Αποζημίωση ύψους 12 εκατ. ευρώ, συν τους νόμιμους τόκους, υποχρεώθηκε να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο στο καζίνο της Φλώρινας, με οριστική και αμετάκλητη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η αποζημίωση αφορά ηθική βλάβη που υπέστη λόγω της παράνομης συμπεριφοράς οργάνων του Δημοσίου (σε επίπεδο υπουργών), με αποτέλεσμα τη μη λειτουργία του καζίνο.
Ειδικότερα, με τον ν. 2206/1994προβλέφθηκε η χορήγηση 12 αδειών λειτουργίας καζίνο σε όλη τη χώρα, μια από τις οποίες ήταν στο Νομό Φλώρινας. Ενδιαφέρον για το καζίνο της Φλώρινας εξεδήλωσε η «κοινοπραξία Καζίνο Φλώρινας».
Το 1995 διενεργήθηκε διεθνής πλειοδοτικός διαγωνισμός για την παραχώρηση άδειας καζίνο στη Φλώρινα. Η επίμαχη κοινοπραξία έλαβε το «ναι» για την κατασκευή του καζίνο. Από την πλευρά της δεσμεύτηκε για την κατασκευή πολυτελούς συγκροτήματος καζίνο και ξενοδοχείου πολυτελείας διεθνών προδιαγραφών στη θέση Λόφος Αγίου Παντελεήμονα. Ομοίως, δεσμεύτηκε για την κατασκευή συνεδριακού κέντρου στην περιοχή της Φλώρινας επιφάνειας 2.500 τ.μ. και δυναμικότητας 500 ατόμων.
Να σημειωθεί ότι οι εργασίες ολοκληρώθηκαν, ωστόσο η έκδοση της οριστικής άδειας λειτουργίας… κόλλησε. Τον Μάρτιο του 1999 ο προϊστάμενος της διεύθυνσης Καζίνο έστειλε κατεπείγον έγγραφο στον υπουργό Ανάπτυξης, στο οποίο ανέφερε ότι το Δημόσιο οφείλει να επιλύσει οριστικά το θέμα της λειτουργίας του καζίνο Φλώρινας. Έξι μήνες μετά η κοινοπραξία κατέθεσε στον υπουργό Ανάπτυξης νέα αίτηση για χορήγηση οριστικής άδειας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ακολούθησε νέα αίτηση στον υπουργό Ανάπτυξης. Ο τελευταίος ζήτησε από τον πρόεδρο της Επιτροπής Καζίνο να τον ενημερώσει εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έναρξη λειτουργίας του καζίνο. Οι αρμόδιες υπηρεσίες, με τη σειρά τους, ενημερώνουν την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης ότι όλα είναι νόμιμα για τη χορήγηση της άδειας.
Η άδεια δεν χορηγήθηκε για μία ακόμη φορά και η κοινοπραξία κατέθεσε νέα αίτηση -19.12.2001- στον Πρωθυπουργό, τον υπουργό Ανάπτυξης και τον γενικό γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου. Παράλληλα, έστειλε στο Δημόσιο «εξώδικη δήλωση διαμαρτυρίας». Επιπρόσθετα, η κοινοπραξία προσέφυγε και στον «Συνήγορο του Πολίτη»… Τη «σκυτάλη» πήραν νέες (σ.σ. αναπάντητες) επιστολές διαμαρτυρίας από την πλευρά της κοινοπραξίας.
Στη συνέχεια η κοινοπραξία οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη και με αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου και Εφετείου Αθηνών δικαιώθηκε και επιδικάστηκε υπέρ της το προαναφερόμενο ποσό, για την ηθική βλάβη που υπέστη από τις παράνομες παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου. Το Δημόσιο όμως προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το Α΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, «αγκαλιάζοντας» την εφετειακή απόφαση, κρίνοντας ότι έχει νόμιμη και επαρκή αιτιολογία.
Μεταξύ άλλων, το Εφετείο έκρινε –κάτι το οποίο το ΣτΕ επικύρωσε- ότι «παρά το γεγονός η κοινοπραξία ανταποκρίθηκε σε όλες τις νόμιμες υποχρεώσεις της, σε συγκεκριμένο μάλιστα χρονικό διάστημα… δεν ολοκληρώθηκε η διοικητική διαδικασία με έγκριση της λειτουργικής του καζίνο από τον αρμόδιο υπουργό αρχικά Τουρισμού, στη συνέχεια Ανάπτυξης και ήδη Τουριστικής Ανάπτυξης, ενέργεια απαραίτητη για τη νόμιμη λειτουργία του καζίνο».
