ΔΙΚΗ 17Ν
ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2003
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΕΩΣ: 09:05
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλή σας ημέρα. Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι κρατούμενοι Ξηρός Σάββας, Ξηρός Χριστόδουλος, Ξηρός Βασίλειος, Τζωρτζάτος Βασίλειος, δεν θα εισέλθουν καθόλου στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Ο κρατούμενος Γεωργιάδης θα έρθει σε 10 λεπτά.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προτείνεται η εκπροσώπηση από τον κ. Βλάχο των δικών του και όλων των υπολοίπων επίσης, όσων λείπουν οι συνήγοροι προσωρινά. Ο κ. Κατσαντώνης έχει τον λόγο για την αγόρευσή του.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Υπόσχομαι αξιότιμε κ. Πρόεδρε να ανταποκριθώ εις την θέλησίν σας, την μη εκφραζομένη ρητώς, να μην μακρηγορήσω.
Κύριοι Δικασταί, θα πρέπει να ευχαριστήσω το Δικαστήριο και τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου για την προσπάθεια την οποία κατέβαλλε και για την άνεση η οποία εδόθη και εδώ και εκεί, έστω με κάποιες γκρίνιες για να υπερασπίσουμε τις υποθέσεις μας. Θέλω επίσης να υπογραμμίσω ότι η Δίκη αυτή από πλευράς της Πολιτικής Αγωγής, είχε ενδιαφέρουσες θα έλεγα εν πολλοίς και έξοχες αγορεύσεις. Έτσι, το έργο του ομιλούντος γίνεται ευκολότερο και η ενδιάθετος επιθυμία σας κ. Πρόεδρε να μην μακρηγορήσω μπορεί να πραγματοποιηθεί, αφού μπορώ στα σημεία που θα παραλείψω, να αναφερθώ στην αγόρευση του καθηγητή Ηλία Αναγνωστόπουλου, στην αγόρευση του Νίκου Λίβου, του Γιώργου Μαύρου, του Τάκη Βασιλακόπουλου.
Βεβαίως, για τον ομιλούντα συνήγορο, η αγόρευση είναι η ώρα της αλήθειας, είναι η ώρα που πρέπει κανείς να λέει αυτό που πιστεύει. Γι αυτό το λόγο δεν είναι υποχρεωμένος να συμφωνεί οπωσδήποτε με τον προλαλήσαντα συνήγορο, αλλά πρέπει να διατυπώνει εκεί που έχει αντίρρηση την αιτιολογία του. Όπως εμείς κ.κ. Δικασταί, εν τη διατυπώσει του καθήκοντός σας του πηγάζοντος από το άρθρο 177, πρέπει να αιτιολογήσετε αυτό το οποίο αποτελεί τη δικανική σας πεποίθηση.
Ο πρώτος λόγος –διότι θα περιοριστώ σε έναν αριθμό παρατηρήσεων- που έχω να πω, είναι ότι η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ της Ελλάδος και κάποιοι άλλοι πιστωτικοί οργανισμοί, το ίδιο το Δημόσιο, δεν πρέπει να είναι υπερήφανα διότι από αυτή την αίθουσα έλειψαν οι πολιτικοί παραστάτες τους και η παράσταση Πολιτικής Αγωγής. Δεν ξέρω αξιότιμοι κ.κ. Δικασταί αν δεν είναι και αξιόποινος αυτή η συμπεριφορά, στα πλαίσια του 390 περί απιστίας. Δεν είναι δυνατόν να εισβάλλουν ένοπλοι μέσα στις Τράπεζες, να τις ληστεύουν, να χτυπούν άντρες που είναι διατεταγμένοι τη φύλαξή τους, να τρομοκρατούν πελάτες των Τραπεζών και οι Τράπεζες, αρκούμενες σε όσες περιπτώσεις υπάρχουν θύματα στις Πολιτικές Αγωγές των συγγενών των θυμάτων, να κωφεύουν.
Αυτό είναι κάτι απαράδεκτο, διότι αποδεικνύει ότι τα πιστωτικά αυτά ιδρύματα ενδιαφέρονται μόνο για χρήματα, δεν αισθάνονται ηθική βλάβη, αρκούνται ενδεχομένως στην είσπραξη από τα ασφαλιστικά ταμεία των χρημάτων τα οποία έχασαν και αδιαφορούν όπως αδιαφορούσαν και πριν τη ληστεία να εγκαταστήσουν συστήματα παρακολουθήσεως, τα οποία, όπως είπε κάποτε κάποιος θα στοίχιζαν περισσότερο απ’ όσα θα έπαιρναν οι ληστές. Επομένως, πιστεύω ότι θα έπρεπε να ενδιαφερθεί η πολιτεία να ελέγξει τα αρμόδια όργανα τα οποία διέπραξα, ετέλεσαν αυτή την μεγάλη, τεράστια παράλειψη. Αυτό είναι το ένα θέμα, το πρώτο θέμα.
Κύριοι Δικασταί, επί 30 ολόκληρα χρόνια σχεδόν ο λαός αυτός ζούσε με την ελπίδα ότι κάποτε θα αντιμετωπίσει αυτούς οι οποίοι του αναστάτωσαν τη ζωή. Είπα ότι εν πολλοίς θα αναφερθώ στις προηγουμένως αναφερθείσες καταθέσεις. Λησμόνησα να προσθέσω και την επίδοση άλλων και όχι μόνο των τριών καθηγητών, όπως την επίδοση νέων παιδιών, τα οποία με αξία έπραξαν το καθήκον τους, όπως η Όλγα Τσόλκα, όπως η κα Τζότζολα, οι οποίες δεν είχαν γεννηθεί όταν έπεφτε νεκρός ο Ρίτσαρντ Γουέλς –και αυτός από κάποιο λάθος φοβούμαι, από κάποια σύμπτωση της τύχης, διότι ο θάνατος προορίζετο μάλλον για τον Στέισι Χολμς, τον προηγούμενο επίσημο σταθμάρχη, αλλά είχε την τύχη να μετακομίσει και ο Γουέλς είχε την ατυχία να εγκατασταθεί στο σπίτι όπου έμενε ο τότε σταθμάρχης.
Κύριοι Δικασταί, το μεγάλο όφελος αυτής της Δίκης έχει ήδη επιτευχθεί. Ο ομιλών δεν θα αμφισβητήσει τον βασικό χαρακτήρα της Οργανώσεως 17Ν ως επαναστατικής, διότι δεν μπορεί να διαγράψει από τον χάρτη ότι διέπραξε κάποια σωρεία εγκλημάτων με κίνητρο πολιτικό, που για μένα δεν σημαίνει νομικώς απολύτως τίποτα. Θα εξηγήσω τους λόγους με πολύ λίγα λόγια κ. Πρόεδρε.
Το όφελος αυτής της Δίκης, το μεγάλο όφελος, επαναλαμβάνω, είναι ότι η Επαναστατική Οργάνωση 17Ν απομυθοποιήθηκε και τώρα μας δίνεται το δικαίωμα να τη σχολιάσουμε. Αυτό το οποίο κάποτε έτρεμαν σ’ αυτή τη χώρα, το κτύπημα μέρα μεσημέρι στους δρόμους εναντίον ανθρώπων οι οποίοι είτε ετραυματίζοντο είτε ξεψυχούσαν επί τόπου, η εξαφάνιση, η ως διά μαγείας εξαφάνιση είχε προσδώσει σ’ αυτή την Οργάνωση πριν συλληφθεί διαστάσεις μύθου.
Νομίζω ότι σήμερα που ήρθαμε αντιμέτωποι με τους κ.κ. κατηγορουμένους, αυτός ο μύθος έχει εξαφανιστεί και αυτό είναι τεράστιο όφελος γι αυτό τον τόπο. Πιστεύω λοιπόν κοντολογίς, ότι η Οργάνωση αυτή αποτελεί ένα κακέκτυπο των επαναστατικών οργανώσεων στην Ιταλία, στη Γερμανία και στη Γαλλία, οι οποίες απετέλεσαν κοινωνικό φαινόμενο, στηρίχτηκαν σε κοινωνικά γεγονότα και από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 με έκδηλη εμφάνιση ακόμα περισσότερος τις αρχές του 1970, της δεκαετίας του ’70, έδρασαν σ’ αυτές τις χώρες.
Δεν ξέρω αν πρέπει να το πω κ. Πρόεδρε, αλλά κατά το πρότυπο του Μίδα ο οποίος ό,τι άγγιζε μετετρέπετο σε χρυσό, φοβούμαι ότι στις σοβαρότερες υποθέσεις μας ότι αγγίζουμε εδώ στην Ελλάδα, ότι εισάγουμε από το εξωτερικό και το αγγίζουμε και το διαπλάθουμε εδώ στην Ελλάδα, μοιραία αποκτά τον χαρακτήρα του κωμικού. Νομίζω λοιπόν ότι μπορώ να πω τα εξής, προχωρώντας στο δεύτερο σημείο:
Το ερώτημα είναι τί είδους τρομοκρατική Οργάνωση έχουμε. Νομίζω ότι το βασικό λάθος της τρομοκρατικής Οργανώσεως είναι η έλλειψη μαζικότητας. Η 17Ν δεν πέτυχε ποτέ να αποκτήσει τη μαζικότητα εκείνη η οποία χαρακτηρίζει τα τρομοκρατικά κινήματα όπου μπορεί αυτά κανείς να τα χαρακτηρίσει σοβαρά.
Τον Αύγουστο του ’70, ιδρύθηκαν στην Ιταλία οι Ερυθρές Ταξιαρχίες από τον Ρενάτο Κούρτζιο, έναν άνθρωπο ο οποίος συνηγωνίζετο πνευματικώς όπως θέλουν αυτοί που ασχολούνται μαζί τους, το βεληνεκές του Ζαν Πωλ Σαρτρ και από τη μνηστή του Μαρακάγκολ, βοηθούντος και του Κομμουνιστικού ηγετικού στελέχους της Αιμίλια Φραντζεσκίνι, ίδρυσαν τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Οι Ερυθρές αυτές Ταξιαρχίες, οι οποίες θα δούμε πού στηρίχτηκαν και απέκτησαν μαζικότητα την οποία δεν απέκτησε ποτέ η 17Ν, στηρίχθηκαν στο γεγονός ότι το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του ’70, αριθμούσε 10.000 μέλη τα οποία δεν ήταν συμπαθούντες, βοηθούσαν, συμμετείχαν στον ένοπλο αγώνα και άλλες 10.000 τουλάχιστον υπολογίζεται, με επίσημα νούμερα, ότι υπήρξαν οι άλλοι, οι συνοδοιπορούντες, οι εφοδιάζοντες, οι βοηθούντες, οι αποκρύπτοντες. Γι αυτό ακριβώς οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, επονομάστηκαν ένοπλο κόμμα.
Στη Γερμανία, πάλι βασιζόμενοι σε ορισμένες συνθήκες και όχι από του πουθενά, απέκτησε κάποτε τεράστια μαζικότητα το κίνημα της RAF. Μετά την ίδρυσή της, οι Γερμανοί αστυνομικοί εδίωκαν 40 άτομα. Το επόμενο έτος, που νομίζω ήταν το 1974, εδίωκαν 300 και το 1976 έφτασαν τις 10.000 εκείνοι οι οποίοι συμπαθούσαν. Όταν δολοφονήθηκε ο Ρούντι Ντούτσκε, κινήθηκε όλη η Γερμανία. Έχω ένα στατιστικό σημείωμα του Μπέντα, του Υπουργού Εσωτερικών της εποχής το οποίο μιλά από 11/4/1968 μέσα σε πέντε ημέρες διαδηλώσεις σε 27 πόλεις, για παρουσίες στις πόλεις αυτές ανθρώπων, από 5.000-18.000 άτομα.
Αναφέρει ότι 4.000-11.000 διαδηλωτές βιαιοπράγησαν με την αστυνομία, συγκρούστηκαν με την αστυνομία και αυτά όλα οφείλοντο στην υποκίνηση της RAF. Αυτά είναι κ. Κουφοντίνα πολιτικά κινήματα τρομοκρατικά, τα οποία έχουν μαζικότητα. Ενώ, επιτρέψτε μου να σας πω κ.κ. Δικασταί, ότι είναι πολύ σωστό αυτό που ακούστηκε σε αυτή την αίθουσα, το ότι τα μέλη της 17Ν ήταν οι πιο μοναχικοί άνθρωποι από το 1975 και μετά. Σας τα λέω αυτά διότι η πολύ σοφή αυτή αλήθεια, εκτοξεύθηκε περισσότερο για να αποτελέσει τίτλο εφημερίδος και λιγότερο αντικείμενο αγορεύσεως.
Βλέπουμε λοιπόν εδώ καθαρά ότι και η RAF που ήταν το πρότυπό τους και οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, εμφανίζουν μαζικότητα την οποία δεν έχει επ’ ουδενί και σε κανένα ποσοστό η 17Ν. Είναι ενδεχόμενο ότι με τα πρώτα πλήγματα κατά του Γουέλς, του Μάλλιου, του Μπάμπαλη, να δημιούργησαν κάποιο κλίμα των 10.000 εδώ, των 20.000 εκεί, αλλά αυτό το κλίμα το κατέστρεψαν μόνοι τους κ.κ. Δικασταί, όταν άρχισαν να πλήττουν ανθρώπους όχι με κριτήριο επιλογής την υποβοήθηση ενός επαναστατικού αγώνα που ισχυρίζονται ότι είχαν και απεδείχθη ότι δεν είχαν, αλλά με κριτήριο το όνομα του επιλεγομένου σε συνάρτηση και σε συνδυασμό με την ευκολία με την οποία θα μπορούσαν να διαφύγουν.
Κύριοι Δικασταί, πιστεύω ότι η 17Ν δεν είχε κανένα λαϊκό υπόβαθρο γι αυτό και η αλχημεία σε κάποια προκήρυξη, του να βρούμε με κάποιες δημοσκοπήσεις αφορώσες άλλα θέματα, κάποιο ποσοστό για να πούμε ότι είχαμε κι εμείς κάποιο ποσοστό σ’ αυτή τη χώρα και επομένως είχαμε και κάποιο δείκτη δημοσιότητος και αποδοχής από το λαό.
Σέβομαι την προσωπικότητα των ανθρώπων, οποιαδήποτε και αν είναι, τους οποίους έχω αντιμέτωπους, δε μπορώ όμως να μην πω ότι το δεύτερο ερώτημά μου είναι με τί είδους τρομοκράτες έχουμε να κάνουμε; Πριν όμως πάω σ’ αυτό το κεφάλαιο, ήθελα να τονίσω προηγουμένως ότι η μαζικότητα την οποία δεν είχε η 17Ν και την οποία είχαν αρχικά οι Ταξιαρχίες διότι και αυτές κατέρρευσαν στη συνέχεια όταν άρχισαν να σκοτώνουν εργάτες οι οποίοι πρόδωσαν κάποιον που διένειμε φύλλα στο εργοστάσιο, και αυτοί κατέρρευσαν σιγά-σιγά στη συνείδηση του λαού γι αυτό κάποτε ήρθε ο Ρενάτιο Κούρτσιο και παραδόθηκε και μέχρι προ ολίγων ετών ζούσε, διαβιούσε εν ελευθερία, όπως διαβιούσε εν ελευθερία και ο ιδρυτής της Πριμεαλίνια, του ΕΛΑ ας πούμε των Ερυθρών Ταξιαρχιών και πολλοί άλλοι ηγέτες.
Με τον ιταλικό νόμο μπορούσαν να αποκηρύξουν την ένοπλη βία και καταδικασθέντες ακόμη να τύχουν ευεργετημάτων κατά την έκτιση της επιβληθείσης ποινής τους. Αυτή την τακτική ακολούθησε και αυτή ήταν η ευτυχής έμπνευση του Μιχάλη Σταθόπουλου, ότι έβαλε διατάξεις οι οποίες αποτελούσαν κίνητρα, όχι κίνητρο καταδόσεως, κίνητρο εκδηλώσεως της μετάνοιας. Γι αυτό λοιπόν η μαζικότητα των Ερυθρών Ταξιαρχιών οφείλεται στο ότι αναπτύχθηκαν σε ένα κλίμα φοιτητικής εξέγερσης η οποία έπιανε και τις ΗΠΑ ακόμη, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία και εκμεταλλεύτηκαν τον ενθουσιασμό των νέων.
Μην ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη το Εργατικό Κίνημα στην Ιταλία ήταν ώριμο να αντιδράσει σε κάποιες κυβερνητικές ενέργειες και ο σκοπός των Ερυθρών Ταξιαρχών δεν ήταν άλλος παρά μόνο παρεμβαλλόμενοι να ωθήσουν τους εργάτες της βαρείας κυρίως βιομηχανίας, σε σύγκρουση με τις κυβερνητικές δυνάμεις, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις του ένοπλου αγώνα.
Αν μου επιτρέπει ο εκπρόσωπος της 17Ν –δεν το λέω περιφρονητικά, αντίθετα- εκεί στηρίζεται η αρχή της ελαχιστοποίησης της βίας και όχι όπως εμφανίσθηκε υπό άλλον χαρακτήρα σε αυτή την αίθουσα και να δούμε αν τηρήθηκε και υπό τον άλλον χαρακτήρα. Κατά συνέπεια υπήρχε το υπέδαφος όπου απέκτησαν και άντλησαν τη μαζικότητά τους οι Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Στη Γερμανία επίσης. Μετά την ήττα, την ψευτοδιάλυση της Γκεστάπο, υπήρχαν εκδηλώσεις στις οποίες ίσχυαν οι ποινικοί νόμοι, είχαν καταργηθεί οι νόμοι προστασίας του πολιτεύματος γιατί ήταν ναζιστικοί, δεν υπήρχαν καινούργιοι και οι Γερμανοί άρχισαν να ανησυχούν με το γνωστό τους ζήλο, για την ασφάλεια του πολιτεύματός τους. Είχαν θέσει προηγουμένως και το Κομμουνιστικό Κόμμα σε παρανομία, έφτιαξαν νέους νόμους, ίδρυσαν την περίφημη μεθοριακή φρουρά, η οποία με αστυνομικές δυνάμεις εξελίχθηκε σε Σώμα το οποίο τους καταπίεζε, γι αυτό εκεί έπιασε η RAF η οποία βασίστηκε, αντίθετα με τους Ιταλούς, όχι σε σκοπιμότητες μεγάλες αλλά στηρίχθηκε στην έκρηξη της οργής των νέων οι οποίοι είχαν πληγεί από τις πρακτικές του ναζισμού.
Έχουμε αποφάσεις οι οποίες έλεγαν ότι είναι κομμουνιστής και η εμμονή του σε πολιτικό σύστημα επί τόσα χρόνια δεν πρέπει να του επιτρέπει να διατηρεί την ιδιότητα του υπαλλήλου. Αντίδραση. Αυτό εκμεταλλεύτηκε η RAF με κάποια παιδιά τα οποία –επιτρέψτε μου κ. Κουφοντίνα- ήταν διαφορετικά από αυτά που είχατε εσείς.
Τι είδους τρομοκράτες έχουμε; Κύριοι Δικαστές ο Ιταλός και ο Γερμανός γνήσιος τρομοκράτης είναι φονική πολεμική μηχανή. Ζει με ένα σκοπό: να πλήξει το κράτος. Ο αντάρτης της RAF έχει σκοπό να πλήξει το κράτος και όταν παύει να μπορεί να το πλήξει είτε διότι συλλαμβάνεται είτε διότι τραυματίζεται, αυτοκτονεί. Είναι γνωστή η φράση του Βάντερ στη Μάινχοφ «Τι διαφορά έχει να σε σκοτώσουν ή αν αυτοκτονήσεις›. Δεν είχε διαφορά.
Ο Γερμανός τρομοκράτης δεν έκανε απεργία πείνας λέγοντας «Ξέρετε κ. Πρόεδρε εγώ από αύριο αρχίζω απεργία πείνας›, για να πει μετά 3 – 4 μέρες «Την ήρα διότι ικανοποιήθηκα επειδή?› κλπ., ούτε κατάλαβε κανείς τίποτα. Ο Χογκερμάινς όταν αρνήθηκαν τη μεταφορά του στη μονάδα νοσηλείας του παρ’ ότι είχε ιατρική γνωμάτευση, μετέτρεψε την απεργία πείνας σε απεργία δίψας. Αρνήθηκε να λάβει νερό και μόνο όταν έχασε τις αισθήσεις του επιχείρησαν οι γιατροί να τον σώσουν με ορούς, αλλά η αφυδάτωση είχε προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Χογκερμάινς υπέκυψε και τότε χάλασε ο κόσμος στη Γερμανία διότι ο Χογκερμάινς έφυγε από τη ζωή. Αυτό, αναφέρεται προηγούμενα στη μαζικότητα.
Εδώ ποιοι είναι οι τρομοκράτες; Εγώ να σας πω κύριοι Δικαστές μετρώντας αντικειμενικά νομίζω ότι μόνο τρεις από τους κυρίους δικαιούνται την ονομασία του τρομοκράτη. Όταν λέω τρομοκράτη δεν λέω για να τον επαινέσω, ούτε για να πω ότι έγινε πολιτικό έγκλημα. Δολοφόνος είναι, όπως είναι και οι υπόλοιποι, αλλά χειρότερος από τους υπόλοιπους διότι η προσβολή της ζωής την οποία χρησιμοποιεί ως πολιτικό μέσο, δεν έχει τελειωμό, δεν έχει όριο. Όμως δεν μπορώ να μην πω ότι τρεις από τους κυρίους τους θεωρώ τρομοκράτες.
Τι θεωρώ τους υπολοίπους; Δεν θέλω να προχωρήσω σε χαρακτηρισμούς οι οποίοι είναι προσβλητικοί καίτοι από ότι βλέπω οι δικαστικές κλιματολογικές συνθήκες σε αυτή την αίθουσα, δείχνουν ξηρασία μηδέν. Παρ’ όλα αυτά θα πω τη γνώμη μου για ένα άλλο είδος τρομοκρατών που αναφέρεται σε κάποιους ελαχίστους οι οποίοι είναι βάναυσοι δολοφόνοι, αδίστακτοι δολοφόνοι και πολλοί άλλοι αρνούνται τη συμμετοχή τους στην Οργάνωση. Τι να του πω; Ότι είναι τρομοκράτης;
Αυτός ο οποίος έρχεται και λέει –επαναλαμβάνω δεν θέλω να λέω ονόματα- καθ’ όλα συμπαθής, μικροαστός στην εμφάνιση ότι με αυτό το χέρι δεν θα μπορούσα να κρατήσω πιστόλι κι εγώ υπηρέτησα την πατρίδα μου ως στρατιώτης; Δεν είναι τρομοκράτες αυτοί. Και ο συμπαθής μου καθ’ όλα κ. Ψαραδέλλης εγώ δεν τον θεωρώ τρομοκράτη. Μπορεί να τον ευνοεί, αλλά δεν είναι τρομοκράτης. Δεν γίνεται να έλαβα μέρος σε κάποια ληστεία και κάποιος νεκρός, πήγα σε μια γωνία και θα σφυρίξεις κλέφτικα όταν δεις την Αστυνομία.
Πιστεύω στη δράση. Το μόνο αξίωμα της τρομοκρατίας που αποδέχομαι, είναι ότι όποιος δεν δρα, πεθαίνει με δόσεις. Ενώ όποιος δρα, θα βρεθεί μια ευκαιρία κάπου να εκμετρήσει το ζην κατά τρόπο ανώδυνο, είτε επαγγελματίας είναι, είτε διώκτης των τρομοκρατών.
Εγώ δεν θεωρώ αυτούς τους ανθρώπους τρομοκράτες, πλην τριών. Θεωρώ ότι είναι αρκετοί δολοφόνοι μέσα, δολοφόνοι του κοινού Ποινικού Δικαίου και θεωρώ τους υπολοίπους σαν κοινούς δράστες οι οποίοι πρέπει να δικαστούν όσοι έκαναν ληστείες σαν ληστές, όσοι έκαναν κλοπή σαν κλέφτες, όσοι αναμίχθηκαν τα εκρηκτικά με το 270 και το 272 καίτοι κι αυτά φτάνουν την εσχάτη των ποινών υπό ορισμένες προϋποθέσεις συντρεχούσας σε κάποια πρόσωπα.
Κύριοι Δικαστές ο τρομοκράτης απαλλοτριώνει την κοινωνική του ζωή, πριν απαλλοτριώσει τις Τράπεζες απαλλοτριώνει την κοινή του ζωή. Δεν παντρεύεται, δεν ερωτεύεται, δεν κάνει παιδιά. Η Μάινχοφ προκειμένου να προσχωρήσει στην πρώτη ομάδα της RAF έκανε δυο χρόνια αναλογιζομένη τα παιδιά της και προσχώρησε στη RAF όταν είχε απαλλαγεί από το μητρικό φίλτρο.
Νομίζω ότι το μεγάλο «μειονέκτημα› του Δημήτρη Κουφοντίνα όσον αφορά την αναμφισβήτητη τρομοκρατική του ιδιότητα περισσότερων παντός άλλου, είναι ότι ερωτεύτηκε, ότι έκανε παιδιά, με αποτέλεσμα να πάψει σε κάποια στιγμή να εξυπηρετεί την Οργάνωση. Κύριοι Δικαστές επιμένω όταν ο Σάββας Ξηρός έπεσε τραυματίας με το χαλασμένο γιαπωνέζικο ρολόι στα χέρια, αν ήταν τρομοκράτης ο Κουφοντίνας, πλήρης τρομοκράτης, Γερμανός τρομοκράτης, θα τον είχε εκτελέσει με το 45ντάρι που είχε στα χέρια του και θα είχε λυτρώσει και τον Ξηρό. Το δράμα αυτό της προσωπικότητας αυτής της διπλής μετανοίας αντιθέτου φοράς, θα είχε αποφευχθεί. Θα είχε αποφευχθεί ο αγώνας του και κυρίως δεν θα καθόταν κανένας σήμερα εδώ.
Η 17Ν θα συνέχιζε τη δράση της μέχρι που να βρεθεί κάποιο άλλο ρολόι, γιατί όπως αποδείχθηκε με τα ρολόγια είχαν αντιδικία και ο Μαζοκόπος στα χέρια του έσκασε η βόμβα και αν θέλουμε να θυμηθούμε άλλους και ο Παυλής ο οποίος ήταν μέλος σας κ. Κουφοντίνα, άσχετα αν μετά ανακαλύφθηκαν τα πάντα κλπ., κι αυτό αποδεικνύεται και μόνο αν διαβάσει κανείς την προκήρυξή σας. Σας ενόχλησε ότι τον είπαν πράκτορα ξένων δυνάμεων. Ποιον; Έναν άνθρωπο που κατηγορήθηκε ότι πήγε να δολοφονήσει τον Κώστα Μητσοτάκη. Αυτό σας συνέφερε. Θα έπρεπε να πείτε ότι είναι δικό σας κι αν ακόμη δεν ήταν. Όλο αυτό το ενδιαφέρον προστασία του Παυλή, εγώ δεν το κατάλαβα ποτέ.
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Δεν ήταν.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω διότι πρώτον δεν έχετε λόγο για ένα νεκρό να πείτε αν ήταν ή δεν ήταν. ¶λλωστε το Μητσοτάκη πήγε να δολοφονήσει, ο οποίος δεν είναι συμπαθές πρόσωπο από ότι έχω καταλάβει και ότι σε κάποια στιγμή άκουσα και κάποιον από εσάς να λέει «δεν απαντώ στο δικηγόρο του Μητσοτάκη›.
Τι σας σκότιζε να αφήσετε να διαρρεύσει ότι ήταν μέλος της 17Ν; Γράψατε ολόκληρη προκήρυξη. Πρέπει να ήταν δεινός υπερασπιστής αυτός ο οποίος τη συνέταξε, ότι είναι απαράδεκτο να αποκαλείται όργανο των μυστικών υπηρεσιών, αλλά απλώς ήθελε να αντιδράσει διότι πήγε ο Μητσοτάκης στο νησί. Αυτό είναι μια παρέκβαση.
Ο τρομοκράτης δεν κάνει παιδιά, δεν δεσμεύεται με γυναίκες, δεν ερωτεύεται. Ανήκει στην Οργάνωσή του. Και εδώ θα πω κάτι το οποίο προεξοφλεί κάτι άλλο που θα αναπτύξω δι’ ολίγων και ο Κουφοντίνας ανήκε στην Οργάνωσή του. Δεν θα ξεχάσω σε αυτή την αίθουσα την κραυγή της Σωτηροπούλου όταν σας είπε ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει πάνω από όλα την Οργάνωση και μετά όλα τα υπόλοιπα, με κάποιον ήχο παραπόνου.
Πιστεύω ότι ο τρομοκράτης δεν φτιάχνει οικογένειες, δεν τρέχει στην οικογένειά του το βράδυ, δεν φοράει τις παντόφλες και δεν ζει οικογενειακή ζωή. Ζει ζωή παρανόμου, παρανόμου όπως οι Γερμανοί τρομοκράτες. Κλείνεται σ’ ένα δωμάτιο έχει ένα «νόμιμο› ο οποίος τον συνδέει με την ηγεσία του και από εκεί και πέρα οι δυνατότητές του είναι μικρές. Όταν ξανοιχτεί και αρχίσει τα μπαρ και τις συζητήσεις, γίνεται αντιληπτός. Και στη Γερμανία συνέβη αυτό στη Φρανκφούρτη και αλλού συναντιόνταν σε μπαρ, αργότερα μπορεί να θυμηθώ και το όνομα των μπαρ.
Τρίτον, οι γνήσιοι τρομοκράτες δεν είναι δειλοί και κυρίως δεν λένε ψέματα για να αποκτήσουν ωφελήματα. Αν εξαιρέσω κανά δυο από εδώ, νομίζω ότι –χωρίς να τους θίξω- οι πολύ περισσότεροι είναι δειλοί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Τζωρτζάτο –δεν τον βλέπω εδώ, δεν μας τίμησε με την παρουσία του, ο πριονιστής?
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Είχε ιγμορίτιδα.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Να ζητήσω συγγνώμη.
Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Και λίγη ηπιότητα στις εκφράσεις σας.
Α. ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ: Αφήστε την ποιότητα κ. Παπαδάκη. Εδώ δεν ζητήσαμε ποιότητα στις δολοφονίες και θα μου πείτε ποιότητα στις εκφράσεις; Ποιες εκφράσεις; Ο κ. Τέλιος –προς τιμήν του- σηκώθηκε όρθιος και είπε ότι ο Χριστόδουλος αποκαλούσε πριονιστή αυτόν που χτύπησε τον Ανδρουλιδάκη. Το είπε ο Τέλιος δεν το είπα εγώ. Να μην το χρησιμοποιήσω; Δεν το καταλαβαίνω. Είναι σοβαρό αυτό το στοιχείο διότι αργότερα θα συζητήσουμε για την ισχύ της παρ. 2 του άρθρου 42 και του άρθρου 47. Γιατί όταν ένα άτομο σκοτώνει κατ’ αυτό τον τρόπο τότε? Δώστε μου λίγο χρόνο, κάντε λίγη υπομονή.
Τα παρατσούκλια τους και στα παρωνύμια μόνο απομιμήθηκαν τις ξένες τρομοκρατικές δυνάμεις οι οποίες με αυτό-χιούμορ, με ειλικρίνεια επονόμαζαν τους ίδιους βάσει των πραγματικών ιδιωμάτων τους. Οι Γερμανοί τρομοκράτες στηρίχθηκαν -και μάλιστα με την Ενσλιν- πάνω στο βιβλίο του Μόμπιτικ, του Χμινγουέι, ένα βιβλίο το οποίο είναι συμπαθές στην τρομοκρατική πλευρά, διότι είναι άκρως συμβολικό ή μπορεί να γίνει συμβολικό, δεν λέω δικά μου πράγματα, δεν βγάζω κρίσεις.
Η ουσία είναι η εξής: ο Μόμπιτικ, η Λευκή Φάλαινα συμβολίζει την άδικη εξουσία γι’ αυτό τον λόγο η Ένσλιν ονομαζόταν ο μάγειρας γιατί ήταν το πρόσωπο στο Μόμπιτικ το οποίο φύλαγε τις κατσαρόλες, το οποίο μαγείρευε και το οποίο αγόρευε κι έκανε διάλεξη στους καρχαρίες. Δεν έπρεπε -επειδή προηγούμενα με διακόψατε κ. Παπαδάκη και ξέρετε την εκτίμηση που έχω προς το πρόσωπό σας- και τούτοι εδώ που είχαν τον Χριστόδουλο -ο οποίος είχε ανακαλύψει μια μελιτζανοσαλάτα εκπληκτική με ανθρώπινα μέλη- να τον πουν αυτό μάγειρα; Τι θα πει Χριστόδουλος; Μόνο Χριστόδουλος δεν ήταν. Σατανόδουλος ήταν. Αυτά γίνονταν παντού. Τον πλοίαρχο τον αρχηγό τους τον Πάντερ τον έλεγαν Πλοίαρχο ¶χαμπ που ήταν εκείνος ο οποίος θυσίασε τη ζωή του αυτοκαταστράφηκε αγωνιζόμενος κατά της Λευκής Φάλαινας, της εξουσίας, του κατεστημένου. Ο λοστρόμος ήταν ο Χογκερμάινς, ο ξυλουργός ήταν ο Ράσπε και ο ξυλουργός ήταν διότι προετοίμαζε στο Μόμπιτικ τα φέρετρα στα οποία έμπαιναν μέσα όσους εξαπέστελε η λευκή Φάλαινα. Παρωνύμια. Τι θα πει Σταμάτης; Τι θα πει Χριστόδουλος; Τι θα πει Μανόλης;
Θέλω να παρατηρήσω ότι η 17Ν δεν είχε γυναίκες. Μιλάνε για κάποια ¶ννα και μάλιστα εάν δεν απατώμαι στην πρώτη προκήρυξη για τον Γουέλς που δεν δημοσίευσαν κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, σήμερα βλέπουμε ορθοτάτης καμία εφημερίδα, την παρέδωσε κάποια κυρία στο Παρίσι στον Ζαν Πολ Σαρτρ και γι’ αυτό κατά την ελληνική Αστυνομία χώθηκε και μια γυναίκα μέσα στους τρεις που κατά την προκήρυξη της 17Ν πυροβόλησαν τον Γουέλς. Διότι είχε προετοιμαστεί η δολοφονία του Στέιτ Χολς και δεν έπρεπε να πάει χαμένη, ο οποίος ήταν και χειρότερος από τον Γουέλς.
Θέλω να πω ότι η Οργάνωση δεν είχε γυναίκες. Οι Ιταλίδες τρομοκράτισσες αποτελούσαν το 20% του τρομοκρατικού δυναμικού, οι Γερμανίδες ήταν ακόμη περισσότερες. Στην ηγεσία υπήρχαν δύο άνδρες και δυο γυναίκες. Η Μάινχοφ, η Γκουρντουνέσφιλντ η οποία ήταν και κόρη παπά, εδώ έχουμε γιο παπά. Δεν υπάρχουν γυναίκες, όπως και να το κάνουμε. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς με καρικεύματα τύπου η τάδε και η τάδε και η τάδε ήταν μέλη της Οργάνωσης. Αν ήταν μέλη της Οργάνωσης κάποια θα πιάναμε σκαστή, όπως πιάστηκαν οι υπόλοιποι, κάποιος θα μιλούσε εναντίον της. Δεν είχε κανένα λόγο ο Πάτροκλος Τσελέντης να σιγήσει σε αυτό το θέμα.
Ένα άλλο στοιχείο είναι ο τρόπος επιλογής των θυμάτων. Τα θύματα εδώ επιλέγονταν όπως είπα προηγούμενα με το βάρος του ονόματός τους σε συνδυασμό με την ευκολία της διαφυγής και αυτό μπορείτε να το δείτε διάχυτο παντού. Παραδείγματος χάρη στον Παλαιοκρασσά την Πολιτική Αγωγή του οποίου υπερασπίζομαι. Ο Παλαιοκρασσάς ήταν Υπουργός, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ίσως από έλλειψη φαντασίας, ίσως από ό,τι θέλετε δεν φοβάται και μετά το χτύπημα πάλι μόνος του γύριζε. Δεν φοβάται. Έχω ζήσει κοντά, τον γνωρίζω, είναι φίλος μου, δεν γνωρίζει τι θα πει φόβος. Εκεί που καθόταν ένας με μια μοτοσικλέτα τον εκτελούσε και έφευγε. Τι χρειαζόταν αυτό το ογκώδες χτύπημα στην καρδιά της Αθήνας μεσημέρι που κυκλοφορούσαν οι πάντες; Διότι είχατε πάει 15 φορές προηγούμενα όπως είπατε και ο ίδιος, πήγατε, όχι γιατί βλέπατε την κα Ναταλία δίπλα του και λυπόσασταν, αλλά θέλατε να οργανώσετε κατά τέλειο τρόπο τη φυγή και επιχειρήσατε.
Αυτός που καθόταν στη γωνία -που πρέπει να ήταν ο Χριστόδουλος όπως έβγαλε η διαδικασία- που έδωσε το σύνθημα όταν έστριψε το αυτοκίνητο του Παλαιοκρασσά να πυροδοτήσετε, δεν έπρεπε να δει ότι δίπλα στον Υπουργό κάθεται ένα άλλο άτομο που δεν μπορούσατε και να ξεχωρίσετε αν ήταν μέλος της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης, ο οδηγός Φωτεινόπουλος ένας οικογενειάρχης. Δεν τον έβλεπε; Δεν έβλεπε την κα Παλαιοκρασσά, μια γυναίκα που ξέρατε και από άλλες φορές, γιατί εσείς είπατε ότι κάποτε ματαιώσατε επειδή ήταν η κα Παλαιοκρασσά. Δεν τη βλέπατε; Δεν βλέπατε όχι την κα Παλαιοκρασσά ένα άλλο άτομο, μια γυναίκα, ένα κοριτσάκι από πίσω, όχι αναγκαία την κόρη του, αλλά μια φίλη της κόρης του. Τέσσερις ανθρώπους. Πως πυροδοτείτε; Γιατί πολλά ελέχθησαν –και όντως κορυφαίο «ολίσθημα› ήταν η δολοφονία όπως αποδείχθηκε του Αξαρλιάν.
Αυτό δεν ήταν λιγότερο κύριοι. Έχω στα χέρια μου και υπάρχουν στη δικογραφία 20 καταθέσεις ατόμων τα οποία πήγαν αμέσως μετά το χτύπημα και κατέθεσαν ότι «ήμουν αυτόπτης, απείχα τόσο από το χτύπημα›. Υπήρχε συνοδεία αστυνομικού, ποιος μπορεί να αναλογιστεί ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα εάν ευστοχούσε ο πύραυλος και πετύχαιναν να διατρήσει το αυτοκίνητο του Παλαιοκρασσά και να εκραγεί μέσα. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά κάποιος, θα ήταν τέτοια η έκρηξη, ώστε και τα δόντια αυτών που ήταν μέσα θα αποτελούσαν θραύσματα. Θα είχαμε εκατόμβη εάν είχε πετύχει το πλήγμα σας την ημέρα εκείνη.
Πού στηρίζεται η αρχή της ελαχιστοποίησης της βίας υπ’ αυτή την έννοια που έδωσε ο Κουφοντίνας; Πού στηρίζεται, σε ποια λογική, σε ποια ηθική; Πώς κατεβάζει το χέρι του ο άλλος, απεδείχθη από τη διαδικασία ότι ήταν ο Χριστόδουλος, πώς δίνετε το σήμα; Και τον πύραυλο τον είχαν στήσει ο Χριστόδουλος και ο Τζωρτζάτος. Αυτά είναι πλήρως αποδεδειγμένα από τις μαρτυρίες. Ο τρόπος της επιλογής δείχνει ότι δεν σεβάστηκε ποτέ η 17Ν και ιδίως εδώ σ’ αυτή την περίπτωση, αυτή την αρχή που υποστήριξε ο κ. Κουφοντίνας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.
Ο Αξαρλιάν -στον οποίο δεν θα επεκταθώ γιατί θα τρίζουν τα κόκκαλα του παιδιού-, τεμαχίστηκε. Εάν κοιτάξει κανείς την ιατροδικαστική έκθεση, το μέγεθος, η οπή στο στήθος του ήταν τεραστίων διαστάσεων. Όταν τα διάβαζα, ήμουν βέβαιος ότι αν έσκυβε κανείς πάνω απ’ το πτώμα του, θα έβλεπε τα πλακάκια του πεζοδρομίου από κάτω. Τον διαλύσατε. Δεν έπρεπε να φανταστείτε ότι όταν εκτοξεύετε έναν πύραυλο στην πλατεία Συντάγματος θα πλήξει κάποιον; Κάποιοι από εσάς οι οποίοι απέδειξαν εκ των υστέρων ότι έχουν κάποια ευπάθεια και δεν αποτελούν τους νεκρούς που προκάλεσαν «μελιτζανοσαλάτα›, θα είχαν αυτοκτονήσει.
Όπως ο Τέλιος ο οποίος μετείχε, τώρα και αυτός θα κριθεί από το Δικαστήριο. Ο κ. Τέλιος όφειλε όταν συγκλονίστηκε τόσο από αυτό το χτύπημα να πάρει ένα τηλέφωνο ανώνυμο και να πει «ο Κουφοντίνας, ο τάδε› κτλ. Γιατί; Έρχεται και μας λέει σήμερα ότι φοβήθηκε την απόλυση. Μπορεί ο Κουφοντίνας να του είπε ότι θα τον καθάριζαν και πάνω σ’ αυτό να στήριξε το επιχείρημά του ότι φοβήθηκε την απόλυση.
Μας είπε ο Τσελέντης ότι δεν υπήρχε θέμα απολύσεως. Γιατί να απολύσει; Πρώτα-πρώτα αν έκανε τέτοιο πράγμα η 17Ν θα κινδύνευε με άμεση σύλληψη. Όταν λείπει ένας άνθρωπος οι αστυνομικοί ψάχνουν μετά γιατί λείπει, πού είναι, αν βρέθηκε, με τί βρέθηκε, με ποιους έκανε παρέα. Λοιπόν, δεν είχαν κανένα λόγο να εκτελούν. Και όπως μας είπε ο Τσελέντης, δεν εκτελούσαν όσους έφευγαν, δεν τους απέλυαν. Ο ίδιος ο Τσελέντης το είπε. Επομένως δεν ήταν αληθές το ότι φοβόταν την απόλυση. Ίσως φοβόταν αλλά όχι την απόλυση.
Δεν μπορεί να ελέγξει κανείς τί φοβάται κανένας. Μπορεί να φοβόταν ότι θα ήταν ο πρώτος ο οποίος θα εκτελεστεί, κι ούτε ξέρουμε πώς έφυγαν οι άλλοι δύο μακαρίτες. Το χτύπημα αυτό δόθηκε χωρίς να σκεφθεί κανείς από τους δράστες ότι θα μπορούσε να προκληθεί εκατόμβη θυμάτων. Έχετε πλήρη απόδειξη ότι δεν το σκέφτηκαν και τα άλλα μέλη της ομάδας, ούτε ο Κουφοντίνας, ούτε ο Ξηρός, ούτε έδειξαν καμία μεταμέλεια. Όταν λοιπόν κ. Πρόεδρε φτάσετε στην παράγραφο 2 της απόπειρας ή και της συμμετοχής, καίτοι δεν υπάρχει νομολογία, διότι δε νομίζω ότι θα μπορούσε ποτέ να έχει επαναληφθεί στην Ελλάδα τέτοια εγκληματική πράξη σε τέτοιο μέγεθος.
Αν λοιπόν δεν εφαρμόσετε σήμερα τη διάταξη που λέει ότι η ποινή δεν αρκεί για να συνετίσει –τί να συνετίσει; Εδώ οι ίδιοι την απεδέχθησαν, ο Κουφοντίνας είπε ότι το λάθος ήταν ότι πήγε στραβά, δεν οργανώθηκε καλά. Δε σας είπε «λυπάμαι, χαίρομαι τουλάχιστον που έζησε ο Παλαιοκρασσάς›. Αντίθετα, αν διαβάσετε 4 προκηρύξεις, για όλα τα κακά της Ελλάδας φταίει ο Παλαιοκρασσάς. Για τη φοροδιαφυγή φταίει ο Παλαιοκρασσάς, για το οικονομικό σύστημα φταίει ο Παλαιοκρασσάς και κυρίως για τη φοροδιαφυγή από τα μέλη της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης.
Ο Παλαιοκρασσάς, στον οποίο οφείλεται η ίδρυση του ΣΔΟΕ, μιας ανασταλτικής δύναμης, της κυριότερης, της φοροδιαφυγής. Οφείλω να σας πω και κάτι για τις προκηρύξεις. Η προκήρυξη κ.κ. Δικασταί, το θέμα είναι λελυμμένο βιβλιογραφικά, είναι σκοπός τον οποίο εξυπηρετεί η δολοφονία ή το χτύπημα. Ο Βότσης, ένας έγκριτος δημοσιογράφος, ξέρει πολύ καλά το θέμα. Διαβάστε τον Καραμπελιά, έναν δημοσιογράφο ο οποίος επίσης ξέρει, ίσως έχει γράψει το καλύτερο βιβλίο με το «Αντάρτικο των πόλεων›. Είναι άνθρωπος ο οποίος μπορεί να εχθρεύεται τη βία, δεν έχει καμία σχέση με την Οργάνωσή σας, και αυτός σας είπε ότι ο σκοπός των προκηρύξεων είναι η προώθηση, η διαφήμιση του ένοπλου αγώνα.
Αυτό είναι και τίποτε άλλο. Εάν είχε απαγορευθεί από την Εισαγγελία η δημοσίευση, εγώ πιστεύω ότι θα ζούσαν πολλοί απ΄ αυτούς οι οποίοι προωθήθησαν στο υπερπέραν. Πολλοί θα ζούσαν. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτός ήταν ο σκοπός και νομίζω ότι είναι αναμφισβήτητο. Κάπου ξέφυγε σε κάποιον ότι αν δημοσιευόταν κανένα μονόστηλο δεν θα έπαιρνε κανείς είδηση.
Θέλω να προσθέσω ότι οι προκηρύξεις υπήρξαν παράλληλα και η θηλιά η οποία πέρασε από το λαιμό σας, διότι ένα έγγραφο το οποίο εξηγούσε γιατί έγινε το χτύπημα, εξηγούσε ποιος το έκανε και σήμερα που έχουμε ολόκληρη την Οργάνωση, τους έχουμε όλους μαζί μαντρωμένους αν θέλετε, είναι το θέμα «ήσουνα ή δεν ήσουνα›. Τα εγκλήματα είναι δεδομένα. Έχουν ομολογηθεί κι έχουν εξηγηθεί. «Ήσουν δεν ήσουν, ήμουν δεν ήμουν›, παίζαμε την κολοκυθιά εδώ μέσα τρεις μήνες.
Ένα θέμα που θέλω να θίξω είναι ότι η μετάνοια ενός τρομοκράτη είναι διαφορετική από τη μετάνοια ενός ποινικού. Η διαφορά είναι ότι ο τρομοκράτης, όπως και να το κάνουμε, έχει ένα πολιτικό κίνητρο. Νομίζει βλακωδώς ότι με το να σκοτώσει τον Στιούαρτ, ένα 19χρονο Αμερικανό μαύρο λοχία, ότι θα αποσοβήσει στο μέλλον οι Αμερικανοί να βομβαρδίζουν το Βιετνάμ, τον Κόλπο. Αυτό το κόλπο έγινε για τον Κόλπο. Τί χρώσταγε αυτός ο μαύρος λοχίας να πληρώσει; Λοχίας ήταν, ήταν πιο ανώτερος από στρατιώτη, μπορούσαμε να τον φάμε, γιατί να μη τον σκοτώσουμε;
Κάποιος τρομοκράτης ο οποίος είναι τρομοκράτης και πιστεύει ότι θα διορθώσει την κοινωνία, -θέλει απλώς να διαφημίσει τον ένοπλο αγώνα, εν πάση περιπτώσει-, αν δει μπροστά του ότι είναι απρόσφορος ο αγώνας, ότι δεν οδηγεί πουθενά, ότι τζάμπα σκότωσε ανθρώπους, τους αφαίρεσε τη ζωή, άφησε τα παιδιά τους και τις οικογένειές τους στο δρόμο, τότε μετανοεί και τότε, πιστεύω ότι γίνεται Τσελέντης, διότι η μετάνοια σ’ αυτό έγκειται. Δε μετανιώνουν έτσι, πρέπει να αποδείξεις τη μετάνοιά σου, όπως την απέδειξαν οι Ιταλοί τρομοκράτες, όπως την απέδειξαν ορισμένοι Γερμανοί τρομοκράτες και μπορείς με τη δύναμή σου να διαλύσεις την Οργάνωση όπως οι Τουπαμάρος, η μόνη μαρξιστολενινιστική επαναστατική ομάδα που διελύθη διότι ένα ηγετικό της στέλεχος σοβαρότατο, απεκάλυψε τα πάντα και οδήγησε την αστυνομία στα πλέον απόρρητα, απόκρυφα σημεία της Οργανώσεως.
Έτσι λοιπόν θα διελύετο και η 17Ν αν κάποιος έκανε το ίδιο και αυτό είναι η μόνη μομφή την οποία έχω κατά του Πάτροκλου Τσελέντη. Διότι την απόλυση δεν τη φοβόταν. Τί τον εμπόδισε να σηκώσει ένα τηλέφωνο και ανωνύμως να δώσει σε κάποιον την πληροφορία ώστε να σωθούν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που τώρα είναι κάτω απ’ το χώμα; Όμως εκτιμώ ότι σας είπε ότι μετάνιωσε, με εντυπωσίασε η φωτογραφία του είναι αλήθεια, όταν συνελήφθη με το κεφάλι το οποίο ακουμπούσε σχεδόν κάτω.
