Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Την εντύπωση που είχατε περιγράψτε την λίγο παραπάνω. Όταν τον είδατε και μείνατε μαζί, πόση ώρα μείνατε; 10 λεπτά, 1 τέταρτο, πόσο;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ούτε τέταρτο δεν έμεινα. Γύρω στα 10 λεπτά.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όταν βγήκατε μετά τί σκεφτήκατε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ότι δεν ήταν ο αδελφός μου αυτός που ήξερα. Ήταν σε κακό χάλι. Την ώρα που τον είδα και ερχόταν δεν μπορούσε να περπατήσει. Κούτσαινε και κράταγε την μέση του.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή αντιληφθήκατε εσείς ότι πρέπει να υπέφερε και να πονούσε.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ότι κάτι είχε. Αλλά εγώ τον ρώταγα και μου έλεγε «δεν έχω τίποτα›. Ήταν φοβισμένος. Του λέω «είσαι καλά Βασίλη;›. «Καλά είμαι›. Τίποτε άλλο. Δάκρυζε συνέχεια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αντιληφθήκατε ότι ήταν φοβισμένος και είπατε και σε κατάσταση σοκ νομίζω.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ναι, σοκ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Στην Ασφάλεια τον είδατε κάποια άλλη φορά;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ξαναπήγα πάλι. Τα ίδια πάλι. Τρεις φορές είχα πάει στην Ασφάλεια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και τις επόμενες φορές?.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ήταν το ίδιο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Πέραν της πρώτης που τον είδατε?.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ακόμα χειρότερα ήταν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Το περιγράφετε στο Δικαστήριο παρακαλώ; Πώς τον βλέπατε; Λίγα παραπάνω στοιχεία αν μπορείτε να πείτε.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Απλώς δεν ήταν ο Βασίλης που ήξερα. Ήταν ευσυγκίνητος, δεν μίλαγε πολύ, φοβισμένος πολύ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Έδειχνε να τα έχει χαμένα;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Χαμένα, ναι. Δεν μίλαγε. Τον ρώταγα «τί κάνεις;›. «Καλά είμαι›. Τίποτε άλλο δεν μου έλεγε. Συνέχεις του έπιανα εγώ το χέρι, του μιλούσα αλλά τίποτε. Το μόνο που μου έλεγε «είμαι καλά›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σχετικά απέφευγε να μιλήσει μαζί σας.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Σαν να φοβόταν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Εκεί στην Ασφάλεια δεν σας είπε τίποτε ότι τον έδειραν;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι, όχι. Φοβόταν να μιλήσει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και τις επόμενες φορές ήταν παρόντες Αστυνομικοί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Πάντοτε ήταν παρόντες Αστυνομικοί. Πάντοτε, όσες φορές πηγαίναμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αφήνουμε τώρα το διάστημα που ήταν στην Ασφάλεια. Κάποια στιγμή μετά από 10-15 ημέρες αν θυμάμαι καλά τον μεταφέρουν στις Φυλακές Κορυδαλλού. Τον είδατε εκεί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Μάλιστα, εγώ πήγα πάλι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ποιο χρονικό διάστημα είμαστε τώρα; Τον Αύγουστο;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ήταν τον Αύγουστο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Εκεί που τον είδατε, πείτε μας τί εντύπωση σας δημιούργησε και τί σας είπε.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Δεν μπορώ να πω ότι ήταν καλά αλλά δεν ήταν όπως στην Αντιτρομοκρατική. Ήταν λίγο κάπως πιο ήρεμος. Την πρώτη ημέρα που πήγα δεν μου είπε τίποτα. Μετά ξαναπήγα εγώ στην Φυλακή και τον είδα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μιλάμε πάντα για τον Αύγουστο.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ναι, τον Αύγουστο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τί σας είπε εκεί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ότι υπέστη βία στην Αντιτρομοκρατική, ότι τον χτύπησαν, ότι τον εκβίαζαν ότι θα του βιάσουν την κόρη του και αυτός φοβόταν. Όταν πήγε στην κα Ανακρίτρια να καταθέσει του σφίγγανε τα χέρια με τις χειροπέδες.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτά σας τα είχε πει?.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ο αδελφός μου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Να ρωτήσω και κάτι άλλο αν το ξέρετε γιατί γεννήθηκε ένα θέμα σχετικά με την αλλαγή των συνηγόρων. Είχε τσακωθεί με τους συνηγόρους;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Οι δικηγόροι ήταν πάρα πολύ καλοί που είχαμε. Δεν είχαμε πρόβλημα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν έγινε δηλαδή κάποιο επεισόδιο;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι, κανένα επεισόδιο δεν έγινε. Απλώς ο Βασίλης στην Αντιτρομοκρατική υπέστη κάποια πίεση και υπέγραψε κάποια πράγματα που δεν τα έχει κάνει γιατί δεν είναι βίαιος χαρακτήρας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτά σας τα είπε μετά όταν ήταν στις φυλακές.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Μάλιστα, τον Αύγουστο. Ήθελε να αλλάξει την τροπή της κατάθεσης αλλά οι δικηγόροι δεν δέχθηκαν και αποχώρησαν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Επειδή είχαν πει άλλα στην αρχή. Αυτός ήταν ο λόγος και δεν είναι ότι τσακώθηκαν.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Καθόλου, όχι δεν τσακώθηκε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Είπατε προηγούμενα στον κ. Μυλωνά ότι σας είπε κάποια πράγματα για κάποιες βιαιότητες που έγιναν μέσα στην Ασφάλεια.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Μάλιστα.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς τον πιστέψατε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Τον πίστεψα.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Αν τον πιστέψατε που το στηρίζετε; Τι είδατε και σας έκανε να το πιστέψετε; Με τα μάτια σας τι είδατε; Βέβαια όταν είναι κανείς στη φυλακή είναι ράκος, όλοι στη φυλακή είναι ράκος. Τι θα είναι; Αλλά ρωτώ: είδατε κάτι που σας έκανε να πιστέψετε αυτά που σας έλεγε ότι υπέστη βιαιότητες, υπέστη ξυλοδαρμούς; Αυτά που λέει ήταν αληθινά; Αν είναι αληθινά που το στηρίζετε εσείς; Τι είδατε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Τον πίστεψα γιατί υπέστη κάποιες κακώσεις στα πλευρά και στο σώμα του. Αλλά εμένα δεν μου τα έδειξε γιατί στενοχωριέμαι πολύ εύκολα, αλλά τα είδε η αδελφή μου.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Επί πόσες ημέρες είχε αυτό που ήταν σαν έρπις ζωστήρας, όπως το χαρακτήρισε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Αρκετές μέρες.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Από οικονομικής πλευράς ο Βασίλης πως ήταν;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Από οικονομική πλευρά δεν έχει τίποτα, μόνο που δουλεύει. Τίποτα άλλο.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως κάποια στιγμή από τον καιρό που λένε ότι συμμετείχε το ’85 μέχρι και το ’83 απέκτησε λεφτά ξαφνικά;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Τίποτε. Γιατί δούλευε συνέχεια ο Βασίλης. Τα οικονομικά του ήταν ενός ανθρώπου που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό το περίφημο σπίτι της Χιλιαδού μπορείτε να μας περιγράψετε τι σπίτι είναι; Γιατί εγώ στην αρχή νόμιζα ότι θα ήταν κανά σπίτι τύπου βίλας. Τι ήταν; Δηλαδή ένας εργατικός άνθρωπος μπορεί να το φτιάξει αυτό το σπίτι, ή θέλει κάποια οικονομική δυνατότητα;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Θέλει κάποια οικονομική δυνατότητα και πολύ καιρό, πολύ χρόνο. Δεν είχε τη δυνατότητα ο Βασίλης να το φτιάξει, δούλευε και σιγά – σιγά έφτιαχνε.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Πόσα χρόνια έκανε και ακόμη δεν το είχε τελειώσει; Ξέρετε κάποιες λεπτομέρειες να μας πείτε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Μέχρι το ’92 δέχεται και ο ίδιος λόγω αριστερών πεποιθήσεων από τον πατέρα σας ότι είχε ενταχθεί σε κάποια Οργάνωση που λέγεται 17Ν και είχε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και μετά το ’92 λέει μόνος του εγώ αποχώρησα, έφυγα. Εσείς διακρίνατε κάποια αλλαγή, για να μας πείσει γι’ αυτό, λέει δηλαδή αλήθεια ή το λέει έτσι; Αν έχετε κάποιο στοιχείο να το καταθέσετε. Καταλαβαίνετε τι σας ρωτώ.
Δέχεται μόνος του ότι από το ’85 μέχρι το ’92 είχε κάποια περιφερειακή σχέση –έτσι λέει- κάποια συμμετοχή απλή σε αυτή την Οργάνωση. Βεβαίως αυτή η Οργάνωση κατηγορείται –δεν ξέρουμε τι έχει κάνει ακόμη, δεν έχει βγει καμιά απόφαση- ότι έκανε εγκλήματα, ανθρωποκτονίες, ληστείες κλπ. Ο Βασίλης από αυτά δέχεται ότι ήταν ένας απλός συμμέτοχος περιφερειακός, δηλαδή το τρίτο – τέταρτο χέρι μέχρι το ’92, μετά το ’92 λέει αποχώρησα.
Εσείς σαν άμεσος άνθρωπος του οικογενειακού του περιβάλλοντος, ξέρετε κάποια στοιχεία να μας πείτε και να μας βεβαιώσετε ότι είδατε κάποια αλλαγή που να δείχνει ότι είναι αληθές αυτό το γεγονός, ότι πράγματι άλλαξε, ότι δεν είχε καμία σχέση με τον προηγούμενο εαυτό του; Τι στοιχεία έχετε; Είναι μήπως η γέννηση του παιδιού;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Τι να σας πω; Δεν έβρισκα καμιά διαφορά με τον αδελφό μου, ο ίδιος ήταν. Ήταν πολύ καλή η συμπεριφορά του, κοιτούσε το παιδί του και τη δουλειά του. Ήταν αφοσιωμένος.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή από τη στιγμή που απέκτησε γυναίκα και παιδί ήταν πιο πολύ χρόνο αφοσιωμένος στο σπίτι, στην οικογένεια και στο παιδί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Αφοσιωμένος πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Γεωργαντόπουλος έχει τον λόγο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε παντρεύτηκε ο αδελφός σας;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Το ’92.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε γεννήθηκε το παιδί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Το ’93.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το οικογενειακό σπίτι που μένει με την οικογένειά του είναι δικό του ή με νοίκι;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Μένει Ζωγράφου και πληρώνει νοίκι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Έπαιρνε δικές του δουλειές ή δούλευε σε κάποιον εργολάβο;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Δούλευε και με το γαμπρό μου και έπαιρνε και δουλίτσες δικές του.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Υπήρχε κατάστημα; Συνήθως οι ηλεκτρολόγοι έχουν κι ένα μικρό μαγαζί που το έχουν σαν στέκι και πουλάνε και πέντε πράγματα, άλλοι έχουν μεγάλο κατάστημα πουλάνε ηλεκτρολογικά είδη κλπ.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Είχε ένα γραφείο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σε άλλο χώρο από το σπίτι του;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Στην Κηπούπολη.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Σας τέθηκε το ερώτημα ότι δέχεται ο ίδιος ότι μέχρι το ’92 μετείχε στη 17Ν. Εσείς μέχρι που τον συνέλαβαν ξέρατε τίποτα περί αυτού;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι τίποτε δεν ήξερα.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε δώσει κάποια σημεία πριν από το ’92 που να σας κάνουν να πειστείτε ή να σκεφτείτε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ποτέ.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό πως το εξηγείτε που δεν μπορέσατε να τον καταλάβατε αφού τα άλλα τα έχετε καταλάβει ότι είναι ευαίσθητος, ότι δουλεύει πολύ.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Μα δεν έδειχνε ότι είχε κάποια συμμετοχή κάπου.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το πιστεύετε αυτό που λέει ότι συμμετείχε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Συμμετείχε σαν περιφερειακός.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Ότι έκανε καμιά παρακολούθηση, ότι έπαιρνε κάποιο αυτοκίνητο, αλλά να έχει πιάσει όπλο στο χέρι του για τον αδελφό μου δεν το πιστεύω, γιατί δεν θα μπορούσε ο αδελφός μου να σκοτώσει άνθρωπο.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το ότι έκανε καμιά παρακολούθηση και ότι έκλεβε κανένα αυτοκίνητο, αυτό εσείς πως το ξέρετε. Σας το είπε ο ίδιος;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Από τη δικογραφία. Δεν έχω συζητήσει μαζί του.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μήπως σαν αδελφή τον ρωτήσατε. Να του πείτε: «βρε αδελφέ εδώ από τη δικογραφία βγαίνει αυτό, έχεις κάνει τίποτα από αυτά;›.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι.
κ. ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία μάρτυς εκεί όπως τον είδατε τραυματισμένο σε ποιο θυμάστε σε νοσοκομείο ήταν και τι φάρμακα έπαιρνε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Δεν ήταν σε νοσοκομείο. Στην αντιτρομοκρατική ήταν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν πήγε στο νοσοκομείο τότε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι φάρμακα έπαιρνε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Δεν μπορώ να ξέρω τι φάρμακα έπαιρνε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είπατε ότι τον είδατε τραυματισμένο.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Σας είπα ότι τον είδα σε κακό ψυχικό χάλι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είδε τραύματα.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Δεν είδα τραύματα εγώ, δεν μου τα έδειξε εμένα τα τραύμα, επειδή ξέρει ότι στεναχωριέμαι πολύ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε τα είπε.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι είπα ότι δεν τα είδα εγώ.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ να επέμβω εγώ. Επισκεφθήκατε με την κόρη σας τον αδελφό σας την πρώτη μέρα στη φυλακή εδώ, δεν ήταν η κόρη σας μαζί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Στη φυλακή;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ναι.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όταν πήγα την πρώτη μέρα με τη κόρη μου, αλλά την κόρη μου δεν την άφησαν την πρώτη μέρα να μπει.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ποια μέρα την άφησαν; Τη δεύτερη;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Δεν θυμάμαι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Γιατί η κόρη σας είπε ότι πήγατε στη φυλακή και είδε το θείο της, σήκωσε την μπλούζα και είχε χτυπήματα.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Εγώ σας είπα ότι δεν τα είδα. Δεν μπορώ να τα δω γιατί στενοχωριόμουν.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εν πάση περιπτώσει, ούτε νοσοκομείο λοιπόν πήγε, ούτε για φάρμακα είδατε.
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Για φάρμακα δεν ξέρω. Πάντως στο νοσοκομείο δεν πήγε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι κ. Εισαγγελεύς έτσι είναι, η ίδια λέει ότι δεν τα είδε.
Ο κ. Σιδέρης έχει τον λόγο.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Είχε συλληφθεί άλλη φορά ο αδελφός σας;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Το ’92.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Κρατήθηκε και που;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Στην Ασφάλεια.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Πόσο καιρό;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Για 24 ώρες.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Είχε πει τίποτα τότε;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Είχε πιεστεί;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Είχε ανακριθεί.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Ξέρετε με ποιο τρόπο;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Απλή ανάκριση.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Μήπως του έκαναν φάλαγγα;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Όχι δεν θυμάμαι τέτοιο πράγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ευαγγελάτος έχει τον λόγο.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Κυρία μάρτυς θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: μιλήσατε για τη ζωή του αδελφού σας στο γυμνάσιο πήγαινε και το βράδυ πήγαινε σε νυχτερινό σχολείο στον Πειραιά. Μήπως ξέρετε αν έγινε απλός ηλεκτρολόγος ή ειδικεύτηκε σε κάποια κατεύθυνση στην ηλεκτρολογία;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Απλός ηλεκτρολόγος.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Επίσης θέλω να σας ρωτήσω μόνο αυτό: για το σπίτι στη Χιλιαδού όχι επ’ ακριβώς αλλά το οικόπεδο και το σπίτι άρχιζε να το χτίζει μετά το ’85, πριν το ’85;
Ε. ΜΗΤΣΙΟΥ: Αυτό δεν μπορώ να το θυμηθώ.
Δ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε. Να πάτε στο καλό.
Να προσέλθει η κα Μαργαρίτα Ράπτη. Είστε η κα Μαργαρίτα Ράπτη του Παρασκευοδιονύσιου, αδελφή του κ. Τζωρτζάτου.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Μάλιστα. Είμαι η μεγάλη αδελφή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επάγγελμα οικιακά, γεννηθήκατε στην Αθήνα και κατοικείται στο Αιγάλεω.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ορκίζομαι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Μυλωνάς έχει τον λόγο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Έχετε μεγαλώσει μαζί.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως. Τον μεγάλωσα μαζί με τη μητέρα μου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είστε η μεγαλύτερη αδελφή;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Έχουμε 6 χρόνια διαφορά.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Θα ήθελα λίγο να μας πείτε μια και είστε μεγαλύτερη αδελφή, για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του κ. Τζωρτζάτου και γενικότερα για το οικογενειακό περιβάλλον, για τις πολιτικές απόψεις, και για τη στάση ζωής του πατέρα σας ο οποίος έχει αποβιώσει από ό,τι ξέρω.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Μας μεγάλωσαν δυο θαυμάσιοι άνθρωποι, πολύ έντιμοι που μια ζωή κυνηγούσαν το μεροκάματο και εμείς δουλεύαμε από πολύ μικρά. Ο πατέρας μου είχε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ, ανήκε στο χώρο της Αριστεράς, ήταν σχεδόν παραμορφωμένος από τραύματα, μια ζωή τον κυνηγούσαν.
Πηγαίναμε με τον αδελφό μου κρατώντας το από το χέρι, εγώ 11 χρονών και εκείνος 5 στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μας και βλέπαμε τους άνδρες της Ασφάλειας που μάζευαν τους γείτονές μας. Ήταν άσχημες εμπειρίες αυτές για μας.
Ο αδελφός μου ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε σε μια πολύ σωστή οικογένεια, παιδί εργατικό, με πολλά ενδιαφέροντα, πολλές δραστηριότητες. Όταν λέω δραστηριότητες εννοώ ότι διάβαζε πάρα πολύ, ήταν πολύ καλός μαθητής, εργαζόταν, μάθαινε κιθάρα, μάθαινε αγγλικά και όλα τα καλοκαίρια δούλευε, όταν σταματούσε από το σχολείο από 9 – 10 ετών δούλευε, μέχρι που τον πήρε ο σύζυγός μου στη δουλειά του στα 15 του χρόνια, τελείωσε το γυμνάσιο, συνέχισε σε νυχτερινή σχολή και οικοδομή την ημέρα. Είναι ένα πολύ καλό παιδί και δεν το λέω μόνο εγώ, όλος ο κύκλος μας έλεγε τα καλύτερα για τον αδελφό μου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Να ρωτήσω για τις σπουδές του γιατί πριν έρθετε εδώ το ρώτησε ο κ. συνάδελφος, είχε κάποιες εξειδικευμένες γνώσεις ηλεκτρονικών, ή ήταν ένας απλός ηλεκτρολόγος;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Νομίζω τα βασικά.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η σχολή που πήγε ήταν πανεπιστημιακού επίπεδου;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Τεχνική σχολή ήταν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είστε μεγαλύτερη αδελφή και τον έχετε ζήσει από μικρό. Θα ήθελα να πείτε με δυο λόγια τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητά του. Ο άνθρωπος Βασίλης Τζωρτζάτος πως είναι, που τον ξέρετε από παιδάκι.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ένα παιδί χαμηλών τόνων, που ενδιαφερόταν για τα κοινά, δεν του άρεσε να αδικεί και πολλά από όλα αυτά, τα είχε πάρει από τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν πάρα πολύ έντιμος άνθρωπος.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μήπως ως χαρακτήρας ήταν βίαιος, απότομος;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Καθόλου. Μπορώ να πω ότι η δίδυμη αδελφή του ήταν πιο απότομη, πιο ζωηρή παρά εκείνος που ήταν αγόρι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είναι ένας άνθρωπος που φέρνει πιο πολύ προς το θαρραλέος ή προς το φοβητσιάρης, αν το πούμε έτσι;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Από ό,τι ξέρω κλειστοφοβία είχε. Γενικώς ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, ούτε θαρραλέος ούτε φοβητσιάρης. Μικρός ήταν φοβητσιάρης.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είχατε κουβεντιάσει καθόλου πολιτικά με τον αδελφό σας;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ποτέ. Δεν συζητούσε ο αδελφός μου πολιτικά τουλάχιστον με εμάς.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Οπότε δεν ξέρετε αν είχε εκφραστεί ποτέ υπέρ της ατομικής βίας.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι βέβαια και δεν το πιστεύω.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είπατε ότι δούλευε από μικρός. Μήπως τυχόν είχε βγάλει πολλά χρήματα είτε από κάποια περίοδο και μετά ή ήταν του μεροκάματου άνθρωπος;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Πολλά χρήματα; Ήμασταν φτωχή οικογένεια και τα χρήματα που έπαιρνε τα καλοκαίρια από τις κατά καιρούς εργασίες που έκανε, τα έδινε στη μητέρα μου. Γιατί ο πατέρας μου είχε πέσει δυο φορές έξω με τη δουλειά του και κοιτάξαμε να δουλέψουμε όλοι μαζί.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή βοηθούσε και τους γονείς του;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως. Βοηθούσε μέχρι που πήγε στρατιώτης και μετά μπορώ να πω ότι τους βοηθούσε. Τους βοηθούσε, με τα λίγα χρήματα που έπαιρνε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όσο μπορούσε τους βοηθούσε. Ως οικογένεια από τη στιγμή κανείς ενηλικιώνεται, μεγαλώνει και ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του, είχατε διατηρήσει στενή επαφή τα αδέλφια μεταξύ σας;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν είχατε χαθεί, να βλέπεστε δηλαδή μια φορά το χρόνο.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι. Εγώ τον αδελφό μου τον αγαπούσα σαν τα παιδιά μου. Έχω μια κόρη 34 ετών και ένα γιο 30 ετών και τον αγαπώ όπως τα παιδιά μου τον αδελφό μου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Να δούμε αυτό το περίφημο κτήμα και το σπίτι, υπό κατασκευή όπως ειπώθηκε από τους προηγούμενους μάρτυρες στη Χιλιαδού.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Για τη βίλα!;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ξέρετε λεπτομέρειες για το πως αγόρασε το κτήμα; Σε πόσο διάστημα χτίζει αυτό το σπίτι;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Αυτό το οικόπεδο είναι εκτός σχεδίου και πρέπει να το έχει πάρει γύρω στα 9 με 10 χρόνια, γύρω στις 600 – 700 χιλιάδες, αλλά ξέρω ότι οι 300 χιλιάδες ήταν από τον μπαμπά μου και όταν του έδωσε αυτά τα χρήματα του είπε «είναι τα τελευταία λεφτά που σου δίνω›. Γιατί από εκεί και πέρα βγήκε στη σύνταξη και δεν είχε τη δυνατότητα να βοηθάει.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Αυτό το σπίτι για πόσο καιρό χτίζεται;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ξεκίνησε το 2001 έριξε τα μπετά και το 2002 ήθελε να το κλείσει με τούβλα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σε μεγάλο βαθμό προχωρούσε το σπίτι με προσωπική του εργασία;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Με προσωπική του εργασία και θα πήγαινε και ο γιος της αδελφής μου να τον βοηθήσει και ο σύζυγός μου και ο άνδρας της αδελφής μου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μάλιστα ειπώθηκε –αν το ξέρετε κι εσείς να το επιβεβαιώσετε- ότι λίγες μέρες πριν τον συλλάβουν είχε κανονίσει να φτιάξει την κεραμοσκεπή, την ξύλινη σκεπή;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Επειδή είχε αρκετή δουλειά, πέρσι είχε πάει πάρα πολύ καλά η δουλειά του και κάποια στιγμή γύρω στις 20 μέρες που είχε λίγο χρόνο περισσότερο, θα πήγαινε να συνεχίσει το σπίτι, να το κλείσει και να φτιάξει τη σκεπή.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή αν καταλαβαίνω καλά και θέλω να το επιβεβαιώσετε ή να το διατυπώσετε διαφορετικά, παρ’ όλο που τέλη Ιουνίου έγινε η έκρηξη κάτω στον Πειραιά και τραυματίστηκε ο κ. Ξηρός και άρχισαν σιγά – σιγά να συλλαμβάνονται τα φερόμενα ως μέλη της 17Ν, ο αδελφός σας συνέχισε κανονικά τη δουλειά του.
Δεν έδειξε κάποια ανησυχία, κάποιο φόβου, να θέλει να αφήσει τη δουλειά του, ή να κρυφτεί.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι. Γιατί ο αδελφός μου είχε φύγει αρκετές μέρες πριν, είχαμε τηλεφωνηθεί, είχαμε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία γιατί έχουμε κι εμείς κάποιο σπίτι έξω από το Αίγιο και μάλιστα τους παίρναμε τηλέφωνο αν κάποια στιγμή έρθουν για να συναντηθούμε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή για το διάστημα μεταξύ της έκρηξης στον Πειραιά και της σύλληψης του κ. Τζωρτζάτου που είναι περίπου 20 μέρες, εσείς είχατε συχνή επαφή και δεν είχατε διαπιστώσει να συμβαίνει κάτι το περίεργο να θέλει να φύγει, να φοβάται.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή συνέχιζε κανονικά τη ζωή του.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Τηλεφωνική επικοινωνία είχαμε γιατί εμείς είχαμε πάει στο Αίγιο οικογενειακώς και ο αδελφός μου ήταν με την οικογένειά του στην Εύβοια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Με δεδομένο –όπως είπατε- ότι ως αδέλφια είχατε συχνή επαφή, δεν είχατε τυπικές σχέσεις, θέλω να μου πείτε την εικόνα που έχετε από τον Βασίλη Τζωρτζάτο ως οικογενειάρχη, ως σύζυγο και ως πατέρα.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Με τη γυναίκα του νομίζω ότι ταίριαζε απόλυτα, είχαν πολύ καλή σχέση και το παιδάκι του το λάτρευε. Γενικώς αγαπούσε τα παιδιά ο αδελφός μου, αλλά το παιδί του το λάτρευε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ειπώθηκε προηγούμενα ότι το ’92 γνώρισε τη γυναίκα του και μάλιστα και το ’93 αμέσως γεννήθηκε το παιδί.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μπορούμε να πούμε ότι ήταν –επιτρέψτε μου την έκφραση- μια σχέση έρωτα; Δεν ήταν δηλαδή μια τυπική σχέση του τύπου ήρθε η ηλικία να παντρευτούμε να κάνουμε οικογένεια.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Δεν ήταν ο αδελφός μου ο άνθρωπος που θα καθόταν με μια γυναίκα γιατί ήρθε η ηλικία του, ή γιατί δεν υπήρχε έρωτας. Βέβαια ήταν σχέση έρωτα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μπορούμε να πούμε ότι τη γυναίκα του την αγαπούσε, τη φρόντιζε, ενδιαφερόταν γι’ αυτήν ή ήταν ένας τυπικός, αδιάφορος σύζυγος;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Εμείς βλέπαμε να τη φροντίζει πάρα πολύ. Φρόντιζε και τη γυναίκα του και το παιδί του.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μας είπε προηγούμενα η αδελφή σας και θέλω και τη δική σας άποψη ότι είχε μια ιδιαίτερα στενή και εγκάρδια και τρυφερή σχέση με την κόρη του. Το επιβεβαιώνετε κι εσείς αυτό;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως. Έλεγε ότι η ζωή μου είναι αυτό το παιδί και μετά όλοι οι άλλοι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μπορούμε να πούμε ότι μετά τη γέννηση της κόρης του περνούσε μεγαλύτερο διάστημα με την οικογένειά του με το παιδί του, έπαιζε μαζί του, ασχολιόταν;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Συνέχεια. Διακοπές μαζί, εκδρομές, αυτά που κάνουν οι κανονικοί πατέρες.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ξέρετε, πολύ κόσμος έχει οικογένεια και παιδιά αλλά δυστυχώς πολύ συχνά είναι κάποιοι αδιάφοροι και έχουν τυπικές σχέσεις με τα παιδιά τους.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Είναι ένας πολύ normal οικογενειάρχης.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μπορούμε ίσως να πούμε ότι ειδικά σε σχέση με το παιδί του ήταν και παραπάνω από το μέσο πατέρα το ενδιαφέρον και η φροντίδα του;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βέβαια. Γιατί ήταν λίγο μεγαλούτσικος όταν έκανε την κόρη του, δεν ήταν 25 χρονών, ήταν γύρω στα 38 – 39 και είχε μεγάλη αδυναμία στην κόρη του.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Να έρθουμε λίγο στις συνθήκες της σύλληψής του. Είναι Πέμπτη -αν θυμάμαι, αν έχω δει καλά στη δικογραφία- 18 Ιουλίου που συλλαμβάνεται. Εσείς προσπαθείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όταν εγώ το άκουσα από την τηλεόραση ήταν 18 Ιουλίου μεσημέρι και ήδη ο αδελφός ήταν από ό,τι έμαθα στην αντιτρομοκρατική. Πως να επικοινωνήσω;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Όταν το μάθατε τι κάνατε; Προσπαθήσατε να τον επισκεφθείτε; Να πάρετε τηλέφωνο;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Προσπάθησα να ενημερωθώ από τη γυναίκα του με την οποία ήταν μαζί και ήξερε περισσότερα πράγματα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Είχε συλληφθεί κι αυτή;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι και το παιδί, το οποίο ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, γιατί όταν μετά μας το έφερε στο σπίτι η κοπέλα ήταν σε κακά χάλια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή τα χαράματα της 18ης Ιουλίου που τους συνέλαβαν, δεν συνέλαβε η αντιτρομοκρατική μόνο τον Βασίλη Τζωρτζάτο, αλλά και τη γυναίκα του και το παιδί του.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Που έγινε αυτό;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Στη Χιλιαδού.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μεταφέρθηκαν δηλαδή όλοι μαζί, ο Τζωρτζάτος, η γυναίκα του και το 9χρονο κοριτσάκι στην αντιτρομοκρατική;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι. Πήγε και το παιδί στην αντιτρομοκρατική.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή οι αστυνόμοι πήγαν και το παιδί στην αντιτρομοκρατική;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Πολύ ωραία! Πότε τον είδατε πρώτη φορά;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Τον είδα την Κυριακή το απόγευμα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Πείτε μας τι εντύπωση σας δημιουργήθηκε.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Έχω μια φίλη η οποία είχε ένα αδελφό που έμπαινε κι έβγαινε στο ψυχιατρείο γιατί είχε κάποιο πολύ σοβαρό πρόβλημα και από τα χάπια ο άνθρωπος ήταν λίγο αλλού. Ο αδελφός μου μου θύμισε τον αδελφό της φίλης μου, ο οποίος έχει πεθάνει τώρα και είπα σε όλους την ώρα που βγήκαμε που με περίμεναν κάτω «ο αδελφός μου μου θύμισε τον Τάκη, δεν είναι δυνατόν να είναι αυτός ο αδελφός μου›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή είδατε έναν άλλο άνθρωπο.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως. Φορούσε μπλούζα με μακρύ μανίκι 20 Ιουλίου που τον είδα εγώ, ήταν κίτρινος, η όψη του δηλαδή ήταν ενός ανθρώπου άρρωστου, ενός ανθρώπου είχε ταλαιπωρηθεί. Υπέθεσα ότι ίσως από την αϋπνία και από την ανάκριση ήταν έτσι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κουβεντιάσατε μαζί του εκείνη την ημέρα;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι. Πως να κουβεντιάσουμε αφού ήταν 6 άτομα και μας επέβλεπαν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ήταν πολλοί μαζί δηλαδή.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ήταν 4 άτομα μέσα στο χώρο και 2 στην πόρτα ένας δεξιά και ένας αριστερά. «Τι έγινε Βασίλη;› «Καλά όλα›, «Πως σου φέρονται;› «Καλά›, «Πως είσαι;› «Καλά›, πάντα με ένα «καλά› στο στόμα.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τον πιστέψατε;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι βέβαια. Πως να τον πιστέψω;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Γιατί; Για πέστε.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Πως να τον πιστέψω; Να τον πιστέψω τη στιγμή που όταν τον έφεραν πήγαινε έτσι και όταν βγήκε πάλι ήταν έτσι; Κι εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η μπλούζα με τα μακριά μανίκια που φορούσε. Ενώ του είχαμε πάει ρούχα φορούσε μπλούζα με μακριά μανίκια. Του λέω «κρυώνεις;› μου λέει «όχι›. Υποθέτω ότι πρέπει να είχε σημάδια στα χέρια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Έδειχνε δηλαδή ένας άνθρωπος τρομοκρατημένος, ψυχικά ράκος που έχει υποστεί πολλά πράγματα.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Σίγουρα. Και το μόνο που μια μέρα μας έβαλαν μαζί να καθίσουμε ?
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μια στιγμούλα. Αυτό ήταν την πρώτη φορά στην Ασφάλεια. Πήγατε κι άλλες φορές στην Ασφάλεια;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Συνέχεια. Μέχρι που έφυγε από την Ασφάλεια και ήρθε εδώ, πήγαινα συνέχεια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τις άλλες φορές που τον είδατε στην Ασφάλεια ήταν η ίδια κατάσταση ή είχε βελτιωθεί;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Στην ίδια κατάσταση ήταν.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κάτι θέλατε να πείτε προηγουμένως.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι. Κάποια μέρα που μας έβαλαν να καθίσουμε μαζί πίσω από ένα γραφείο, γιατί υπήρχαν δύο γραφεία, ένα γραφείο που είχαμε καθίσει εμείς κι ένα που κάθονταν οι αστυνομικοί τέλος πάντων ...
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Τον είδατε πάντα μαζί με αστυνομικούς μέσα.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Πάντα. Με 6 άτομα. 4 μέσα στον χώρο και 2 στην πόρτα. Μου έκανε αυτή την κίνηση. Του είπα «τι κάνεις;› σιγά και μου έκανε αυτή την κίνηση με το πόδι του.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή σας χτύπησε το πόδι του.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι, μου χτύπησε το πόδι.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Πως το ερμηνεύσατε αυτό; Τι ήθελε να πει;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Μη με ρωτάς γιατί θα σου λέω συνέχεια καλά, δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο;
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: ¶ρα και τις άλλες φορές που τον είδατε στην Ασφάλεια ήταν η ίδια κατάσταση, ένας άλλος άνθρωπος, ταλαιπωρημένος, που έχει υποστεί πολλά.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βέβαια. Και τον πρώτο καιρό που ήρθε εδώ ?
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μια στιγμούλα, με τη σειρά. Κάποια στιγμή όμως τον στέλνουν στις φυλακές Κορυδαλλού. Έχουμε πάει λοιπόν τώρα τον Αύγουστο. Τον είδατε εσείς;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι, από τα πρώτα επισκεπτήρια.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Εκεί τι εντύπωση σας δημιουργήθηκε, τι σας είπε, τι είδατε;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Μετά από 2-3 εβδομάδες τον έβλεπα καλύτερα και απ’ ότι μου είπε ζήτησε να τον δει ψυχίατρος. Είχα συζητήσει κι εγώ με την κοινωνική λειτουργό για να πηγαίνει αν μπορεί να τον επισκέπτεται, τουλάχιστον να έχει κάποιον άνθρωπο να συζητάει. Και μου είχε πει η γυναίκα να κάνει εκείνος κάποια αίτηση για να πηγαίνει να τον επισκέπτεται.
Μου έλεγε ότι «δεν είμαι καλά, δεν νιώθω καλά› και είχε ζητήσει νομίζω να τον δει ψυχίατρος και του είχε δώσει κάποια ?
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Στο πρώτο διάστημα που είναι στις φυλακές Κορυδαλλού δηλαδή τον Αύγουστο σας είχε πει ότι τον είχαν κακομεταχειριστεί στην Ασφάλεια;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Στην Ασφάλεια βέβαια. Και μια μέρα -επειδή εγώ από τον καιρό που συνέβη αυτό με τον αδελφό μου είμαι με ψυχολογική υποστήριξη, από τον καιρό που τον είδα βέβαια στην Αντιτρομοκρατική και μετά ήταν κάτι το φοβερό- κάποια μέρα μου έκανε αυθόρμητα έτσι για να δω την πλάτη του. Η οποία πλάτη του -του λέω «κατέβασε την μπλούζα σου γιατί δεν μπορώ›- ήταν μελανοκόκκινα τα πλευρά του, εδώ αυτό το σημείο.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ακόμα δηλαδή και τον Αύγουστο μετά από τόσες μέρες;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι τον Αύγουστο, ήταν μπορώ να πω αρχές Σεπτεμβρίου.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και δεν είχαν φύγει τα σημάδια.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Όχι. Αλλά δεν ήθελα να δω περισσότερο γιατί ?
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Πάντως εσείς τα είδατε γιατί η αδελφή σας προηγουμένως είπε ότι εγώ δεν τα είδα γιατί δεν ήθελα καν να ?
Μ. ΡΑΠΤΗ: Με το έτσι που έκανε μόνος του είδα εδώ κάποια μελανοκόκκινα σημεία, αλλά του λέω «κατέβασε την μπλούζα σου γιατί δεν αντέχω›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σας είπε αυτά από τι είναι;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Από ξύλο που είχε φάει στην Αντιτρομοκρατική.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δεν είναι ότι έπεσε δηλαδή κάτω και χτύπησε κάπου.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Που να πέσει; Που θα μπορούσε να πέσει; Αυτό φαινόταν ότι δεν ήταν χτύπημα ?
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ήδη από το πρώτο διάστημα που ήταν στις φυλακές Κορυδαλλού, δηλαδή τον Αύγουστο, σας είχε πει –το είπατε αλλά θέλω λίγο να το αναπτύξετε τι ακριβώς σας είχε πει- σας είχε πει για το πώς τον μεταχειρίστηκαν στην Ασφάλεια;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι. Ζήτησε δικηγόρο και του είπαν «αυτά που ήξερες να τα αφήσεις›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Σας είπε ότι εγώ ήθελα δικηγόρο και μου είπαν «ξέχνα το›.
Μ. ΡΑΠΤΗ: Βεβαίως. Αυτό μου το είπε στον Κορυδαλλό.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ναι, για τον Κορυδαλλό μιλάμε πάντα.
Μ. ΡΑΠΤΗ: «Αυτά που ήξερες να τα αφήσεις› και διάφορα άλλα που δεν μπορώ να αναφερθώ σ’ αυτά, δεν θέλω να αναφερθώ.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μήπως όμως να περιγράψετε τι ακριβώς του είπαν;
Μ. ΡΑΠΤΗ: «Βρε πούστη, αλήτη, αυτά που ήξερες να τα αφήσεις› -απ’ ότι μου είπε εκείνος βέβαια- «γιατί θα έχεις την τύχη του Σορίν Ματέι›.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Ο οποίος σκοτώθηκε, δολοφονήθηκε. Δεν σκοτώθηκε; Ποια ήταν η τύχη του Σορίν Ματέι;
Μ. ΡΑΠΤΗ: Σκοτώθηκε.
Ε . ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Στις φυλακές πέθανε ο Σορίν Ματέι.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Είχε κληθεί ο κ. Ματσάκης νομίζω από την κα Βόζεμπεργκ ?
Μ. ΡΑΠΤΗ: Ναι, απ τη Κύπρο.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Μαζί με την κα Βόζεμπεργκ και ήρθε ιατροδικαστής ο οποίος διατύπωσε την άποψη -και το γνωρίζει πολύ καλά η κα Βόζεμπεργκ- και την μεγάλη του απορία για τα ύποπτα χτυπήματα στην κρανιοεγκεφαλική χώρα. Είναι έτσι κα Βόζεμπεργκ, ναι ή όχι;
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Κύριε συνάδελφε, γνωρίζετε ότι η υπόθεση αυτή είναι σε εξέλιξη, δεν έχει κριθεί ακόμη.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Σαφώς ναι. Εγώ μιλώ για το τι μας είπε ο κ. Ματσάκης και οι άλλοι ιατροδικαστές.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Βεβαίως, έτσι είναι όπως το λέτε, αλλά οι συμψηφισμοί δεν έχουν καμία σχέση με αυτή τη δίκη.
Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είπα ότι βγήκε καμία απόφαση. Είπα ακριβώς αυτό το οποίο ακούσαμε.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Ο Σορίν Ματέι αν θυμάστε είχε ειδικό ρόλο μέσα στις φυλακές και ήταν και ειδική η συμπεριφορά του για διαδρομή ετών. Νομίζω ότι κάποιος συσχετισμός αδικεί το αντικείμενο της δίκης.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Κυρία συνάδελφος, είναι προφανές ότι ο αστυνόμος που είπε αυτό στον κ. Τζωρτζάτο εννοούσε ότι θα έχει ?
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Έχουν μηνυθεί οι γιατροί για τον Σορίν Ματέι κ. Παρασκευόπουλε. Έχουν μηνυθεί οι γιατροί για τον Σορίν Ματέι, όχι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Εγώ έκανα τη μήνυση.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η απειλή πάντως είναι σαφής. Θα πεθάνεις κι εσύ όπως πέθανε ? Και αφήνουμε να εννοηθεί το πώς πέθανε ο Ματέι.
Ε. ΒΟΖΕΜΠΕΡΓΚ: Ήταν τραυματίας ο Ματέι, δεν ήταν υγιής. Καμία σχέση.
