Σκληρές και επώδυνες αλήθειες, που όλοι γνωρίζουμε, αλλά δεν έχουμε το θάρρος να τις κοιτάξουμε κατάματα, τολμούν να σπάσουν τα αόρατα δεσμά τους και να απογυμνωθούν στις σελίδες ενός βιβλίου.

Εξερευνώντας τα σκοτάδια και το δράμα μιας αθεράπευτα τραυματισμένης ψυχής, το βιβλίο της Τζένης Κοσμίδου, «Όταν σβήνουν τα φώτα», καταγγέλλει κοινωνικά και ανθρώπινα θέματα ταμπού, με τη μορφή ενός θεατρικού μονόλογου.

Οι καρποί μιας ανίερης συνουσίας

Η Ηλέκτρα, η Αγαύη, η Μήδεια, η Αντιγόνη και η Ανδρομάχη συντροφεύουν στον πόνο της μία μικρή σύγχρονη τραγική ηρωίδα, που χάνεται καταρρακωμένη στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού της και μοιράζεται μαζί μας τα βαθιά και ανεξίτηλα σημάδια ενός βιασμού.

Η Τζένη Κοσμίδου.

Παρασυρμένη από το πάθος να αγγίξει το όνειρό της, ενάντια στον δρόμο που της έχουν χαράξει οι γονείς της «για το καλό της», χάνει οποιαδήποτε στήριξη από την οικογένειά της και πέφτει στην παγίδα του πρώτου επιτήδειου.

Οι πληγές που θα της αφήσει δεν επουλώνονται ποτέ και εκείνη χάνεται στη δίνη τους. Κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, βουλιμία είναι μερικοί από τους καρπούς αυτής της ανίερης συνουσίας, που οδηγούν στο ξεγύμνωμα μίας άλλης σκληρής αλήθειας. Του ρατσισμού που δημιουργούν τα κοινωνικά πρότυπα ανάλογα με την εξωτερική εμφάνιση, της αντιμετώπισης που υφίστανται οι υπέρβαροι άνθρωποι και της έλλειψης ίσων ευκαιριών, με βάση τα προσόντα και το μυαλό.

Η ηρωίδα καταφεύγει στις αρχαίες τραγικές συντρόφους της, που την παρηγορούν και της δείχνουν τον δρόμο της λύτρωσης και της κάθαρσης.

Με το μέλι των αισθήσεων και των ονείρων

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη.

Προλογίζοντας το βιβλίο, το οποίο θα ανεβεί σύντομα στη θεατρική σκηνή, η Ευαγγελία Σαμιωτάκη γράφει: «Το να μπορείς να γράψεις αυτό, που για δευτερόλεπτα περνάει από το μυαλό σου, σε ένα φύλλο χαρτί είναι πιο δύσκολο και από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.  Ένας συγγραφέας είναι όπως ο καρδιοχειρουργός. Λεπτές επεμβάσεις και πολλές ώρες με ένα νυστέρι στο χέρι. Πολλές ώρες με έναν συγγραφέα, με μόνη του παρέα την πένα του και το χαρτί.

Ο δρόμος δύσβατος στου μυαλού τα μονοπάτια. Άλλος πάει γρήγορα, άλλος τη διαδρομή απολαμβάνει και άλλος φτάνει στον προορισμό του με ωτοστόπ. Ο κάθε συγγραφέας ακολουθεί τον δικό του δρόμο, για να φτάσει στον προορισμό του, την επιτυχία. Γρήγορος, ευρηματικός, σύγχρονος, ουσιαστικός, αντικειμενικός και ονειρεμένος είναι ο τρόπος γραφής, που στο δικό μου μυαλό βόλτες κάνει.

Η Τζένη Κοσμίδου είναι ο καπετάνιος των ονείρων μου και οδηγεί το δικό της συγγραφικό άρμα με τέχνη και έρωτα, περιβάλλοντάς μας με το μέλι των αισθήσεων και των ονείρων. Η γραφή της είναι σαν ένα μωρό, που μαζί σου μεγαλώνει και μαζί του μεγαλώνεις και εσύ. Είναι η γραφή για όλες τις ηλικίες και, κυρίως, για όσους το πριν δεν κατάλαβαν. Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι αληθινά ιδιαίτερο και λίγοι άνθρωποι θα είχαν το θάρρος να το θίξουν».

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης - [email protected]