρήξεως δεν υπήρχε πολύ κόσμος εκεί› και λέτε αμέσως μετά προφανώς σε ερώτηση «πάντως είναι κεντρικό μέρος της πόλης και έχει κίνηση πεζών›.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Αυτή η κατάθεση είναι από το νοσοκομείο ?
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Όχι, είναι στον κ. Ανακριτή. 26 Σεπτεμβρίου 2002. Δηλαδή τώρα. Στον κ. Ανακριτή είναι πολύ πρόσφατα. Τότε θέλω να πω είχατε αυτή την εικόνα ότι δεν υπήρχε κόσμος γύρω.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Προφανώς όταν είπα ότι δεν υπήρχε πολύ κόσμος, εννοούσα τουλάχιστον γύρω στα 20 άτομα. Ο πολύς κόσμος είναι πολυπληθής. Αυτό είπα.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Δηλαδή λίγος κόσμος είναι 20 άτομα; Έτσι το θέτετε; Δηλαδή αν πηγαίνατε σε μια γιορτή ενός φίλου θα λέγατε είχε λίγο κόσμο, καμιά 20αριά; Θα το λέγατε; Τέλος πάντων, είναι θέμα υποκειμενικό.
Επειδή ετέθησαν ερωτήσεις σχετικά με την κρίση και μάλιστα επί νομικών στην ουσία ζητημάτων στον μάρτυρα, εγώ θα τον ρωτήσω από την πείρα του την νομική και τη γνώση του ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτά ήταν γεγονότα υποθετικά συνδεόμενα με πραγματικά γεγονότα. Είναι κρίσεις συνδεόμενες με ?
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Προφανώς. Δεν διαμαρτύρομαι γι’ αυτό. Αλλά εγώ θα τον ρωτήσω κάτι που ενδεχομένως είναι ικανότερος να έχει άποψη. Ως πολίτη δηλαδή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ρωτήστε τον, ασφαλώς να τον ρωτήσετε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Την Οργάνωση 17Ν γνωρίζετε τη δράση της.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Οπωσδήποτε.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Το επιτρέπει και η ηλικία σας. Ήδη τότε ήσαστε 21 ετών.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Φυσικά.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ασχολιόσασταν ως ο μέσος άνθρωπος μετά από κάποιες ενέργειες, διαβάζατε τις προκηρύξεις της, τις συζητήσεις που γινόντουσαν;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Το μόνο που έκανα ήταν που ενημερωνόμουν μετά από κάθε ενέργεια που έκανε η 17Ν την άλλη μέρα από τα ΜΜΕ.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Αυτό ακριβώς. Έχετε λοιπόν την αίσθηση ή όχι ότι πρόσεχε ιδιαίτερα για τους δικούς της λόγους που θα καταστούν προφανείς, να μην υπάρξουν τραυματισμοί ασχέτων; Σε άλλες ενέργειες.
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Πιστεύω ότι όσο και να θέλουν να προσέξουν κάποιους άσχετους, οπωσδήποτε ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Εγώ έτσι πιστεύω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Για ποιους τα έλεγαν αυτά;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Εγώ το λέω κ. Πρόεδρε. Προφανώς με το σκεπτικό ότι δεν υπήρχε ?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι. Για ποιους τα έλεγαν όμως. Δεν τα έλεγαν για την 17Ν. Για την Ιερά Εξέταση. Ελάτε παρακάτω.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Ο σκοπός εδώ ποιος ήταν;
Χ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Ο σκοπός τους ήταν να προσπαθήσουν να δολοφονήσουν κάποιον άνθρωπο.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Θεωρείτε λοιπόν, στη λογική αυτής της Οργάνωσης αλλά και στην πρακτική της, σύμφωνα με την ενημέρωση που έχετε όλα αυτά τα χρόνια, λογικό να επιδιώκουν να αφαιρέσουν τη ζωή της γυναίκας και της νεαρής συνοδού του κ. Υπουργού;
κ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Μα δεν είναι λογικό, αλλά με την ενέργεια που έκαναν, με την εκτόξευση της ρουκέτας, οπωσδήποτε θα υπήρχε άμεσος κίνδυνος για να δολοφονηθούν και οι υπόλοιποι.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Εντάξει. ¶λλο λέω. Αν σας το έλεγε κάποιος - κάνω κάπως διαφορετικά την ερώτηση- αν σας έλεγε κάποιος υποθετικά «η 17Ν για να φάει κάποιον βαράει μία και τρώει όλο τον κόσμο μαζί του› τι θα λέγατε; Θα σας φαινόταν λογικό για την ολική πρακτική αυτής της Οργάνωσης;
κ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Λογικό όχι, γιατί ήταν τόσο πολύ καλή η Οργάνωση με την έννοια της λέξης και οπωσδήποτε όλες οι ενέργειες θα ήταν μελετημένες.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Μελετημένες σε σχέση με τι;
κ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Σε σχέση πάντα με τον στόχο.
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Και μια τελευταία ερώτηση. Με αυτό που συνέβη τελικά, το αποτέλεσμα, δηλαδή το θάνατο του περαστικού Αξαρλιάν κέρδισε πολιτικά ή έχασε κατά την γνώμη σας η Οργάνωση αυτή στην κοινή γνώμη;
κ. ΧΙΔΙΡΙΩΤΗΣ: Έχασε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ελάτε τώρα κύριε συνήγορε ?
Β. ΚΑΡΥΔΗΣ: Διότι τα πρωτοσέλιδα τα οποία μάλιστα κατατέθηκαν ως αναγνωστέα, όπως είδατε, αναφέρουν τυφλά την 17Ν, ήταν υποτίθεται ένα εντελώς νέο χαρακτηριστικό, εντελώς καταδικαστέο, εξ αντιδιαστολής με μια άλλη εικόνα που είχε η κοινή γνώμη, τουλάχιστον όπως αποτυπωνόταν στις εφημερίδες, για τον χαρακτήρα της Οργάνωσης.
Ο κύριος Στυλιανός Κήλης, πολιτικώς ενάγων και ο κ. Κήλης; Μάλιστα. Πολιτική αγωγή. Ελάτε χωρίς να ορκιστείτε πείτε μου τι ακριβώς συνέβη. Μιλάμε για εκείνη την ημέρα για το συμβάν, σχετικά με μια επίθεση κατά του κ. Παλαιοκρασσά και με ότι άλλα συνέβησαν.
Πείτε μου πού βρισκόσασταν, πού πηγαίνατε, τι ημέρα ήταν αν θυμάστε, μεσημέρι, βράδυ, απόγευμα, ότι μπορείτε να μας πείτε θα μας διαφωτίσετε.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Την εποχή εκείνη δούλευα σε μια βιοτεχνία γυναικείων ενδυμάτων στην οδό Κολοκοτρώνη, οπότε μετά το πέρας της εργασίας μου πήγαινα στο σπίτι, ανέβαινα την οδό Λέκκα και στρίβοντας αριστερά στην οδό Περικλέους, στο ύψος ακριβώς του ξενοδοχείου, της εισόδου του ξενοδοχείου ΑΣΤΟΡ, είδα ένα πολυτελές αυτοκίνητο, ήταν η MERCEDES που ήταν ο κ. Παλαιοκρασσάς και έστριβε αριστερά στην οδό Βουλής.
Εκείνη τη στιγμή με το που έστριψε το αυτοκίνητο το ωστικό κύμα με πέταξε κάτω. Έχασα τις αισθήσεις μου. Μετά από ένα λεπτό σηκώθηκα. Παντού επικρατούσε ένας πανικός εκεί, δηλαδή όλα ήταν κατάμαυρα από καπνούς, χτυπούσαν συναγερμοί αυτοκινήτων, μαγαζιών, απ’ ότι ξέρετε εκεί πέρα έχει πολλά μαγαζιά χρυσοχοεία.
Βρήκα το κουράγιο να ανέβω προς την Καραγιώργη Σερβίας. Με πήρε από το χέρι μια κυρία και κατευθύνθηκα προς μια στοά όπου είχε ένα καφενείο για να πιω λίγο νερό.
Δεν ήξερα πού βρισκόμουν εκεί τη στιγμή γιατί είχα πάθει μεγάλο σοκ, δεν καταλάβαινα, με το που βγήκα έξω περίμενα γύρω στα 5 λεπτά είχε έρθει η πυροσβεστική, είχε έρθει ένα περιπολικό. Επιβιβάστηκα στο πίσω μέρος του και κατευθύνθηκα προς την οδό 3ης Σεπτεμβρίου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από την στιγμή της εκρήξεως μέχρι τη στιγμή που σας πήρε το περιπολικό πόσος χρόνος διέρρευσε; Πόση ώρα πέρασε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Η ώρα που έγινε το συμβάν ήταν τέσσερις και δέκα, ή και δώδεκα, δεν ξέρω ακριβώς και το περιπολικό με πήρε γύρω στις τέσσερις και είκοσι πέντε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πού χτυπήσατε εσείς;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Χτύπησα σε όλο μου το σώμα καταρχήν, έχω θραύσματα από τα θραύσματα της ρουκέτας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν χτυπήσατε από κάτι άλλο, τζάμια ;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι από τζάμια. Νόμιζα ότι υπήρχαν ίσως και κάποια τζάμια, καταρχήν έχω χάσει το μάτι μου εγώ, τον αριστερό μου οφθαλμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν βλέπετε δηλαδή τώρα καθόλου;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι δεν βλέπω καθόλου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από αυτό το συμβάν;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Απ’ αυτό, μπήκε μεταλλικό θραύσμα της ρουκέτας μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για δώστε μου αυτό το σχεδιάγραμμα παρακαλώ. Εδώ έχουμε ένα σχεδιάγραμμα, μας δείχνει το σημείο του αυτοκινήτου εδώ και δείχνει και το σημείο της έκρηξης αυτό το κόκκινο που βλέπετε. Εσείς πού ήσαστε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εγώ ήμουν ακριβώς γύρω στα 10 με 15 μέτρα, εδώ είναι η ρουκέτα που έχει πέσει έτσι; Εγώ ήμουν ακριβώς όχι απέναντι, πίσω ακριβώς από τον Θάνο Αξαρλιάν, γύρω στα 10 με 15 μέτρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Θάνος Αξαρλιάν είναι εδώ, εσείς που ήσασταν;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εγώ ήμουν 10 με 12 μέτρα πίσω από το Θάνο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και ήρθαν εκεί κάτω τα βλήματα;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Βεβαίως. Εσείς το δείχνετε διαγώνια, εγώ σας λέω ότι ήμουν ακριβώς εδώ πίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα βλήματα χτύπησαν εδώ και πέρασαν απέναντι έτσι τα θραύσματα;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εδώ μας λέγει ότι εδώ είναι, ορίστε δείτε το και εσείς κα Κούρτοβικ. Εδώ είναι πεσμένος ο Αξαρλιάν λίγο πιο πίσω.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εδώ έπεσε η βόμβα, εδώ ήταν ο Θάνος Αξαρλιάν και εγώ ήμουν στο πεζοδρόμιο πίσω, όχι το απέναντι, το ίδιο ακριβώς με τον Αξαρλιάν στην δεξιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πείτε μου τώρα κάτι άλλο. Είδατε από ποιο σημείο ξέφυγε αυτή η ρουκέτα; Από πού ξεκίνησε, από πού εκτοξεύτηκε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εκείνη την στιγμή δεν είδα τίποτα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάθατε μετά;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ναι έμαθα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από ποιο μέρος ήταν;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Έμαθα ότι ήταν πάνω από την παλέτα στον πρώτο, δεύτερο όροφο, κάπου εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στον τοίχο του πεζοδρομίου που ήσαστε, δηλαδή το κτίριο βρισκότανε στο πεζοδρόμιο που βρισκόσαστε εσείς και ο Αξαρλιάν ο μακαρίτης, ή στο απέναντι πεζοδρόμιο;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ούτε στο δικό μου Ήταν επί της οδού Βουλής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πάντως σ’ αυτό το πεζοδρόμιο που ήταν ο Αξαρλιάν δηλαδή.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ναι από πάνω του σχεδόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτοί όμως σκοπεύανε στοχεύανε απέναντι έτσι δεν είναι; Γιατί το αυτοκίνητο περνούσε απέναντι απ’ αυτούς, δεν περνούσε προς τα εδώ. Δεν ήσαν αυτοί δηλαδή από το απέναντι μέρος να χτυπήσουν προς το μέρος σας. Αυτοί χτυπούσαν προς το αυτοκίνητο απ’ ότι βλέπω εδώ.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Μπορώ να σας δείξω, απ’ ότι έχω ακούσει;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς όμως βρισκόσαστε στην πορεία και όχι πίσω από το σημείο της έκρηξης, αλλά βρισκόσαστε αριστερά?
Σ.ΚΗΛΗΣ: Αριστερά Περικλέους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πίσω από το σημείο σε σχέση με την πορεία.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα πώς το εξηγείτε εσείς για τα θραύσματα; Η ρουκέτα κατευθυνόταν προς τα πέρα, δεν το πέτυχε, ή το πέτυχε τέλος πάντων το αυτοκίνητο, θα δούμε τι ακριβώς έγινε, αλλά τα θραύσματα μετά ήρθαν προς τα εσάς ή πήγαν γύρω – γύρω;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Υπήρχε ένα ωστικό κύμα που με πέταξε μισό μέτρο κάτω σας είπα, έχασα τις αισθήσεις μου για ένα λεπτό, ήμουν ζεστός, γεμάτος αίματα και θραύσματα μεταλλικά, τα οποία έχω ακόμα και στο χέρι μου, μου έχουν πει οι γιατροί ότι θα τα αποβάλει ο οργανισμός και ένα μεταλλικό θραύσμα μπήκε στον αριστερό μου οφθαλμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πείτε μου κάτι. Υπήρχαν πολλοί περαστικοί εκείνη την ώρα, ή λίγοι, ή καθόλου, ή μόνο εσείς και ο Αξαρλιάν; Πόσοι τέλος πάντων περνούσαν εκείνη την ώρα στο δρόμο αυτό; Και στο ένα πεζοδρόμιο και στο άλλο, από εδώ και από εκεί, πόσοι περνούσαν εκεί κοντά στο χώρο; Δηλαδή κοντά στην διασταύρωση Βουλής και Καραγεώργη Σερβίας;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Αυτό το σημείο κύριε Πρόεδρε είναι κέντρο, πάντα περνάει κόσμος. Ακόμα και καθημερινή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκείνη την ώρα επειδή ήταν μεσημεράκι, αυτό μ’ ενδιαφέρει.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ίσα – ίσα το μεσημέρι ήταν τέσσερις και δέκα και σχόλαγε ο περισσότερος κόσμος όπως και εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς είχατε σχολάσει από τη δουλειά σας;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εκείνη την ώρα, βεβαίως.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ώρα σχολούσατε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Τέσσερις, 8-4 ήταν το ωράριό μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι εργασία κάνατε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Σε βιοτεχνία γυναικείων ενδυμάτων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οπότε φεύγατε 4 η ώρα και ήταν και άλλος κόσμος. Γι’ αυτό υπήρχε κόσμος.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Υπήρχε κόσμος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιατί καθόμαστε και λέμε εάν ήταν ανοιχτά ή κλειστά τα μαγαζιά, σχολάγανε ορισμένα καταστήματα λέτε 4, ορισμένα όχι όλα. Τώρα ένας ο οποίος έκανε αυτή την ενέργεια υποθετικά, θα δούμε ποιος την έκανε. Ανεβαίνει επάνω στον πρώτο όροφο και εκτοξεύει ένα βλήμα τέτοιου τύπου. Τι σκοπό είχε να κάνει στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Νομίζω ότι ο σκοπός είναι η περιφροσύνη των ατόμων αυτών προς την ζωή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η περιφρόνηση προς την ζωή. Μήπως σκοπεύανε εναντίον συγκεκριμένου ατόμου; Θέλανε κάποιον συγκεκριμένο να σκοτώσουν εκείνη την ημέρα;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εγώ πάντως δεν ήμουν ένα συγκεκριμένο άτομο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι λέω εκείνοι τι ήθελαν και θα έρθουν μετά σε σας.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Δεν ξέρω , τι να σας πω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν διαβάσατε την προκήρυξή τους;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Διάβασα ότι θέλανε να σκοτώσουν τον Υπουργό τότε των Οικονομικών τον κ. Παλαιοκρασσά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Παλαιοκρασσάς ήταν σε ένα αυτοκίνητο, την ώρα που εκτοξεύτηκε και πέρναγε. Και αυτό δεν βλέπω να αμφισβητείται. Μέσα στο αυτοκίνητο ήταν μόνος του;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Το μόνο που μπόρεσα να δω ήταν, απ’ ότι θυμάμαι, ότι το οδηγούσε εκείνος το αυτοκίνητο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είδατε τίποτα άλλο; ¶λλα πρόσωπα δεν μπορέσατε να δείτε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι δεν θυμάμαι και κατά δεύτερον έναν υπουργό που τον βλέπω στην τηλεόραση καθημερινά μπορώ και πιο εύκολα να τον αναγνωρίσω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τον κ. Παλαιοκρασσά λοιπόν είδατε. Ένας λοιπόν που χτυπάει με ρουκέτα σ’ αυτό το σημείο και θέλει έναν άνθρωπο να σκοτώσει, ή δεν τον ενδιαφέρει αν σκοτωθούν και άλλοι;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Αν πάρουμε το παράδειγμα το δικό μου, νομίζω πως δεν τον ενδιαφέρει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το παράδειγμα είναι αποτέλεσμα το δικό σας. Αλλά πείτε μου ένας ο οποίος εκ των προτέρων, ένας λογικός άνθρωπος?
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι νομίζω ότι όλο αυτό είναι παράλογο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή ένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σκεφθεί ότι περνάει κόσμος εκεί πέρα, πού βαράμε ρουκέτα ή όχι;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Σίγουρα έτσι όπως το λέτε είναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως έλεγε ότι, ελπίζω όμως ότι δεν πρόκειται να χτυπήσει κανέναν; Τι λέτε; Μπορούσε κάποιος να σκεφθεί λογικά, ότι μπορεί και να μην χτυπηθεί κανένας άλλος θα χτυπηθεί ακριβώς ο κ. Παλαιοκρασσάς και κανένας άλλος. Μπορούσε να γίνει αυτό με το μέσο που χρησιμοποιήθηκε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Είναι αδύνατον. Να πω και κάτι άλλο, έχω διαβάσει και την προκήρυξη της 17Ν. Η οποία λέει στην αρχή, ότι ήθελε να βάλει στόχο μόνο τον κ. Παλαιοκρασσά και ότι σ’ αυτό το σημείο μια με τρεις και μισή δεν κυκλοφορεί κανένα άτομο στην συγκεκριμένη περιοχή, που εγώ το θεωρώ κέντρο της Αθήνας, είναι ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα της Αθήνας, είναι η Ερμού δίπλα, είναι η πλατεία Συντάγματος κλπ. Από την άλλη λένε, ότι ακύρωσαν αυτή την τρομοκρατική ενέργεια 15 φορές τουλάχιστον, στήνοντας, ξεστήνοντας τον δίποδα, τον τρίποδα δεν ξέρω τι ήταν αυτό με την ρουκέτα, πηγαινοερχόντουσαν δεκαπέντε φορές γιατί υπήρχε κόσμος. Νομίζω ότι αυτό από τη μια φάσκουν και από την άλλη αντιφάσκουν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λέτε λοιπόν ότι λογικά έπρεπε να το έχουν προβλέψει, αλλά αυτοί αδιαφόρησαν; Αυτό μου είπατε τελικά;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Σας το είπα, αδιαφόρησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσάς η υγεία σας πώς είναι τώρα;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Κοιτάξτε εγώ έχω κάνει τέσσερα χειρουργεία. Τα τρία ήταν στο μάτι. Το ένα ήταν για να περισώσω το μάτι, είχε ανοίξει σαν ρόδι το μάτι μου, είχε ανοίξει όπως ένα σπασμένο ρόδι και έγινε συρραφή του βολβού πρώτα, κατόπιν έκατσα 45 μέρες μέσα στο νοσοκομείο που ήμουν σε πλήρη ακινησία, γιατί είχα πάθει δυο αποκολλήσεις με τον βίαιο αυτό τραυματισμό, έτσι μου είπαν στο νοσοκομείο. Και άλλη μια εγχείριση έκανα στα γεννητικά όργανα γιατί με πήραν μέχρι και εκεί θραύσματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και εκεί ακόμα;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Βεβαίως. Το τζιν παντελόνι παρόλο που είναι χοντρό εδώ και έχει τα κουμπιά, διαπέρασαν και εκεί πέρα όλα τα θραύσματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιους θεωρείτε υπαίτιους γι’ αυτή την ενέργεια που έγινε εναντίον σας;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Τους κυρίους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ονομαστικά;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Απ’ ότι ξέρω, δεν είδα εγώ κανέναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την Οργάνωση θεωρείτε; Γιατί είδατε ότι ανέλαβε την ευθύνη βέβαια η Οργάνωση.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ναι σίγουρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσωπικά κάποιον που να θεωρείτε υπεύθυνο;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Προσωπικά ποιον να θεωρήσω υπεύθυνο; Καταρχήν εγώ δεν ήξερα ποιοι είναι, ούτε τους έχω αναγνωρίσει, ούτε ήξερα ποιος ήταν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχω να ρωτήσω τίποτα άλλο. Ορίστε παρακαλώ η πολιτική αγωγή.
Ν.ΛΙΒΟΣ: Κύριε μάρτυς είπατε ότι κάνατε 4 χειρουργεία και ότι έχετε ακόμα θραύσματα της ρουκέτας στο σώμα σας.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Βεβαίως.
Ν.ΛΙΒΟΣ: Δεν ξέρω εάν είναι σκόπιμο κ. Πρόεδρε μπορεί να τα δείξει για να τα δείτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλλον εδώ πέρα δεν πρέπει να δείχνουμε τα τραύματα. Έχετε εδώ στο χέρι τίποτα;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Βεβαίως.
Ν.ΛΙΒΟΣ: Για να δείτε ότι πρόκειται για μεταλλικά θραύσματα και όχι για γυαλιά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αρνείστε ότι ήταν γυαλιά εσείς. Εντάξει είναι κατανοητό.
Ν.ΛΙΒΟΣ: Τώρα εσείς είπατε κύριε μάρτυς ότι βρισκόσασταν στην είσοδο του ξενοδοχείου ΑΣΤΟΡ. Πόσα περίπου μέτρα ήταν από το σημείο που ήταν νεκρός ο Αξαρλιάν;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Είναι περίπου δεκαπέντε και από την έκρηξη είκοσι.
Ν.ΛΙΒΟΣ: Κύριε Πρόεδρε δεν έχω άλλη ερώτηση, αλλά έχω να σας δώσω χαρτιά του πιστοποιητικού που υπάρχει στη δικογραφία, έχω άλλα δυο για τις μετέπειτα εγχειρίσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Βεβαίως θα τα δούμε όλα. Έχετε ερωτήσεις;
κ.ΤΣΕΒΑΣ: Κύριε Πρόεδρε εγώ έχω μια ερώτηση. Κύριε μάρτυς πείτε μου σας παρακαλώ, οι συνέπειες του τραυματισμού σας και του γεγονότος αυτού που βιώσατε στην ψυχική σας υγεία, εκτός από την σωματική που απαντήσατε στον κ. Πρόεδρο, ποιες ήταν;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Κοιτάξτε να δείτε. Έχασα το μάτι μου και πιστεύω ότι για μένα ήταν το πιο σημαντικό. Ακόμα έχω φοβίες , καταρχήν έχω φοβίες από τότε, είτε περπατάω, είτε οδηγώ, μήπως επειδή μου έκανε εντύπωση το αυτοκίνητο αυτό, όταν βλέπω υπουργικά αυτοκίνητα ή κάποια θωρακισμένα έχω κάποιες φοβίες ότι είναι παγιδευμένα. Και προσπαθώ και τρέχω είτε με το αυτοκίνητο, είτε με τα πόδια και φεύγω.
Το πιο σημαντικό είναι καταρχήν ότι έχω μείνει με ένα μάτι. Και πάντα φοβάμαι, έχουν περάσει 11 χρόνια, το τι θα γίνει εάν το μάτι μου το δεξί που είναι καλό πάθει κάτι.
Ξυπνάω πάντα το πρωί και βλέπω στο καθρέφτη το πρόσωπό μου και δεν είναι αυτό που ήταν. Και δεν μπορώ ακόμα να το συνειδητοποιήσω. Και δεν ξέρω το λόγο, δεν έχω εξηγήσει ακόμα το λόγο.
κ.ΤΣΕΒΑΣ: Συνέπειες στην επαγγελματική σας ζωή είχατε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Βεβαίως όπως είπα και στον κ. Πρόεδρο ήμουν οδηγός, μετέφερα υφάσματα με τις αποκολλήσεις όμως που έπαθα στο μάτι δεν μπορούσα πλέον να σηκώσω κάποια βάρη. Οπότε αναγκάστηκα και έφυγα από την δουλειά αυτή. Έμεινα άνεργος. Και έχω ένα παράπονο. Ότι την εποχή εκείνη κανένας από το κράτος δεν με στήριξε, εκτός από μεμονωμένα συγγενικά μου πρόσωπα, τους γονείς μου και το Σύλλογο Θάνου Αξαρλιάν, που πιστεύω ότι μου στάθηκε ηθικά και υλικά.
κ.ΤΣΕΒΑΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Καταρχήν ειλικρινά λυπάμαι που σας ταλαιπωρούμε και με τις ερωτήσεις, πέραν της ταλαιπωρίας που έχετε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Δεν πειράζει, εγώ περίμενα 11 χρόνια.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Σε ένα τέτοιο Δικαστήριο πρέπει να αποκατασταθεί, όσο το δυνατόν, η πραγματική εικόνα των περιστατικών, το αντιλαμβάνεστε αυτό βέβαια.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Βεβαίως.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Από ότι άκουσα πριν, αν δεν κάνω λάθος, είπατε ότι δεν είχατε οπτική επαφή με το σημείο της έκρηξης;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι, όχι.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Και ήσασταν περίπου 20 μέτρα πίσω;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ήμουν 12 με 15 μέτρα πίσω από τον Θάνο Αξαρλιάν.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Αν έχετε κάποια εκτίμηση, εσάς δηλαδή σας καλύπτει η γωνία και δεν είσαστε πολύ κοντά στη γωνία να πεις ότι μπορεί να έγινε κάποιος ?είναι αρκετά τα δεκαπέντε μέτρα είναι αρκετά, από την έκρηξη είναι άλλα 5, είναι 20. Τι μπορεί να συνέβη; Δηλαδή δίνετε κάποια εξήγηση σ’ αυτό με την πείρα σας την κοινή; Εμένα μου φαίνεται πολύ περίεργο, θα πρέπει να πήγε γύρω από την γωνία για να σας φθάσει θραύσμα.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Μεταλλικό ήταν το θραύσμα. Τι να σας πω.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Όχι απλά σας ρωτώ εάν το έχετε σκεφθεί, αν δίνετε κάποια εξήγηση, επειδή σας συνέβη εσάς.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Τι εξήγηση να δώσω, δεν μπορώ να δώσω εξήγηση.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Κύριε Πρόεδρε επειδή όταν μας συμβαίνει ένα περιστατικό το ξέρουμε όλοι, σκεφτόμαστε πολλές φορές λέμε πώς έτσι, πώς αλλιώς, γι’ αυτό μπορεί να είχε μια εξήγηση, γιατί εμένα μου φαίνεται παράλογο, σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, της μηχανικής κλπ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Η φυσική και η μηχανική λέει φεύγουν έτσι γύρω – γύρω όλα. Δεν πάνε μόνο προς εκεί που το εξακοντίζουμε, αλλά μόλις σκάσει πάνε γύρω – γύρω αυτό λέει. Δεν ξέρω κύριε που υπηρετήσατε, αλλά ξέρω αυτά τα βλήματα με τον στρατό πού πηγαίνανε και πού σκάγανε.
??.: Έσπασαν τα τζάμια από την παλέτα και πέρασαν απέναντι από την παλέτα, έσπασαν τα δυο βλέπετε τα έχουμε εδώ στις εφημερίδες, είναι σπασμένα τα τζάμια της παλέτας?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι περίεργο ναι, συμμερίζομαι και εγώ γι’ αυτό το ρώτησα. Αλλά κάπου δίνετε μια εκτίμηση θα την εκτιμήσουμε. Αλλά βέβαια κάτι άλλο που να είχε θραύσματα εκείνη την ημέρα. Ο ίδιος δεν ξέρει ο μάρτυρας, που να δώσω λέει ο μάρτυρας, είπε τίποτα, απλώς δίνει μια εξήγηση ο συνήγορος. Απλώς τους κανόνες της λογικής ψάχνουμε.
Ν.ΛΙΒΟΣ: Γι’ αυτό είπα να δείτε τα θραύσματα πάνω στο σώμα του, για να ξέρετε ότι πρόκειται για θραύσματα και όχι για τα τζάμια.
(Διαλογικές Συζητήσεις)
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Και μια ερώτηση τελευταία να κάνω. Είπατε πριν ότι υπάρχει κατά την κρίση σας μια αντίφαση στη θέση αυτής της Οργάνωσης που λέει ότι 15 φορές αναβάλαμε την ενέργεια. Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι πραγματικό, δηλαδή πράγματι το ανέβαλαν, δεν κρίνετε ενδεχομένως ότι εκείνη την 16η φορά, είχαν εμπιστοσύνη στη στόχευσή τους, στις ικανότητές τους, υποθέτοντας ότι δεν θα πειραχτεί ο όποιος περαστικός;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Εμπιστοσύνη μπορεί να είχαν, αλλά το αποτέλεσμα όμως είναι αυτό που βλέπετε.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Εντάξει πάντως θα συμφωνήσετε ότι ενδεχομένως είχαν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, στην καλή στόχευση, στην οργάνωση αυτής της ενέργειας.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Όχι δεν είπα κάτι τέτοιο.
Β.ΚΑΡΥΔΗΣ: Λέω πώς το κρίνετε;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Πώς μπορεί να έχει εμπιστοσύνη που τελικά τα θύματα απ’ αυτή την υπόθεση είμαστε αρκετά; Δεν νομίζω να υπήρχε εμπιστοσύνη, απλώς ίσως βαρεθήκανε οι άνθρωποι και είπαν ότι 16η ας το ρίξουμε τελικά. Τι άλλο να πω δεν ξέρω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλά ας τον αφήσουμε τον μάρτυρα παρακαλώ. Η κα Κούρτοβικ.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είπατε κύριε μάρτυς, ότι δεν μπορείτε να εξηγήσετε το πώς τραυματιστήκατε. Σε σχέση με το αποτέλεσμα της έκρηξης, ερωτηθήκατε και είπατε ότι δεν μπορώ να εξηγήσω.
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ναι εγώ είχα χάσει τις αισθήσεις μου, δεν καταλάβαινα εκείνη τη στιγμή.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ξαναγυρίσατε σε εκείνο το σημείο, κοιτάξατε, είδατε πού έγινε η έκρηξη;
Σ.ΚΗΛΗΣ: Ναι έχω κοιτάξει.
Ι.ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Μπορείτε να δώσετε μια εξήγηση, πώς μπορεί τα θραύσματα να έφθασαν σε σας; Είναι βέβαιο ότι έφθασαν δεν το αμφισβητώ. Όχι ότι έφθασαν. Ότι τραυματιστήκατε από μεταλλικά αντικείμενα. Γιατί το εάν είναι θραύσματα ή όχι ,είναι κάτι το οποίο είναι προς συζήτηση. Τραυματιστήκατε από μεταλλικά αντικείμενα. Μπορείτε να εξηγήσετε το πώς μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;
