Λαϊκή Συμμαχία για ανατροπή του Μνημονίου και της λιτότητας και ανάδειξη στην εξουσία της εργατικής τάξης, προτείνει η Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.
Όπως επισημαίνεται στην πολιτική απόφαση «με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί, αν έχουν εκλείψει, οι πιθανότητες μιας μονομερούς στάσης στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους με έξοδο από την Ευρωζώνη ή και απόσχισης από αυτή, λόγω αποχώρησης μιας ισχυρότερης καπιταλιστικής δύναμης, όπως είναι η Ιταλία».
Επιπλέον τονίζεται πως αυτό που θα καθορίσει τη συγκεκριμένη εξέλιξη για την Ελλάδα δεν είναι η διαχειριστική ικανότητα της σημερινής ή άλλης κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» αριστερής χροιάς, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας ως στόχο ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» για τον ευρωπαϊκό Νότο, αλλά το βάθος της κρίσης στην Ευρωζώνη, η δυσκολία διατήρησης των σημερινών συμμαχιών και η διαμόρφωση νέων, ιδιαίτερα από την πλευρά της Γερμανίας.
Το ΚΚΕ δεν αποκλείει την ανασυγκρότηση της Ευρωζώνης με την θεσμοθέτηση διαφορετικών ζωνών συνοχής, ούτε την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη συνοδευόμενη από νέο «κούρεμα», ένα αίτημα «στο οποίο έχει προσχωρήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκλίνοντας με τη θέση του ΔΝΤ».
Στην Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αναφέρεται ακόμη ότι οι εξελίξεις προμηνύουν ένταση της κρατικής βίας και καταστολής και της περιστολής πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και αποκρυστάλλωση όλων αυτών «σε αντιδραστική Συνταγματική Αναθεώρηση, στην οποία θα ενσωματωθούν οι σχετικοί νόμοι και περιορισμοί της ΕΕ».
Αναφορικά με την Ανατολική Μεσόγειο, εκτιμάται ότι η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο σύνθετη με νέες αρνητικές επιπτώσεις και στο Κυπριακό «ως πρόβλημα εισβολής - κατοχής, με την προσέγγιση της Τουρκίας και του Ισραήλ, στο φόντο των τουρκικών διεκδικήσεων, σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις της αιγυπτιακής αστικής τάξης να αναθεωρήσει τη συμφωνία με την Κύπρο στον προσδιορισμό της ΑΟΖ».
Το ΚΚΕ επίσης εκτιμά ότι οι πρόσφατες εξελίξεις, με την αμφιλεγόμενη στάση της ελληνικής κυβέρνησης να προσδιορίσει την ΑΟΖ, έφεραν στο προσκήνιο πιο καθαρά το λυσσαλέο πόλεμο ανάμεσα σε περισσότερο και λιγότερο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, γεγονός που εγκυμονεί ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο πλευρό της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.
Αναφορικά με το πολιτικό σύστημα, το ΚΚΕ επισημαίνει ότι οι απόπειρες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος θα συνεχιστούν προσανατολισμένες σε δύο πόλους: Τον κεντροδεξιό με άξονα τη ΝΔ και τον κεντροαριστερό με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι «εξελίσσεται σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, του οποίου στρατηγική όσον αφορά το θέμα της εξουσίας και την ΕΕ, είναι σοσιαλδημοκρατική, φιλομονοπωλιακή».«
Στην πρότασή του για τις συμμαχίες και για «κυβέρνηση της αριστεράς» ή και «σωτηρίας της Ελλάδας», ο ΣΥΡΙΖΑ «στηρίζεται από τμήματα της αστικής τάξης και επιδιώκει συνεργασίες με πολιτικές δυνάμεις όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η ΔΗΜΑΡ. Επιπλέον ρίχνει γέφυρες και προς τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Βραζιλία, αλλά και τη Ρωσία» επισημαίνει το ΚΚΕ.
«Χρειάζεται οι κομμουνιστές να εκλαϊκεύσουμε ακόμα περισσότερο τη σταθερή θέση του ΚΚΕ ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί και να συμμετάσχει σε κυβερνήσεις διαχείρισης που προωθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και οποιεσδήποτε άλλες δυνάμεις αστικής διαχείρισης που υπάρχουν ή μπορεί να υπάρξουν», υπογραμμίζει η Πολιτική Απόφαση.
Αναφορικά με την Λαϊκή Συμμαχία, υπογραμμίζεται ότι «είναι κοινωνική με κινηματικά χαρακτηριστικά και γραμμή ρήξης και ανατροπής».
Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι μετέχει στα όργανα και στις γραμμές της Λαϊκής Συμμαχίας μέσω των μελών και στελεχών του που εκλέγονται στα όργανα του κινήματος», χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο εμφάνισης πολιτικών δυνάμεων εκφραστών θέσεων μικροαστικών στρωμάτων που «συμφωνούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα του κοινωνικοπολιτικού αγώνα και στην αναγκαιότητα να κατευθύνεται αυτός προς την εργατική λαϊκή εξουσία - οικονομία».
«Το ΚΚΕ, διατηρώντας την αυτοτέλειά του, θα επιδιώξει την κοινή δράση με αυτές τις δυνάμεις, στη στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας» ενώ «η συνεργασία αυτή δε διαμορφώνεται σε ενιαίο όργανο Συμμαχίας με κόμματα - συστατικά μέλη, με συγκροτημένη οργανωτική μορφή και δομές» αναφέρει η Πολιτική Απόφαση.
Το ΚΚΕ θέτοντας ανοιχτά στον λαό ότι έχει στρατηγικό στόχο τον «σοσιαλισμό - κομμουνισμό, την ανατροπή της αστικής εξουσίας και την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη», προσθέτει ότι «με την πρότασή του για τη Λαϊκή Συμμαχία κάνει εκείνους τους απαραίτητους συμβιβασμούς, αφού δεν είναι δυνατό η κοινωνική συμμαχία να συμφωνήσει με το δικό του πρόγραμμα».
«Είναι αναγκαίο όμως η Λαϊκή Συμμαχία να οικοδομείται σε αντιπαράθεση με την εξουσία των μονοπωλίων, τις κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, με γενική γραμμή πλεύσης τη λαϊκή εξουσία» προσθέτει.
Τέλος όσον αφορά στα οικονομικά του κόμματος, η Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ επισημαίνει ότι «η κρατική χρηματοδότηση προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί ως μέσο άσκησης πίεσης για συμβιβασμούς και υποχωρήσεις» και υπογραμμίζει ότι «στο όνομα καμιάς χρηματοδότησης δεν πρόκειται το ΚΚΕ να αποδεχτεί και τον παραμικρό έλεγχο στις σχέσεις του με τα μέλη και τους φίλους του, καμιά παρέμβαση στη λειτουργία και τη δράση του ή την κατεύθυνση της πολιτικής του».
