ΔΙΚΗ 17Ν
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Α΄ ΜΕΡΟΣ
09:00 – 11:00
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας μέρα και καλή σας εβδομάδα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που είχε διακοπεί
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Έχουμε δύο ζητήματα. Ήταν ο κ. Φυτράκης για να εξετάσει μάρτυρες για τον κ. Σερίφη σήμερα, έγινε μια συνεννόηση μεταξύ μας να εξετάσει την Τετάρτη και παρακαλώ να εξεταστεί πρώτη μια μάρτυρας του κ. Γιωτόπουλου γιατί ήδη έχασε το αεροπλάνο την Παρασκευή, είναι η κα Annie Brousart να μην χάσει και το σημερινό.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι κρατούμενοι Σάββας Ξηρός και Τζωρτζάτος Βασίλειος αδυνατούν να εισέλθουν στην αίθουσα για λόγους υγείας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να επιτραπεί. Ο κ. Ραχιώτης προσωρινή εκπροσώπηση.
Να προσέλθει η κα Annie Brousart. Είστε η κα Annie Brousart του Ζωρζ, γεννηθείς στη Γαλλία και κατοικείτε στη Γαλλία, καθηγήτρια κλασικής φιλολογίας.
Α. BROUSART: Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορκίζεστε να πείτε την αλήθεια;
Α. BROUSART: Στην τιμή και στη συνείδησή μου.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Ραχιώτης έχει τον λόγο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πέστε μου πότε γνωρίσατε τον κ. Γιωτόπουλο, ή Μιχάλη Οικονόμου και πως.
Α. BROUSART: Γνώρισα τον κ. Γιωτόπουλο γύρω στο ’84 όταν ήμουν καθηγήτρια στη γαλλική Σχολή στην Αγία Παρασκευή. Γνώρισα πρώτα την κα Peynaud και μέσω της κας Peynaund γνώρισα τον κ. Γιωτόπουλο, δηλαδή μάλλον προς την αρχή του χρόνου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μένατε στην Ελλάδα;
Α. BROUSART: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εργαζόσασταν στην Ελλάδα, ήσασταν διακοπές;
Α. BROUSART: Εγώ δούλεψα στην Ελλάδα 10 χρόνια από το ’77 έως το ’87 μετά τελείωσε το συμβόλαιο και γύρισα στο Παρίσι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Αναπτύξατε φιλικές σχέσεις με το ζεύγος Μιχάλης Οικονόμου Maithe Peynaud;
Α. BROUSART: Ναι. Γνωριστήκαμε και γίναμε μπορώ να πω κολλητοί φίλοι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Κάνατε πολλές φορές παρέα;
Α. BROUSART: Ναι κάναμε παρέα, πηγαίναμε εκδρομές, πήγαμε και πολλές φορές διακοπές και αυτό ως το ’88 – ’89. Γιατί όταν έφυγα από την Ελλάδα μετά γύρισα πολλές φορές ταξίδια και κάναμε παρέα και κάναμε διακοπές μαζί.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήθελα να σας ρωτήσω για κάποιες συγκεκριμένες ημερομηνίες που τυχόν βρεθήκατε μαζί. Ήθελα να μου πείτε κατ’ αρχήν ποια καλοκαίρια βρεθήκατε μαζί.
Α. BROUSART: Το ’86, το ’87, το ’88, το ’89 και λίγο το ’92 και μετά δεν ξαναγύρισα στην Ελλάδα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήθελα να μου πείτε για το 1987. Το καλοκαίρι ποια εποχή ήσασταν μαζί;
Α. BROUSART: Το ’87 είναι εύκολο γιατί είναι διαφορετική από τις άλλες χρονιές. Γιατί ήταν η χρονιά που τελείωνε το συμβόλαιο και θυμάμαι καλά ότι και η κα Peynaud είχε εξετάσεις στη Γαλλία, οπότε τα ξέρω αρκετά καλά. Το ’87 είχα ιστιοφόρο και φύγαμε με το φίλο μου αρχές Ιουλίου (7 – 8 Ιουλίου) και η κα κα Peynaud της έδωσα τα κλειδιά του σπιτιού μου γιατί ήταν στην Αγία Παρασκευή και δεν είχε καύσωνα και για να διαβάσει ήταν πολύ καλύτερα.
Εμείς φύγαμε και αυτή πήρε το αεροπλάνο και μας βρήκε στη Λήμνο. Εμείς είχαμε πάει Σαμοθράκη, και μας βρήκε στη Λήμνο. Μετά κάναμε μαζί Χίο, Μυτιλήνη και από τη Μυτιλήνη περάσαμε τα σύνορα και πήγαμε στο Τσέσμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μέχρι πότε μείνατε μαζί με την κα Peynaud το καλοκαίρι του ’87;
Α. BROUSART: Όλο το καλοκαίρι σχεδόν. Μετά γυρίσαμε στην Ελλάδα, περάσαμε από Ικαρία, από Ικαρία Πάτμο, από Πάτμο πήγαμε Λειψούς. Καθίσαμε 10 μέρες.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Γύρω στις 5 με 7 Αυγούστου φτάσατε Λειψούς δηλαδή;
Α. BROUSART: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον κ. Γιωτόπουλο τον βρήκατε στους Λειψούς τότε;
Α. BROUSART: Ναι. Πριν του τηλεφωνήσαμε με την κα Peynaud, δεν θυμάμαι αν πήραμε από την Τουρκία, αλλά από τη Μυτιλήνη, ή από τη Χίο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όταν φτάσατε στους Λειψούς μέχρι πότε μείνατε μαζί; Πόσο κάτσατε μαζί στους Λειψούς;
Α. BROUSART: Αυτό που ξέρω είναι το εξής: εμείς έπρεπε να είμαστε στην Αθήνα γιατί δούλευε εκεί ο φίλος μου, 21 – 22 – 23. Να πάμε με ιστιοφόρο από τους Λειψούς ως την Αθήνα στο Μαρμάρι, θέλαμε πάντα μια εβδομάδα γιατί έτυχε κακοκαιρία και κλειστήκαμε στην Ικαρία. Οπότε έφυγα μια εβδομάδα πριν από τις 21 ή μια εβδομάδα πριν τις 23.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δηλαδή από 14 έως 16 Αυγούστου φύγατε από τους Λειψούς το ’87 περίπου.
Α. BROUSART: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μέχρι που φύγατε από τους Λειψούς ο Μιχάλης Οικονόμου ήταν εκεί;
Α. BROUSART: Ναι ήμασταν παρέα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μένατε μαζί;
Α. BROUSART: Όχι. Δεν μέναμε μαζί γιατί εμείς είχαμε το ιστιοφόρο και μέναμε μέσα. Ενώ αυτοί νοίκιαζαν συνήθως.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τον βλέπατε κάθε μέρα;
Α. BROUSART: Βέβαια και πηγαίναμε για μπάνιο, σε ταβέρνες.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πάμε τώρα την επόμενη χρονιά στο 1988.
Α. BROUSART: Το 1988 είχα φύγει από την Ελλάδα και είχα έρθει 2 – 3 φορές.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Μας ενδιαφέρει τον Αύγουστο.
Α. BROUSART: Για τον Ιούλιο ξέρω καλά. Με είχαν καλέσει κάποιοι φίλοι που έχουν ένα ιστιοφόρο στην Ελλάδα. Αυτοί έκαναν τον Ιούλιο διακοπές για ένα μήνα. Οπότε αυτοί ήρθαν με το αυτοκίνητο, εγώ με το αεροπλάνο και ετοιμάσαμε πρώτα το ιστιοφόρο που είχε κάτσει ένα χρόνο και φύγαμε περίπου μετά 15 μέρες και πήγαμε νότιο Αιγαίο.
Όταν γυρίσαμε αυτοί το ετοίμασαν πάλι για το χειμώνα. Εγώ βρέθηκα μόνη μου και πήγα και έκατσα με τον Μιχάλη.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στο σπίτι τους;
Α. BROUSART: Ναι. Ήταν μόνος του γιατί η κα Peynaud είχε πάει τον Ιούλιο να δει τη μητέρα της. 4 – 5 μέρες το πολύ καθίσαμε μαζί και την περιμέναμε να φύγουμε μαζί και να πάμε στους Λειψούς.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε φύγατε περίπου για τους Λειψούς.
Α. BROUSART: Ήρθε ή τέλος Ιουλίου ή αρχές Αυγούστου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πόσο καιρό μείνατε στους Λειψούς;
Α. BROUSART: Δεν θυμάμαι αλλά ξέρω πως γενικά έφευγα από την Ελλάδα γύρω στις 20 του μηνός.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Οπότε αυτό σημαίνει ότι μείνατε μέχρι κάποιες μέρες πριν;
Α. BROUSART: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο Δεκαπενταύγουστος είναι μεγάλη γιορτή στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν σας λέει κάτι. Το Δεκαπενταύγουστο ήσασταν ακόμη στους Λειψούς;
Α. BROUSART: Το ’87 ήταν πολύ ανώμαλος χρόνος και θυμάμαι πολύ καλά. Το ’88 νομίζω πως ήμουν εκεί, αλλά δεν έχω τίποτα συγκεκριμένο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι βέβαια. Για το Βύρωνα λέμε τώρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ναι.
Όσο καιρό μείνατε στους Λειψούς το καλοκαίρι του ’88 ήταν και ο Μιχάλης Οικονόμου μαζί σας;
Α. BROUSART: Ναι.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Όταν φύγατε εσείς, φύγατε μαζί ή έμεινε πίσω ο Μιχάλης και η κα Peynaud;
Α. BROUSART: Δεν ξέρω. Αλλά γενικά αυτοί έμεναν πιο πολύ.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Είπατε ότι γνωρίσατε την κα Peynaud το ’84. Με ποια αφορμή τη γνωρίσατε;
Α. BROUSART: Δεν θυμάμαι καλά. Βλέπω τον εαυτό μου με αυτήν στη Σχολή και κάποιος μας σύστησε. Εγώ είχα ακούσει γι’ αυτήν κι αυτή είχε ακούσει για εμένα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Τα γαλλικά σχολεία κάνουν διακοπές το Φλεβάρη;
Α. BROUSART: Πάντα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε περίπου πέφτουν οι διακοπές του Φλεβάρη για τα γαλλικά σχολεία;
Α. BROUSART: Νομίζω πως εδώ είναι λίγο διαφορετικό. Νομίζω πως πέφτει γενικά, επειδή το συνδυάζουν με την Καθαρή Δευτέρα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Το Φλεβάρη του ’85, την πρώτη σχολική χρονιά που γνωρίσατε την κα Peynaud;
Α. BROUSART: Πήγαμε στα Ζαχοροχώρια.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πόσο καθίσατε στα Ζαχοροχώρια;
Α. BROUSART: 4 – 5 μέρες μέχρι να πάμε και να γυρίσουμε. Επισκεφθήκαμε όλα τα χωριά.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος ήταν μαζί σας όλες αυτές τις μέρες;
Α. BROUSART: Ναι. Φύγαμε μαζί και γυρίσαμε μαζί.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σημείο που να μπορούμε να προσδιορίσουμε ακριβώς το χρόνο που είχατε πάει στα Ζαγόρια;
Α. BROUSART: Είχε αρκετό χιόνι και έκανε κρύο και τα Ζαγόρια ήταν περίφημα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: ¶λλα χαρακτηριστικά που να μπορούμε να προσδιορίσουμε εκτός από το κρύο αυτή τη χρονική περίοδο;
Α. BROUSART: Κάναμε μια μικρή γιορτή γιατί έπεσαν τα γενέθλιά μου.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πότε είναι τα γενέθλιά σας;
Α. BROUSART: 22 Φλεβάρη.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Στις 22 Φλεβάρη ήσασταν ακόμη στα Ζαγόρια;
Α. BROUSART: Μάλιστα.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εννοώ έξω από την Αθήνα ήσασταν ή είχατε γυρίσει στις 22 Φλεβάρη;
Α. BROUSART: Στο ξενοδοχείο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο κ. Γιωτόπουλος τι δουλειά έκανε;
Α. BROUSART: Έκανε τεχνικές μεταφράσεις για διαφορετικές εταιρείες.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Πως το ξέρετε εσείς;
Α. BROUSART: Έτσι μου είπε και δεν μου έκανε πολύ εντύπωση γιατί ήξερα ότι στο κύκλο που έμεινα, πως ορισμένοι άνθρωποι ζουν με τις μεταφράσεις. Ήξερα Γάλλους που ήρθαν στην Ελλάδα και ζούσαν έτσι.
Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι το ’88 όταν βρέθηκα μόνη μου με τον κ. Γιωτόπουλο, ήταν 3 – 4 – 5 μέρες, αλλά τις περισσότερες μέρες βρισκόμασταν το πρωί για πρωινό και μετά τον είδα που μάζευε τα χαρτιά του και μου είπε πως πήγαινε στη δουλειά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα βλέπατε τα χαρτιά; Ηταν μεταφράσεις;
Α. BROUSART: Έβλεπα χαρτιά.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μετά το πρωινό τα βλέπατε;
Α. BROUSART: Μετά το πρωινό.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Καλό πρωινό;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα παρακαλούσα να μην ειρωνευόμαστε την κα μάρτυρα. Δεν βλέπω λόγο γι’ αυτό και δεν ξέρω αν βοηθάει σε τίποτα τη διαδικασία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Ραχιώτη εάν μου πείτε εμένα για το ’84 που ήμουν, ούτε θα θυμάμαι, ούτε αν έφαγα πίτες, ούτε τι πρωινό έτρωγα, ούτε ο διπλανός μου αν είχε μεταφράσεις.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Θα έλεγα ότι αυτή την επιχειρηματολογία όμως δεν την αναπτύξατε σε μάρτυρες κατηγορία κ. Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Την ανέπτυξα. «Και περιμένετε αυτός να θυμηθεί πριν από 18 χρόνια› έλεγα. Τα έλεγα ο ίδιος ή δεν τα έλεγα;
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Εγώ θα έλεγα ότι ήταν λίγο διαφορετικά. Μάλιστα τότε είχαμε και τις απόψεις για προϊούσα μνήμη κλπ., ότι βελτιώνεται η μνήμη στα γεγονότα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, η μάρτυς του κ. Γιωτόπουλου έχουν εγκέφαλο ηλεκτρονικό.
Α. BROUSART: Συγγνώμη, δεν έχω εγκέφαλο ηλεκτρονικό, αλλά στύψαμε το κεφάλι μας να θυμηθούμε.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ο Μπακατσέλος είχε εγκέφαλο ηλεκτρονικό; Για την ίδια χρονική περίοδο μιλάμε. Τότε δεν σας άκουσα να κάνετε τέτοια σχόλια. Αυτοί τουλάχιστον ήταν και παρέα. Έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά;!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ένα μέτρο για όλους. Θα το βάλουμε κάτω και θα τους μετρήσουμε όλους με το ίδιο μέτρο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ήρθαν μάρτυρες που είδαν για μερικά δευτερόλεπτα ανθρώπους και είναι βέβαιοι σήμερα μετά από 18 χρόνια! Η κα μάρτυρας τον ξέρει 10 – 15 χρόνια και είναι ηλεκτρονικός ο εγκέφαλος. Τουλάχιστον θα περιμέναμε μια ίση αντιμετώπιση του ζητήματος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Απόλυτα ίση θα την έχετε και θα το δείτε στο τέλος. Δεν έχουμε λόγο να έχουμε δύο μέτρα, που λέτε. Απεναντίας έχουμε ένα μέτρο κι αυτό σωστό.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Ποια είναι η γνώμη σας για τον κ. Γιωτόπουλο; Πως στεκόταν στις παρέες του, ποια ήταν η συμπεριφορά του, ποιες ήταν οι απόψεις του; Αν μπορείτε να πείτε κάποια πράγματα να τον περιγράψετε αυτά τα 10 περίπου χρόνια που τον γνωρίσατε.
Α. BROUSART: Δεν θα ήθελα να πω αυτά που έχουν πει οι άλλοι φίλοι του. Δεν θα πω πως ήταν κακός αφού ήταν φίλος μου, αλλά κάναμε παρέα, ήταν όπως και οι άλλοι της παρέας. Εγώ έμαθα αυτό που έγινε αρχές Αυγούστου, γύρισα από τις διακοπές και δεν τα ήξερα. Αμέσως για να μάθω μπήκα στο Internet και διάβασα από εκεί.
Μου έκανε εντύπωση αφού εγώ είχα να έρθω στην Ελλάδα από το ’92 το πορτρέτο που έκαναν. δηλαδή διάβασα την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ›, στα «ΤΑ ΝΕΑ›, η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ›, ήταν 3 – 4 που μπορείς να διαβάζεις το πορτρέτο που έκαναν και μου έκαναν εντύπωση για το πώς άλλαξε από τις εφημερίδες. Λέω «10 χρόνια τον άλλαξαν εντελώς›.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ακόμη και το όνομα του άλλαξαν οι εφημερίδες. Το είδατε; Δεν τον έλεγαν Μισέλ πλέον.
Α. BROUSART: Ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το αληθινό όμως ήταν αυτά που ξέρατε εσείς και το όνομα Μισέλ ήταν το αληθινό. Είδατε που του έβγαλαν άλλο όνομα! Δεν σας προβληματίζει αυτό;
Α. BROUSART: Όλα με προβληματίζουν, όχι μόνο αυτό. Το όνομα είναι το λιγότερο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είδατε οι Αρχές μας βγάζουν κι άλλα ονόματα που δεν τα έχουμε!
Α. BROUSART: Έκαναν το πορτρέτο και μετά κατάλαβα ότι το έκαναν ένα άνθρωπο καταπληκτικό και νόμισα πως είναι πολύ κοσμικός, πως πηγαίνει από εκεί και από εδώ, αλλά μετά κατάλαβα πως οι εφημερίδες το έλεγαν αυτό. Μετά τους πήρα τηλέφωνο, στην αρχή βρήκα την κα Peynaud τον Σεπτέμβριο και την βρήκα όπως την είχα αφήσει και μετά κατάλαβα πως ήταν οι εφημερίδες που δεν τα έλεγαν έτσι.
Ο κ. Γιωτόπουλος ήταν καλός φίλος, σαν όλους στην παρέα. Δεν ήταν κανένα χαρισματικό πρόσωπο, δεν σώπαινε η παρέα όταν άρχιζε και μιλούσε ο κ. Γιωτόπουλος. Καταλαβαίνετε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ασφαλώς και με ενδιαφέρουν. Πέστε μας για την προσωπικότητα. Δεν ήταν δηλαδή η προσωπικότητα που επιβαλλόταν σε όλους.
Α. BROUSART: Ήταν διαβασμένος ο κ. Γιωτόπουλος αλλά όχι περισσότερο από τους άλλους της παρέας, δηλαδή δεν κάναμε παρέα και με αδιάβαστους.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Δεν έχω άλλη ερώτηση κ. Πρόεδρε. Αλλά σε σχέση με την προηγούμενη τοποθέτησή σας για τα ψέματα των εφημερίδων, θα ήθελα να πω ότι η βάση του κιτρινισμού είναι αλήθεια πάντα. Αυτή είναι και η έννοια του κιτρινισμού, δηλαδή το να χτίσεις ένα οικοδόμημα ψεμάτων πάνω σε κάποιες αλήθειες. Αυτό είναι ο κιτρινισμός. Δεν είναι ποτέ εκ του μηδενός, αλλά το εποικοδόμημα διαφέρει. Αυτό, σε σχέση με το σχόλιο που έγινε από Έδρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είναι γνωστά.
Ο κ. Εισαγγελεύς έχει τον λόγο.
EΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κυρία Broussart, πότε έχετε γεννηθεί;
Α. BROUSSART: Το 1946.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στην Γαλλία;
A. BROUSSART: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σε ποια πόλη;
A. BROUSSART: Στο Παρίσι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε τελειώσατε το Γυμνάσιο;
A. BROUSSART: Το 1964, το Λύκειο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τί σπουδάσατε;
A. BROUSSART: Φιλολογία.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το Πανεπιστήμιο το τελειώσατε;
A. BROUSSART: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε το τελειώσατε;
A. BROUSSART: Στο τέλος του 1968.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πήρατε το πτυχίο;
A. BROUSSART: Πήρα το πτυχίο και μετά έδωσα διαγωνισμό το 1969 και δούλεψα το 1970.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1970 πού κάνατε διακοπές;
A. BROUSSART: Διακοπές στην Ελλάδα;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1970;
A. BROUSSART: Βεβαίως.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μόνη σας;
A. BROUSSART: Όχι, με παρέα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Γάλλων;
A. BROUSSART: Γάλλων.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1980;
A. BROUSSART: Δεν θυμάμαι το 1980, αλλά μπορώ να σας πω για το 1984 αν σας ενδιαφέρει. Μπορώ να σας πω για το 1985 αλλά δεν σας ενδιαφέρει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1987 δουλεύατε στην Ελλάδα;
A. BROUSSART: Ναι, από το 1977 έως το 1987, δέκα χρόνια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από το ΄77 ως το ΄87 εργαζόσασταν στην Ελλάδα. Μετά πήγατε στην Γαλλία;
A. BROUSSART: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εργαζόσασταν εκεί;
A. BROUSSART: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Διακοπές κάνατε στην Ελλάδα;
A. BROUSSART: Ως το 1999.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Από το 1987 ως το 1999 κάνατε διακοπές στην Ελλάδα;
A. BROUSSART: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσο καιρό;
A. BROUSSART: Γενικά γύρω στον μήνα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είχατε εργασία στην Γαλλία;
A. BROUSSART: Ναι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάθε χρόνο ερχόσασταν εδώ;
A. BROUSSART: Κάθε χρόνο εδώ ως το 1989. Το 1989 πήρα ένα σπίτι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Οι διακοπές πότε ήταν;
A. BROUSSART: Οι διακοπές ήταν δίμηνο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Προηγουμένως ήταν ένα μήνα, τώρα λέτε δύο μήνες;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το άλλο ήταν στο Σαν Τροπέ.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πόσο καιρό κάνατε διακοπές;
A. BROUSSART: Δύο μήνες διακοπές. Ένα μήνα γενικά, όχι παραπάνω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ποια εποχή ερχόσασταν στην Ελλάδα;
A. BROUSSART: Γενικά η κα Peynaud πήγαινε στην μητέρα της τον Ιούλιο, οπότε περίμενα να γυρίσει για να κάνουμε διακοπές μαζί. Γενικά έρχομαι τον Αύγουστο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον Μάιο ερχόσασταν;
A. BROUSSART: Ερχόμουν συνέχεια εκτός το έτος 1989.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε το ΄89;
A. BROUSSART: Το Πάσχα του ΄89 δεν ήρθα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1988 πότε ήρθατε;
A. BROUSSART: Το 1988 ήρθα το Νοέμβριο, Δεκέμβριο, ίσως τον Φλεβάρη, ήρθα το Πάσχα και ήρθα και το καλοκαίρι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Αυτούς τους λίγους μήνες ήρθατε διακοπές;
A. BROUSSART: Ναι, γιατί εμείς έχουμε διακοπές μία βδομάδα το Νοέμβρη.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κάθε βδομάδα λοιπόν, 15 ημέρες. Παίρνατε το πλοίο ή το αεροπλάνο;
A. BROUSSART: Το αεροπλάνο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κατευθείαν Ελλάδα το 1988.
A. BROUSSART: Κατευθείαν Ελλάδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1987;
A. BROUSSART: Το 1987 ήμουν εδώ. Δεν έφυγα από την Ελλάδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πού ήσασταν το ΄87 το Πάσχα;
A. BROUSSART: Είχα το ιστιοφόρο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Σας ρωτάω για το Πάσχα.
A. BROUSSART: Στο Αιγαίο σίγουρα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον Ιούνιο μήνα;
A. BROUSSART: Τον Ιούνιο δουλεύω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον Αύγουστο;
A. BROUSSART: Σας είπα, στην Ελλάδα με το ιστιοφόρο στο Αιγαίο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τον Φεβρουάριο;
A. BROUSSART: Τον Φεβρουάριο μάλλον ήμουν στο Μαρμάρι με το ιστιοφόρο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πού είναι το Μαρμάρι;
A. BROUSSART: Το Μαρμάρι είναι στην Εύβοια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δηλαδή και τον Φεβρουάριο με το ιστιοφόρο ήσασταν.
A. BROUSSART: Στο Μαρμάρι είχαμε νοικιασμένο ένα δυάρι γιατί ήταν το ιστιοφόρο εκεί. Έκανε κρύο και δεν πηγαίναμε στο Αιγαίο. Καθόμασταν εκεί στο Μαρμάρι και ήμασταν με παρέα του Γαλλικού Γυμνασίου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Στα Γιάννενα πήγατε;
A. BROUSSART: Στα Γιάννενα πήγα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Πότε;
A. BROUSSART: Πρώτη φορά το 1965, δεύτερη φορά που ήρθα στην Ελλάδα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ξαναπήγατε στα Γιάννενα;
A. BROUSSART: Ξαναπήγα στα Γιάννενα αλλά δεν θυμάμαι πότε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με τί πήγατε;
A. BROUSSART: Πάντα με αυτοκίνητο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με παρέα ή μόνη σας;
A. BROUSSART: Ποτέ μόνη μου. Είχαμε 2 αυτοκίνητα.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1985 πήγατε;
A. BROUSSART: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1986;
A. BROUSSART: Όχι.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Το 1987;
A. BROUSSART: Δεν έχω ξαναπάει.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Στη Γαλλία είναι πολύς κόσμος που δεν πιστεύει, άθεοι;
Α. BROUSSART: Νομίζω ότι είμαστε ένα μεγάλο ποσοστό των Γάλλων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν πήγα στο Παρίσι παρακολούθησα λειτουργία και την είδα κατάμεστη την Εκκλησία, κόσμος να προσεύχεται και μάλιστα ευλαβικότατα στην Μονμάντ.
A. BROUSSART: Συγγνώμη, μάλλον είναι οι τουρίστες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ανέβηκα με το τρενάκι και πραγματικά μου έκανε εντύπωση. Ακούω ότι δεν πιστεύουν οι Γάλλοι αλλά εδώ βλέπω το αντίθετο.
A. BROUSSART: Εκεί θα ήταν οι τουρίστες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τουρίστες θα ήταν μέσα στην εκκλησία δηλαδή;
A. BROUSSART: Μάλλον.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι εκκλησίες έγιναν show.
A. BROUSSART: Δεν είπα ακριβώς έτσι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πόσες φορές πήγατε συνολικά στους Λειψούς; Αριθμητικά.
A. BROUSSART: Δύσκολο. Το ιστιοφόρο το είχα αγοράσει το 1985 στην Γαλλία. Μεταφέρθηκε με έναν άνθρωπο και από τότε....
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Πόσες φορές, 5-6, 2-3;
A. BROUSSART: Τουλάχιστον 5-6 φορές.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Συνολικά αν υπολογίσουμε τον χρόνο που μείνατε όλες αυτές τις φορές σε μέρες, σε βδομάδες, σε μήνες πόσο τον υπολογίζετε τον χρόνο σε σύνολο;
A. BROUSSART: Γύρω στους 2 μήνες στο σύνολο.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Ξέρετε αν οι Λειψοί έχουν Μουσείο Λαϊκής Τέχνης;
A. BROUSSART: Όχι.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Δεν ξέρετε ή δεν έχει;
A. BROUSSART: Δεν ξέρω, δεν έχω ακούσει. Αν έχει δεν πήγα. Δεν έχω ακούσει, σίγουρα.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Βρεθήκατε ποτέ στους Λειψούς το τελευταίο δεκαήμερο του Αυγούστου οποιουδήποτε καλοκαιριού; Με ενδιαφέρει το τελευταίο δεκαήμερο αν βρεθήκατε. Δεν θέλω να μου πείτε έτος. Αν βρεθήκατε από 20 μέχρι 30 Αυγούστου ενός καλοκαιριού από αυτά που πήγατε.
A. BROUSSART: Δεν νομίζω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Χρησιμοποιήσατε την έκφραση ότι ο κ. Γιωτόπουλος και η κα Peynaud είχαν γίνει οι κολλητοί σας φίλοι.
A. BROUSSART: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Κάνατε πάρα πολύ συχνά παρέα;
A. BROUSSART: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Στις παρέες αυτές που κάνατε υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι εκτός από εσάς; Έτυχε να υπάρχουν κι άλλοι;
A. BROUSSART: Κάναμε καμιά φορά παρέα 4, αλλά πολλές φορές κάναμε παρέα με ανθρώπους της Γαλλικής Σχολής.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω. Υπήρξε ποτέ σε αυτές τις παρέες που κάνατε η περίπτωση να υπήρχαν και κάποιοι γνωστοί του κ. Γιωτόπουλου; Έλληνες δηλαδή, όχι άνθρωποι που ερχόντουσαν από την Γαλλική Σχολή.
A. BROUSSART: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ποτέ λοιπόν.
A. BROUSSART: Ποτέ, δεν νομίζω.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Ούτε στην Αθήνα, ούτε στους Λειψούς;
A. BROUSSART: Όχι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όταν πήγατε στα Ζαγοροχώρια εκείνη την χρονιά ποιοι και ποιοι ήσασταν; Ποια άτομα ήταν;
A. BROUSSART: Οι 4.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όταν λέτε 4;
A. BROUSSART: Ήταν ο φίλος μου ο Γάλλος, εγώ, η κα Peynaud και ο κ. Γιωτόπουλος.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πού μείνατε;
A. BROUSSART: Νομίζω σε ένα ξενοδοχείο. Νομίζω σε μία πλατεία. Δεν έδειχνε ξενοδοχείο αλλά ήταν ξενοδοχείο.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όταν πήγατε εκεί θυμάστε αν δώσατε διαβατήρια, ταυτότητες για να μείνετε;
A. BROUSSART: Μπορεί να είχαν δώσει, αλλά όχι εγώ. Ο φίλος μου τα κανόνιζε αυτά. Αυτός θα είχε δώσει σίγουρα.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Υπάρχουν κάποια κανόνες. Λένε ότι όταν κάποιος πάει να μείνει σε ένα ξενοδοχείο....
A. BROUSSART: Ναι, δίνει τα χαρτιά.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δίνει τα στοιχεία του. Υπάρχει κάποιος έλεγχος.
A. BROUSSART: Ναι.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Σκέπτομαι μήπως θα ήταν πολύ πιο απλό αντί να προσπαθούμε να εκτιμήσουμε την δική σας κατάθεση αν ήσασταν ή δεν ήσασταν εκεί τον Φεβρουάριο, να μας έχουν φέρει από ένα ξενοδοχείο «ορίστε κύριε, τον Φεβρουάριο του 1988 ο κ. Μιχαήλ Οικονόμου μένει τις κρίσιμες ημέρες σε αυτό το ξενοδοχείο›.
A. BROUSSART: Νομίζετε πως πραγματικά ένα ξενοδοχείο μπορεί να κρατήσει .....
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Θα περίμενα ίσως και κάτι άλλο, ότι «δεν μπορούμε να σας δώσουμε τέτοια βεβαίωση διότι έχουμε καταστρέψει τα στοιχεία›. Έρχεστε σήμερα να επιβεβαιώσετε ένα σοβαρό πραγματικά γεγονός αν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ότι μια κρίσιμη ημέρα που κάποιοι εμπλέκουν τον κ. Γιωτόπουλο σε κάποια γεγονότα στην Αθήνα ότι αυτός βρισκόταν μαζί σας σε κάποιο ξενοδοχείο στα Ζαγοροχώρια. Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ένα χαρτί από το ξενοδοχείο, το δελτίο αφίξεως όπως έλεγαν τότε.
A. BROUSSART: Αν ήταν 2-3 χρόνια πριν θα το είχα σκεφτεί. Τόσα χρόνια έχασα το χρόνο μου.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Είπατε προηγουμένως ότι σας έκανε εντύπωση η εικόνα που έδωσαν τα ΜΜΕ. Τον εμφάνιζαν σαν ένα κοσμοπολίτη, με παρέες, με επαφές, με δεξιώσεις κλπ, ενώ η πραγματικότητα ποια ήταν;
A. BROUSSART: Δεν ξεχώριζε από τους άλλους. Ήταν μια παρέα που μιλάγαμε πολιτικά 50% και 50% λέγαμε «μπούρδες›.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Όλοι αυτοί που μετείχαν σε αυτές τις συζητήσεις ήταν Γάλλοι θα έλεγα.
A. BROUSSART: Ήταν Γάλλοι. Πολλές φορές ήταν καθηγήτριες που είχαν παντρευτεί με Έλληνες.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Πάντως πάντα του περιβάλλοντος της Σχολής.
A. BROUSSART: Ναι, της Σχολής.
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Δεν θέλω τίποτε άλλο.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Σε ποιο χωριό είχατε πάει;
A. BROUSSART: Σε 4-5 χωριά.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Το χωριό που είχε το ξενοδοχείο ποιο ήταν;
A. BROUSSART: Δεν θυμάμαι.
κ. ΣΙΔΕΡΗΣ: Πέστε μου ένα άλλο χωριό που επισκεφθήκατε.
A. BROUSSART: Εγώ τα ήξερα τα Ζαγόρια ήδη. Ονόματα δεν ξέρω κανένα, ούτε ένα χωριό να σας πω, αλλά τα ήξερα και πριν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς ήταν τα σπίτια στο χωριό; Τί δομικά υλικά είχαν τα σπίτια;
A. BROUSSART: Ήταν με πέτρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κεραμίδια είχαν από πάνω;
A. BROUSSART: Όχι, νομίζω είχαν πέτρες. Νομίζω πως είναι πέτρες.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σίγουρα;
A. BROUSSART: Νομίζω ναι.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα θυμάστε από τότε ότι είχαν πέτρες. Αυτό επιβεβαιώνει ότι έχετε καλή μνήμη. Μπράβο που τα θυμάστε από τότε. Έχουν δυο όψεις τα πράγματα. Εγώ τα βλέπω και από τις δύο όψεις όμως. Δεν κοιτάω από εδώ μόνο, ούτε από εκεί. Τα βλέπω και τα δύο.
Ι. ΡΑΧΙΩΤΗΣ: Να είστε σίγουρος ότι βλέπουμε κι εμείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είστε υποχρεωμένοι εσείς, αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένος να τα βλέπω. Εσείς είστε υποχρεωμένος να μου δείξετε την καλή όψη της υπεράσπισης. Έχει ερώτηση η πολιτική αγωγή; Να πάτε στο καλό κυρία.
A. BROUSSART: Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τώρα έχουν σειρά οι μάρτυρες υπεράσπισης του κ. Παπαναστασίου Ανέστη. Ο κ. Μπουγιουκλής Χρήστος, Τραπεζικός Υπάλληλος, κατοικεί στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Πού γεννηθήκατε;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Στη Θεσσαλονίκη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το όνομα του πατέρα σας;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Μπουγιουκλής Αθανάσιος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σε ποια Τράπεζα είστε Τραπεζικός;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Στην HSBC.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Ορκίζομαι να πω την αλήθεια.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Πού εργάζεστε και τί σχέση έχετε με τον κ. Ανέστη Παπαναστασίου; Πώς τον γνωρίσατε;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνάδελφοι είναι στην Τράπεζα απ’ ότι κατάλαβα.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Πότε τον γνωρίσατε;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Με τον κ. Ανέστη Παπαναστασίου γνωριζόμαστε από τον Δεκέμβρη του 1993. Ο Ανέστης ήταν πιο παλιός στην Τράπεζα από μένα. Ξεκίνησε το 1990.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Σε ποια θέση τον βρήκατε, τί δουλειά έκανε; Ποια ήταν η απόδοσή του;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Με τον Ανέστη ξεκινήσαμε την συνεργασία μας το 1995. Συνεχίστηκε το 1997 και από το 1999 ήμασταν άμεσοι συνεργάτες. Ήμασταν στο Τμήμα των Χρηματοδοτήσεων της Τράπεζας και ο Ανέστης είχε την θέση του Οικονομικού Αναλυτή. Κάναμε εισηγήσεις για χορηγήσεις σε εταιρείες, σε βιομηχανίες Βορείου Ελλάδος και της Θεσσαλονίκης.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Ήσασταν κατά κάποιο τρόπο για ένα διάστημα τουλάχιστον Προϊστάμενός του.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Βέβαια, ήμασταν άμεσοι συνεργάτες από το 1999.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Η βασική εκτίμηση, ήταν ένας συνηθισμένος υπάλληλος, μέτριος, καλός, πολύ καλός, με προοπτικές;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Το 1999 με δική μου εισήγηση, αλλά και η Τράπεζα εκτιμώντας την προϊστορία του Ανέστη στην Τράπεζα από το 1990....
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Τί εννοείτε προϊστορία;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Εννοώ την επαγγελματική προϊστορία.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Αυτό θέλω να μου πείτε.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Είχε δείξει ένα επαγγελματικό ήθος, είχε δείξει μία πίστη στην Τράπεζα. Ήταν εργασιομανής, ήθελε να ανέβει. Δηλαδή τον ενδιέφερε η επαγγελματική του εξέλιξη και έτσι του έδωσε η Τράπεζα την ευκαιρία το 1999 να μεταπηδήσει σε αυτό το Τμήμα το οποίο έχει καλύτερες προοπτικές και σαν σταδιοδρομία και φυσικά μισθολογικά, καριέρα και όλα αυτά.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Πριν συλληφθεί με αυτές τις συνθήκες σύλληψης που είναι γνωστές, υπήρχε κάποια προοπτική για τον ίδιο;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Βέβαια. Εγώ ως Προϊστάμενος του Τμήματος και ο Υπεύθυνος του Τμήματος των Χορηγήσεων συνήθως οι αξιολογήσεις της Τράπεζας γίνονται τον Γενάρη με τον Φλεβάρη. Εγώ είχα αποφασίσει να κάνω την πρόταση να έχει προαγωγή ο Ανέστης, γιατί αυτά τα χρόνια που ήταν μαζί μου από το ΄99 και έπειτα, είχε δείξει ένα επαγγελματικό ήθος, μία πίστη.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Οι σχέσεις και οι κρίσεις των πελατών της Τράπεζας; Ο κ. Ανέστης Παπαναστασίου χειριζόταν ποιους πελάτες σας;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Ο Ανέστης στη θέση του Οικονομικού Αναλυτή έκανε προτάσεις για χρηματοδοτήσεις σε μεγάλες εταιρείες όπως σας είπα βασικά. Δηλαδή το πελατολόγιο της Τράπεζας είναι η βαριά βιομηχανία της Βορείου Ελλάδος και είχαμε την επαφή με όλα τα στελέχη των εταιρειών και κάναμε τα εισηγητικά μας. Ο Ανέστης ήταν ανάμεσα στους συνεργάτες μου. Δηλαδή ήταν στην καθημερινότητα αυτής της δουλειάς. Μετά από αυτό το γεγονός η πλειοψηφία των πελατών έδειξε μεγάλη συμπάθεια και ανησυχία γι αυτό το γεγονός που συνέβη στον Ανέστη.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Κύριε μάρτυς, συγκράτησα μία λέξη από την κατάθεσή σας. Είπατε ότι έδειχνε πίστη στην Τράπεζα. Η Τράπεζά σας είναι κάποια μικρή, περιθωριακή Τράπεζα ή πολυεθνικός Οργανισμός.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Η HSBC συγκαταλέγεται μέσα στους 5 μεγαλύτερους Πολυεθνικούς Τραπεζικούς Οργανισμούς στον κόσμο. Βέβαια το HSBC καμιά φορά ο κόσμος δεν το γνωρίζει. Βέβαια αυτοί που ασχολούνται στα τραπεζικά δεδομένα γνωρίζουν τί σημαίνει HSBC ειδικά σε περιβάλλον εκτός Ελλάδος στο ευρωπαϊκό ή στο παγκόσμιο.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Επανέρχομαι πάλι στην επισήμανσή μου, ότι αναφερθήκατε στην πίστη του κ. Παπαναστασίου προς την Τράπεζα. Θα θέλατε με δύο λέξεις παραπάνω, μου έκανε αίσθηση αυτό.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Η έννοια της πίστης είναι ότι ήταν δοσμένος στην δουλειά και στην Τράπεζα. Αυτή η θέση είναι απαιτητική. Δηλαδή η Τράπεζα τον επέλεξε κι εγώ όταν ήμουν θετικός στην πρότασή μου, είναι πολύ καίριο σημείο για την Τράπεζα. Δεν είναι ένας απλός υπάλληλος των καταθέσεων ή των εισαγωγών. Είναι το καίριο σημείο. Ο Ανέστης ήταν από το ΄90, είχε μία πορεία στην Τράπεζα. Αυτή η Τράπεζα είναι και απαιτητική και έχει υψηλά στάνταρ. Δηλαδή για τον επιλέξει και να τον προτείνει γι αυτή την θέση σημαίνει ότι το έκανε αξιοκρατικά και έβλεπε κάποιες δυνατότητες που είχε. Με αυτή την έννοια ήταν «πιστός›, ότι συνέχισε και οι αξιολογήσεις του ήταν θετικές.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Δηλαδή από την θέση που βρισκόταν υπηρετούσε τα συμφέροντα αυτού του Πολυεθνικού Οργανισμού.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Βέβαια, ναι. Είχε συμβολή στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Αυτό με ενδιαφέρει.
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Ο ρόλος της Τράπεζας αυτός είναι, να βοηθάει τις εταιρείες να αναπτύσσονται. Εμείς αυτό κάναμε. Δηλαδή χρηματοδοτώντας, δίνοντας σωστές χρηματοδοτήσεις και υγιείς επενδύσεις προς την βιομηχανία συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας γενικότερα. Θέλω να καταλάβετε ότι αυτό το πόστο είναι καίριο για έναν. Δηλαδή όταν λέμε «ένας είναι Τραπεζικός Υπάλληλος› έχει σημασία τί δουλειά κάνει, με αυτή την έννοια.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Η στάση του εσείς όπως την διακρίνατε αυτά τα χρόνια που συνυπηρετήσατε, ήταν ενός ανθρώπου που αδιαφορούσε για την προσωπική του τύχη στο χώρο της εργασίας; Αναφερθήκατε σε αυτά αλλά θέλαμε με έναν διαφορετικό τρόπο να το διατυπώσετε, με διαφορετική έμφαση. Ήταν ένας άνθρωπος που είχε όνειρα μέσα σε αυτόν τον θεσμικό χώρο να αναδεχθεί;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Βέβαια, είχε και φιλοδοξίες και όνειρα και τον ένοιαζε πολύ η εξέλιξή του και ήταν εργασιομανής. Είχε δοθεί με την δουλειά δηλαδή.
Δ. ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗΣ: Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπάρχει από της έδρας κάποια ερώτηση κ. Εισαγγελεύ;
Β. ΜΑΡΚΗΣ: Αν ξέρετε τίποτα για τα γεγονότα. Συζητήσατε έκτοτε μαζί του; Ήρθατε σε επαφή;
Χ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΛΗΣ: Ποτέ, καθόλου, μόνο μέσω της συζύγου του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πάτε στο καλό κ. μάρτυς. Επόμενος μάρτυρας ο κ. Χανς Βερμίλεν. Είστε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του ¶μστερνταμ. Τί μάθημα διδάσκετε;
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Κοινωνική Ανθρωπολογία αλλά τα τελευταία χρόνια δούλευα ως ερευνητής σε ένα Ερευνητικό Κέντρο που ασχολείται με τη μετανάστευση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: «Ορκίζομαι να πω την αλήθεια›.
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Ορκίζομαι.
Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Γνωρίζετε τον κ. Ανέστη Παπαναστασίου τον γνωρίζετε και από πότε;
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Τον γνωρίζω από το 1975. Τότε εγκατασταθήκαμε εγώ και η οικογένειά μου στο χωριό του Ανέστη και της οικογένειάς του. Γνωριστήκαμε με την οικογένεια του Ανέστη από τότε. Ο Ανέστης και ο γιος μου έγιναν φίλοι και έχουν μείνει στενοί, μπορώ να πω αδερφικοί φίλοι. Ο γιος μου σπούδασε και στην Ελλάδα και ήταν εδώ χρόνια. Μετά, παντρεύτηκε η κόρη μου τον αδερφό του Ανέστη, τον Θανάση. Ο γιος μου λέει ότι αυτός τα έφτιαξε, αλλά δεν τον πιστεύει κανείς.
Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Εσείς με ποια ιδιότητα πήγατε στο χωριό του κ. Παπαναστασίου, για ποιο σκοπό είχατε πάει;
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Εγώ ως επιστήμονας είχα πάει, να κάνω έρευνα γύρω από το θέμα της μετανάστευσης. Υπήρχε πολλή μετανάστευση από το νομό των Σερρών και γενικότερα από τη βόρεια Ελλάδα προς την Γερμανία, την Ολλανδία και άλλες χώρες.
Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Εκεί γνωρίσατε είπατε τον κ. Ανέστη Παπαναστασίου. Τί εικόνα σχηματίσατε από τη γνωριμία σας με τον Ανέστη Παπαναστασίου;
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Θα μιλήσω όχι μόνο για τότε αλλά για όλο το διάστημα που τον γνωρίζω. Το πρώτο που μπορώ να πω είναι ότι ο Ανέστης ήταν πάντα εναντίον της βίας. Μπορώ να σας δώσω ένα παράδειγμα: Ο γιος μου ένα διάστημα ήταν μέλος του Πασιφιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος που τότε υπήρχε στην Ολλανδία και έδωσε στον Ανέστη ένα σπασμένο τουφέκι, μια κονκάρδα δηλαδή από ένα σπασμένο τουφέκι και ο Θανάσης το φορούσε χρόνια αυτό.
Ένα δεύτερο πράγμα που πάντα μου έκανε εντύπωση στον Ανέστη, είναι ότι –και αυτό το λέω και ως επιστήμονας- ο Ανέστης αν και είχε τότε μόνο απολυτήριο του Λυκείου, είχε μάθει πολλά πράγματα, διάβαζε πάρα πολύ ιστορικά βιβλία, επιστημονικά, προπάντων κοινωνικά, με κοινωνικά θέματα και είχε μια τάση μπορώ να πω επιστήμονα απέναντι στον κόσμο. Η τάση του ήταν να βρει την αλήθεια με αναλυτικό τρόπο και δεν είχε ποτέ ιδεολογικές προκαταλήψεις πάνω στα θέματα για τα οποία ενδιαφερόταν.
Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Είπατε ότι ο Ανέστης δεν είχε ιδεολογικές προκαταλήψεις ποτέ. Θα μπορούσατε δυο κουβέντες παραπάνω πάνω σ’ αυτό να μας πείτε;
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Ο Ανέστης στις αρχές του ’80, άρχισε να γίνεται Ευρωπαϊστής, με την έννοια ότι πίστευε ότι το μέλλον της Ευρώπης είναι με την Ευρώπη. Στα λόγια του γιου μου έγινε τεχνοκράτης τότε και ο γιος μου τον θεωρούσε τότε λίγο συντηρητικό, αν και άλλαξε και ο γιος μου μετά, αλλά ο Ανέστης ήταν πρώτος σ’ αυτή την αλλαγή.
Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Είπατε ότι ο Ανέστης δεν είχε ιδεολογικές προκαταλήψεις και ότι ο Ανέστης όπως τον γνωρίσατε ήταν ένας Ευρωπαϊστής. Είναι προφανές από τη στιγμή που ζήσατε στην Ελλάδα και ασχοληθήκατε με τον ελληνικό χώρο ως επιστήμονας, ότι γνωρίζετε την ύπαρξη της Οργάνωσης 17Ν. Στο διάστημα που είτε παραμένατε στην Ελλάδα είτε εκδηλώνατε ενδιαφέρον για την Ελλάδα, επειδή ήταν ένα φαινόμενο κι αυτό που απασχολούσε την κοινωνία μας, σας απασχόλησε κι εσάς; Δηλαδή να διαβάσετε προκηρύξεις της....
Χ. ΒΕΡΜΙΛΕΝ: Διάβασα.
Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ: Προφανώς θα έχετε κάνει κάποιες διατυπώσεις από τις προκηρύξεις αυτές, είστε ένας επιστήμονας κι εσείς χωρίς προκαταλήψειες.
