Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Εγώ σας ρωτάω με την λογική.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Εγώ δεν έχω άλλη εξήγηση γιατί με συνέλαβαν. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι αυτή. Η γνωριμία μου και η φιλία μου με κάποιους ανθρώπους, άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Γιατί δεν υπάρχει κάτι άλλο?
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Απλώς επειδή βλέπω ότι είστε σκεπτόμενος άνθρωπος και σας προχωράω την σκέψη σας. Αρκεί αυτό μόνο;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Τι να σας πω, δεν γνωρίζω πώς σκέφτονται οι υπηρεσίες αυτές. Δεν μου έχει ξανατύχει κάτι τέτοιο, αλλά δεν ξέρω και πώς σκέφτονται
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Δηλαδή είναι λίγο σύμπτωση, αλλά εν πάση περιπτώσει, θα σας ρωτήσω κάτι άλλο, εργαστήκατε σε μεσιτικό γραφείο;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι, τα τελευταία δυο χρόνια?
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Όταν εργαζόσαστε εκεί εργαζότανε και ο κ. Κωστάρης σ’ αυτό;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι, ναι.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Συγχρόνως εργαζόσαστε;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ναι.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Γνωρίζετε ποιοι ήταν οι ιδιοκτήτες του μεσιτικού αυτού γραφείου;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Ο κ. Θάνος Θόδωρος, είχε έρθει εδώ σαν μάρτυρας.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Γνωρίζετε εάν στο μεσιτικό γραφείο αυτό είχε απασχοληθεί, ή είχε άλλη εμπλοκή πρόσωπο που σχετίζεται με πρώην υπουργό;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Όχι δεν έχω γνώση.
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Καλώς δεν έχω άλλη ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν καταλάβαμε την ερώτησή σας;
Ι. ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ: Ρώτησα εάν γνωρίζει, εάν στο μεσιτικό γραφείο αυτό απασχολείται ή έχει μέρος της ιδιοκτησίας, ή απασχολείται, πρόσωπο που σχετίζεται με πρώην υπουργό, αυτό ρώτησα.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν το γνωρίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να πω εγώ κάτι τώρα. Ας πούμε ότι ήθελαν να εμπλέξουν τον κυρ – Γιάννη εδώ, τον θείο Γιάννη, τον μπάρμπα Γιάννη, πείτε το , τον κ. Ιωάννη Σερίφη, γιατί μια και τα γράφανε που λέτε όλοι μοναχοί τους, να μην βάζανε ότι, με στρατολόγησε ο Γιάννης Σερίφης και να τον πιάσουν τον Γιάννη χειροπόδαρα. Γιατί δεν το κάνανε αυτό;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν ξέρω πώς σκεφτότανε η Αντιτρομοκρατική, εγώ κάνω μια υπόθεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι λέω εγώ τώρα. Και εάν του φορτώνανε αυτή την ιστορία που λέτε εσείς, ότι το ’87 στρατολόγησε εσάς, είναι κοντά εδώ. Εδώ όλα και όλα που είπανε εκεί στην Αντιτρομοκρατική, που είπατε ότι τα χάλκευσαν, δεν τα χάλκευσαν, τα είπανε μόνοι τους, ούτε που μπορώ να ξέρω, και βέβαια δεν μπορώ να βρω και άκρη?
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Κοιτάξτε, ίσως να ήθελαν να μοιράσουν κάποιους ρόλους. Βρήκανε τα άτομα και τα μοιράσανε. Δεν μπορώ να δώσω εγώ κάποια εξήγηση σ’ αυτό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξέρετε είναι ωραία η θεατρικότητα εδώ της σκηνής είναι ωραία.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν νομίζω ότι είναι θεατρικότητα, εγώ αυτή την άποψη έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αλλά ξέρετε η δίκη είναι ένα κοινωνικό ενέργημα που έχει και προέκταση και προς τα έξω. Πάμε να δώσουμε λογικές εξηγήσεις. Είναι λογική όμως η εξήγηση, εφόσον εσάς σας ανέπλεξαν μόνο και μόνο για να βάλουν τον κυρ Γιάννη που λέτε, τον θείο Γιάννη τον μπάρμπα Γιάννη και τελικά δεν σας βάζουν κάτι στο στόμα σας εναντίον του; Κάπου δηλαδή εμένα τώρα μου δημιουργήθηκε αυτή η άποψη. Τέλος πάντων δεν είστε υποχρεωμένος να απαντήσετε.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν μπορώ να ξέρω πώς σκέφτεται η Αντιτρομοκρατική.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι. Δεν μπορεί να σκέφτεται όμως τόσο κουτά.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αυτή είναι η δική μου άποψη. Δεν ξέρω εάν ήταν αυτός ο λόγος ή κάποιος άλλος. Εγώ αυτή την άποψη έχω. Γιατί άλλος λόγος δεν υπάρχει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι αλλά βλέπετε ότι τώρα που λέω αυτό και εσείς έτσι λίγο δεν προβληματίζεστε αν είναι αυτός ο λόγος;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, για ποιο λόγο με συλλάβανε.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μου επιτρέπετε μια ερώτηση τελευταία. Κύριε Καρατσώλη, οι κύριοι Σάββας Ξηρός και άλλοι, είπανε ότι εσείς είστε μέλος της 17Ν, ότι είστε εγκληματίας. Δεν σκεφθήκατε να κάνετε μια μήνυση εναντίον τους, να τους κάτσετε στο σκαμνί;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Τι μήνυση να κάνω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Μήνυση εναντίον τους κύριε, για δυσφήμιση, για ψευδή κατά μήνυση.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν πέρασε από το μυαλό μου.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Δεν πέρασε; Σου λένε ότι είσαι εγκληματίας και το καταπίνεις; Και δεν το καταμηνύεις;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν το καταπίνω.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τότε τι κάνεις; Σε προφυλακίσουν, είσαι μέσα κύριε γι’ αυτά που είπαν εκείνοι. Δεν αντιδράς εσύ;
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Πώς να αντιδράσω;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Με μήνυση, με την δικαιοσύνη.
Κ. ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ: Δεν έκανα μήνυση, δεν το σκέφθηκα για την μήνυση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι άνθρωποι αυτοί τα έχουν αρνηθεί, ότι δεν είπαμε τίποτα εναντίον του, έτσι δεν έχετε πει; Το υπενθυμίζω συνέχεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Κύριε Πρόεδρε δεν είναι εκεί το θέμα. Τι θα πει τι είπαν εκείνοι; Εδώ το Δικαστήριο έχει δεχθεί ότι αυτά που είπανε, είναι ισχυρά.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εσείς το θεωρείτε δεδομένο αυτή τη στιγμή ή ερευνώμενο από το Δικαστήριο;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Όλα είναι ερευνώμενα κύριε.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: ¶ρα γιατί τα θεωρείτε ότι είναι δεδομένα και να του κάνει μήνυση;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Και μια συκοφαντία ερευνάται πάντα, αλίμονο τώρα.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Πέρασε και αυτός από την Αστυνομία και κατάλαβε πώς ομολογήσανε οι άλλοι, γι’ αυτό δεν τους έκανε μήνυση, πέρασε και αυτός από την Ασφάλεια.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Τι λέτε τώρα, θα προφυλακιστούμε και δεν θα αντιδράσουμε;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Αν θέλετε να σας λυθούν όλες οι απορίες, πώς στήθηκε αυτό το σενάριο για όλους εδώ μέσα, να φέρετε τις κασέτες που λένε για τις προανακριτικές που πήρανε από τις πέντε μέχρι τις εννέα. Εκεί πέρα είναι όλα τα σενάρια πώς στηθήκανε. Και ξέρετε πολύ καλά ότι τις πρώτες μέρες συμμετείχαν και πράκτορες των αμερικάνων και των εγγλέζων. Αυτοί οι πράκτορες όπως ξέρετε στην Αμερική δεν παραγράφονται κάποια αδικήματα. Και με τον καινούργιο νόμο, οι ύποπτοι μπορούν να εκδοθούν στην Αμερική. Μπορείτε να βρείτε την λογική εκεί, πώς ενοχοποιούν με παραγεγραμμένες πράξεις κάποιους ανθρώπους ώστε μόλις βγουν από εδώ πέρα να οδεύσουν προς το Γκουατανάμο.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Να μας πείτε τι άλλο έχετε πει; Σας προκαλώ τώρα.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Να φέρετε τις κασέτες και θα τα δείτε μόνοι σας.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εσείς να μας πείτε τι είπατε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Και εσείς να φέρετε αποδείξεις για τις κατηγορίες κύριε Εισαγγελέα. Είμαστε έξι μήνες εδώ πέρα και δεν έχω καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος του Εισαγγελέα, μπορείτε να μας τον εξηγήσετε μια φορά;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Ο Εισαγγελέας πού να τα ξέρει; Εσείς θα τα πείτε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Δεν ξέρετε ποιος είναι ο ρόλος σας; Τον ρόλο του Εισαγγελέα λέω, ποιος είναι ο ρόλος του Εισαγγελέα μου λέτε;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Εάν δεν μιλήσετε κύριε Σάββα και εσείς και ο κ. Κουφοντίνας και ο κ. Γιωτόπουλος, τι θέλετε να κάνει ο Εισαγγελέας; Αλλά δεν μιλάτε. Αφήνετε να σέρνονται αθώοι?.δεν μιλάτε.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ κύριε Ξηρέ, διακόψαμε την απολογία του κ. κατηγορουμένου και δεν είναι επιτρεπτό και δημιουργούμε και ένα κλίμα, πώς να μας τα πει έτσι ήρεμα και όπως τα θέλουμε;
Σ. ΞΗΡΟΣ: Ο κ. Εισαγγελέας επανειλημμένως ψεύδεται γι’ αυτό διαμαρτύρομαι, έχει πει πολλά ψεύδη εδώ μέσα, όπως για παράδειγμα ένα πολύ χοντρό ότι υπήρχε βεβαίωση από τους γιατρούς ότι είμαι σε θέση να δώσω κατάθεση, ενώ εγώ επέμενα να μου φέρουν βεβαίωση από τους γιατρούς, ο κ. Εισαγγελέας τα βλέπω τώρα στα πρακτικά κάτω της δίκης και βγαίνω από τα ρούχα μου μ’ αυτά που γίνονται εδώ μέσα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει κύριε Ξηρέ, το θέμα είναι όμως ότι ο ελληνικός λαός περιμένει κάποιες απαντήσεις και από σας τις οποίες δεν τις δώσατε.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Και από το Δικαστήριο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το Δικαστήριο θα τη δώσει, διότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό. Και εκείνοι που δεν το αναγνωρίζουν το Δικαστήριο, υβρίζουν τον ελληνικό λαό. Παρακαλώ ας αφήσουμε τον κατηγορούμενο γιατί είναι η ιερότερη στιγμή η απολογία, τα αρνείται ο άνθρωπος όλα, μην τον βασανίζομε άλλο, σας παρακαλώ πολύ.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Το μόνο να συμπληρώσω τον σχολιασμό του κ. Ξηρού?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι σας παρακαλώ, αφήστε τον κατηγορούμενο να τελειώσει.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ:?κατά κοινή πείρα η πρακτική αυθαιρέτων προσβολών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αυτά τα λέει για την αστυνομική προανάκριση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέχουμε εδώ μέσα όλοι και σας παρακαλώ να είμαστε όλοι ευαίσθητοι σ’ αυτά τα πράγματα. Υπάρχει άλλη ερώτηση;
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Για τον κ. Σάββα κύριε Πρόεδρε να δώσω μια απάντηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι για τον κ. Σάββα σας παρακαλώ. Τελειώσαμε αν δεν έχουμε κάτι άλλο. Ελάτε κύριε Κωστάρη.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε μια δήλωση θέλει να κάνει ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός κατά το 141, ότι αρνείται την προανακριτική σε ουδεμία περίπτωση ενέπλεξε και κατέθεσε κατά του κ. Καρατσώλη, στην δε προανακριτική?
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα έχουμε πει χίλιες φορές αυτά.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Εγώ δεν ήρθα για να σας πω πράγματα, ήρθα για υπεράσπιση. Όπως προεκλήθην και από την πολιτική αγωγή ως ουρανοκατέβατος, περίμενα αυτό τον χαρακτηρισμό?.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όχι σας παρακαλώ, αυτά ούτε τα άκουσα?
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Την άκουσα εγώ αυτή την ύβρη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν ήσαστε τον πρώτο καιρό θα βλέπατε ότι έχω διαστείλει τον ρόλο του συνηγόρου με την θέση του κατηγορουμένου, αλίμονο δηλαδή.
Φ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Η δήλωση όπως γίνεται τώρα και επαναλαμβάνει ο κ. Χριστόδουλος Ξηρός ότι μιλούσε για Ασφάλεια για Στέλιο, όχι για Καρατσώλη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήρεμα και εγώ όσο μπορώ κοιτάζω να ηρεμώ και τους άλλους.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εσείς κατ’ αρχήν αρνείστε από την αρχή. Έτσι;
Η. ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Αρνούμαι από την αρχή τις κατηγορίες και είναι η πρώτη φορά που απολογούμαι από όταν ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία, γι’ αυτό θα ξεκινήσω με λίγα λόγια για τη ζωή μου. Γιατί θεωρώ ότι όπως ζούσα και όπως εργαζόμουν, ανατρέπουν και το ίδιο το κατηγορητήριο γιατί μέσα από τις δουλειές μου κλπ., έχω στοιχεία που ανατρέπονται πολλές κατηγορίες.
Γεννήθηκα το 1966 στο Μορφάτι της Θεσπρωτίας. Έζησα τα πρώτα χρόνια με τη θεία μου, οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Γερμανία. Από το ’73 που επέστρεψαν οι γονείς έζησα μαζί τους, ο πατέρας μου πήρε ΤΑΞΙ και εργαζόταν στο χωριό, έζησα μαζί τους τα παιδικά και τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι το ’85. Τελείωσα το Λύκειο στην Πάργα (ένα τουριστικό μέρος τότε δεν είχε μεγάλη άνθηση για να μας κρατήσει εκεί), απέτυχα στις εξετάσεις, αν και είχα μεγάλη επιθυμία να περάσω ήμουν και καλός μαθητής.
Τότε αποφάσισα να πάω φαντάρος για να τελειώνω να δω τι θα κάνω στη ζωή μου. Πήγα φαντάρος το ’85 τελείωσα το ’87, γύρισα στο χωριό, εργάστηκα εκεί το καλοκαίρι γιατί απολύθηκα το καλοκαίρι. Όταν τελείωσε, δεν είχε πλέον κάτι να ασχοληθώ είχα μια επιλογή να φύγω στη Γερμανία ή να έρθω στην Αθήνα. Ήρθα εδώ στην Αθήνα, τότε έμεινα εδώ στην Αθήνα μαζί με τον Κώστα Καρατσώλη και τον Θωμά Σερίφη γιατί κι αυτοί τότε ήρθαν μαζί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και με τον Θωμά.
Η. ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Ήρθαμε σχεδόν την ίδια περίοδο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και τα τρία παιδιά ήσασταν μαζί.
Η. ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Ήρθαμε με κάποιους μήνες διαφορά, αλλά για να μπορέσουμε εδώ να επιβιώσουμε και να μοιράζουμε τα έξοδα, μείναμε μαζί σ’ ένα σπίτι. Συγκατοικήσαμε μαζί για 2 χρόνια περίπου. Ψάξαμε για δουλειές όλοι. Εγώ αμέσως βρήκα δουλειά τον Οκτώβριο του ’87 σε κάποιο σούπερ μάρκετ σε κεντρικές αποθήκες, δούλευα αποθηκάριος εκεί για ένα χρόνο μέχρι τέλος του ’88. Αλλά η δουλειά εκεί ήταν πολύ βαριά και σκληρή, κουραστική, ξεφορτώναμε τόνους προϊόντα για να τα δίνουμε στα σούπερ μάρκετ στα υποκαταστήματα κλπ.
Έψαχνα κάτι άλλο για κάτι καλύτερο. Κάποιος φίλος μου, μου είπε ότι στην εταιρεία Βεργέτη ψάχνουν κάποιον υπάλληλοι, θα είναι καλύτερη δουλειά και πήγα. Ζήτησα δουλειά, μου είπαν ότι χρειάζονταν συστάσεις γιατί θα διαχειριζόμουν χρήματα, θα έκανα διάφορα πράγματα. Δεν είχα και τους είπα «Πάτε στη δουλειά που δουλεύω› πήραν συστάσεις από τη δουλειά που δούλευα, τους είπαν για το άτομό μου, ποιος ήμουν και τι έκανα τόσο καιρό εκεί και με προσέλαβαν.
Εκεί δούλευα πρωινό ωράριο. Ήρθε και η προϊσταμένη εδώ και σας είπε τις ώρες που δούλευα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι το θυμάμαι.
Η. ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Δούλευα από το ’89 έως το ’94 7:30 – 3:30 και μετά από το ’95 άλλαξε το ωράριο το χειμώνα ήταν 8 – 4 και το καλοκαίρι ήταν 7:30 – 3:30 λόγω ζέστης. Για τη συνέπειά μου και για την εργατικότητά μου σας είπε η κα Μουσούρη δεν θέλω να πω πολλά πράγματα. Θέλω όμως να πω ότι ο τρόπος που εργαζόμουν στην εταιρεία, γιατί έχει να κάνει με κάποια αποδεικτικά που έχω και που θα σας πω γι’ αυτά αργότερα.
Εκεί εργαζόμουν πάντα 7:30 – 3:30, πήγαινα το πρωί 7:30 η ώρα και δούλευα δουλειές λογιστηρίου, ό,τι μπορούσα να κάνω εκεί, βοηθούσα, μάθαινα συγχρόνως, με βοηθούσαν και τα κορίτσια του λογιστηρίου, έκανα αρχείο, γραφική δουλειά και συγχρόνως έκανα αποκλειστικά και τις εξωτερικές δουλειές της εταιρείας, δηλαδή πήγαινα σε Εφορίες, σε Τράπεζες, έκανα εισπράξεις, έπαιρνα τα δάνεια, χειριζόμουν πάρα πολλά χρήματα. Ήταν μέρα που μπορούσα να είχα και 30 και 40 και 50 εκ. πάνω μου.
Αυτό το καθόριζα πάντα εκεί μαζί με τον εργοδότη μου. Κανονίζαμε τις δουλειές, ετοίμαζα την προετοιμασία μου και όταν είχα δουλειές έξω γιατί δεν πήγαινα και κάθε μέρα έξω. Αυτή ήταν η δουλειά μου σε γενικές γραμμές, δεν μπορούσα να την κοπανάω και να φεύγω. Οι εργοδότες μου πήραν κι ένα μηχανάκι για να μπορώ να προλαβαίνω τις δουλειές για να μην χάνω το χρόνο να τον σπαταλάω δεξιά και αριστερά. Μου αγόρασαν ένα μηχανάκι, το έγραψαν στο όνομά μου κιόλας για να μπορώ να το προσέχω γιατί φοβούνταν ότι αν ήταν στο όνομα της εταιρείας δεν θα το πρόσεχα και μου κρατούσαν από το μισθό 5.000.
Το ’89 γνώρισα και τη σύζυγό μου που είχε έρθει τότε για σπουδές εδώ στην Αθήνα, σπούδαζε νοσηλεύτρια και από τότε είμαστε μαζί. Το ΄91 ενώ συνέχιζα να εργάζομαι εκεί, ο πατέρας μου είχε ένα μεγάλο ατύχημα με το αυτοκίνητό του, καταστράφηκε το ΤΑΞΙ, ο πατέρας μου χτύπησε σοβαρά και τότε αποφάσισα να φύγω από την Αθήνα να εγκατασταθώ στο χωριό μόνιμα, που ήταν και επιθυμία μου, δεν μου άρεσε και πολύ να ζω εδώ στην Αθήνα.
Πήγα εκεί να βοηθήσω τον πατέρα μου να συνέλθει, να κάνουμε μια προσπάθεια να πάρουμε καινούριο αυτοκίνητο γιατί είχε καταστραφεί το προηγούμενο. Εκεί τον πρώτο καιρό ασχολήθηκα με αγροτικές δουλειές και με το επίδομα που έπαιρνα από το Ταμείο Ανεργίας γιατί όταν έφυγα, συνεργάστηκα με τα αφεντικά μου ότι έγινε απόλυση για να μπορώ να έχω κι ένα Ταμείο και μετά από κάποιους μήνες, 7 – 8 μήνες αγοράσαμε το αυτοκίνητο με κάποιο δάνειο.
Ο πατέρας μου έγινε καλά πλέον κι άρχισε να εργάζεται κι αυτός. Δουλειά δεν είχε πλέον και για τους δύο και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Ο πατέρας μου σχεδόν ήταν να φύγει στη Γερμανία ή να εγώ να έφευγα πάλι, δεν έβγαινε και για τους δυο δουλειά, δυστυχώς.
Οπότε εγώ το φθινόπωρο του ’92 επιστρέφω στην Αθήνα, είχα εδώ και τη φίλη μου τότε και μετέπειτα σύζυγό μου. Έψαξα για δουλειά και πήγα πάλι στην ίδια εταιρεία που δούλευα πριν και όπως καταλαβαίνετε επειδή είχα μια πολύ καλή σχέση εκεί στην εταιρεία, οι άνθρωποι με εκτιμούσαν και με πήραν πάλι στην ίδια εταιρεία και συνέχισα να εργάζομαι εκεί.
Από το ’93 άρχισα να συγκατοικώ με τη σημερινή μου σύζυγο δεν είχαμε παντρευτεί ακόμη και αποφασίσαμε να αρραβωνιαστούμε και να παντρευτούμε. Αρραβωνιαστήκαμε τέλος του ’94 και σκοπεύαμε να παντρευτούμε τον επόμενο χρόνο. Τότε όμως είχαμε την ατυχία να αρρωστήσει ο πεθερός μου από καρκίνο, ταλαιπωρήθηκε για πολλούς μήνες, τον τρέχαμε σε νοσοκομεία εδώ, ταλαιπωρηθήκαμε κι εμείς μαζί του, τελικά πέθανε το Μάιο του ’95. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μην γίνει και ο γάμος μας να αναβληθεί.
Εγώ συγκατοικούσα βέβαια με την ¶ννα ήμασταν αρραβωνιασμένοι, ο γάμος μας έγινε το ’97 αλλά ζούσαμε σαν παντρεμένοι στην ουσία. Το ’97 που παντρευτήκαμε αποφασίσαμε να κάνουμε παιδί και να κοιτάξουμε την οικογένειά μας. Τέλος του ΄97 για οικονομικές δυσκολίες της εταιρείας απολύθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι και αυτό μου ήρθε μπούμερανγκ γιατί ήταν και η σύζυγός μου έγκυος τότε και τρελάθηκα. Αλλά ευτυχώς ήξερα τον κ. Θάνο τότε και μου είπε άμα θέλει να με βοηθήσει να γίνω μεσίτης.
Πήγα αρχές του ’98 σαν μαθητευόμενος στην αρχή με τον κ. Θάνο στο γραφείο του, έδειξα πολύ ενδιαφέρον και ζήλο για τη δουλειά και πολύ γρήγορα έγινα άμεσος συνεργάτης του, όχι εργαζόμενος δηλαδή ήμουν άμεσος συνεργάτης και αμειβόμουν με ποσοστά. Δούλευα στα βόρεια προάστια και μάλιστα στο καλύτερο τμήμα του γραφείου που ήταν οι πωλήσεις σε διαμερίσματα, βίλες, οικόπεδα στα βόρεια προάστια Κηφισιά, Πολιτεία και Εκάλη αποκλειστικά.
Οι πελάτες μου ήταν όλοι επιφανείς πολίτες της Αθήνας, οικονομικοί παράγοντες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, ακόμη και δικαστικοί, με τους οποίους είχα άψογη συνεργασία και καλή σχέση και μάλιστα το λένε ακόμη και τώρα. Οι αμοιβές μου ήταν πάρα πολύ καλές γιατί αμειβόμουν με ποσοστά και ξέρετε ότι οι πωλήσεις εκεί είναι πολύ μεγάλα κεφάλαια.
Το μόνο ήταν ότι δούλευα πάρα πολλές ώρες γιατί δούλευα από το πρωί 8:00 – 8:30 και πολλές φορές έφτανα και 10 και 11 και 12 η ώρα το βράδυ γιατί δεν μπορούσαμε να το καθορίσουμε αυτό από την άλλη μέρα, γιατί όλα εξαρτούνταν από τους πελάτες και οι πελάτες που είχα εγώ, οι ώρες τους ήταν όταν είχαν αυτοί ώρα όχι όταν είχαμε εμείς. Ο επιχειρηματίας σου έλεγε «αυτή την ώρα μπορώ›. Δεν μπορούσες να τον αφήσεις, δεν μπορούσες να χάσεις μια πώληση, γιατί ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος.
Δούλευα πολλές ώρες, έκλεβα μόνο μια ώρα το μεσημέρι να πάω να δω λίγο την οικογένειά μου γιατί τότε είχα αποκτήσει και τα δυο παιδιά, το Μάιο του ’98 απόκτησα την κόρη μου και το Δεκέμβριο του ’99 γεννήθηκε ο γιος μου και μετά είχα ακόμη μεγαλύτερες οικογενειακές υποχρεώσεις και το χρόνο που έκλεβα γι’ αυτά ήταν πολύ σημαντικός, αλλά τι να κάνω.
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η ζωή μου. Αυτά τα χρόνια αγωνίστηκα μόνος μου με τις δικές μου δυνάμεις, πιστεύω ότι έφτιαξα μια ευτυχισμένη οικογένεια και μια πολύ καλή δουλειά, είχα την εκτίμηση όλων όσων με γνώριζαν, είχα άψογη συνεργασία μαζί τους και έχω να σας πω ότι κανένας δεν πίστεψε ό,τι ακούστηκε για εμένα όλο αυτό τον καιρό παρ’ όλη αυτή τη δαιμονοποίηση που επιχειρήθηκε όλο αυτό τον καιρό όλοι μου συμπαραστέκονται ακόμη και τώρα.
Όλα αυτά τα χρόνια έδινα πάντα ενδιαφέρον για τα κοινά, ασχολιόμουν πάρα πολύ ειδικά στην επαρχία στο χωριό. Επειδή έζησα εκεί την φτώχεια, την ανεργία και τη μετανάστευση που ερήμωνε τα μέρη μας ήθελα κι εγώ να συμβάλλω σε κάτι και προσπαθούσα.
Η μετανάστευση με οδήγησε κι εμένα στην Αθήνα εδώ και για να επιβιώσω εργάστηκα. Μέσα από την εργασία είδα και την εκμετάλλευση των εργαζομένων, είδα κάποιες κοινωνικές ανισότητες, πολλά προβλήματα. Όλα αυτά δεν με άφηναν ποτέ αδιάφορο. Πολιτικοποιήθηκα από πολύ μικρός. Εντάχθηκα στην ΚΝΕ και αργότερα έμεινα ανένταχτος.
Μέσα από τους χώρους πάντα με νόμιμες διαδικασίες αγωνιζόμουν κι εγώ, όσο μπορούσα. Μέσα από απεργιακές κινητοποιήσεις, από αντιπολεμικά συλλαλητήρια, πορείες αλληλεγγύης, έκανα ό,τι μπορούσα, πάντα στα πλαίσια της νομιμότητας.
Πρέπει να πω όμως ότι τα τελευταία χρόνια η δημιουργία της οικογένειας και οι πολλές υποχρεώσεις μου και κάπου λίγο η αδιαφορία του κόσμου με είχαν αποτραβήξει από τα κοινά δεν ενδιαφερόμουν πλέον. Το μόνο ίσως ενδιαφέρον μου τα τελευταία χρόνια ήταν η αγάπη μου για το χωριό και μόνο εκεί ασχολιόμουν λίγο και μάλιστα τον τελευταίο χρόνο πριν τη σύλληψή μου συνεργαζόμουν με τοπικούς παράγοντες εκεί πέρα, όπως σας δήλωσε και ο Δήμαρχος που ήρθε, μήπως μπορέσω να συμμετέχω στις εκλογές να βοηθήσω το χωριό μου.
Ζούσα μια εντελώς φυσιολογική ζωή και έρχομαι ξαφνικά να κατηγορούμαι για τη συμμετοχή μου στη 17Ν και μια σειρά από παράνομες πράξεις, που τις αρνούμαι κατηγορηματικά και θέλω να δηλώσω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν υιοθέτησα μεθόδους και αντιλήψεις υπέρ της βίας και οποιαδήποτε μορφής βίας.
Πάντα πίστευα ότι ό,τι είναι να πετύχει ο κόσμος, μια πολιτική πάλη πετυχαίνεται μόνο μέσα από μαζικούς αγώνες, μέσα από την συνειδητοποίηση και κινητοποίηση του ίδιου του λαού για να λύσει τα προβλήματά του. Αυτά πίστευα και πιστεύω.
Έρχομαι στα περσινά γεγονότα. Το καλοκαίρι, τον Ιούλιο βρισκόμουν στο χωριό όπως κάθε καλοκαίρι. Λόγω της δουλειάς μου πάντα έφευγα Ιούλιο για διακοπές τα τελευταία χρόνια όταν έπιασα δουλειά στο μεσιτικό γραφείο. Γιατί αντικαθιστούσα πάντα τον κ. Θάνο και ήμουν υπεύθυνος για το γραφείο και τον Αύγουστο έφευγαν όλοι, έφευγε και ο κ. Θάνος και έμενα εγώ σαν υπεύθυνος του γραφείου, επειδή ήξερα τη δουλειά καλύτερα από όλους.
Όταν έγινε η έκρηξη της βόμβας ήμουν εδώ στην Αθήνα και μάλιστα βρισκόμουν σ’ ένα γάμο εκείνη την ημέρα. Την έκρηξη μου την είπε κάποιος συγγενής μου την επόμενη μέρα το βράδυ όταν βρισκόμασταν σε μια γιορτή. Δεν έδωσα και πολύ μεγάλη σημασία, εγώ ετοιμαζόμουν για τις διακοπές μου. Εφυγα μετά από μια – δυο μέρες και πήγα στο χωριό και τα υπόλοιπα γεγονότα τα παρακολουθούσα από εκεί, εντελώς φυσιολογικά χωρίς και πολύ – πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά όχι και αδιάφορα.
Αυτό το δήλωσαν και πολλά παιδιά που ήρθαν από το χωριό και φίλοι και γνωστοί ότι παρακολουθούσαμε μαζί τα γεγονότα και μάλιστα και στην Αστυνομία μου είπαν για την αδιαφορία μου, γιατί μου είπαν ότι πριν με συλλάβουν με παρακολουθούσαν και μου λένε «Πως είναι δυνατό να είσαι τόσο φυσιολογικός και να παίζεις χαρτιά μέχρι τις 3 η ώρα τη νύχτα και να μην σε ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω σου;› τους λέω «Γιατί να με ενδιαφέρει; Από τη στιγμή που δεν έχω να φοβηθώ για τίποτα;›.
Με συνέλαβαν στις 20 του μηνός, ήμουν σε μια διαδρομή με τον γαμπρό μου πηγαίναμε σε μια δουλειά, ήρθε εκεί ένα αυτοκίνητο με τρεις ανθρώπους της Αντιτρομοκρατικής που κατάλαβα αργότερα. Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν κάποια έρευνα για Αλβανούς ή για ναρκωτικά που κάνουμε διάφορες έρευνες εκεί επειδή πηγαίνουν καράβια σε διάφορες παραλίες. Μου λέει «Θα πάμε στην Πάργα στο αστυνομικό Τμήμα›. Με πήγαν εκεί και τους λέω «Τι έγινε;› δεν μου έλεγαν τίποτα «Θα τα πούμε στην Αθήνα› «Για ποιο λόγο;› «Θα τα μάθεις όλα εκεί›.
Με μετέφεραν στο ¶κτιο που είδα και τον Καρατσώλη. Λέω «Τι έγινε;› δεν μου έλεγαν «Θα τα πούμε στην Αθήνα›. Εγώ ζήτησα δικηγόρο, λέω «Να επικοινωνήσω με κάποιον από τους δικούς μου› μου λένε «Δεν γίνεται. ¶λλωστε να μην δοθεί δημοσιότητα γιατί μόνο σαν μάρτυρας θα έρθεις›. «Εντάξει› αλλά ούτε ήμουν ήρεμος, είχα ταραχτεί πολύ.
Ήρθαμε εδώ στην Αθήνα, μας μετέφεραν στη ΓΑΔΑ, με πήγαν σ’ ένα δωμάτιο και ξαφνικά άρχισε μια φιλική συζήτηση όπως την έλεγαν στην αρχή, έμπαιναν διάφοροι, έρχονταν ρωτούσαν γενικά όμως χωρίς να μου λένε τίποτα. Μου έλεγαν «Πότε γεννήθηκες, που γεννήθηκες, που έζησες, πότε ήρθες στην Αθήνα›. Τους είπα γενικά για όλη μου τη ζωή όπως σας είπα κι εσάς πριν.
Ξαφνικά άρχισαν να μου λένε «Κοίτα να δεις, ξέχασέ τα όλα, ξέρουμε τα πάντα, ξέρουμε ότι είσαι στη 17Ν› λέω «Αν είναι δυνατόν, δεν έχω καμία σχέση› μου έλεγαν «¶στα αυτά που ξέρεις, πες μας γιατί έχουμε πολλά στοιχεία, έχουμε αποτυπώματα, έχουμε μάρτυρες› λέω «Αποκλείεται. Τη στιγμή που δεν έχω καμιά σχέση δεν μπορεί να ισχύουν αυτά›.
Επέμεναν συνέχεια πότε με το καλό, πότε με το κακό, δεν θέλω να πω λεπτομέρειες δεν χρειάζεται. Ξέρουμε όλοι λίγο – πολύ τι σημαίνει ανάκριση. Μου είπαν κάποια στιγμή ότι «Τελείωσε φιλαράκο, έχει πει για εσένα ο Χριστόδουλος Ξηρός και τον ξέρεις› λέω «Δεν τον ξέρω τον Χριστόδουλο› «Λέει αυτή τη στιγμή ο κουμπάρος σου δίπλα, επιβεβαιώνει ορισμένα πράγματα›. «Λέω αποκλείεται. Δεν μπορεί να γίνονται αυτά τα πράγματα› μου λένε «Ναι› τους λέω «Φέρτε μου και τον Χριστόδουλο Ξηρό και τον Καρατσώλη μπροστά μου να τα συζητήσουμε να δείτε ποιος λέει αλήθεια και ποιος λέει ψέματα›. Δεν το έκαναν.
Συνέχεια μου έλεγαν «Φιλαράκο ξέχνα τα. Ξέρουμε ότι είσαι στη 17Ν, ότι σε στρατολόγησε ο Γιάννης Σερίφης, ότι ανήκεις στον πυρήνα του Γιάννη Σερίφη, αυτός είναι από τους ιδρυτές, αυτός έκανε τη 17Ν με κάποιους άλλους και σας έχει μαζέψει κι εσάς και είσαι στον πυρήνα μαζί με τον Κώστα Καρατσώλη, με τον Παύλο Σερίφη και με τον Θωμά Σερίφη, είσαστε στην ίδια ομάδα›. Εγώ αντιδρούσα και έλεγα «Αποκλείεται, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα›.
Τους είπα για τον Γιάννη Σερίφη ότι ήμασταν χωριανοί, φίλοι και για τους άλλους. Αλλά μου επέμεναν ότι ο Γιάννης Σερίφης με έχει στρατολογήσει τους έλεγα «Αποκλείεται αυτά τα πράγματα δεν γίνονται›. Τους είπα ότι σας είπαν κι εδώ εσάς οι μάρτυρες για τον Γιάννη Σερίφη, οι τόσοι μάρτυρες που ήρθαν εδώ. Ο Γιάννης Σερίφης ήταν ένας ανοιχτός άνθρωπος, που αγωνιζόταν πάντα και ανοιχτά και δημόσια και είχε τραβήξει τις ταλαιπωρίες. Αυτά που τους έλεγα δεν τα πίστευαν.
Μου έλεγαν «Φιλαράκο σε έχουμε τυλίξει όπως έχουμε τυλίξει τον Γιάννη και αυτή τη φορά δεν θα τη γλιτώσει και δεν θα τη γλιτώσεις κι εσύ μαζί του›. Εγώ επέμενα να αρνούμαι, τους ζητούσα δικηγόρο επίμονα. Μου έλεγαν «Δικηγόρο δεν δικαιούσαι να πάρεις. Υπάρχει καινούριος νόμος που έχουμε δικαίωμα να μην σου δώσουμε δικηγόρο για μία ή δύο μέρες› κάτι τέτοιο μου έλεγαν.
Εγώ επέμενα ζητούσα δικηγόρο. Μάλιστα μου έδωσαν να γράψω κάποιο χαρτί για να δουν το γραφικό μου χαρακτήρα, «Γράψε μια πρόταση για να δούμε το γραφικό σου χαρακτήρα› «Δεν έχω πρόβλημα τους είπα›. Στο χαρτί αυτό πάνω έγραψα «Δεν δέχομαι να μιλήσω άλλο, θέλω μόνο να με φέρετε σε επικοινωνία με δικηγόρο› και έβαλα και την υπογραφή μου από κάτω. Είναι το μόνο χαρτί που υπέγραψα στην Αστυνομία δεν υπέγραψα κανένα άλλο. Νομίζω ότι υπέγραψα κι άλλο ένα που έλεγε τα στοιχεία μου στην αρχή, αλλά έγραψα κι εκεί πάλι ότι θέλω να μιλήσω μόνο με παρουσία δικηγόρου. Δυο χαρτιά υπέγραψα. Αλλά πάνω από την υπογραφή μου έβαλα αυτή την πρόταση.
Συνέχιζαν να μου λένε διάφορα «Τελείωνε, δεν πρόκειται να γλιτώσεις αλλιώς› και τους έλεγα «Δεν έχω κάνει τίποτα, η μόνη μου συμμετοχή είναι ότι έχω συμμετάσχει σε πορείες› μου έλεγαν «Τελείωσε, δεν γλιτώνεις με τίποτα. Το μόνο που σε γλιτώνει είναι να δεχτείς ότι ήσουν μέλος να πεις για τον Παύλο και για τον Γιάννη Σερίφη, ότι σε βρήκαν μικρό, σε κορόιδεψαν, ότι δεν ήξερες, ότι ήσουν μέχρι κάποια στιγμή και αποχώρησες και έκανες την οικογένειά σου και έτσι θα γλιτώσεις, κάποια στιγμή θα βγεις έξω με το νόμο› τους λέω «Εμένα δεν με ενδιαφέρει να βγω έτσι έξω, εμένα με ενδιαφέρει να βγω καθαρός έξω›.
Αυτοί επέμεναν τότε και μου έλεγαν «Θα φορτωθείς μια σειρά από κατηγορίες› μου έλεγαν ότι «Χρησιμοποιούσε διάφορους κωδικούς η 17Ν› μου είπαν για τον Χάρη, για Γρηγόρη και μου είπαν κανά δυο κωδικούς ακόμη. Τους λέω «Εγώ δεν έχω κανένα κωδικό, δεν δέχομαι τίποτα›. Επέμεναν για πολλές ώρες μέχρι το πρωί, εγώ αρνιόμουν τα πάντα.
Μου έλεγαν «Κοίτα φιλαράκο δεν γλιτώνεις θα σε βάλουμε μέχρι τέλους δυο – τρεις κωδικούς για να σε πιάσει ο καινούριος αντιτρομοκρατικός νόμος να μην μπορείς να ισχυριστείς τίποτα. Θα σε βάλουμε ότι ήσουν στην έκρηξη του Πειραιά και ότι παράτησες τον Σάββα Ξηρό εκεί›. «Λέω αν είναι δυνατόν;› Τουλάχιστον αυτό το θυμόμουν γιατί 29 του μηνός από τις 7 – 8 η ώρα βρισκόμουν σ’ ένα γάμο στην Κηφισιά και στη συνέχεια μετά το γάμο πήγαμε στο κέντρο της Βαριμπόμπής και είχαμε και βίντεο και τους έλεγα «Ρε παιδιά εγώ ήμουν σε γάμο›. Μετά άρχισαν «Εντάξει μπορεί να μην ήσουν εκεί› και κακώς που το είπα δηλαδή για να είχα κι άλλο ένα στοιχείο να μην το είχα πει καθόλου. Γιατί θα μου το φόρτωναν κι αυτό στο τέλος.
Μου είπαν «Ο Κώστας θα γλιτώσει, δέχτηκε να συνεργαστεί το ίδιο πράγμα πρέπει να κάνεις κι εσύ›. Εγώ αρνήθηκα τα πάντα, να μην τα πολυλογώ αφού μου είπαν «Τελείωσες, θα σαπίσεις στη φυλακή, σε περιμένει -τα γνωστά- Γκουαντανάμο, Αμερικάνοι και θα σου βάλουμε και τον Σόντερς για να μην γλιτώσεις ούτε από τους ¶γγλους γιατί αυτοί είναι μανούλες σε αυτά› λέω «Δεν έχω τίποτα να πω›.
Ζήτησα μόνο επικοινωνία με δικηγόρο. Δεν με άφησαν ούτε τηλέφωνο ούτε τίποτα να κάνω. Την επόμενη μέρα οδηγήθηκα στον Εισαγγελέα και στην ανακρίτρια, εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον δικηγόρο τον οποίο δεν τον είχα ειδοποιήσει εγώ, απλώς η οικογένειά μου είχε φροντίσει. Εμένα δεν με άφησαν και το πρωί που επέμενα να επικοινωνήσω με δικηγόρο.
Συνάντησα τον κ. Σταμούλη που ήρθε εκεί. Ήμουν τρομερά σε άθλια κατάσταση και ο κ. Σταμούλης μου συνέστησε ψυχραιμία, μόνο με ψυχραιμία θα λυθούν τα πράγματα. Αυτός με ηρέμησε και σε αυτόν οφείλω ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Αν μπορούσα να έχω ψυχραιμία όταν άκουσα τις κατηγορίες! Τρελάθηκα. Ήταν μια σειρά κατηγοριών δολοφονιών, ληστειών και δεν ήξερα τι να πω.
Πήρα μια προθεσμία να απολογηθώ σε δυο μέρες. Τι να απολογηθείς σε δυο μέρες; Ο κ. Σταμούλης είχε και κάποιες ενστάσεις να προβάλλει αλλά εγώ είχα ενστάσεις γιατί δεν ήξερα από πού προέρχεται το κατηγορητήριο. Τι κατηγορητήριο; Πώς να το αντικρούσω; Τι να πω σε δυο μέρες; Αφού δεν ήξερα γιατί με κατηγορούσαν. Εν πάση περιπτώσει δεν απολογήθηκα μέχρι αυτή τη στιγμή γιατί έγιναν διάφορες ενστάσεις, διάφορα πράγματα, τα ξέρει ο κ. Σταμούλης καλύτερα αυτά, δεν μπορώ να αναπτύξω εγώ τα νομικά θέματα.
Οδηγήθηκα στις φυλακές κι άρχισα μετά να ψάχνω με πολύ δυσκολία, ομολογώ πάρα πολύ δυσκολία, επικοινωνία δεν μπορούσα να έχω με κανέναν. Ζήτησα από τους δικηγόρους μου ν’ αρχίσουν να ψάχνουν να βρουν ακριβώς ποιες είναι οι κατηγορίες επ’ ακριβώς. Αυτό κράτησε χρόνο, γιατί να πάρουν τη δικογραφία, να πάρουν τις ομολογίες, να δω πως προκύπτει το κατηγορητήριο και να αρχίσουμε να μελετάμε, κράτησε δυο – τρεις μήνες περίπου.
Όταν κατάλαβα το κατηγορητήριο και από πού προέρχεται και ποιες είναι οι κατηγορίες άρχισα σιγά – σιγά να ψάχνω από το τέλος, που ήταν και φυσικό. Το πρώτο πράγμα που θυμήθηκα και με βοήθεια από το γραφείο που έψαξαν τα κορίτσια εκεί στο γραφείο, ήταν η δολοφονία του Σόντερς που μου είχαν βάλει.
Εγώ εκείνη την ημέρα το πρωί βρισκόμουν στο γραφείο μου και στη συνέχεια στην Εκάλη με πελάτη, από πολύ πρωί από τις 08:30. Είχα φύγει από το σπίτι μου, έπαιρνα και στη διαδρομή δυο συνεργάτες του γραφείου μου γιατί δεν είχαν αυτοκίνητο, και αμέσως το γραφείο άρχισαν κι αυτοί να βλέπουν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Το επόμενο που βρήκα ήταν το 2001 μια ληστεία που είχε γίνει στον Πειραιά. Εκείνη την περίοδο εγώ για κάποιους λόγους θα σας εξηγήσω μετά τα στοιχεία μια – μια τις ενέργειες με τη σειρά θα σας τα πω, είχα πάει στο χωριό. Υπήρχε κι ένα βίντεο που βρισκόμουν στο χωριό στις 2 του μηνός και μάλιστα έφερα και κάποιες φωτογραφίες γι’ αυτό και τις έχετε είναι στις Στις 2 Μαϊου του 2001.
ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: (Παρέμβαση εκτός μικροφώνου)
Η. ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Έχω κατηγορηθεί, αφήστε με να ολοκληρώσω, έχω απαλλαχθεί από το Συμβούλιο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι όπως ακριβώς το λέει, και εγώ το έχω σημειώσει.
Η. ΚΩΣΤΑΡΗΣ: Πολλές κατηγορίες κύριε Εισαγγελέα, θα τις δούμε μια – μια. Αφήστε με όμως να μην χάνω τον ειρμό μου.
Ν. ΖΑΪΡΗΣ: Να σας διευκολύνω 2 Μαϊου του 2001 στο χωριό?στο ζωολογικό πάρκο.
