Τι αναφέρουν για τον Ψαραδέλλη λοιπόν, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο για μας. Ο Σάββας Ξηρός και ο Βασίλης Τζωρτζάτος, αποκλείουν την συμμετοχή του και ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο Σάββας Ξηρός, στις 22.7 κάνει μια αναφορά γενικά και αόριστα για τις ληστείες, μια λάθος αναφορά στην ημερομηνία, την τοποθετεί το 1992, για την πράξη αυτή. Δεν συμπεριλαμβάνει πάντως τον Ψαραδέλλη.
Στην ανακριτική στις 11.8 προσδιορίζει ορθά τον τόπο και τον χρόνο και εδώ κ. Δικαστές, δείχνει να έχει κάνει μια ανάλυση της πράξης αυτής. Μια διαδικασία πιο αναλυτική λοιπόν. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί εδώ αφού λέει ορθά ότι είναι η ληστεία στα ΕΛΤΑ Αιγάλεω, αφού λέει η κατάθεση αυτή ότι είναι Χριστούγεννα του ’91 είναι 16.12 θυμάται ότι είναι οι συντάξεις και το δώρο λέει επί λέξει: «Ο Αποστόλης ο Τούρκος στη ληστεία αυτή, φορούσε μια περούκα με γκρίζα σγουρά μαλλιά και κάποιοι από τα μέλη της οργάνωσης νόμιζαν ότι ήταν ο Φώτης. Ο Φώτης νομίζω ότι δεν είχε συμμετοχή σ’ αυτή τη ληστεία.›
Και πιο κάτω στην ίδια κατάθεση αναφέρει: «Τον Φώτη τον έχω γνωρίσει, εκτός επιχειρήσεων της οργάνωσης.›
Κύριοι Δικαστές, εάν δεχθείτε και είμαι αναγκασμένη να το πω, την εισαγγελική εκτίμηση, όπως εκφράστηκε στις 10.9 από τον κ. Εισαγγελέα, ότι αυτή η κατάθεση του Σάββα Ξηρού για την οποία έχουμε πει τόσα πολλά εδώ, είναι μια ομολογία αυθόρμητη, αβίαστη, λεπτομερής, αποκαλυπτική, αξιόπιστη, πρέπει να δεχθείτε ότι ο Ψαραδέλλης δεν ήταν εκεί. Και αυτή η κατάθεση, είναι πλήρως εναρμονισμένη με ότι αναφέρεται από τον Σάββα Ξηρό για τον Ψαραδέλλη σ’ όλες αυτές τις καταθέσεις. Πέντε συνεχείς ημέρες, 11, 20, 21, 22, 27 Ιουλίου δεν έχει αναφέρει το όνομα του Ψαραδέλλη, σε καμία απ’ αυτές τις περίφημες εξομολογήσεις του δεν τον έχει αναφέρει τον Ψαραδέλλη πουθενά.
Και 11.8 αυτή η κατάθεση η ανακριτική, δεν συνιστά στο σύνολό της υποχώρηση, ο Σάββας Ξηρός φέρεται να αναφέρεται εκεί σε 41 ενέργειες, προσδιορίζει δράστες, άλλους με πιθανότητα, άλλους με βεβαιότητα. Για τον Ψαραδέλλη όμως επιχειρηματολογεί διπλά, γιατί δεν ήταν. Και γιατί διπλά; Λέει, δεν ήταν γιατί ο Χριστόδουλος Ξηρός έκανε λάθος και τον μπέρδεψε με τον Τούρκο και ίσως αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε ο άνθρωπος αυτός να πει εκείνη τη στιγμή και το ισχυροποιεί αυτό, γιατί τι λέει; Δεν τον έχω συναντήσει σε καμία ενέργεια της οργάνωσης.
Και κύριοι Δικαστές ο Σάββας Ξηρός κατά το κατηγορητήριο από το ’87 συμμετέχει σε όλες τις ενέργειες της οργάνωσης, κατά το κατηγορητήριο πλην τριών. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό το «νομίζω› που είχε επισημάνει και ο κ. Ευαγγελάτος εδώ νομίζω, ότι ο Φώτης νομίζω δεν είχε συμμετοχή, υποχωρεί και γίνεται βεβαιότητα, μ’ αυτή τη διπλή επιχειρηματολογία.
Αυτή δε η κατάθεση τώρα του Σάββα Ξηρού εναρμονίζεται και με του Βασίλη Τζωρτζάτου, που τι λέει στην προανακριτική την οποία χρησιμοποιώ; Επιγραμματικά λέει ότι, συμμετείχα με κάποιους σ’ αυτή τη ληστεία, όχι όμως με τον Ψαραδέλλη, δεν τον αναφέρει τον Ψαραδέλλη. Λέει με τον Αποστόλη, Λουκά, Μιχάλη και Λάμπρο.
Μόνο ο Χριστόδουλος Ξηρός λοιπόν αναφέρει τον Ψαραδέλλη εδώ. Και τι λέει; Λέει ότι, «σε ένα ευρύ χρονικό διάστημα ’85 με ’98 έχω συμμετάσχει μαζί με άλλα μέλη σε ληστείες› στη συνέχεια αναφέρει κάνοντας λάθος, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Αιγάλεω, αναφέρει Λουκά, Σταμάτη, Αποστόλη, Φώτη, Λάμπρο και τον αδελφό μου Σάββα και ότι ο Λουκάς φορούσε την στολή αστυνομικού.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της κατάθεσης; Λάθος τόπος, δεν είναι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λάθος χρόνος, ή μάλλον δεν προσδιορίζεται ο χρόνος. Μάλιστα θυμάμαι στην ανάκριση υπήρχε διάχυτη εντύπωση ότι επρόκειτο για το 1988, γι’ αυτό και ο Ψαραδέλλης στην ανακριτική του αν θα δείτε λέει, δεν έχω πάρει μέρος στη ληστεία των ΕΛΤΑ Αιγάλεω το 1988. Γιατί έτσι προέκυπτε μέχρι τότε από τη δικογραφία, ότι αυτή η ληστεία είναι το ’88, δεν είχε προσδιοριστεί ο χρόνος.
Επίσης αυτή η κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού, η απολογία δεν αναφέρει συμμετοχική δράση. Θα ήθελα εδώ να σας παραπέμψω σε μια σκέψη του Συμβουλίου Εφετών. Στην σελίδα 441 του βουλεύματος, εδώ κάνει μια σκέψη το βούλευμα, ενδεχομένως να την κάνει και το Δικαστήριό σας, ελπίζω πως όχι με όλα αυτά τα στοιχεία, αλλά θα ήθελα να την δούμε. Τι λέει το βούλευμα: Η κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού, δεν αναιρείται από την προανακριτική απολογία του παραπεμπομένου ως συναυτουργού Τζωρτζάτου, ο οποίος δεν τον συμπεριλαμβάνει μεν, μεταξύ των μελών της 17Ν που τέλεσαν το έγκλημα, δεν αρνείται όμως ειδικώς την συμμετοχή του. Και συνεχίζει, ούτε αναιρείται από άλλο αποδεικτικό στοιχείο η απολογία του Χριστόδουλου Ξηρού.
Κύριοι Δικαστές, το επιχείρημα περί της μη ρητής άρνησης του κατηγορουμένου Τζωρτζάτου, για μένα έχει νομικά, αλλά πάνω απ’ όλα λογικά σφάλματα. Καταρχήν πώς γνωρίζετε εδώ οι δικαστές της ουσίας, ότι δεν ρωτήθηκε ο Τζωρτζάτος; Και δεν γράφτηκε η άρνησή του, στο πλαίσιο μιας προανάκρισης και ανάκρισης και συνοπτικής και αφαιρετικής και πάνω απ’ όλα και καταγγελθείσας βέβαια. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει πλέον το Δικαστήριό σας.
Τι ζητάμε δηλαδή από τον Βασίλη Τζωρτζάτο να έχει αρνηθεί ειδικά τη συμμετοχή του Ψαραδέλλη; Μ’ αυτή τη λογική έψαξα ότι το 1991 φέρονται εδώ κατά το κατηγορητήριο πάντα, ως μέλη όλοι οι υπόλοιποι εδώ συγκατηγορούμενοι, πλην του Βασίλη Ξηρού και του Διονυσίου Γεωργιάδη. Με αυτό το σκεπτικό, ούτε αυτούς αποκλείει.
Και εν πάση περιπτώσει εγώ πιστεύω ότι θα υπήρχε μια λογική σ’ αυτό το επιχείρημα, αν ο Τζωρτζάτος έλεγε ότι, συμμετείχα μ’ αυτούς, μ’ αυτούς και με κάποιον άλλον που δεν τον θυμάμαι. Τώρα ως προς το επιχείρημα το, μα δεν υπάρχει άλλο αποδεικτικό στοιχείο που να αναιρεί την κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού, θα έλεγα εδώ κ. Δικαστές ότι, αγνοεί κατ’ αρχήν το Συμβούλιο Εφετών αυτή την τόσο σημαντική κατάθεση του Σάββα Ξηρού, που όποτε είναι να οδηγηθούμε σε αποδείξεις και σε ενδείξεις συμμετοχής την θυμόμαστε και εδώ την έχουμε ξεχάσει. Μια κατάθεση που αναιρεί αιτιολογημένα την κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού.
Και εν πάση περιπτώσει, βεβαίως και παραγνωρίζει εδώ το βούλευμα και το 211Α και πάνω απ’ όλα την αρχή ότι η αμφιβολία είναι υπέρ του κατηγορουμένου. Αντίθετα στο βούλευμα σε άλλες περιπτώσεις, αντιμετώπισε διαφορετικά κάποιες άλλες υποθέσεις, πρόσεξα ότι στη ληστεία στον ΟΤΕ της Πατησίων, το βούλευμα σ’ αυτές τις περιπτώσεις με κατάθεση συγκατηγορουμένου απαλλάσσει κάποιον συγκατηγορούμενο. Παρατήρησα στην εισαγγελική πρόταση, την περίπτωση της Τράπεζας Εργασίας Περιστερίου και τον ΟΤΕ Πειραιά αν δεν κάνω λάθος.
Εν πάση περιπτώσει ξαναγυρίζω στον Ψαραδέλλη για να ρωτήσω, γιατί αναρωτιέμαι, τι μένει, αν μένει, τι σας μένει κ. Δικαστές; Μια μετέωρη, μια αναξιόπιστη, μια αναιρεθείσα κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού; Μια κατάθεση που δεν έχει υποστεί την βάσανο του ακροατηρίου. Μια κατάθεση που έχει καταγγελθεί. Μια κατάθεση γενική, αόριστη. Αναρωτιέμαι πώς θα στηρίξετε την καταδίκη του Ψαραδέλλη σε ένα τόσο λυμφατικό αποδεικτικό στοιχείο; Πώς θα αξιοποιήσετε κ. Δικαστές μια κατάθεση που αναιρείται από δυο συγκατηγορούμενους και από όλα τα στοιχεία της δικογραφίας.
Εγώ νομίζω ότι μπορείτε να πάρετε μια δίκαιη απόφαση, με βάση την αρχή της αμφιβολίας και της υποχρέωσής σας για αιτιολογία ειδική και εμπεριστατωμένη. Και γι’ αυτό στην αρχή σκέφθηκα ότι δεν χρειαζόταν καν να καταφύγω στο 211Α. Που κατά την γνώμη μου είναι ένας αποδεικτικός περιορισμός και επιτάσσει την εύρεση ενός άλλου αποδεικτικού στοιχείου έτερου που να επιβεβαιώνει την ομολογία εδώ του συγκατηγορούμενου.
Παρόλα αυτά όμως κ. Δικαστές, εγώ αναρωτήθηκα και γι αυτό. Και λέω ωραία, κάποια άλλα στοιχεία. Να βρούμε κάποια στοιχεία που να αποδεικνύουν, να αποδεικνύουν όμως πώς; Από μόνα τους και ευθέως αυτή τη πράξη, να ενισχύουν και να επιβεβαιώνουν αυτή την κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού και τελικά να είναι τόσο ισχυρά που να βαρύνουν στην δική σας συνείδηση περισσότερο και από όλο το αποδεικτικό υλικό και από τις άλλες δυο απολογίες.
Εγώ βρήκα το ψευδώνυμο Φώτης που το έχει αποδεχθεί ο Ψαραδέλλης; Δεν σας παρέχει αυτό κάποιο στοιχείο για την συγκεκριμένη πράξη. Μπορεί να σας προβληματίσει για άλλα θέματα, αλλά όχι γι’ αυτό. Ότι ο Ψαραδέλλης ομολόγησε μια ληστεία; Μα και πάλι δεν μπορείτε να το συνδέσετε, γιατί η ληστεία αυτή, όπως και παρακάτω αναλυτικά θα πω, είχε άλλα χαρακτηριστικά, ήταν μια άλλη πράξη.
Οι υπόλοιποι συγκατηγορούμενοι τι λένε; Κύριοι Δικαστές άλλοι συγκατηγορούμενοι το 1991, όταν έγινε αυτή η πράξη, και στην προδικασία και στο ακροατήριο δεν τον γνωρίζουν καν. Θα αναφερθώ στον Καρατσώλη που λέει στην προανακριτική του ότι δεν τον ξέρει και φέρεται κατά το κατηγορητήριο ως μέλος το 1991, το ίδιο ισχύει και για τον Τέλιο και για τον Κονδύλη που απολογήθηκαν εδώ ενώπιόν σας.
Το τελευταίο που αναρωτήθηκα είναι αν μπορείτε, με βάση κάποια λογική που άκουσα από την πολιτική αγωγή, λέει ότι μπορεί να θεωρηθεί ένδειξη όταν κάποιος κατηγορούμενος δεν αποκρούει λογικά, πειστικά, τεκμηριωμένα, όσα του καταλογίζει ο συγκατηγορούμενος. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό μας ζητά, αυτό ζητά από τον κατηγορούμενο να αποδείξει την αθωότητά του. Για μένα δηλαδή ουσιαστικά ανατρέπει αυτό που κάποιοι παλιοί συγγραφείς λέγανε, βάρος απόδειξης στην ποινική δίκη. Και εν πάση περιπτώσει να πω και κάτι, ότι η στάση π.χ. του Χριστόδουλου Ξηρού στο ακροατήριο, δεν άφηνε περιθώρια για ερωτήσεις προς αυτόν από ένα συγκατηγορούμενο σαν τον Ψαραδέλλη.
Δηλαδή οι δικονομικές συνθήκες υπήρχαν πράγματι, τις δώσατε και ορθώς, αντικειμενικά όμως υπήρχαν; Κύριοι Δικαστές, για μένα αποδείχθηκε πιστεύω ότι, η κατάθεση του Χριστόδουλου Ξηρού αναιρείται, όχι απλά δεν επιβεβαιώνεται δηλαδή. Και εδώ να σας πω ότι, οι εισηγήσεις της πολιτικής αγωγής, οι εισηγήσεις της εισαγγελικής έδρας, δεν σας βοηθάνε, δεν σας δίνουν, ούτε κάποιο άλλο στοιχείο, ούτε κάποιο άλλο λογικό συμπέρασμα για να καταλήξετε σε μια άλλη κρίση. Η εισαγγελική έδρα απλώς εισηγείται την παραπομπή. Οι εισηγήσεις τώρα της πολιτικής αγωγής, δεν υστερούν καμία σκέψη, αποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό κατ’ εμέ και την αδυναμία στοιχειοθέτησης της κατηγορίας σε βάρος του Ψαραδέλλη.
Η συνάδελφος κα Τζούλη δεν έκανε κάποια αναφορά γιατί αναφέρθηκε μόνο στο δόλο για τον Ξηντάρα δηλαδή. Ο ένας συνάδελφος των ΕΛΤΑ Αιγάλεω, θα έλεγα ότι έκανε μια παρωδία βιογραφίας για τον Ψαραδέλλη, αυτή ήταν η πρότασή του, αν μου επιτρέπετε την έκφραση αυτή. Θα έλεγα ότι η εισήγησή του απευθυνόταν μάλλον στο θυμικό και όχι σε νομικές συνειδήσεις. Το ότι πράγματι αποδέχθηκε το Φώτης, ότι έχει κάνει μια ληστεία, ότι ήταν τροτσκιστής δεν νομίζω ότι μπορούν να σας βοηθήσουν καθόλου. Ο δε έτερος συνάδελφος έκανε λέει και ειδική μνεία για τον Ψαραδέλλη και τι είπε, για την συγκεκριμένη ληστεία δεν έχετε λέει κάποιο ουσιαστικό άλλοθι κ. Ψαραδέλλη. Δηλαδή μας λέει η πολιτική αγωγή, ή μάλλον παραγνωρίζει η πολιτική αγωγή ότι η αθωότητα τεκμαίρεται και είναι γνωστό αυτό και δεν είναι αποδεικτέα.
Το γεγονός τώρα ότι ένας κατηγορούμενος συμμετέχει στο δικαίωμα που έχει στην όλη διαδικασία, συμμετέχει, αποκρούει την κατηγορία αυτό είναι ένα άλλο θέμα και μάλιστα κ. Πρόεδρε ίσως θυμηθείτε και την αγωνία του Ψαραδέλλη εδώ να βρει τι έκανε εκείνη την ημέρα στις 16.12 που έρχονται οι συντάξεις, με τον Παναγιώτη τον Ταχυδρόμο που γνωρίζετε και εσείς. Μια αγωνία βέβαια και όχι ένα άλλοθι εδώ, αυτό είναι δεδομένο.
Εγώ διακινδυνεύω να πω ότι, μ’ αυτές τις εισηγήσεις της πολιτικής αγωγής, οδηγούμαι σε μια σκέψη ότι υπάρχει μια βεβαιότητα ότι ο Ψαραδέλλης θα καταδικαστεί. Δεν μπορεί είμαστε στην δίκη της 17Ν, θα μοιραστούν χρόνια, θα πάρει κάποια και ο Ψαραδέλλης.
Κύριοι Δικαστές, υπάρχουν και παρουσίες όπως αυτές του κ. Πολίτη νομίζω στον κ. Μομφεράτο που ήταν μια εξαίρεση στον κανόνα. Εν πάση περιπτώσει εγώ θα πω ότι οι τοποθετήσεις αυτές της πολιτικής αγωγής ήταν μία παράδοξα έμμεση αποδοχή της αθωότητας του Ψαραδέλλη και έτσι θα τις χαρακτηρίσω τελικώς.
Θα τελειώσω κάνοντας μία επικουρικά βέβαια μία αναφορά στο δόλο σύντομη των απλών συνεργών σε περίπτωση που συνταχθείτε με την πρόταση και του κ. Εισαγγελέα εδώ και σε περίπτωση που θεωρήσετε ότι ο Ψαραδέλλης συμμετείχε στην πράξη αυτή. Δεν σας κρύβω ότι δεν μπορώ να μιλήσω για τον Ψαραδέλλη. Λέω μία γενική αναφορά γιατί εγώ τουλάχιστον δεν έχω μπορέσει να τον τοποθετήσω κάπου μέσα στο ΕΛΤΑ Αιγάλεω για να δω ότι ναι αυτός είναι λοιπόν ο Ψαραδέλλης, αυτό έκανε, να δούμε τώρα μπορεί να ήταν και απλός συνεργός; Εγώ δεν κατάφερα κάπου να τον τοποθετήσω. Το Δικαστήριό σας εάν τον καταδικάσει είμαι σίγουρη ότι αιτιολογημένα θα απαντήσει σε αυτό.
Θέλω να πω λοιπόν κ.κ. Δικαστές για το θέμα αυτό ότι κατά την γνώμη μου δεν αποδείχθηκε η αντικειμενική υπόσταση της απλής συνέργιας και εξηγούμαι. Εδώ η πορεία του αυτουργού, αυτού του αστυνομικού δηλαδή, του δήθεν αστυνομικού που πυροβολεί είναι μια πορεία πολύ μοναχική. Σε αυτή την πορεία δε ο αυτουργός ούτε έχει διευκολυνθεί υλικά αλλά ούτε έχει ενισχυθεί και ψυχικά από κανέναν από τους φερόμενους ως απλούς συνεργούς, από τους υπόλοιπους δράστες της ληστείας.
Τι προκύπτει από τις μαρτυρικές καταθέσεις; Προκύπτει ότι κάποια δεδομένη στιγμή, δεν ξέρουμε ποια, ο αστυνομικός που έχει το όπλο, δεν χρειάζεται λοιπόν να διευκολυνθεί υλικά, έχει το όπλο και βγαίνει έξω. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται πότε συμβαίνει αυτό, κρύβεται πίσω από το φορτηγάκι. Μην ξεχνάτε ότι είναι ο μόνος βάσει του Ξηντάρα της κατάθεσής του που μπορεί να δει έξω τι γίνεται, ότι περνάει δηλαδή ο Ξηντάρας και δεν ξέρει για ποιο λόγο περνάει ο Ξηντάρας αλλά βλέπει έναν αστυνομικό. Είναι ο μόνος λοιπόν που μπορεί να δει. Βγαίνει έξω, κρύβεται πίσω από το φορτηγάκι και πυροβολεί.
Η πράξη του φυσικού αυτουργού έχει γίνει αποδεδειγμένα έξω από τα ΕΛΤΑ. Αποδεδειγμένα επίσης κανείς από τους υπόλοιπους δράστες δεν ήταν εκεί. ¶ρα δεν μπορείτε να συνάγετε ένα αντικειμενικό κριτήριο για την σύνδεση της αυτουργικής με την συμμετοχική δράση. Δεν το έχετε αυτό το αντικειμενικό στοιχείο.
Επίσης δεν μπορείτε να πείτε ούτε για αδράνεια, δεν μπορείτε να πείτε αφού δεν ήταν εκεί, δεν ήταν καν εκεί. Ούτε λοιπόν θέμα αδράνειας τίθεται. Ας εξετάσουμε τι έκαναν πριν την πράξη λοιπόν. Πριν την πράξη κ.κ. Δικαστές όχι μόνο δεν υπάρχει ενθάρρυνση προς τον αυτουργό αλλά από το αποδεικτικό υλικό προκύπτει ότι υπάρχει μία έκπληξη των υπολοίπων. Τι λέει ο Γρίβας; Διαβάζω επί λέξει: «Είχαν πάρει τα λεφτά, είχαν πάει σχεδόν στην έξοδο και τότε ο Σάββας› ο Γρίβας αναγνωρίζει τον Σάββα Ξηρό ως αυτόν που ήταν στο πατάρι. «Τότε ο Σάββας κατέβαινε από το πατάρι και όταν ακούστηκε η ριπή του αυτόματου όπλου λέει ‘τι έγινε ρε παιδιά‘›.
Θα έλεγα ότι το πρόβλημα υπάρχει και στην υποκειμενική υπόσταση διότι δεν αποδείχθηκε ότι γνώριζαν για την τέλεση, ούτε ότι ήθελαν να βοηθήσουν και να συμβάλλουν στην τέλεση από τον αυτουργό οι φερόμενοι ως απλοί συνεργοί.
Θέλω να αναφερθώ σε αυτό γιατί; Και η Εισαγγελική Έδρα και η πολιτική αγωγή προσπάθησε να κάνει υπαγωγή στον κοινό ανθρωποκτόνο δόλο με δύο επιχειρήματα. Είχαν όπλα, ήταν το ένα και το δεύτερο ήταν, κανείς δεν διαχώρισε την θέση του. Κύριοι Δικαστές, το γεγονός ότι είχαν όπλα είναι μία από τις προϋποθέσεις που συμπλέκουν για να στοιχειοθετηθεί η ληστεία, η παράνομη βία δηλαδή. Έτσι στοιχειοθετείται η αντικειμενική υπόσταση παράνομης βίας που ζητά να ασκείται σωματική βία ή απειλές.
Το όπλο δηλαδή προφανώς χρησίμευε για τον περιορισμό της ελεύθερης βούλησης του ατόμου το οποίο προσέβαλαν εκείνη τη στιγμή και επίσης την κάμψη της προσωπικής του αυτενέργειας. Τώρα οι γενικές παραδοχές που χρησιμοποίησε ο κ. Εισαγγελέας για να στηρίξει το δόλο, πάντα έτσι πήγαιναν ή κάτι τέτοιο το οποίο αυτή την στιγμή δεν έχω σημειώσει για να σας πω τι ακριβώς. Εγώ λοιπόν να αντιτάξω σε αυτά κάποια άλλα στοιχεία πάλι από την δικογραφία. Τι σας λέει ο Σάββας Ξηρός στην ανακριτική του απολογία; «Μετά τη ληστεία των ΕΛΤΑ Πατησίων› αναφέρεται στην προηγούμενη πράξη, κάνει λάθος λέγοντας ΕΛΤΑ, είναι ΤΤ Πατησίων, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο «που τραυματίστηκε ο Παπαπάνος αποφασίσαμε να μην ξανακάνουμε ληστεία σε Τράπεζα που υπήρχε ένοπλος φρουρός›.
Τι σας είπε ο Τσελέντης; Λέει: «εάν είχαμε πάει με πρόθεση δεν θα χρειαζόταν να είναι ντυμένος κάποιος αστυνομικός›. Τι σας λέει ο Δημήτρης Κουφοντίνας; Έγινε ένας διάλογος εκεί κ. Πρόεδρε που αφορά ακριβώς αυτό το θέμα, ένας διάλογος με σας. Λέει: «μπορεί να ξεκινήσει κάτι με έναν προορισμό και στη συνέχεια να διευρυνθεί ή να διαφοροποιηθεί›. Τέλος τι σας λέει και το καταστατικό, το πειστήριο που έχετε, το λεγόμενο καταστατικό; Σας λέει ότι «πάντα υπάρχει ένας υπεύθυνος επιχείρησης που αποφασίζει στη διάρκεια της επιχείρησης για οτιδήποτε έκτακτο συμβεί› αλλά και στην κανονική έκβασή της γιατί δεν είναι δυνατόν τότε να γίνονται οι συζητήσεις;
Αυτά ήθελα να σας πω ως προς το θέμα του δόλου και να τελειώσω με την πράξη αυτή συνοψίζοντας κ.κ. Δικαστές για τους μάρτυρες, για τα έγγραφα, για τις καταθέσεις των δύο συγκατηγορουμένων που ενδυναμώνουν την πιθανότητα αθώωσης του Ψαραδέλλη και οδηγούν σε δικαστική βεβαιότητα το Δικαστήριό σας.
Εγώ θα έλεγα ότι μία ετυμηγορία εδώ ενοχής θα ήταν μία αυθαίρετη τοποθέτηση στην πραγματικότητα. Γιατί πείτε μου ποια δικονομική αλήθεια μπορεί να δεχθεί αυτό το παράλογο που λέει ότι: καταδικάζουμε κάποιον που αποδεικνύεται ότι δεν ήταν εκεί, δεν έκανε τίποτα, κανείς δεν τον είδε. Ποια δικονομική αλήθεια κ.κ. Δικαστές μπορεί να έχει μόνο ένα έρεισμα, την κατάθεση ενός συγκατηγορουμένου; Και όχι μόνο αυτό, μια κατάθεση που αναιρείται, μία κατάθεση που ματαιώνεται από όλα τα στοιχεία και που τελικά αν θέλετε τι μπορεί να σας δημιουργήσει; Μόνο αμφιβολίες. Με βάση την αρχή της επιείκειας το τεκμήριο αθωότητας πάλι να σας οδηγήσει σε αθώωση.
Κύριε Πρόεδρε, επειδή ξεκινώ ένα άλλο θέμα για τη ληστεία του 1983 θα μπορούσαμε να διακόψουμε λίγο νωρίτερα ή μπορώ να συνεχίσω για να μην διακόψω τον ειρμό μου;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Διακόπτουμε για μισή ώρα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί.
Κύρια Καραμπλιάνη, μπορείτε να συνεχίσετε.
Ρ. ΚΑΡΑΜΠΛΙΑΝΗ: Στο σημείο αυτό κ. Πρόεδρε θα ήθελα να διευκρινίσω το περιεχόμενο της απολογίας του Θεολόγου Ψαραδέλλη και συγκεκριμένα να διευκρινίσω τρία πράγματα που πιστεύω ότι είναι τα ζητούμενα. Το πρώτο είναι τι ομολόγησε ο Ψαραδέλλης και τι αποδείχθηκε από την διαδικασία. Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί το ομολόγησε και το τρίτο ερώτημα είναι πώς το ομολόγησε με δεδομένο ότι εδώ οι συνθήκες έχουν καταγγελθεί.
Θα ασχοληθώ με το πρώτο ερώτημα, με τα υπόλοιπα θα ασχοληθεί ο συνάδελφός μου ο κ. Ζώτος. Τι ομολόγησε και με ρωτήσατε πριν «μα μας ενδιαφέρει; Είναι παραγεγραμμένη η πράξη του 1983›. Είναι δύο οι λόγοι που μας ενδιαφέρει κατά την γνώμη της υπεράσπισης κ. Πρόεδρε. Ο πρώτος είναι ότι δεν θα πρέπει η ομολογία του αυτή να χρησιμοποιηθεί στρεβλά για την καταδίκη του για μια από τις πράξεις που κατηγορείται. Ο δεύτερος λόγος πολύ σημαντικός είναι ότι αν πράγματι αυτή η ληστεία που αποδέχεται δεν έχει σχέση με την 17Ν, δεν έγινε δηλαδή στο πλαίσιο και για τις ανάγκες της Οργάνωσης αυτής τότε δεν μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε και ως απόδειξη συμμετοχής.
Αναφέρομαι στον πρώτο λόγο για να μην χρησιμοποιηθεί δηλαδή στρεβλά, γιατί αναφέρομαι σε αυτό; Ακούγοντας την εισαγγελική πρόταση που λέει ότι «μα κ. Πρόεδρε› σας λέει ο κ. Εισαγγελέας «ρητά έχει ομολογήσει ο Ψαραδέλλης στη μία ότι το έκανε για τις 500.000 για το βιβλίο του Πουλιόπουλου και στην άλλη ότι με την κατάθεσή του ότι είναι ο Ρομπέν των Δασών τους οδήγησε στη ληστεία›.
Κύριοι Δικαστές, εμφανίζεται δηλαδή εδώ το φαινόμενο να διασπάται η ομολογία του κατηγορουμένου σε δύο κομμάτια και να χρησιμεύει για την ενοχοποίηση του Ψαραδέλλη για δύο πράξεις. Ο Ψαραδέλλης απολογούμενος ενώπιόν σας ενθυμείσθε ότι αποδέχθηκε αυτή τη ληστεία του 1983. Μία δυσπιστία του Δικαστηρίου σας νομίζω ότι εκφράστηκε λόγω του χρονικού και τοπικού στίγματος που είχε δώσει παλαιότερα, που πράγματι είχε πει για 1986 και τη Δροσοπούλου. Παρόλο που όπως ανέφερα και πριν στην διαδικασία ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών είχε προσδιορίσει το 1983 και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Πατησίων. Τα είχε πει από τότε.
Εγώ θέλω να πω μόνο κάποια χαρακτηριστικά τα οποία την προσδιορίζουν αυτή τη ληστεία και στα οποία ο Ψαραδέλλης αναφερόταν από την πρώτη ημέρα που συνελήφθη μέχρι σήμερα. Δεν αναφέρομαι σε χρονικά ή τοπικά στίγματα αλλά σε άλλα χαρακτηριστικά που εξατομικεύουν αυτή την πράξη κατά τρόπο βέβαιο. Το πρώτο, λέει ο Ψαραδέλλης «δεν γνώριζα γιατί αν γνώριζα δεν θα είχα πάει σε αυτή τη ληστεία ούτε σήμερα γνωρίζω› γιατί δεν αποδείχθηκε πράγματι «ότι αυτή η ληστεία είχε σχέση με την 17Ν ή είχε οργανωθεί από κάποιο μέλος της 17Ν›.
Πράγματι από την δικογραφία δεν προκύπτει ότι αυτή η ληστεία που είναι η ληστεία στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο Πατησίων το 1983 δεν συνδέεται με την 17Ν. Δεν την αναφέρει κάποιος κατηγορούμενος και έχουν αναφερθεί σε παραγεγραμμένες πράξεις και υπάρχουν κατηγορούμενοι που έχουν ως χρόνο συμμετοχής τους κατά το κατηγορητήριο το 1983. Παρόλα αυτά δεν έχουν αναφερθεί σε αυτή την πράξη, ούτε κάποιο αντικειμενικό εύρημα έχετε που να συνδέει την Οργάνωση με την ληστεία αυτή.
Το δεύτερο στοιχείο που είπε ο Ψαραδέλλης «4 δράστες ήμασταν κι εγώ η δουλειά μου ήταν να κρατάω τσίλιες›. Από το διαβιβαστικό της αστυνομίας που προσκομίστηκε από την υπεράσπιση, από το διαβιβαστικό του 1983 το οποίο πρέπει να πω ότι με μεγάλο κόπο προσπαθούσαμε να βρούμε καιρό στην Ευελπίδων. Ήταν μια δικογραφία που είχε τεθεί στο αρχείο αγνώστων δραστών, ήταν έτοιμη για πολτοποίηση, το έννομο συμφέρον μας ήταν βέβαια προφανές αλλά πολλές οι δυσκολίες. Παρόλα αυτά καταφέραμε να την βρούμε.
Στο διαβιβαστικό αναφέρονται πράγματι 4 δράστες και αναφέρεται εκεί ότι 1 εκ των οποίων παρέμεινε στην είσοδο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Τρίτο δεδομένο που είπε ο Ψαραδέλλης «είχαμε όπλα, δεν τα χρησιμοποιήσαμε, δεν έπεσαν πυροβολισμοί›. Πράγματι, αποδεικνύεται και αυτό από το διαβιβαστικό.
Τέταρτον, «είχαμε μαζί μας ένα κουτί από γλυκά άδειο που θα χρησιμοποιούσαμε για τον εκφοβισμό των δραστών στην έξοδο›. Πράγματι στο διαβιβαστικό αναφέρεται ότι φεύγοντας οι δράστες της ληστείας εκείνης είπαν ότι είχαν βάλει βόμβα, πράγμα που δεν αποδείχθηκε ως αληθινό. Το πέμπτο στοιχείο είναι η έγκυος γυναίκα, η έγκυος υπάλληλος. Ο Ψαραδέλλης προσδιόρισε από την πρώτη στιγμή, ήταν υπάλληλος αυτή η έγκυος και όχι πελάτισσα όπως ήταν στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο το 1988. Λέει «τη βοήθησαν, την οδήγησα σε ασφαλές σημείο, την άλλη μέρα διάβασα για τον ευγενικό ληστή›.
Κύριοι Δικαστές, εδώ μπροστά σας ήρθε αυτή η γυναίκα, η ζωντανή απόδειξη της αλήθειας του Ψαραδέλλη και σας είπε επί λέξει σε ερωτήσεις του κ. Ζώτου, απάντησε «το ΄83 ήμουν έγκυος και είχα πάθει τότε μεγάλο σοκ με την πρώτη ληστεία. Δεν είχαμε φρουρό το ΄83. Τότε έγραψαν οι εφημερίδες ότι οι ληστές βοήθησαν μία έγκυο και αφορούσε εμένα. Σας λέω έχω μπερδέψει το ΄83 με το ΄88›.
Βέβαια κ.κ. Δικαστές η εφημερίδα του 1983 που θα δείτε από τα έγγραφα που έχουμε καταθέσει ότι αναφέρει «ευγενέστατοι› είναι ο παράτιτλος και η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ› της 7ης Ιουλίου 1983. Για όλους τους παραπάνω λόγους κ.κ. Δικαστές καθίσταται νομίζω αποδεδειγμένο ότι και την προανάκριση και στην ανάκριση και στο ακροατήριο τελικά ο Ψαραδέλλης περιέγραφε μόνο μία και μοναδική ληστεία. Σας το έλεγε συνέχεια στην απολογία του «την θυμάμαι, μία έχω κάνει›. Είναι μία πράξη παραγεγραμμένη, είναι το 1983, δεν είναι ούτε το ΄88 ούτε το ΄91.
Ο δεύτερος λόγος όπως σας είπα που πιστεύουμε ότι πρέπει να διευκρινιστεί όπως διευκρινίστηκε το τι ομολόγησε ο Ψαραδέλλης είναι ακριβώς γιατί, να μην επιχειρηθεί να χρησιμοποιηθεί αυτό σαν ένα στοιχείο απόδειξη ένταξης του Ψαραδέλλη και συμμετοχής του στην 17Ν. Έχω την εντύπωση ότι η αναφορά κ. Πρόεδρε στον extraneous κατά καιρούς της διαδικασίας κάπου εκεί νομίζω ότι εμάς αφορούσε.
Η ληστεία του 1983 δεν έχει σχέση με την 17Ν όπως προείπα γιατί κανείς συγκατηγορούμενος δεν την αναφέρει και γιατί δεν έχετε και κανένα άλλο στοιχείο. Ο Αναπληρωτής κ. Εφέτης ο κ. Σίδερης είχε αναρωτηθεί, μα λέει «το modus operandi είναι ίδιο με αυτές εδώ που εξετάζουμε›. Εδώ θα σας παραπέμψω στην εξήγηση που έδωσε ο Ψαραδέλλης. Να την συνεκτιμήσετε.
Τι είπε; Λέει: αν δεχθούμε ότι ο Γιάννης Σκανδάλης πράγματι μετά μπήκε στην 17Ν, είχε μια σχέση με την 17Ν ένας άνθρωπος που παρέμεινε για κάποιο καιρό στις φυλακές αυτό αποδεικνύεται από έγγραφο που έχουμε καταθέσει στο Δικαστήριό σας, μπορεί να είχε μάθει κάποια τεχνογνωσία και να την μετέφερε στην Οργάνωση. Είναι μία εξήγηση αυτή. Πάντως εγώ καταλήγω λέγοντας ότι πρέπει να δεχθούμε ότι ο Ψαραδέλλης είπε αλήθεια, ότι δεν είχε σχέση με τις δύο άλλες ληστείες και ότι με κανένα σκεπτικό δεν μπορείτε να συνδέσετε αυτή τη ληστεία του ΄83 με την συμμετοχή του στην 17Ν.
Και γι αυτές τις δύο ληστείες που αναφέρθηκα και που παραπέμπεται ο Ψαραδέλλης διότι δεν είναι παραγεγραμμένες, είναι το ΄88 και το ΄91 εγώ θα έλεγα ότι η δικονομική αλήθεια όπως αποδείχθηκε εδώ σας δίνει βεβαιότητα. Μια διαφορετική κρίση επιτρέψτε μου να πω ότι θα ήταν αυτό που λέμε «είναι ένοχος γιατί έτσι είναι, είναι ένοχος γιατί κατά σύμπτωση βρέθηκε μία έγκυος γυναίκα› ή στην άλλη «είναι ένοχος γιατί το λέει ο Χριστόδουλος Ξηρός›.
Εγώ πιστεύω ότι αν οδηγηθείτε σε κρίση περί ενοχής θα καταδικάσετε έναν δράστη χωρίς δράση, έναν δράστη που οι συγκατηγορούμενοί του που αποδέχονται την συμμετοχή του λένε ότι δεν ήταν. Έναν δράστη υπεράριθμο, έναν δράστη που δεν ταιριάζει στις περιγραφές, έναν δράστη που δεν αναγνωρίστηκε, έναν δράστη που σε μία από αυτές θρηνούσε την αδελφή του.Τελικά ίσως να δικαιούμαι να πω με όλα αυτά τα στοιχεία ότι μία τέτοια κρίση σας θα ήταν διολίσθηση στην διολίσθηση στην αυθαιρεσία.
Το επόμενο θέμα κ.κ. Δικαστές, κάποιες σκέψεις θέλω μόνο να κάνω στην κατηγορία της προμήθειας και κατοχής εκρηκτικών υποστηρίζοντας την εισαγγελική πρόταση που στηρίζεται πράγματι στο νόμο, στη λογική και στα δεδομένα της υπόθεσης στην περίπτωση αυτή.
Πράγματι για την προμήθεια και βέβαια αναφέρομαι επικουρικά για τον Ψαραδέλλη. Όλα όσα λέω βέβαια αφορούν όλους τους κατηγορούμενους ή τους περισσότερους μάλλον. Πράγματι για την προμήθεια λοιπόν δεν αποδείχθηκε κάποια ενέργεια εισαγωγής ότι έγινε από τον Ψαραδέλλη σε κάθε περίπτωση στην σφαίρα κατοχής του δράστη. Η ενέργεια εισαγωγής έγινε από συγκεκριμένους κατηγορούμενους που κατηγορούνται για το Α.Τ Βύρωνα, για το στρατόπεδο του Συκουρίου, για τη ληστεία στο Πολεμικό Μουσείο.
Ως προς την κατοχή τώρα αυτό που δεν αποδείχθηκε είναι η φυσική εξουσίαση των όπλων και των εκρηκτικών που υπήρχαν μέσα στα κρησφύγετα. Δηλαδή δεν έχετε κάποιο στοιχείο, κάποιες ενέργειες αντιληπτές εμπειρικά που να έγιναν από κάποιο μέλος κατά τέτοιο τρόπο που να μπορεί να διαπιστώνει ανά πάσα στιγμή τι υπάρχει μέσα στο κρησφύγετο και να το διαθέτει όπως εκείνο θέλει.
Γι αυτό το λόγο δεν μπορείτε και να στοιχειοθετήσετε τις πράξεις αυτές αποδεχόμενοι την προμήθεια υπό έμμεση έννοια, που λέει το βούλευμα ή την κατοχή με την μορφή του βοηθού κατοχής. Δεν αποδείχθηκε ότι η φυσική εξουσίαση ασκείτο με κάποιο άλλο πρόσωπο υπό την εποπτεία του δράστη. Θέλω να κάνω μία αναφορά στο αποδεικτικό υλικό από το οποίο προκύπτει αυτή η αδυναμία φυσικής εξουσίασης.
Νομίζω ότι σίγουρα έχει καταγραφεί και από το Δικαστήριό σας, απλά μια μικρή αναφορά θα κάνω στον Τσελέντη εδώ απολογούμενος που είπε για την ΕΤΕ Πετραλώνων ότι τα όπλα τα έφερε ο Κουφοντίνας, τα χρήματα και τα όπλα τα πήρε σε μία τσάντα. Ο Κονδύλης στις 28/8 στα Σεπόλια «πριν πλησιάσουμε στο σημείο μας έδωσε τα όπλα ο Κουφοντίνας›. Ο Σερίφης Θωμάς στην προανακριτική του κατάθεση, εδώ έχουμε κάτι περισσότερο, «εδώ και τα εργαλεία και τα γάντια και τις μεταμφιέσεις, όλα τα φέρνει κάποιος από τα κρησφύγετα και όταν τελειώνει η ενέργεια τα παίρνει όχι μόνο τα όπλα δηλαδή›.
Το ίδιο θα μπορέσετε να συνάγετε και από τις άλλες προανακριτικές καταθέσεις και του Βασίλη Τζωρτζάτου και του Βασίλη Ξηρού και του Καρατσώλη και του Σάββα Ξηρού που ρητά σας λέει ότι κλειδιά είχαν συγκεκριμένα άτομα. Η αδυναμία φυσικής εξουσίας λοιπόν προκύπτει πέρα από κάθε αμφιβολία και αυτό που επίσης προκύπτει είναι ότι δεν είχαν όλα τα μέλη πρόσβαση στα κρησφύγετα. Δεν μπορούσαν δηλαδή, αυτό που είπα πριν ανά πάση στιγμή να διαπιστώσουν τι υπήρχε εκεί και να το χρησιμοποιήσουν ή να το διαθέσουν. Σας το λέει ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην απολογία του. Είναι προφανές λέει και για λόγους ασφαλείας ότι δεν γνώριζαν όλα τα μέλη τα σπίτια της Οργάνωσης και φυσικά δεν είχαν κλειδιά.
Ο Τσελέντης αναφέρει στις 6/8 «Ο Κουφοντίνας μάζευε τις μάσκες, τα γάντια, τα γυαλιά, τα περίστροφα γιατί αυτός τα πήγαινε στα κρησφύγετα›. Ο Κονδύλης αναφέρει ότι «ήξερα ότι υπήρχαν διαμερίσματα της Οργάνωσης αλλά δεν ήξερα πού ήταν, δεν τα είχα επισκεφθεί›. Ο Τέλιος λέει ότι δεν είχε κλειδιά, του τα έδινε ο Κουφοντίνας.
Τέλος να πω ότι γι αυτή την κατηγορία που έχει ο Ψαραδέλλης της κατοχής όπλου στις δύο ενέργειες αυτές του ΄88 και του ΄91, προφανώς συντασσόμαστε με την εισαγγελική πρόταση που λογικά προτείνει τη μη εφαρμογή του άρθρου 15 αφού δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτός που κατέχει το όπλο το έχει για να εφοδιάσει την Οργάνωση.
Θα τελειώσω με το αδίκημα της ένταξης και συμμετοχής στη 17Ν. Ξεκινώντας να πω ότι πιστεύω ότι αυτή η κατηγορία καταρρίφθηκε από την διαδικασία εδώ στο ακροατήριο και συμπαρέσυρε έτσι όλα αυτά τα στοιχεία της σκοτεινής προδικασίας που εσείς φέρατε εδώ με τις αποφάσεις σας, στοιχεία που ξέρετε πολύ καλά ότι επικουρικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και σε κάθε περίπτωση να τα συνδυάσετε.
Οφείλετε να αναζητήσετε λοιπόν επιβεβαίωση των όσων καταθέτουν οι συγκατηγορούμενοι. Ανακύπτει εδώ το 211α. Οι απόψεις που εκφράστηκαν ήταν πολλές. Αναλυτικά εγώ θέλω να κάνω δύο σύντομες σκέψεις. Καταρχήν να πω ένα απλοϊκό επιχείρημα με βάση πάντα ότι κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μία αποδεικτική απαγόρευση.
Ένα απλοϊκό επιχείρημα είναι, ακούστηκε ότι είναι μία οδηγία το 211α. Δε νομίζω ότι ο νομοθέτης κ.κ. Δικαστές νομοθετεί ποτέ για να πει κάτι, να πει μια συμβουλή. Απλοϊκό το επιχείρημα βέβαια. Συμπληρωματικά πάντως να πω ότι η εισηγητική έκθεση μας δίνει πολλές απαντήσεις. Πράγματι λέει ότι θεσπίζουμε το 211α για την αποφυγή αποδεικτικών πλανών και για την ανασφάλεια του Δικαίου που μπορεί να προκαλείται. Ρητά αναφέρει ότι το 211α είναι αποδεικτικός περιορισμός υπό την έννοια της αποδεικτικής απαγόρευσης και αναφέρεται και σε πληθυντικό αριθμό.
Γιατί το αναφέρω αυτό; Υπήρξε εδώ ένας προβληματισμός για το 211α, τι γίνεται όταν είναι παραπάνω από ένας οι συγκατηγορούμενοι που επιβαρύνουν κάποιον. Θέλω να πω ότι αυτός ο προβληματισμός είναι παραπλανητικός για μένα. Γιατί; Είναι παραπλανητικός γιατί καταρχήν προτείνει μια πολύ στενή γραμματική ερμηνεία που μας οδηγεί στο εξής αποτέλεσμα: στην περίπτωση του 224 που χρησιμοποιείται η ίδια γραμματική νομοτεχνική διατύπωση, λέει το 224 «αν δεν κατονομάζει ο μάρτυρας την πηγή των πληροφοριών του η κατάθεση δεν λαμβάνεται υπόψη›.
Δηλαδή με αυτή τη λογική εάν περισσότεροι μάρτυρες έχουν πει τα ίδια πράγματα και κανείς δεν κατονομάζει την πηγή του θα λάβουμε υπόψη μας αυτά που λένε. Θέλω τέλος να πω ότι η ανασφάλεια Δικαίου και οι αποδεικτικές πλάνες που αναφέρονται στην εισηγητική έκθεση κατά κύριο λόγο εμφανίζονται εδώ στα πολυπρόσωπα εγκλήματα και μπορεί να είναι απόρροια μιας ή περισσότερων απολογιών.
Όταν λέει η εισηγητική έκθεση ότι προσπαθεί να αντιμετωπίσει την προσπάθεια του συγκατηγορουμένου να ελαφρύνει τη θέση του ως κίνητρο μιας ψευδούς κατάθεσης, αυτό πάει να αντιμετωπίσει, νομίζω ότι μιλά ακριβώς γι αυτά τα εγκλήματα τα πολυπρόσωπα και ειδικά σε συνδυασμό εδώ και με τις ευεργετικές διατάξεις του 2928.
Τι άλλο μπορεί να είναι οι ευεργετικές διατάξεις του 2928 αν όχι σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια ένα κίνητρο ψευδολογίας και ορθά έρχεται εδώ ο νομοθέτης και λέει «θα προστατεύσω τον κατηγορούμενο που επιβαρύνεται και θα του εξασφαλίσω μία αποδεικτική βεβαιότητα που απαιτείται για την καταδίκη του›.
