Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ας έρθω τώρα στα άτομα τα οποία περιφέρονταν τις προηγούμενες ημέρες της έκρηξης στο πάρκο το οποίο έβλεπε η μάρτυρας. Τι έχει πει στην πρώτη της κατάθεση; Εκεί είναι σαφέστατη και μάλιστα λεπτομερείς περιγραφές.
Λέει μάλιστα χαρακτηριστικά «εκείνο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ?›. Καταθέτει λοιπόν την ίδια ημέρα της έκρηξης κάτι που την έχει εντυπωσιάσει. Τι είναι αυτό που την έχει εντυπωσιάσει όπως μας τα λέει τότε με λεπτομέρειες; Ότι την προηγούμενη ημέρα της έκρηξης και άλλες δυο μέρες πριν είχε δει δύο άτομα. Τα περιγράφει, μάλιστα τι φορούσαν και λέει ότι και το ένα είχε πάει και στην τουαλέτα. Αυτό της είχε κάνει εντύπωση.
Έρχεται 11-12 χρόνια μετά και λέει και στον κ. Ανακριτή και ενώπιον του ακροατηρίου σας και πολλά άλλα πράγματα τα οποία προφανώς της είχαν κάνει εντύπωση για να τα θυμάται. Μας λέει λοιπόν ότι δεν ήταν μόνο αυτά τα δύο άτομα τις 2-3 μέρες προηγουμένως, αλλά θυμάμαι – όχι τότε, τώρα, 11 χρόνια μετά – ότι υπήρχαν και 4-5 άτομα που μάλιστα τους προσδιορίζει ως τοπογράφους οι οποίοι περιφέρονταν επί 20 μέρες στην περιοχή. Κι εδώ αρχίζει ο χορός των αντιφάσεων.
Πριν επισημάνω αυτή τη σωρεία των αντιφάσεων επιτρέψτε μου να πω ότι είναι εντελώς ανακόλουθο να κάνει εντύπωση σε μια γυναίκα το ότι μεμονωμένα 2 μέρες, δηλαδή την προηγουμένη της έκρηξης και άλλες 3 μέρες πριν, δύο άτομα βρίσκονταν για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα στο πάρκο και να μη της έχει κάνει εντύπωση τότε, αλλά μόνο 11-12 χρόνια μετά, το ότι επί 20 μέρες επί 2-3 ώρες τη φορά ομάδα 5 ατόμων έκοβε βόλτες συνέχεια στο πάρκο χωρίς να κάνει τίποτα.
Ας δούμε λοιπόν το πώς περιγράφει αυτούς τους 5 τοπογράφους. Πρώτον μας λέει κατόπιν ερωτήσεων ότι ούτε είχαν μαζί τους κάποια εργαλεία, έτσι ώστε να εξηγηθεί η παρουσία τους, ούτε ήταν εργάτες που είχαν την αντίστοιχη ενδυμασία. Ήταν άνθρωποι με κανονικό ντύσιμο οι οποίοι καθόντουσαν στην πλατεία, έκοβαν βόλτες και κοίταγαν. Δεν έκαναν τίποτε άλλο.
Εδώ να δούμε μια δευτερεύουσα αντίφαση της κυρίας μάρτυρος. Ρωτήθηκε για την έκταση της παιδικής χαράς. Στην αρχή είπε είναι τεράστια. Όταν όμως την ρώτησα «πείτε μας σε σχέση με αυτή την αίθουσα πως είναι, αν είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη› κατέθεσε ότι η παιδική χαρά είναι μικρότερη από την παρούσα αίθουσα.
Βεβαίως, είμαστε σε μια μεγάλη αίθουσα δικαστηρίου, αλλά μη μου πείτε ότι είναι τεράστια η αίθουσα αυτή έτσι ώστε να γίνει δεκτό και να θεωρηθεί αξιόπιστο το ότι χαρακτηρίζεται ως τεράστια μια παιδική χαρά που είναι όμως μικρότερη από την παρούσα αίθουσα. ¶λλη μια αντίφαση λοιπόν της μάρτυρος.
Αυτοί λοιπόν οι τοπογράφοι, οι οποίοι όλως παραδόξως επί 20 μέρες κόβουν βόλτες, δεν κάνουν τίποτα και απλώς κοιτούν τον χώρο, δεν είναι όμως όλες τις μέρες εκεί. Τη μια φορά μας λέει η μάρτυρας ότι «ναι, μου έκανε εντύπωση το ότι ήταν αυτοί οι άνθρωποι εκεί, επειδή συνέχεια ερχόντουσαν 2-3 φορές κάθε μέρα, μέρα παραμέρα και έκοβαν βόλτες›.
Στη συνέχεια της κατάθεσης της όμως το αναιρεί και μας λέει «μα ξέρετε, δεν ήταν όλοι και οι 5 όλο το διάστημα. Κάποιοι ήταν συνέχεια, όπως οι 2 που τους είδα και την προηγούμενη μέρα, αλλά οι άλλοι δεν ήταν, είχαν έρθει 2-3 φορές μόνο. Γι’ αυτό και δεν τους ανέφερα και στον Ανακριτή›. ¶λλη μια τρανταχτή θεμελιώδης αντίφαση.
Δεν είναι δυνατόν να κάνει εντύπωση στη μάρτυρα ότι επί 20 μέρες έρχεται μια ομάδα 5 τοπογράφων σχεδόν καθημερινά και μετά από 10 λεπτά να μας λέει «μα ξέρετε, αυτή η ομάδα δεν ερχόταν όλη συνέχεια. Οι 2 ήταν που ερχόντουσαν συνέχεια, οι 3 είχαν έρθει μόνο 2-3 φορές›.
Και η κορωνίδα της αντίφασης. Απαντώντας στις ερωτήσεις του τελευταίου συνηγόρου είπε: «μα η γυναίκα δεν ξέρω τελικά αν ήταν και στην ομάδα, γιατί μπορεί απλώς να έκανε αυτή βόλτες στο πάρκο και να μην είχε σχέση μαζί τους›. Η μία αντίφαση μετά την άλλη.
Επίσης μια άλλη δευτερεύουσα αντίφαση, αλλά κι αυτή χαρακτηριστική, για τον κ. Γιωτόπουλο. Ενώ στην αρχή είπε ότι κι αυτός ήταν στην ομάδα, οι οποίοι βεβαίως διευκρίνισε ερχόντουσαν όλοι με τα πόδια, μας είπε ότι «όχι, ο συγκεκριμένος κύριος μου έκανε εντύπωση επειδή ερχόταν μ’ ένα αμάξι›. Ή, με τα πόδια ερχόταν ή με αυτοκίνητο. Δεν γίνεται και τα δύο μαζί. ¶λλη μία αντίφαση λοιπόν.
Ας έρθουμε όμως τώρα σ’ ένα κρίσιμο στοιχείο. Εγώ βεβαίως διαφωνώ ριζικά με τον εκλεκτό συνάδελφο της Πολιτικής Αγωγής. Έχει καθοριστική σημασία για την παρούσα υπόθεση αν ήταν 5, 3 ή 7 τα άτομα που είδε η μάρτυρας.
Εδώ λοιπόν τι είπε στο ακροατήριο σας. Επιτρέψτε μου να το θυμίσω. Αφού πρώτα επισημάνω ότι στην προανακριτική της κατάθεση την ημέρα του εγκλήματος έχει μιλήσει μόνο για δύο άτομα που της έκαναν εντύπωση, στον κ. Ανακριτή δηλώνει σαφέστατα: «επιβεβαιώνω την κατάθεση μου›.
Δηλαδή διευκρινίζω εγώ, επιβεβαιώνω το ότι την προηγουμένη μέρα του εγκλήματος και τρεις μέρες πιο πριν είχα δει δύο άτομα και προσθέτω τα εξής. Η χρήση του ρήματος «προσθέτω› σημαίνει ότι εκτός από τους δύο ήταν και άλλοι 5, οι επονομαζόμενοι τοπογράφοι. Εδώ βέβαια μας τα παρουσίασε διαφορετικά.
Δυστυχώς όμως γι’ αυτήν, για την αξιοπιστία της, δεν είχε μόνο μια εκδοχή. Είχε τουλάχιστον τρεις εκδοχές. Στις δικές μου ερωτήσεις πριν με διακόψει ο σεβαστός Πρόεδρος, είπε ότι «άλλοι ήταν οι δύο που είχα δει και άλλοι ήταν οι 5›. Δηλαδή 5 και 2, 7. Κατόπιν της παρεμβάσεως του κ. Προέδρου και της υποβολής συγκεκριμένου ερωτήματος, διευκρίνισε ότι όχι, στους 5 μέσα ήταν και αυτοί οι 2. ¶ρα συνολικά 5, 2 και 3.
Κι ενώ στην αρχή έλεγε ότι αυτοί οι 3 και 2 αποτελούσαν μια ομάδα που ήταν επί 20 μέρες συνέχεια μαζί, προς το τέλος της κατάθεσης της μας διευκρίνισε ότι «όχι, δεν ήταν μαζί ενιαία ομάδα, ήταν –επιτρέψτε μου την έκφραση- ο σκληρός πυρήνας των δυο ατόμων που ερχόντουσαν σε καθημερινή σχεδόν βάση, πάντως πολύ συχνά και γι’ αυτό και τους αναγνωρίζω ήδη από τη πρώτη στιγμή και μου έκαναν εντύπωση και υπήρχαν και οι άλλοι 3 οι οποίοι είχαν έρθει 2-3 φορές.
Ενώ στην αρχή της κατάθεσης της είχε πει ότι αυτή η ομάδα ως σύνολο ερχόταν συστηματικά επί 20 μέρες και γι’ αυτό άλλωστε της είχε κάνει εντύπωση. Είναι μια καθοριστική αντίφαση που δεν νομίζω ότι μπορεί να θεραπευτεί με οποιονδήποτε τρόπο.
Ας δούμε όμως τώρα και την αναγνώριση. Αναγνωρίζει λέει τον κ. Τζωρτζάτο τον εντολέα μου. Πως τον αναγνωρίζει; Επειδή λέει είναι χαζούλης. Λέει χαρακτηριστικά: «ο άλλος που μου φάνηκε σαν χαζός, πρέπει να ήταν ο Βασίλης από τη Χαλκίδα και τον οποίο αναγνωρίζω στην φωτογραφία που μου δείχνετε›.
Πρώτη φορά ακούω αναγνώριση ατόμου μόνο με τον προσδιορισμό ότι είναι χαζούλης. Τι πάει να πει αυτό; Δεν σημαίνει τίποτα «είναι χαζούλης›. Βέβαια, θέλησε να μας πει ότι από τον τρόπο που περπατούσε μπόρεσε να πει ότι είναι χαζούλης.
Βέβαια προσέθεσε ότι είχε και κοντά μαλλιά. Τώρα, όλοι οι Έλληνες θα έχουν ή κοντά μαλλιά ή μακριά μαλλιά. ¶ρα οι μισοί Έλληνες μπορεί να μπουν σ’ αυτή την κατηγορία. Ενδεχομένως την γλιτώνουν αυτοί που έχουν καράφλα.
Εδώ λοιπόν θέλω να επισημάνω ότι πέραν της προφανούς αναξιοπιστίας της μάρτυρος δεν αναγνωρίζει με τρόπο που να είναι δικονομικά αξιοποιήσιμος φυσικά με τίποτα τον κ. Τζωρτζάτο. Ο χαρακτηρισμός ότι «ναι, μου φάνηκε σαν χαζός και είναι ο Τζωρτζάτος› όταν μάλιστα μας διευκρίνισε ότι «ήδη είχα δει στην τηλεόραση το πρόσωπο του›, δικονομικά δεν μας λέει τίποτα κατά την άποψη μου.
Να έρθω όμως σε κάτι άλλο. Νομίζω ότι είναι το πιο σημαντικό και αυτό που κατά την άποψη μου πιστοποιεί 100% την πλήρη αναξιοπιστία της μάρτυρος. Η μάρτυρας – ήμουν σαφής σ’ αυτό και ήταν σαφής και η απάντηση της – μας είπε ότι από τα δύο άτομα που είχε δει την παραμονή και το Σάββατο το ένα πήγε στην τουαλέτα και μας είπε ότι αυτό το άτομο ήταν ο ψηλός.
Και μάλιστα σε διευκρινιστική ερώτηση διευκρίνισε το προφανές βέβαια, ότι ο ψηλός ήταν ο Σάββας Ξηρός, ο οποίος είναι πολύ πιο ψηλός από τον Βασίλη Τζωρτζάτο. Γιατί όπως προέκυψε από την τελευταία εκδοχή της μάρτυρος στο ακροατήριο σας, τελικά φέρεται να έχει αναγνωρίσει ως παρόντες την προηγουμένη του συμβάντος τον Τζωρτζάτο και τον Ξηρό.
Η μάρτυς δήλωσε πρώτον ότι αυτοί οι δύο ήταν αυτοί που είχε δει στο πάρκο την παραμονή και βεβαίως ότι ο Σάββας Ξηρός είναι ο πιο ψηλός και ότι ο ψηλότερος από τους δύο ήταν αυτός που πήγε στην τουαλέτα. Αυτό το δήλωσε με κατηγορηματικότητα και σαφήνεια. Νομίζω ότι την ρώτησα 2 ή 3 φορές. Όμως δυστυχώς γι’ αυτήν και ευτυχώς για την αλήθεια, είναι ακριβώς αντίθετη η κατάθεση της την ημέρα της έκρηξης.
Εκεί – διαβάζω πάλι την περικοπή – λέει: «αυτά τα άτομα ήταν άγνωστα στην περιοχή και μάλιστα ο ένας από τους δύο – ο πιο κοντός – το Σάββατο μπήκε στην τουαλέτα του πάρκου›. Και λίγο πιο κάτω: «ο άλλος ήταν λίγο πιο κοντός και πιο γεμάτος. Αυτός δεν κρατούσε τίποτα στα χέρια του και ήταν αυτός που πήγε στην τουαλέτα του πάρκου›.
Ενώ λοιπόν με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα σε δύο σημεία της πρώτης της κατάθεσης που έχει γίνει την ημέρα της έκρηξης μας λέει ότι από τα δύο άτομα ο κοντός ήταν αυτός που πήγε στην τουαλέτα, ενώπιον σας χωρίς καμία αμφιβολία και με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα και χωρίς κανέναν δισταγμό κατέθεσε ότι ο ψηλός ήταν αυτός που πήγε στην τουαλέτα. Νομίζω ότι και από αυτό το στοιχείο προκύπτει με σαφήνεια, 100% θα έλεγα εγώ, η πλήρης αναξιοπιστία της συγκεκριμένης μάρτυρος.
Και βέβαια θα τελειώσω λέγοντας ότι αυτή η υποτιθέμενη και άκρως προβληματική σύμφωνα με τους δικονομικούς τύπους όψιμη αναγνώριση του κ. Τζωρτζάτου δεν αφορά την ημέρα της έκρηξης. Αντιθέτως την ημέρα της έκρηξης έχει δει 2 άτομα να φεύγουν με μοτοσικλέτα τα οποία δεν αναγνωρίζει. Αφορά μόνο την προηγούμενη της έκρηξης και 3 μέρες πιο πριν.
Δηλαδή, εντελώς επικουρικά αναφέρω, αν τυχόν θεωρήσατε παρά τα όσα ανέφερα ότι είναι αξιόπιστη η μάρτυρας, τι έχουμε; Έχουμε μια αναγνώριση ότι ο Τζωρτζάτος, που είναι είτε κοντός, είτε ψηλός ανάλογα με το πώς θα το δούμε, ο Τζωρτζάτος βρισκόταν σε ένα πάρκο το οποίο βρίσκεται σχετικά κοντά με το σημείο της έκρηξης. Πότε; Το πρωί που γίνεται η έκρηξη; Όχι βέβαια. Την προηγούμενη μέρα και ενδεχομένως και άλλες 3 μέρες πιο πριν.
Νομίζω ότι από τα συγκεκριμένα στοιχεία που επεσήμανα, τα οποία αφορούν μόνο όσα κατέθεσε η μάρτυρας ενώπιον σας, προκύπτει με σαφήνεια η πλήρης αξιοπιστία της παρούσης μάρτυρος και βεβαίως προκύπτουν μια σειρά από σημαντικότατες θεμελιώδεις αντιφάσεις οι οποίες ανατρέπουν πλήρως την αξιοπιστία της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φαντάζομαι δεν θα υπάρχει κάτι άλλο. Τα είπε με τέτοια λεπτομέρεια όλες τις πλευρές τις αντίθετες. Αλλά ό,τι έχετε να συμπληρώσετε φυσικά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θέλω να συμπληρώσω σε ότι αφορά τον κ. Γιωτόπουλο κ. Πρόεδρε τον οποίον υπερασπίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απευθύνομαι στον κ. Παπαδάκη εγώ. Ξέρω ότι τα μαζεύει τα πράγματα.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Συμπληρωματικά κ. Πρόεδρε. Η γενική μου κρίση είναι ότι ο καθηγητής Τηλέμαχος Φιλιππίδης στο Εγχειρίδιο Δικαστικής Ψυχολογίας ομιλεί για έναν τύπο μαρτύρων τους οποίους ονομάζει ως εξής: «μάρτυρες ευφραδώς φλύαροι ή φλύαρως ευφραδείς και μάρτυρες επιδιώκοντες προσωπικό κύρος είναι οι ευχαρίστως ρητορεύοντες φιλόδοξοι και ματαιόδοξοι μάρτυρες.
Ενώ οι πλείστοι των ανθρώπων δεν αισθάνονται ιδιαιτέραν κλίσιν να εμφανιστούν εις το Δικαστήριον, οι ανωτέρω τύποι χαίρουν όταν παρέχεται η ευκαιρία μαρτυρικής καταθέσεως. Επιδιώκουν παντοίσθεν τη δημοσιότητα και εκμεταλλεύονται πάσα δυνατότητα προβολής και διακρίσεως. Το παράστημα των είναι συνήθως αγέρωχον και αποπνέει αυτοπεποίθηση. Ομιλούν με ευχέρειαν και επιτήδευσιν.
Η κατάθεσίς των είναι πλήρης κοινοτοπιών και γενικών αφορισμών, αρέσκονται εις την εντυπωσιακήν διατύπωσιν και επικαίρως ή ακαίρως εξαπολύουν και ένα ρητορικό πυροτέχνημα. Η ουσία του θέματος δεν τους απασχολεί ιδιαιτέρως, αρκεί να αποτελούν το κέντρο του ενδιαφέροντος. Υπό τοιαύτας συνθήκας πάσχει η αντικειμενικότης της μαρτυρικής καταθέσεως και είναι εγγύς ο κίνδυνος και όλη η κατάθεσις να είναι εκτός πραγματικότητας.
Βεβαίως οι πεπειραμένοι δικασταί δεν παρασύρονται από το ρητορικόν πάθος ή την καλλιέπειαν της διατυπώσεως και επαναφέρουν τον υψιπετή μάρτυρα εις το έδαφον της πραγματικότητας, διά νηφαλίων και σαφών ερωτήσεων επί των κρισίμων συγκεκριμένων περιστατικών. Το έδαφος της πραγματικότητος για την κα Γεννηματά έχει να αναδείξει τις εξής αντιφάσεις, συμπληρωματικά απ’ όσα είπε ο κ. Μυλωνάς γιατί πράγματι δε θέλω να λέω τα ίδια.
Το ένα είναι ότι το κατάστημά της, όπως σας το έδειξα πριν, τα έχετε τα σχεδιαγράμματα, δεν έχει οπτική επαφή από το σημείο της έκρηξης, διότι διαμεσολαβεί αφενός το πάρκο και αφ’ ετέρου η οικοδομή στην οδό Πασχαλιάς 32. Στην πρώτη σελίδα της εκθέσεως αυτοψίας, αναφέρεται ότι όλοι οι οικοδομικοί αριθμοί της οδού Πασχαλιάς, είναι κτισμένοι με πολυκατοικίες ή μονοκατοικίες και μεταξύ αυτών και το 32. Από το ίδιο σχεδιάγραμμα προκύπτει επίσης ότι δεν υπάρχει οπτική επαφή διότι είναι μεγάλη η απόσταση και διαμεσολαβούν πυκνά δέντρα, από το κατάστημα της κας μάρτυρος μέχρι την τουαλέτα που πήγε ο κοντός από τους δύο ή ο ψηλός εν πάση περιπτώσει και λέει αυτή ότι τον είδε από το μαγαζί της.
Το τρίτο στοιχείο είναι ο τρόπος με τον οποίο περιέγραψε αρχικά ως παριστάνοντες τους τοπογράφους αυτούς τους πέντε και όταν στη συνέχεια κλήθηκε με συγκεκριμένες ερωτήσεις να απαντήσει τί την έκανε να πιστεύει ότι ήταν τοπογράφοι, πράγμα που ως τότε το έλεγε κατηγορηματικά και πάνω σε αυτό οικοδομούσε και περαιτέρω κρίσεις και σχόλια, τότε αναδιπλώθηκε, κατέφυγε στις διηγήσεις των γειτόνων και από αυτούς επέλεξε έναν πεθαμένο χασάπη πάλι, κάποιος άλλος μάρτυρας είχε αναφερθεί σε έναν πεθαμένο χασάπη ως πηγή διηγήσεως υπόπτων παρουσιών σε κάποιο χώρο, διότι οι υπόλοιποι φοβούνται να έρθουν να καταθέσουν και εκείνος είναι που της είπε, χωρίς να μας πει και αυτός με ποια κριτήρια, ότι έκαναν τους τοπογράφους.
Το τέταρτο σημείο είναι το εξής: Αντιπαρερχόμενος τις αντιφάσεις του πόσες φορές είπε αν τελικά σε αυτούς τους πέντε ήταν και οι δύο που τους είδε τις δύο μέρες πριν από την έκρηξη, ή δεν ήταν, ότι αυτούς τους δύο, όταν πήγε και τους περιέγραψε στην αστυνομία και εφόσον συγκράτησε τόσα πολλά χαρακτηριστικά όπως σωστά επισημάνθηκε, μέχρι και τα παπούτσια τα σπορτέξ, είναι παράξενο πώς γι αυτούς που δύο φορές τους είδε θυμόταν τα πάντα, δεν θυμήθηκε ότι τους είχε δει και τις αμέσως προηγούμενες 15 ημέρες ώστε να συσχετίσει την παρουσία τους εκείνες τις δύο μέρες με την παρουσία τους την προηγούμενη, αλλά αντιθέτως, ρητά και κατηγορηματικά στην προανακριτική της κατάθεση, τους χαρακτηρίζει ως άτομα άγνωστα στην περιοχή, τη στιγμή που στην περιοχή κατά την ίδια περιφέρονταν επί 15 μέρες λίγες ή πολλές φορές οι δύο αυτοί και είχαν επισημανθεί απ’ όλους τους γείτονες.
Το πέμπτο σημείο έχει σχέση με τον Τζωρτζάτο και τον τρόπο που τον αναγνώρισε. Δεν είναι μόνο αυτά που είπε ο κ. Μυλωνάς. Είναι πρώτον η πλήρης αδυναμία περιγραφής στο ερώτημα που ορθώς υπεβλήθη κατά το άρθρο 225, να περιγράψει πριν αναγνωρίσει. Ούτε στον Ανακριτή υπάρχει περιγραφή, υπάρχει επίδειξη φωτογραφίας και αναφοράς στον Βασίλη από τη Χαλκίδα, που της έγινε και οικείο πρόσωπο βέβαια από την τηλεόραση ο Βασίλης από τη Χαλκίδα που τον βλέπει κάθε μέρα 15 φορές με το αλεξίσφαιρο και τις χειροπέδες, εδώ είναι η διαμεσολαβημένη μνήμη στην οποία κάποιος άλλος μάρτυρας που είχε έρθει εδώ είχε την ειλικρίνεια να αναφερθεί και να πει ότι «δεν μπορώ να αναγνωρίσω›.
Υπάρχει η περιγραφή του χαζούλη, τον οποίο παρέστησε με κουνιστό περπάτημα εκ του οποίου συνήγαγε ότι είναι χαζούλης και δεν υπάρχει κανένα άλλο χαρακτηριστικό του προσώπου, μετά βίας δε σε επανειλημμένες ερωτήσεις είπε ένα και αυτό το ένα που είπε σήμερα, ήταν τα κοντά μαλλιά. Επιμένει ωστόσο ότι ο Τζωρτζάτος, για τον οποίο θυμάται από τότε μόνο ότι είχε κοντά μαλλιά, ότι είναι ένας απ’ αυτούς τους δύο που είδε.
Όμως κύριοι δικαστές και τους δύο αυτούς τους περιγράφει με «πυκνά, μαύρα μαλλιά› και τον κοντό και τον ψηλό, και τον 1,80 και τον πιο κοντό από αυτόν, κι εκείνον που πήγε στην τουαλέτα κι εκείνον που δεν πήγε. Επιπλέον υπάρχουν και δύο σκίτσα, τα οποία της επεδείχθησαν, τα σκίτσα υπ’ αριθμόν 6 και 7 τα οποία συνετάγησαν, απ’ ότι προκύπτει από τη δικογραφία, κατά τις οδηγίες της κας Γεννηματά και βεβαίως είπε ότι αλλιώς τα είπε κι αλλιώς τα έκανε η αστυνομία, αλλά εγώ μιλώ για ένα μέρος του σκίτσου, τα μαλλιά. Κομμώτρια είναι. Δε λέω τα χαρακτηριστικά του προσώπου, είναι δύσκολο να τα περιγράψει, θα το δεχτώ, είναι δύσκολο κι αυτός που τα ακούει να τα σκιτσογραφήσει, αλλά το αν είναι κοντά ή μακριά τα μαλλιά.... Δείτε τα σκίτσα, μέχρι τους ώμους είναι τα μαλλιά και στους δύο.
Νομίζω λοιπόν ότι δεν έχει εισκομίσει καμία αξιόπιστη κατάθεση, ανήκει στην κατηγορία των μαρτύρων που χαρακτήρισα προηγουμένως και είναι και αρκετά ευφάνταστη, είναι χαρακτηριστικό δε, μιας και ελέχθη και αυτό, γιατί ξέρετε, πράγματι το Δικαστήριο δεν έχει καμία ευθύνη για το αν οι μάρτυρες παρελαύνουν στα κανάλια από χθες, παρελαύνουν και μετά το Δικαστήριο, έχουμε και μετ’ απόδειξη καναλιακές καταθέσεις, ότι όταν η συγκεκριμένη μάρτυρας είχε παρελάσει από το κανάλι των γνωστών δύο αστέρων της τρομολαγνείας, ο ένας είπε στον άλλον «ρε Νίκο, τί τη φέραμε αυτήν εδώ πέρα›. Κάπως έτσι ισχύει και για το Δικαστήριο.
Ένα τελευταίο σχόλιο θα ήθελα να πω: Δεν είναι δυνατόν, τεκμήριο αξιοπιστίας να αντλείται από το γεγονός ότι δεν αναγνώρισε έναν εκ των κατηγορουμένων τον οποίο εκ του ασφαλούς βέβαια όλοι μπορούν να αναγνωρίζουν διότι εν πάση περιπτώσει θεωρείται ο πλέον.....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει, αρκετά.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, προσωπικά αισθάνομαι ατυχής για το εξής γεγονός: Διότι είμαι ο τρίτος στη σειρά, είναι πάρα πολύ έγκριτοι και λεπτομερέστατοι η προηγούμενοι συνάδελφοι για τον ίδιο υπερασπιζόμενο. Συνεπώς αντιλαμβάνεσθε ότι εκ των πραγμάτων περιορίζω τον λόγο μου, εξ αντικειμένου. Όμως δεν μπορώ να μην επισημάνω δύο πράγματα, γι αυτό δε θα κουράσω.
Αυτό που έκανε εντύπωση και το ερώτησα είναι ότι ξαφνικά, την ημέρα που καταθέτει βλέπει δύο πρόσωπα και μετά από 12 χρόνια τα προάγει, τα αυξάνει σε πέντε. Ανεξαρτήτως αν είναι πέντε συν δύο επτά. Δεύτερον, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι: Καταθέτει το 2002 ότι το ’98 μπήκε σε ένα ταξί και εκεί, στο ταξί είδε τον Σάββα Ξηρό ο οποίος είπε αυτά τα οποία είπε. Αντιλαμβάνεσθε, το θέτω στην κρίση σας, οποία σύμπτωση μέσα στα 10.000.000 των Ελλήνων, με τόσες διαδρομές, συνέπεσε στην κυρία αυτή να πέσει το ίδιο πρόσωπο που ήταν το 1991 και το 1998 μαζί.
Επίσης, αυτό που μου έκανε εντύπωση, συνηρτημένο με την ερώτηση που έγινε και από εσάς και από εμένα, κυρίως από εμένα, στο ότι επί 15 μέρες, 20 μάλλον μέρες λέει στην αρχική της κατάθεση, επί μιάμιση ώρα ερωτήθηκε αν έβλεπε τί έκαναν. Αυτή με τόση περιέργεια και με τόση ακρίβεια που περιγράφει, ερωτάται και δεν απαντά τίποτε. Μάλιστα τη ρώτησα για τον κ. Τζωρτζάτο αν έβαζε τίποτα εργαλεία, γιατί ήταν τοπογράφοι. Ηρέμησε λέει όταν της είπαν ότι ήταν τοπογράφοι. Πότε ηρέμησε; Την τελευταία ημέρα; Όχι ασφαλώς. Στις πρώτες δυο-τρεις μέρες πρέπει να ηρέμησε ότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο τοπογράφο που φτιάχνουν την παιδική χαρά και συνεπώς δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο.
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε και κ.κ. Εφέται, πιστεύω ότι ορθώς ανέγνωσε ο κ. συνάδελφος την πραγματεία αυτή του κ. Φιλιππίδη για τους μάρτυρες, αλλά θα σημειώσω κι εγώ και θα προσθέσω ότι πρόκειται όχι απλώς για κλασική περίπτωση αλλά είναι προσωποποίηση ιδεοληπτικού τύπου. Είναι ακριβώς ο άνθρωπος ο οποίος εμφορείται από ιδεοληψίες.
Παράκληση τελευταία, είναι μια συνέχεια του ας το πούμε εμμέσου αιτήματος που έχει τεθεί από την αρχή διότι πράγματι, όταν βγαίνουμε έξω θέλουμε κι εμείς να τηρείται η δεοντολογία και από ημάς και από υμάς και από τους δημοσιογράφους. Επειδή ετέθη το θέμα αυτό, πράγματι μόλις τελειώνει η οποιαδήποτε ακροαματική διαδικασία, γράφονται στον Τύπο μόνο δύο πράγματα: Ότι ανεγνώρισε τον Τζωρτζάτο και τίποτε περισσότερο. Δεν στιλιτεύεται το θέμα των αντιφάσεων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εμείς εδώ κάνουμε μια δίκη, δεν την κάνει ο Τύπος.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Ο καθένας γράφει ό,τι θέλει. Εγώ απλώς λέω, μήπως πρέπει να επανέλθει το αίτημα, τώρα που έφυγαν κάποιες αντίθετες φωνές, έχω απέναντί μου έναν συνάδελφο εκλεκτό ο οποίος συμπαρεστάθη στο αίτημα της τηλεοπτικής κάλυψης, να ξέρει ο ελληνικός λαός.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Παρασκευόπουλε ακούστε, και για μένα έχουν γράψει ένα σωρό πράγματα στον Τύπο, βέβαια εγώ δεν τα διαβάζω όπως σας είπα αλλά με παίρνει ένας γνωστός, μου λέει..., δεν κάθομαι να ασχοληθώ. Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους. Τύπος είναι αυτός, αλίμονο να μην ανεχθώ τον Τύπο.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είπα όχι εγώ, ούτε είπα ότι δεν τον ανέχομαι εγώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο Τύπος ασκεί μια λειτουργία πάρα πολύ σοβαρή. Σας είπα, είναι «το μαντρόσκυλο της δημοκρατίας›. Μην το φιμώσουμε, διότι η Δημοκρατία κινδυνεύει. Θα πει ό,τι θέλει ο Τύπος. Από και πέρα έχετε και αγωγές να κάνετε, έχετε κι ένα σωρό άλλα μέσα που θα τους περιορίσει.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Από έξι – επτά ώρες διαδικασία, μένει «ανεγνώρισε τον τάδε›; Μήπως χρειάζεται η επανάληψη, η ανάκληση της αποφάσεώς μας κ. Πρόεδρε, αυτό λέω, για την τηλεοπτική κάλυψη...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ¶μα συμφωνήσετε όλοι μαζί, αλλά πρέπει να συμφωνήσετε όλοι.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό λέω, το θέτω σαν θέμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συμφωνήστε όλοι μαζί και μετά ξαναπείτε τό μου.
Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, αυτό το οποίο θα ήθελα να επισημάνω σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας προς το Δικαστήριό σας, για τον κ. Γιωτόπουλο είναι ότι: Η συγκεκριμένης μάρτυς κατέθεσε 16/7/91 και μιλούσε πάντα για δύο άτομα, δε μιλούσε για πάνω από δύο και επειδή αναφερθήκατε κατ’ επανάληψη στα μαλλιά που είναι χαρακτηριστικό τουλάχιστον λόγω και του επαγγέλματός της, να επισημάνω την περιγραφή που κάνει στις 16/7/91 για «πυκνά μαύρα μαλλιά› και για τους δύο δράστες, χωρίς να αναφέρεται σε κανέναν άλλον δράστη, σε τρίτο δράστη. Μάλιστα αναφέρεται σε δύο ή τρία σημεία για δύο δράστες.
Αλλά εκείνο το οποίο είναι σημαντικό κ. Πρόεδρε, είναι και μεταγενέστερα, όταν έγινε το σκίτσο, θα δείτε ότι στη φωτογραφία και στα σκίτσα που επεδείχθησαν, καταρχήν το διαβιβαστικό είναι πολύ μεταγενέστερο, είναι το ’93, αλλά επάνω στο σκίτσο το οποίο με τις οδηγίες της συνετάγη, έχει μια ημερομηνία. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η ημερομηνία είναι η ημερομηνία που συνετάγη το σκίτσο, είναι 22/7/91 και την άλλη δεν τη βγάζω καλά στη φωτοτυπία, νομίζω είναι η ίδια πάλι ημερομηνία, είναι η ημερομηνία που συνετάγη το σκίτσο.
Είναι βέβαιο λοιπόν ότι η συγκεκριμένης μάρτυς όταν πηγαίνει να δώσει οδηγίες για τη σύνταξη των σκίτσων και έχει μάθει ότι η ενέργεια ήταν ενέργεια της 17Ν που είχε αναλάβει την ευθύνη και πάει και δίνει σκίτσο για δύο δράστες, τους οποίους δράστες τους κατασκευάζει, το σκίτσο εν πάση περιπτώσει αυτός που το φτιάχνει, έτσι όπως το βλέπετε και από κει και πέρα δε χρειάζεται να σας πω τίποτα περισσότερο, διότι έχετε την ικανότητα να δείτε τί υπέδειξε και να δείτε και τον κ. Γιωτόπουλο.
Είναι βέβαιο λοιπόν και αυτό πρέπει να το προβληματίσει το Δικαστήριό σας, διότι είναι η δεύτερη περίπτωση όπου έρχεται ένας μάρτυρας που δεν έχει δώσει καμία περιγραφή που να αφορά τον κ. Γιωτόπουλο στην προδικασία και αναφέρομαι συγκεκριμένα στον κ. Μπακατσέλο, που είναι ταυτόσημη περίπτωση, έρχεται λοιπόν μια νέα μάρτυς, δεν έχει δώσει καμία περιγραφή, σημειωτέον ότι έχουν εξεταστεί 120 μάρτυρες, 120 μάρτυρες υπάρχουν στο διαβιβαστικό, υπάρχουν στη δικογραφία οι μαρτυρίες, καλείται μόνο η κα Γεννηματά κι έχουν δώσει και άλλοι σκίτσα.
Λοιπόν, έρχεται ένας μάρτυρας που δεν έχει πει στις 16/7/91 απολύτως τίποτα που να προσιδεάζει, να δένει με τον κ. Γιωτόπουλο και εμφανίζεται ξαφνικά το 2002 αφού έχει υποστεί τον καταιγισμό της τηλεόρασης, εγώ θα χρησιμοποιήσω αυτή την εκδοχή, αφού έχει υποστεί τον καταιγισμό των εικόνων κ. Πρόεδρε, γιατί η κατάθεσή της είναι τον Σεπτέμβρη του 2002, δεν είναι τον Ιούλιο, εμφανίζεται και ομιλεί για τον κ. Γιωτόπουλο με ένα «πρέπει› που δεν ξέρω, γιατί δεν ήμουν στην αρχική της κατάθεση εδώ, αν αυτό το «πρέπει› το προσδιόρισε ή το έκανε βεβαιότητα. Διότι παραβιάζει η κατάθεσή της και τους κανόνες της φύσης που όλοι ξέρουμε, ότι ο χρόνος αμβλύνει τα πράγματα μεταξύ αυτών και τη μνήμη, δεν αμβλύνει μόνο τη μνήμη αλλά και τη μνήμη την αμβλύνει
Αυτό που θέλω επίσης να υπογραμμίσω στο Δικαστήριό σας σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, είναι ότι μίλησε η μάρτυς σε κάποια ερώτηση και για ένα άσπρο αυτοκίνητο. Αυτό είναι καινούργιο. Ότι κάποιες απ’ τις φορές που πήγε εκεί, με ένα άσπρο αυτοκίνητο. Σας θυμίζω ότι και ο κ. Μπακατσέλος για άσπρο αυτοκίνητο είχε μιλήσει.
Θα κλείσω με αυτό, ότι υπάρχουν, όπως είπαν και άλλοι συνάδελφοι, μετακαταθέσεις. Εχθές κατέθεσε πάλι στην τηλεόραση ο κ. Μπακατσέλος, χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να του κάνουμε εμείς ερωτήσεις. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μήπως πρέπει να σας καλούν κι εσάς εν τοιαύτη περιπτώσει στην τηλεόραση να κάνετε ερωτήσεις, να γίνεται μια άλλη δίκη από κει για να κάνετε σχόλια; Εγώ σας είπα να πείτε δυο κουβέντες τώρα να τελειώνουμε, να προχωρήσει η διαδικασία. Κολλήσαμε χωρίς λόγο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να συμπληρώσω δυο κουβέντες θέλω: Δεν έχω καταλάβει τί ακριβώς κάνουμε εδώ, σ’ αυτή τη συζήτηση σήμερα με αυτή τη μάρτυρα. Δηλαδή σήμερα προσπαθούμε να κλονίσουμε έναν μάρτυρα ο οποίος ξέραμε τί θα μας πει από την ανάκριση και οφείλαμε να το έχουμε καταλάβει και νομίζω ότι όλοι το είχαμε καταλάβει, έναν μάρτυρα που μας μιλά για ιπτάμενες λαμαρίνες πάνω από πάρκα, κτίρια που προσγειώθηκαν στα πόδια του, για επεισόδια στην οδό Ριανκούρ, ως γνωστόν όλη η Ελλάδα ξέρει την οδό Ριανκούρ με τον Σάββα Ξηρό ο οποίος είχε βάψει με σπρέι τα μαλλιά του και έναν άνθρωπο που μας είπε προχθές ότι άφησε χιλιάρικο ο Σάββας Ξηρός στον ταξιτζή, οποία αναλογία με την ενέργεια του Κουφοντίνα το καλοκαίρι, δεν ξέρω αν το υπογραμμίσατε αυτό.
Μας είπε όχι λίγα ανάλογα πράγματα, ότι είδε τη Ρομέρο που ήρθε δυο χρόνια αργότερα στην Ελλάδα και εν πάση περιπτώσει είδε ό,τι χρειαζόταν να δει και πήγε και το είπε στον Ανακριτή κι εμείς εδώ τώρα ερχόμαστε να κλονίσουμε την αξιοπιστία ενός τέτοιου μάρτυρα. Δεν ξέρω σε ένα Δικαστήριο Εφετών αν χρειάζεται να γίνεται αυτή η διαδικασία και ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορούσε ένα Δικαστήριο Εφετών να γράψει κάτι θετικό στην απόφαση για αυτή τη μαρτυρία.
Κυριολεκτικά, δεν το ξέρω αυτό το πράγμα. Όμως γιατί παίρνω το λόγο σε τελευταία ανάλυση. Υπάρχει ένας λόγος, γιατί οι Εφέτες την έφεραν εδώ. Γι αυτό το λέω, γιατί δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο. Τα ξέραμε αυτά και αυτή κλήθηκε από έναν Εισαγγελέα Εφετών και εξετάσθηκε από έναν Εφέτη Ανακριτή στον οποίο μίλησε για ταξιτζήδες που έλαβαν δηλώσεις ότι «έχω φάει τρεις και θα φάω άλλους δύο ακόμα›. Ο καθένας που διαβάζει αυτή την κατάθεση, βάζει αμέσως ερωτηματικά. Δεν είναι η μόνη, εγώ εντόπισα τουλάχιστον δύο καταθέσεις που εμφανώς δεν είναι αντικείμενο της νομικής επιστήμης, αλλά άλλων επιστημών.
Η άλλη δεν κλήθηκε γιατί η άλλη είχε ανάλογα πράγματα για τον Κουφοντίνα. Δεν ξέρω αν τη θυμάστε αυτή την κατάθεση που λέει ότι τον βρήκε στο γραφείο του Διοικητή της ΚΥΠ, εκπαιδευόταν σε στρατόπεδα.... δεν κλήθηκε γιατί για τον Κουφοντίνα ήταν λυμένο το θέμα, θεωρούσαν ότι έχουν επαρκές υλικό και χρειαστήκαμε να έχουμε για τον Γιωτόπουλο τέτοιες καταθέσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι όμως τον επιβαρύνετε τον κ. Κουφοντίνα, μη λέτε τέτοια πράγματα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έτσι θεωρούσε η Εισαγγελική αρχή ότι είναι λυμένο το ζήτημα, οπότε η άλλη ανάλογη κατάθεση δεν ήρθε εδώ πέρα. Κι όπως σας είπε και ο συνάδελφός μου εδώ κ. Πρόεδρε, 120 καταθέσεις υπάρχουν μέσα στη δικογραφία του Μπουλούκμπασι και είναι πάρα πολλοί οι αυτόπτες. Υπήρχε μια οικοδομή δίπλα, την ώρα της έκρηξης, με 24 άτομα προσωπικό. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν άμεση εικόνα του ζητήματος. Είδατε κανέναν εδώ; Γιατί δεν υπάρχει κανένας Γιωτόπουλος στις καταθέσεις τους.
Ένα τελευταίο: Η λογική που έχουν αυτές οι καταθέσεις είναι ποιος δεν έχει δώσει σαφή περιγραφή και είναι διατεθειμένος να μεταμορφώσει τον ασαφή αριθμό προσώπων που είπε τότε σε Γιωτόπουλο ή σε Τζωρτζάτο ή σε οτιδήποτε και επιλέγουμε αυτό και το φέρνουμε εδώ. Νομίζω ότι δεν δικαζόμαστε δίκαια έτσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ένα σχόλιο: Κύριοι δικασταί, επειδή από 15νθημέρου περίπου, από την αξιότιμη υπεράσπιση των κατηγορουμένων, ακούγονται λόγια περί δήθεν σκευωρίας της κατηγορίας και ενορχηστρώσεως των καταθέσεων από όργανα της προδικασίας, στην παρούσα ποινική υπόθεση, στην αρχή δειλά, τελευταία όμως πλέον επίπονα και εμφανώς, θέλω να εκφράσω κύριοι δικασταί, ότι κατά την άποψή μου, αυτή η απόπειρα, η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί από την πλευρά εκείνη η υπόθεση με τον τρόπο αυτό, θέτει σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης την αλήθεια και τη δικαιοσύνη με όλες τις εντεύθεν συνέπειες όσον αφορά την έκδοση ορθής αποφάσεως, επαναλαμβάνω στην ίδια πολύ σοβαρή αυτή υπόθεση.
Κύριοι δικασταί, η ανθρώπινη σκέψη και πράξη μέχρι τούδε δεν μπόρεσε να βρει άλλο πολίτευμα καλύτερο από τη Δημοκρατία. Πράγματι, η Δημοκρατία είναι το άριστον των πολιτευμάτων. Όμως, το ξέρουμε όλοι, είναι και ευαίσθητο κύριοι δικασταί, είναι πολύ ευαίσθητο, στηρίζεται δε στη συναίνεση, στηρίζεται στο σεβασμό των αρχών και των αξιών οι οποίες τη στηρίζουν.
Κύριοι δικασταί, αυτές τις αξίες, αυτές τις αρχές, πρέπει όλοι να σεβόμαστε. Όλοι. Να τις σεβόμαστε και να προστατεύουμε. Κύριοι δικασταί, να μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Αυτή η ισοπέδωση να είστε βέβαιοι, θα έχει πολύ κακές συνέπειες. ¶λλωστε το έχουμε ζήσει πριν μερικές δεκαετίες.
Κύριοι δικασταί, πριν από 70 χρόνια, είχε συμβεί η κατάλυση της Δημοκρατίας από τον δικτάτορα. Αναφέρομαι στον δικτάτορα τον προ του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Αυτός ο δικτάτωρ, προέκυψε όχι μόνο από το κλίμα της εποχής εκείνης, αλλά επειδή και τότε πολλοί πολίτες και πολλοί άλλοι είχαν αρχίσει να συμπεριφέρονται με μία απερισκεψία απέναντι στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας.
Κύριοι δικασταί, απευθύνω έκκληση σε όλους μας να σεβαστούμε αυτή την δίκη, την πολύ σοβαρή δίκη. Είναι ιστορική και γράφει ιστορία. Διαφορετικά, όλοι θα εισπράξουμε τις πολύ δυσμενείς συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς μας.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, μετά από τέτοια τοποθέτηση της εισαγγελικής έδρας, είμαστε υποχρεωμένοι ως υπεράσπιση να τοποθετηθούμε. Είναι δικαίωμά μας κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ας αποφασίσουμε μια μέρα να συζητήσουμε για το αν η Δημοκρατία είναι ευαίσθητη και αν ετούτη η δίκη επηρεάζει την ιστορία. Είναι μια γενικά παραδεδεγμένη αρχή που νομίζω δεν την αμφισβητείτε κι εσείς.
Ι. ΒΛΑΧΟΣ: Ο κ. Εισαγγελέας αμφισβητεί τις απόψεις που εκφράζει η υπεράσπιση και αμφισβητεί την υπερασπιστική γραμμή μας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ιστορικά ανεφέρθην στην δεκαετία του ’30. Ιστορικά και μόνον. Τίποτε άλλο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα συνεχίσουμε τη δίκη μας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Παρακαλώ πολύ να διευκρινιστεί αν αναφέρεται ειδικά στην υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αναφέρεστε κ. Εισαγγελεύ ειδικά στην υπεράσπιση του κ. Τζωρτζάτου;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γενικώς ομιλώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι για κανέναν, κάποια μομφή.
