Ο Ρότζερ Έμπερτ, ο πλέον καταξιωμένος κριτικός κινηματογράφου – ο πρώτος που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ, το 1975 -, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Επί 46 χρόνια έγραφε τις κριτικές του στην εφημερίδα Chicago Sun-Times , ενώ είχε και δική του τηλεοπτική εκπομπή. Το πρόγραμμά του «At the Movies» είχε μεγάλη επιτυχία στο αμερικάνικο κοινό, που τον αγαπούσε ιδιαίτερα.
Η φωνή του και η εμφάνισή του, πέρα από τη γραφή του, αποτελούσαν απαραίτητα συστατικά στη δουλειά του. Το 2006 όμως, όλα άλλαξαν έπειτα από μια περιπέτεια υγείας (καρκίνο του θυρεοειδούς) που αντιμετώπισε. Ξεκίνησε θεραπεία και υποβλήθηκε σε πλήθος εγχειρήσεων και επεμβάσεων, χάνοντας, τελικά, το κάτω μέρος της γνάθου του μαζί και την ικανότητα να μιλά αλλά και να τρώει. Για τέσσερα χρόνια έμεινε χωρίς φωνή, μέχρι που το 2010 κατάφερε να επικοινωνεί μέσω χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Άρχισε να γράφει για την πολιτική, την κουλτούρα και τη δημιουργικότητα, δίνοντας ένα μάθημα ζωής και σεβασμού στην ανθρώπινη θέληση.
Ο Ρότζερ Έμπερτ συνέγραψε δεκάδες βιβλία και το σενάριο μιας από τις πιο τρελές ταινίες όλων των εποχών, το «Beyond The Valley of the Dolls» (1970) του Ρας Μάγιερ.
Για χάρη του επιφανούς κριτικού, ο Μάρτιν Σκορτσέζε και ο παραγωγός Στιβ Ζίλιαν ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μεταφέρουν στην οθόνη το «Life Itself», το βιβλίο με τα απομνημονεύματά του Έμπερτ που συνδυάζει αυτοβιογραφικά στοιχεία με ιστορίες από την πολύχρονη καριέρα και τις εμπειρίες του από την ενασχόλησή του με τον κόσμο της έβδομης τέχνης. Ο ίδιος ο Έμπερτ, παρότι δήλωσε ενθουσιασμένος με το εγχείρημα, μολονότι ποτέ του δεν φαντάστηκε πως το βιβλίο του θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση μιας ταινίας, εξ αρχής ξεκαθάρισε πως δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με το πρότζεκτ, σε κανέναν τομέα της παραγωγικής του διαδικασίας.
Ο Έμπερτ – που το όνομά του έχει το δικό του αστέρι στη λεωφόρο δόξας του Χόλυγουντ - μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε ανακοινώσει ότι σκόπευε να μειώσει το φόρτο εργασίας του, εξαιτίας προβλημάτων υγείας.
Για όσους δεν έτυχε να διαβάσουν ποτέ κριτική του, παραθέτουμε αυτή που είχε κάνει για την ταινία «Ένας προφήτης μα τι προφήτης» (Life of Brian) των Μόντυ Πάιθον.
Ο εγκυρότερος των κριτικών, είχε γράψει στους Chicago Sun - Times: «Ο Στάνλεϊ Κάουφμαν λέει ότι ο Ιησούς θ’ απολάμβανε αυτή την ταινία, μιας και είχε αίσθηση του χιούμορ, πράγμα που αποδεικνύεται με τα λογοπαίγνιά του μέσα στη Βίβλο. Αυτό φτάνει για τους εκπροσώπους των καθιερωμένων θρησκειών, που καταδικάζουν την ταινία ως βλάσφημη. Όπως πολύ σωστά σχολιάζει ο Κάουφμαν, το “Life of Brian” δεν χλευάζει τη ζωή του Ιησού, αλλά διασκεδάζει τη ζωή του Μπράιαν, που γεννήθηκε την ίδια μέρα, αλλά στο διπλανό σταύλο. Η ταινία δείχνει τον Ιησού μόνο δυο φορές, μία στη φάτνη ιδανικά φωτισμένο και τη δεύτερη φορά σ’ ένα κήρυγμά του, όπου ακούμε τον Brian, που βρίσκεται στις πίσω σειρές, να παραπονιέται: “Δεν ακούω τίποτα, τί λέει; Οι Έλληνες θα κληρονομήσουν τη Γη; Μακάριοι οι τυράδες;”. Το “Life of Brian” είναι περισσότερο ταινία παρά βιβλικό έπος: Έχει μεν τις ρίζες της στα αναρίθμητα βιβλικά έπη, αλλά είναι μια ταινία καταστάσεων, παρεξηγήσεων και αιώνιων ερωτημάτων, πάνω στο θέμα της θρησκείας. Μια εμπνευσμένη, φιλόδοξη παραγωγή».
